Οι άγνωστες πτυχές του διαζυγίου με Νικοπολίδη

Ο Σταύρος Γεωργακόπουλος κάνει αναδρομή στον χρόνο και εξηγεί το πώς κατέληξε η σχέση Ολυμπιακού-Νικοπολίδη σε διαζύγιο.

Οι άγνωστες πτυχές του διαζυγίου με Νικοπολίδη
nikopolidis.jpg INTIME SPORTS

Για κάποιους η είδηση του διαζυγίου ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Αντώνη Νικοπολίδη, δια χειρός Περέιρα, έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Για κάποιους άλλους όχι και τόσο. Είχαν καταλάβει από τις πρώτες μέρες της κοινής του συμβίωσης με τον Πορτογάλο τεχνικό στου Ρέντη ότι δεν ταίριαζαν και πολύ τα χνώτα τους.

Κάτι ανάλογο, βέβαια, είχε συμβεί και πριν από τρία χρόνια με τον Λεονάρντο Ζαρντίμ. Τότε ο Αντώνης είχε τοποθετηθεί με ρόλο… ομπρέλας και τοποτηρητή από τη διοίκηση δίπλα στον συμπατριώτη του Περέιρα, όταν άρχισαν τα πρωτοβρόχια και κάτι φαινόταν να μην πηγαίνει καλά με τον νυν τεχνικό της Μονακό. Λίγους μήνες αργότερα, ο Ζαρντίμ, παρότι αήττητος στο πρωτάθλημα, αποχώρησε. Ο Νικοπολίδης ανέλαβε για ένα σύντομο διάστημα τη σκυτάλη ως πρώτος προπονητής της ομάδας, φάνηκε, όμως, πως δεν είναι ακόμη έτοιμος να αναλάβει μόνος το τιμόνι και παρέμεινε πλάι στον Μίτσελ…

Τα πήγαινε-έλα του Αντώνη

Στο τέλος εκείνης της σεζόν ο Αντώνης ζήτησε να φύγει δίπλα από τον Ισπανό κόουτς και όταν μετέφερε την απόφασή του στον Γιάννη Βρέντζο δημιουργήθηκε έντονη δυσαρέσκεια εντός της ΠΑΕ. Οι αρμόδιοι του συλλόγου περίμεναν αφενός ότι θα αποδειχθεί περισσότερο ανθεκτικός και υπομονετικός δίπλα σε έναν άνθρωπο με ισχυρή προσωπικότητα κι από την άλλη ο ίδιος περίμενε ότι λόγω προϋπηρεσίας και ονόματος θα ήταν περισσότερο ενεργός κι όχι διακοσμητικό στοιχείο.

Ο Νικοπολίδης αποτελεί τη μοναδική ίσως περίπτωση ενός ανθρώπου ο οποίος επέλεξε να εγκαταλείψει μια δουλειά στην οποία επέστρεψε μετά από έναν χρόνο. Έφυγε επί Μίτσελ, επέστρεψε επί Μίτσελ με τη μοναδική –και ουσιαστική διαφορά- ότι στο γυρισμό δεν υπήρχε ο Βίκτορ, άρα απέκτησε ρόλο πλάι στον πρώην αρχηγό της Ρεάλ Μαδρίτης, ο οποίος αφού αρχικά δέχθηκε την επιστροφή του στη συνέχεια αποφάσισε να του αναθέσει και συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Όχι πολλές, αλλά από το τίποτα…

Αυτό είναι ίσως και το μοναδικό παραπονάκι που έχουν στη διοίκηση από τον Αντώνη. Περίμεναν στο διάστημα της παρουσίας του στου Ρέντη με φόρμα κι όχι με σορτσάκι ότι θα γίνει πιο… απαραίτητος στους προπονητές με τους οποίους συνεργάστηκε. Θα μπορέσει να πάρει πρωτοβουλίες, θα δείξει χαρακτήρα, θα τους πείσει για το πόσο μπορεί να βοηθήσει και πού.

