Ομάδα για να γουστάρεις και στο ποδόσφαιρο…

«Μια εικόνα χίλιες λέξεις» λένε οι φίλοι μας οι Κινέζοι χρόνια τώρα. Τέτοιες εικόνες που μπορούν να περιγραφούν σε χίλιες και πλέον λέξεις προσφέρει απλόχερα ο αθλητισμός. Όπως χθες που ο Βαγγέλης Μαρινάκης πανηγύριζε με σφιγμένες γροθιές πλάι στους αδερφούς Αγγελόπουλους τη μεγάλη νίκη της ομάδας μπάσκετ σε βάρος της Μπαρτσελόνα. Μιας νίκης καρδιάς και Ολυμπιακής ψυχής που έφερε την ομάδα του Σφαιρόπουλου ένα βήμα μακριά από το φάιναλ φορ της Μαδρίτης.

Κοιτάζοντας αυτές τις εικόνες που κοσμούν από χθες βράδυ τα πρώτα θέματα των ιστοσελίδων και τα σημερινά εξώφυλλα των εφημερίδων, αναρωτήθηκα πόσο καιρό έχουμε να δούμε τον πρόεδρο της ΠΑΕ να πανηγυρίζει με ανάλογο τρόπο νίκη της δικής του ομάδας. Στα πέντε χρόνια που βρίσκεται στα ηνία του συλλόγου είναι ελάχιστες οι φορές που τον είδαμε να υψώνει τις γροθιές και να σφίγγει τα χείλη από χαρά! Δεν το προσπαθεί; Σίγουρα! Δεν το αξίζει; Και με το παραπάνω! Δεν το μπορεί; Ασφαλώς και «ναι», αρκεί να το πιστέψει λίγο περισσότερο!

Για να μην παρεξηγηθώ, ασφαλώς και δεν είναι εύκολο να φτάσει ο Ολυμπιακός στο επίπεδο της ομάδας μπάσκετ, ώστε να διεκδικήσει ευρωπαϊκές κούπες. Ας είμαστε ρεαλιστές. Εδώ, άλλωστε, δεν συζητάμε για διακρίσεις εκτός των συνόρων, αλλά για το τι γουστάρουμε να βλέπουμε. Και τι γουστάρει να βλέπει ο άνθρωπος που πληρώνει, δηλαδή ο Βαγγέλης Μαρινάκης.

Είναι σίγουρο πως πρώτος απ’ όλους δεν είδε όλα όσα ήθελε να δει από την ομάδα του στη διάρκεια της σεζόν κι ας διέθεσε το υπερδιπλάσιο μπάτζετ από τους υπόλοιπους. Είναι σίγουρο πως περίμενε πολλά περισσότερα και δεν τα είδε. Όπως είναι δεδομένο πως αποφάσισε να αλλάξει πολλά, προκειμένου από την επόμενη σεζόν να δει και ο ίδιος, αλλά και ο κόσμος κάτι που θα του αρέσει, κάτι που θα τον σηκώσει από την καρέκλα, όπως χθες…

Να φεύγει ο κόσμος γεμάτος και χορτασμένος από το γήπεδο

Δεν έχω τη δυνατότητα –σε αυτή τη φάση- να γνωρίζω ποιοι από τους νυν συνεργάτες του θα τον ακολουθήσουν σε αυτή τη νέα προσπάθεια και ποιοι νέοι θα την στελεχώσουν. Υπάρχει χρόνος μπροστά για να μάθουμε «διευθύνσεις και ονόματα». Ξέρω καλά, όμως, ότι αυτός είναι ο στόχος. Να ενισχύσει ο Ολυμπιακός το πειραιώτικο dna του, τον τσαμπουκά του, να κάνει τον κόσμο του να φεύγει γεμάτος και χορτασμένος από το γήπεδο.

Και σε αυτή την προσπάθεια δεν παίζουν ρόλο μόνο τα λεφτά. Είναι θέμα στρατηγικής και επιλογών. Ο Ολυμπιακός του μπάσκετ πήρε ευρωπαϊκές κούπες όταν άρχισε να μειώνει το μπάτζετ, αλλά να διαθέτει καλύτερα τα διαθέσιμα ποσά. Έγινε επένδυση στον ελληνικό κορμό, αποκτήθηκαν χωρίς… ακρότητες τύπου Τσίλντρες παίκτες-εργαλεία από το εξωτερικό κι έδεσε το γλυκό. Αρκεί, φυσικά, να κατακτηθούν και οι τίτλοι πρωταθλήματος που λείπουν τα τελευταία χρόνια. Και είναι κρίμα –στο μπάσκετ αναφέρομαι- να είσαι καλύτερος, αλλά να μην παίρνεις κάποιες φορές αυτό που αξίζεις, έστω και κόντρα σε… γκρι φανέλες ή σε… γκρι συμπεριφορές.

Διάθεση να κάνει τον Ολυμπιακό ακόμη μεγαλύτερο

Για να επανέλθω στο θέμα, το γεγονός ότι ο Μαρινάκης πανηγυρίζει έτσι για την ομάδα μπάσκετ, δείχνει πόση… τρέλα και πόση διάθεση έχει ακόμη για να κάνει ακόμη μεγαλύτερο και ακόμη καλύτερο τον ποδοσφαιρικό Ολυμπιακό. Αυτό είναι ίσως το πιο σημαντικό από τα κρατούμενα. Και για να φτάσω στη σούμα, απλά χρειάζεται να ποντάρει λίγο περισσότερο στο δικό του κριτήριο, στη δική του επιθυμία.

