Περί... ηθικής, Ολυμπιακού και Αλεξανδρή!

Για να είμαι απολύτως ειλικρινής απέναντί σας, το σκέφτηκα αρκετές φορές πριν ξεκινήσω να γράφω. Ο λόγος που το έκανα, είναι επειδή δεν ξέρω αν είμαι αντικειμενικός σε ό,τι έχει να κάνει με τον Αλέξη Αλεξανδρή και όσα άλλα παιδιά είχα τη χαρά να γνωρίσω στα χρόνια που ασχολούμαι με το ρεπορτάζ.

Ο Αλέξης πάντα έτσι ήταν και μέσα κι έξω από το γήπεδο. Ευθύς, ειλικρινής, "ψυχή" για τους διπλανούς του, αλλά κι εγωιστής, πεισματάρης, επίμονος. Ό,τι είχε να πει, το έλεγε πάντα στα ίσια. Θυμάμαι στη διάρκεια μιας προετοιμασίας είχα κρίνει αυστηρά την παρουσία του σε ένα φιλικό της πλάκας. Την επόμενη μέρα τον αντίκρισα στο γήπεδο, εκείνος ξαπλωμένος μπρούμυτα στο χορτάρι να κάνει διατάσεις κι εγώ στην εξέδρα να παρακολουθώ την προπόνηση.

Με το πού με είδε, έσπευσε να μου την... πει. Χωρίς επιθετικό ύφος, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να “μασήσει” την κουβέντα. "Σταύρο δεν ήμουν καλός χθες ε;", με ρώτησε και πριν προλάβω να του απαντήσω, πρόσθεσε: "Όταν τα βλέπεις από την εξέδρα, όλα είναι πιο εύκολα. Έλα εσύ την άλλη φορά να βάλεις το γκολ". Η επόμενη αντίδρασή του ήταν να χαμογελάσει, να κλείσει το μάτι και πάμε παρακάτω... Αυτό ήταν.

Ως ποδοσφαιριστής, ήταν ένα από τα παιδιά που πάντα έβγαιναν μπροστά. Δεν κώλωσε ποτέ να τοποθετηθεί δημόσια, να μιλήσει, να "στηθεί" μπροστά στις κάμερες. Όταν είχε γίνει και καμιά στραβή, λες και το ζητούσε ο οργανισμός του να πάρει θέση και να δηλώσει "όπως χάσαμε, την άλλη Κυριακή θα νικήσουμε και θα κάνουμε τον κόσμο που τώρα έχει στενοχωρηθεί, ξανά ευτυχισμένο...". Το πίστευε, το έλεγε και (συνήθως) το έκανε μαζί με τους συμπαίκτες του.

Στα δικά μου μάτια, ήταν και είναι αυθεντικός, με άποψη, αιρετική κάποιες φορές, αλλά παντελονάτος. Δεν θα πει ποτέ μα ποτέ κάτι που δεν νιώθει, επειδή θέλει να χαϊδέψει αυτιά. Λέει την άποψή του στα ίσια. Στη συνέντευξη-κατάθεση ψυχής που παραχώρησε στο Sport24, τα είπε όλα. Όπως τα έχει στο μυαλό του, όπως τα νιώθει, γιατί έτσι γουστάρει στην τελική.

ΓΟΝΙΚΗ... ΠΑΡΟΧΗ!

Πριν πάμε παρακάτω, είμαι πατέρας τριών παιδιών για όσους δεν το γνωρίζουν. Ο μεγάλος πάει στα 14. Δεν τον έχω αφήσει ποτέ να με νικήσει σε οτιδήποτε. Μπάλα παίζαμε, θα τον έφτανα στα όριά του και συνήθως θα έχανε στο ένα γκολ. Στο “playstation” τα ίδια. Δεν ανήκω στην κατηγορία των γονιών που κάθονται και χάνουν από τα παιδιά τους, για να τους προσφέρουν μια "ψεύτικη" χαρά και να τους στερήσουν παράλληλα την επιθυμία να προσπαθούν, να γίνουν ανταγωνιστικοί, να βελτιωθούν, να παλέψουν για ό,τι κατακτήσουν...