Και ο ίδιος, πάντως, κάπου ήταν μπερδεμένος. Από τη μία ήθελε να βρίσκεται στα αγαπημένα λημέρια, εκεί όπου έζησε τις κορυφαίες στιγμές της καριέρας του ως ποδοσφαιριστής, από την άλλη ήταν πολύ μαζεμένος, άτολμος, συμβιβάστηκε εύκολα με το ότι ένας ξένος κόουτς δεν θα τον εμπιστευόταν όπως τους συνεργάτες που έφερε μαζί του.

Μονόδρομος το διαζύγιο

Από ‘κει και πέρα, η συμβίωση με τον Περέιρα δεν αποδείχθηκε εύκολη υπόθεση για μια σειρά από πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ο Πορτογάλος παρότι καλοδέχθηκε τον Αντώνη, όπως και τον Αλέκο Ράντο στο τιμ, έχει μάθει να δουλεύει με τους δικούς του συνεργάτες και by the book. Ό,τι γίνεται καθημερινά στου Ρέντη είναι γραμμένο από πριν και τα χαρτιά πάνε κι έρχονται. Οι δύο συμπατριώτες του Πορτογάλου τρέχουν συνεχώς στη διάρκεια της προπόνησης με χαρτιά στα χέρια. Τα πάντα είναι προγραμματισμένα και αυτό δεν αλλάζει ούτε πόντο. Ο Νικοπολίδης, λοιπόν, δεν ήταν εύκολο να συμβιβαστεί με έναν ανάλογο ρόλο, οπότε ήταν φυσικό η παρουσία του περιορίστηκε στο ελάχιστο. Μεταξύ μας δεν είχε ενθουσιαστεί κιόλας ούτε από τον προπονητή Περέιρα ούτε από το τι μπορεί να προσφέρει στην ομάδα. Κι αυτό φάνηκε, με αποτέλεσμα το διαζύγιο να μοιάζει από ένα σημείο και μετά ως μονόδρομος.

Το γεγονός ότι ο ίδιος ο κόουτς είπε στον Αντώνη πως δεν τον υπολογίζει, ήταν μια εξέλιξη που ανακούφισε και τις δύο πλευρές. Ο Περέιρα θέλει δίπλα του ανθρώπους που να τους εμπιστεύεται απόλυτα, να τους ξέρει και να τον ξέρουν, ενώ ο Νικοπολίδης δεν ήθελε από ένα σημείο και μετά να «χρεωθεί» τις επιλογές του Πορτογάλου και –ενδεχομένως- να «καεί» μαζί του στο μέλλον. Στην άκρη του μυαλού του, άλλωστε, έχει το να αναλάβει μια μέρα ως πρώτος προπονητής την ομάδα χωρίς την ταμπέλα του «υπηρεσιακού», ενώ όνειρό του είναι να επιστρέψει μια μέρα έστω και ως βοηθός δίπλα στον αγαπημένο του Ερνέστο Βαλβέρδε, αν αυτό γίνει εφικτό και ο Βάσκος επιστρέψει στου Ρέντη για τρίτη φορά.

Όλα τα παραπάνω προκάλεσαν αμηχανία στη διοίκηση, κυρίως σε ό,τι αφορά το επικοινωνιακό σκέλος, καθώς είναι γεγονός πως ο Νικοπολίδης αποτελεί μια αξιοσέβαστη περίπτωση για τον κόσμο της ομάδας, αλλά και για τους διοικούντες. Αν δεν ίσχυε αυτό, άλλωστε, δεν θα είχε επιστρέψει στην ομάδα και το τιμ ούτε πέρυσι το καλοκαίρι. Το αν θα επιστρέψει ξανά στο μέλλον είναι ένα θέμα που θα εξαρτηθεί από τις εξελίξεις. Είναι πιθανό και ο Αντώνης να επιλέξει σε αυτή τη φάση της σταδιοδρομίας του τη σόλο καριέρα.