Καλές είναι οι συμβουλές και οι προτάσεις των γύρω-γύρω, χρήσιμες είναι οι εκθέσεις του σκάουτινγκ και οι εισηγήσεις των προπονητών. Χρειάζεται, όμως, και προσωπική παρέμβαση κάπου-κάπου ή για να το γράψω πιο απλά, αυτός που πληρώνει να ακολουθεί και το ένστικτό του. Όταν έχεις στα χέρια σου έναν παικταρά, έναν ποδοσφαιριστή που ξέρεις ότι θα σηκώσει το γήπεδο στο πόδι, όπως έγινε πέρυσι για παράδειγμα στις περιπτώσεις των Ετό και Ρομπίνιο δεν χρειάζεται να το ψάξεις και πολύ. Αφουγκράζεσαι αυτό που σου αρέσει, αυτό που αρέσει στον κόσμο και προχωράς.

Τέτοιες κινήσεις έχουμε δει και στο παρελθόν και από τον Κόκκαλη και από τον Μαρινάκη. Αν ο Σωκράτης είχε σταθεί στις εισηγήσεις του Μπάγεβιτς δεν θα είχαν έρθει ποτέ στην Ελλάδα ούτε ο Ζιοβάνι, ούτε ο Ριβάλντο για να αναφέρω ένα πρόχειρο παράδειγμα. Αν ο Μαρινάκης είχε ακούσει τον Μίτσελ ο Ιμπαγάσα θα είχε φύγει χρόνια τώρα από την Ελλάδα. Αν είχε ακούσει τον Βαλβέρδε δεν θα έφερνε ποτέ στον Πειραιά τον Μανωλά…

Να τολμήσει και δεν θα χάσει

Πού θέλω να καταλήξω; Δεδομένα η γνώμη του προπονητή παίζει πολύ σημαντικό ρόλο σε μια ομάδα. Εκείνος που θα χτίσει πρέπει να διαλέξει και τα κατάλληλα εργαλεία. Κι εκείνος που πληρώνει, όμως, έχει δικαίωμα να του προσφέρει κάτι ακόμη καλύτερο, ακόμη πιο ποιοτικό, αν έχει την διάθεση και τη δυνατότητα να κάνει τη μικρή ή τη μεγάλη υπέρβαση. Αφού ο Μαρινάκης την έχει, ας τολμήσει λίγο περισσότερο και -κατά την ταπεινή μου άποψη- δεν θα χάσει… Σε τελική ανάλυση, καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες, παρά για κάτι που δεν έκανες.

Με κίνηση πικ εν ρολ επιστρέφω στο μπάσκετ. Περιμένω κι εγώ, όπως και οι φίλοι του Ολυμπιακού φαντάζομαι, πότε θα δούμε και τους αδερφούς Αγγελόπουλους στο «Καραϊσκάκη». Δεν πρέπει και οι ηγέτες της ομάδας μπάσκετ να κάνουν μια βόλτα –κάποια στιγμή- από το Φάληρο; Είναι… φάουλ από την πλευρά τους που δεν έχουν κάνει μια τέτοια κίνηση τα τελευταία χρόνια. Ο σύλλογος είναι ένας και πρέπει να λειτουργεί ως μια γροθιά. Και σε αυτές τις περιπτώσεις όπως η γυναίκα του Καίσαρα δεν αρκεί να είναι, αλλά και να φαίνεται…

Από την άλλη, είμαι σίγουρος ότι ο Μαρινάκης, μαζί με τον στενό του συνεργάτη Σωκράτη Κομινάκη που βρισκόταν χθες ακριβώς πίσω του στα «επίσημα» του ΣΕΦ, θέλει να πάει και στη Μαδρίτη, αν η ομάδα μπάσκετ κάνει αύριο βράδυ το χρέος της και σφραγίσει το εισιτήριο της πρόκρισης στο final 4 της Euroleague. Το κακό είναι ότι την ίδια μέρα η δική του ομάδα θα παίξει στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας, όπως αποφάσισαν πριν από μερικές ώρες οι «φωστήρες» της ΕΠΟ…

Το μεγαλείο του αθλητισμού

Κλείνοντας οφείλω να σταθώ και σε μια άλλη εικόνα που «σημάδεψε» όσους την είδαν τις τελευταίες μέρες. Αξίζει ένα μεγάλο μπράβο στους φίλους του Παναθηναϊκού για την υποδοχή και το θερμό χειροκρότημα προς τον Δημήτρη Ιτούδη στην προχθεσινή αναμέτρηση του ΟΑΚΑ. Μπορεί ο πρώην ασίσταντ κόουτς των «πρασίνων» και νυν κόουτς της ΤΣΣΚΑ να μην έφυγε με «βελούδινο» διαζύγιο από την ομάδα, αλλά οι οπαδοί εκτιμώντας την προσφορά του, τον υποδέχθηκαν όπως έπρεπε κι όπως του άξιζε.

Κι εκείνος αμέσως μετά από το φινάλε της αναμέτρησης, παρά την ήττα της ομάδας του, έσπευσε να αγκαλιάσει τον Θανάση Γιαννακόπουλο και να του πει ένα «ευχαριστώ». Αυτές οι στιγμές αναδεικνύουν το μεγαλείο του αθλητισμού και κάποια στιγμή πρέπει να εστιάσουμε, καθώς μάλλον από συνήθεια στεκόμαστε στα στραβά και στα άσχημα, ενώ στα καλά σφυρίζουμε αδιάφορα ή τα προσπερνάμε λες και δεν συνέβη τίποτα…

Διαβάστε ακόμη:

Στο ΣΕΦ ο Μαρινάκης (PHOTOS)

Ολυμπιακός - Μπαρτσελόνα 73-71

Το απίθανο τρίποντο του Σπανούλη (VIDEO)