Περιττό να σας πω τι γίνεται από τότε που ο μικρός... μεγάλωσε κι άρχισε να με νικάει. Και στη μπάλα και στο μπάσκετ και παντού! Με την αξία του κι όχι με ξένες πλάτες που λέει και το τραγούδι. Κι ας έρθει κάποιος να μου πει ότι δεν μεγαλώνω σωστά τα παιδιά μου... Οι περισσότεροι, εξάλλου, που κουνάνε το δάχτυλο και κάνουν διαλέξεις ηθικής, δεν είναι καν γονείς. Όποτε τι να συζητήσουμε;

Μου θυμίζει όλους εκείνους που έχουν άποψη και μάλιστα απόλυτη για τη Ριζούπολη χωρίς να είναι εκεί! “Ξέρουν” επειδή κάτι άκουσαν, κάποιος τους είπε, κάτι είδαν στο “Youtube”, αλλά... ξέρουν. Και είναι τόσο απόλυτοι, ώστε όσοι ήμασταν εκεί, να μη μπαίνουμε καν στη διαδικασία να ανοίξουμε διάλογο. Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε...

ΟΣΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΤΟ ΝΤΟΥΚΟΥ

Ο Αλεξανδρής είπε πολλά στη συνέντευξή του, πάρα πολλά, αλλά δεν είδα πολλούς από εκείνους που μιλούν σήμερα για “ηθική” και διάφορα τέτοια, να στάθηκαν ιδιαίτερα. Αποκάλυψε ότι ο Κόκκαλης όταν μίλησαν για να πάει στον Ολυμπιακό του είπε “θέλω να δώσεις τον καλύτερό σου εαυτό με την ομάδα σου (ΑΕΚ) όσο φοράς τη φανέλα της. Μέχρι το τελευταίο παιχνίδι”. Και ο Αλεξανδρής μετακόμισε στον Πειραιά ως πρωταθλητής και πρώτος σκόρερ. Δεν έκανε καμία... αβάντα υπέρ της μελλοντικής ομάδας του, καμία έκπτωση στο τι έδωσε σε εκείνη που φορούσε τη φανέλα της μέχρι την τελευταία στιγμή...

Σήμερα στην κουβέντα που κάναμε μαζί του -με Σερέτη, Μίχο- στον αέρα του Sport24 Radio 103,3 παραδέχθηκε ότι είπε του Βαζέχα πως δεν θα βάλει άλλο γκολ στην τελευταία αγωνιστική για να μοιραστούν μαζί τον τίτλο του πρώτου σκόρερ! Εκτίμησε την αξία ενός αντιπάλου, ενός ποδοσφαιριστή που πάλευαν για τους ίδιους στόχους. Του το είπε επειδή έτσι ένιωθε και το έκανε. Αυτό φίλοι μου, στον δικό μου κώδικα αξιών, είναι μεγαλείο ψυχής...

Το να λέω ότι "στο τάβλι θα κλέψω και το παιδί μου..." ή "στον πρωταθλητισμό θα κάνω τα πάντα..." δεν χωράνε δεύτερες σκέψεις για το πώς το είπε και τι εννοούσε. Πριν από μερικές ημέρες που άπαντες αποθεώσαμε το ποδόσφαιρο στο 6-1 της Μπάρτσα με την Παρί, ο -κορυφαίος για πολλούς επιθετικός του πλανήτη- Λουίς Σουάρες, έπεσε στο πέναλτι που προκάλεσε το 5-1 σαν πυροβολημένος κι έπιανε το λαιμό του λες και του είχε κοπεί η ανάσα!

ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΠΙΑΣΕΙ ΜΠΑΛΑ...