Δυο σημαίες στον ιστό τους

Παράλληλα, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι λίγες ώρες μετά την ανακοίνωση του διαζυγίου με τον Αντώνη, η ΠΑΕ διέρρευσε την ανοικτή πρόσκληση σε Τσόρι και Φουστέρ να περάσουν για να υπογράψουν τα νέα τους συμβόλαια. Ενώ την προηγούμενη μέρα είχε γίνει γνωστό το κεντρικό μήνυμα του προέδρου προς την τετράδα των αρχηγών, μέσα στους οποίους είναι οι δύο προαναφερθέντες, η είδηση της ανανέωσης ακολούθησε τα μαντάτα για τον Νικοπολίδη. Ήταν σαφής η πρόθεση να καταλάβουν, κυρίως οι οπαδοί, ότι μια σημαία «κατέβηκε», ενώ άλλες δύο, έστω και… μικρότερες, παραμένουν στον ιστό τους.

Ο Τσόρι Ντομίνγκες τον Ιούνιο πατάει τα 34. Ο Νταβίντ Φουστέρ έγινε 33 τον προηγούμενο μήνα. Δεν διανύουν την πρώτη τους νιότη, αλλά σε μια ομάδα που έχει ανάγκη από ηγέτες, ινδάλματα και «σταθερές», εντός κι εκτός αποδυτηρίων, η κίνηση να ανανεώσουν εκείνοι που έχουν γίνει ένα με τη φανέλα και τιμούν το όνομά τους και το συμβόλαιό τους σε κάθε ευκαιρία ήταν επιβεβλημένη και αναγκαία. Ιδιαίτερα τώρα που ο στόχος του νταμπλ δεν παίρνει εκπτώσεις όπως ξεκαθάρισε και ο Βαγγέλης Μαρινάκης στη διάρκεια της πρόσφατης επίσκεψής του στου Ρέντη.

Δεν ξέρω πόσο απαραίτητοι θα είναι του χρόνου οι δύο συμπαίκτες. Ξέρω καλά και δεν είμαι ο μόνος πως το να ανανεώσουν και μάλιστα Μάρτη μήνα τόσο ο Τσόρι όσο και ο Φουστέρ είναι και μια ξεκάθαρη απόδειξη σε κάποιους άλλους νεότερους συμπαίκτες τους πως δεν χρειάζεται να είσαι Έλληνας ή πιτσιρικάς για να είσαι και σωστός επαγγελματίας, ώστε να απολαμβάνεις τα σχετικά προνόμια.

Ανάγκη από τέτοιους παίκτες έχει ο Ολυμπιακός. Από τον Τσόρι που σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια φωνάζει «παρών». Από τον Φουστέρ που παντού και πάντα θα είναι «πιστός στρατιώτης» είτε παίξει ένα λεπτό είτε 90 και θα μπει στο γήπεδο ακόμη και με σπασμένο χέρι, όπως έγινε στο πρώτο ματς Κυπέλλου με την ΑΕΚ. Μακάρι να το πάρουν κι άλλοι το μήνυμα και να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο. Σε τελική ανάλυση μπορεί κάποιοι από τους παίκτες που ανήκουν τώρα στο ρόστερ και δη οι ξένοι να ονειρεύονται μια καλή μεταγραφή σε ένα πιο προηγμένο πρωτάθλημα, αλλά και τα λεφτά και οι συνθήκες που βρίσκουν στον Ολυμπιακό δεν βρίσκονται εύκολα. Κι αν δεν με πιστεύετε, ρωτήστε όλους τους παικταράδες που πέρασαν από τον Πειραιά την τελευταία 20ετία και κάνουν σαν τρελοί για να γυρίσουν, έστω για μια μέρα, ώστε να πάρουν άρωμα Θρύλου και Καραϊσκάκη…

Διαβάστε ακόμη:

Σπόντα Μίτσελ στον Ολυμπιακό: "Παράδειγμα ο Νικοπολίδης"

Τον έδιωξε με κάθε επισημότητα ο Περέιρα. Χολωμένος ο Νικοπολίδης

Τέλος ο Νικοπολίδης

News 24/7

24MEDIA NETWORK