Πιο δύσκολο κι από το ματς με Γιούβε!

Όχι, δεν τρελάθηκα ξαφνικά για να θεωρώ τον Παναθηναϊκό καλύτερη ομάδα από τη Γιουβέντους. Ο τίτλος του σημερινού σχολίου, άλλωστε, παραπέμπει αποκλειστικά στον φετινό Ολυμπιακό κι όχι στον πρώην αντίπαλό του και τον επόμενο. Εξηγούμαι λοιπόν…

Οι «ερυθρόλευκοι» έριξαν φέτος στο καναβάτσο την πρωταθλήτρια Ισπανίας Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά και την ομόλογή της από την Ιταλία, Γιουβέντους, επειδή πολύ απλά τους παραχώρησαν την πρωτοβουλία των κινήσεων και τους χτύπησαν στην κόντρα. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν συνέβη στα παιχνίδια του πρωταθλήματος στα οποία η ομάδα του Μίτσελ επιχείρησε να κυριαρχήσει, χωρίς, όμως, να έχει καλυμμένα τα νώτα της.

Αν ρίξει κανείς μια πρόχειρη ματιά στο τι έγινε στους αγώνες με τον Ατρόμητο, τη Μάλμε και τον Εργοτέλη, θα διαπιστώσει χωρίς να έχει γνώσεις προπονητή, ότι οι πρωταθλητές Ελλάδας την «πάτησαν» όταν άφησαν χώρους σε αντιπάλους που ήξεραν πώς να τους εκμεταλλευθούν. Δεν παραβλέπω ότι αυτά τα παιχνίδια ήταν εκτός έδρας, ωστόσο, η ουσία δεν αλλάζει. Ο Ολυμπιακός ως πιο ισχυρός επιχείρησε να επιβάλει το ρυθμό του και να κυριαρχήσει, αλλά οι παίκτες του ξέχασαν να διαφυλάξουν τα νώτα τους.

Θα μπει να τους «πατήσει»

Γι’ αυτό θεωρώ ότι το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό στο γήπεδο «Καραϊσκάκη» παρουσιάζει μεγάλο βαθμό δυσκολίας και δεν θα έχει καμία σχέση με το πρόσφατο παιχνίδι κόντρα στον Πίρλο, τον Μπουφόν και την παρέα τους. Είναι ξεκάθαρο πως και λόγω της φύσης του συγκεκριμένου αγώνα, αλλά και λόγω των… περσινών, ο Ολυμπιακός θα μπει στο γήπεδο, προκειμένου να «πατήσει» τους «πράσινους» από το πρώτο λεπτό, όχι μόνο για να κατακτήσει το τρίποντο, αλλά και να πάρει πανηγυρική ρεβάνς για το περσινό 0-3. Μέχρι εδώ δεν πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος, ο οποίος έχει διάθεση να αμφισβητήσει το προφανές.

Από την άλλη πλευρά, όμως, είναι ξεκάθαρο ότι και ο Αναστασίου δεν θα «τρελαθεί» ξαφνικά για να έρθει να παίξει «φουλ επίθεση» στο σπίτι του μεγάλου του αντιπάλου και μπροστά στον κόσμο του. Και να ήθελε, μάλλον δεν θα μπορούσε και το ξέρει. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με καθαρή «αυτοκτονία» για την ομάδα του, ενδεχομένως και για τον ίδιο σε ό,τι αφορά την μετέπειτα παρουσία του στον πάγκο της.

Είναι σαφές, λοιπόν, ότι ο Ολυμπιακός θα επιτεθεί από το πρώτο σφύριγμα του Καλογερόπουλου και οι «πράσινοι» θα περιμένουν για να βγουν στην κόντρα και να κάνουν τη ζημιά, όπως και στο αντίστοιχο περσινό παιχνίδι. Φέτος, μάλιστα, οι «ερυθρόλευκοι» μπορεί να διαθέτουν μεγαλύτερη ποιότητα και περισσότερες λύσεις από τη μέση και μπροστά, ωστόσο, από τη μέση και πίσω έχουν αντιμετωπίσει προβλήματα κι έχουν παρουσιάσει αδυναμίες που όλοι ξέρουμε κι έχουμε διαπιστώσει ως τώρα.

Η μπάλα στα πόδια του Μίτσελ

Κάπου εδώ παίρνει τη μπάλα στα πόδια ο Μίτσελ, ο οποίος σε αυτό το ματς καλείται να τιθασεύσει την ορμή των παικτών του και τη δίψα του κόσμου, βάζοντας λογική, ισορροπία και χαλινάρι στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας του. Δεν αρκεί για τον Ολυμπιακό μόνο να επιτεθεί με όλες του τις δυνάμεις το βράδυ της Κυριακής κόντρα στον «αιώνιο» αντίπαλό του, αλλά να λειτουργήσει και ανασταλτικά.