Για να το πάω και παραπέρα, υπάρχει άνθρωπος που έχει κλωτσήσει το τόπι ακόμη και στην αυλή του σπιτιού του, ή έχει σκάσει τη μπάλα του μπάσκετ και δεν έχει σκαρφιστεί κάθε τρόπο να νικήσει, ακόμη κι αν αντίπαλός του είναι ο "κολλητός" του; Υπάρχει ποδοσφαιριστής που δεν έχει μπει στη διαδικασία να επηρεάσει τον διαιτητή από το πιο απλό "δικό μας είναι το πλάγιο", μέχρι να "πέσει" για πέναλτι, να κάνει ότι χτύπησε και οτιδήποτε άλλο; Δεν είναι αυτό μέρος του παιχνιδιού;

Καλώς ή κακώς, παντού και πάντα δεν γίνονται αυτά σχεδόν σε όλα τα αθλήματα που υπάρχει επαφή; Όποιος δεν έχει προσπαθήσει ποτέ να επηρεάσει διαιτητή, ιδιαίτερα στο υψηλό επίπεδο που παίζονται πολλά, να μας το πει να τον βάλουμε σε χρυσό θρόνο. Δεν υπάρχει κανείς! Και σ' αυτό, είμαι εγώ απόλυτος...

Είναι δικαίωμα του καθενός να προβάλει ή να στέκεται σε ό,τι θεωρεί ενδιαφέρον διαβάζοντας μια συνέντευξη. Όπως είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να αποτυπώνει την άποψή του όπως γουστάρει. Το είπε και ο ίδιος ο Αλεξανδρής "έχω βάλει πάνω από 300 γκολ κι εμείς μιλάμε για το αν έπεσα για ένα πέναλτι". Μπορεί να μην έπεσε για ένα, μπορεί να έπεσε για πολλά...

Ένας άλλος σημαντικός διεθνής Έλληνας ποδοσφαιριστής, ο Γιώργος Καραγκούνης (όσοι δεν διαβάσατε το πρόσφατο ξεχωριστό αφιέρωμα του Contra.gr για τα 40 χρόνια του, μπορείτε να το κάνετε ΕΔΩ) είχε δηλώσει όταν ανέλαβε πόστο τεχνικού διευθυντή στην Εθνική ομάδα ότι "ξέρω από βουτιές και θα βουτήξω". Τότε δεν σχολίασε κανείς αρνητικά τα λόγια του "Τυπάρα". Άπαντες το εξέλαβαν ως χιούμορ και δεν αμφιβάλλω γι' αυτό, άσχετα αν ο Γιώργος ήξερε καλύτερα από πολλούς να πάρει το φάουλ όταν έπρεπε...

Για τον Αλεξανδρή, βέβαια, το... ανάθεμα πέφτει επειδή κάποιοι "παντρεύουν" τα λόγια του με τον Ολυμπιακό. Εκεί είναι το πρόβλημα. Το να έχει πέσει για να πάρει πέναλτι ο Αλεξανδρής ως παίκτης της ΑΕΚ ή της Εθνικής δεν μπαίνει καν στη συζήτηση. Το θέμα είναι τι έκανε όσο αγωνιζόταν στον Ολυμπιακό! Πως θα στηρίξουν τη θεωρία ή την "προπαγάνδα", πείτε το όπως θέλετε, ότι ο Ολυμπιακός δεν άξιζε αυτά που κατέκτησε εδώ και μια 20ετία.

Μακάρι όλοι όσοι μπαίνουν στη διαδικασία να δώσουν μια συνέντευξη, να είναι τόσο ειλικρινείς και τόσο αληθινοί όσο ο Αλεξανδρής κι ας τα έχωσε σε πολλούς, μέχρι και στον Ολυμπιακό, μέχρι και στον εαυτό του. Το να είσαι αληθινός είναι σπάνιο στις μέρες μας. Το να κρίνεις τα πάντα κατά το δοκούν και να είσαι απόλυτα... προβλέψιμος, έχει καταντήσει το πιο συνηθισμένο...