Όσο κι αν μοιάζει υπερβολική μια τέτοια προσέγγιση, πάλι από τον… Ρομπέρτο θα έρθει η ενδεχόμενη επικράτηση. Όχι επειδή ο Ρομπέρτο θα κληθεί να κατεβάσει ξανά τα ρολά. Θεωρώ απίθανο οι «πράσινοι» να δημιουργήσουν τις ευκαιρίες που έφτιαξε η Γιούβε και «χάλασε» ο Ισπανός πορτιέρε. Το «μηδέν» στην εστία του σπουδαίου αυτού τερματοφύλακα, όμως, θα ισοδυναμεί με νίκη για τους «ερυθρόλευκους», καθώς θεωρώ απίθανο να μη σκοράρουν, πιθανότατα όχι μόνο μία φορά.

Κάπως έτσι εκτιμώ ότι πρέπει να προσεγγίσει το παιχνίδι η τεχνική ηγεσία του Ολυμπιακού. Με επιθετικές τάσεις, αλλά και μυαλό στο ανασταλτικό «κομμάτι». Σε αντίθεση με το αντίστοιχο περσινό παιχνίδι, άλλωστε, αυτή τη φορά θα είναι και οι δύο ομάδες κουρασμένες, μιας και είχαν μεσοβδόμαδα ευρωπαϊκές υποχρεώσεις, στις οποίες χρειάστηκε πολύς ιδρώτας.

Φαντάζομαι, καθώς εκεί οδηγούν και οι πληροφορίες του ρεπορτάζ, ότι ο κόουτς του Θρύλου θα επιλέξει έναν ακόμη παίκτη με επιθετικές αρετές στην ενδεκάδα του ντέρμπι. Δεν είμαι ακόμη σίγουρος αν αυτός θα είναι ο Αφελάι, ο Φουστέρ ή ο Ντουρμάζ, αλλά οι Μήτρογλου, Τσόρι και Κασάμι, οι οποίοι αναλαμβάνουν το μεγαλύτερο βάρος στο σκοράρισμα, θα έχουν και παρέα. Λογικό και αναμενόμενο είναι να συμβεί κάτι τέτοιο. Άρα θα μείνει στον πάγκο ένας από εκείνους που έχει κυρίως ανασταλτικό ρόλο στον αγώνα της Τετάρτης με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Η «κολώνα» και οι επιστροφές

Επιβάλλεται, λοιπόν, ο Ολυμπιακός να μην ξεχάσει και την άμυνά του. Να υπάρξει ξανά μια «κολώνα» (Εντινγκά ή Μιλιβόγεβιτς) μπροστά από το κεντρικό αμυντικό δίδυμο και οι δύο ταχύτατοι ακραίοι μπακ να βγαίνουν μπροστά ελεγχόμενα, με κάλυψη και ποτέ ταυτόχρονα! Η ζώνη στην άμυνα, άλλωστε, προϋποθέτει τουλάχιστον οι τρεις από τους τέσσερις να μένουν πίσω κι όχι δύο! Επίσης, οι τρεις του άξονα θα πρέπει να κρατήσουν δυνάμεις και για το μαρκάρισμα, ενώ οι προωθημένοι δεν θα πρέπει να ξεχνούν να επιστρέφουν στις θέσεις τους, όταν η μπάλα βρίσκεται στην κατοχή του αντιπάλου.

Αν αυτές οι βασικές αρχές τηρηθούν, σε συνδυασμό με τη δυναμική των «ερυθρολεύκων», νομίζω ότι ο «άσος» θα είναι αναπόφευκτος για τους «πράσινους», όσο κι αν η μπάλα και η τύχη πολλές φορές κάνουν τα δικά τους κόλπα. Αν, όμως, οι παίκτες του Ολυμπιακού πάνω στη φούρια τους να κάνουν επίδειξη δύναμης «βιάσουν» τη λογική του ποδοσφαίρου, τότε τίποτα δεν αποκλείεται...

Είναι, βέβαιο, εξάλλου, ότι οι «πράσινοι» θα κατέβουν για άλλη μία φορά στο Φάληρο, προκειμένου να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους που λέει και η παροιμία. Άρα ο Ολυμπιακός πέρα από διάθεση, ορμή και τεράστιο κίνητρο, θα πρέπει να έχει και μυαλό για να φτάσει στο στόχο!