Σκληρό μάθημα ισπανικών

Όσοι περίμεναν «μάχη» ή έστω κόντρα στη χθεσινή αναμέτρηση του «Βιθέντε Καλντερόν» διαψεύστηκαν οικτρά. Στο γήπεδο της Ατλέτικο έκαναν την εμφάνισή τους –και μάλιστα εντυπωσιακά- μόνο οι οπαδοί του Ολυμπιακού, καθώς οι «ερυθρόλευκοι» ποδοσφαιριστές και ο προπονητής τους ήταν αλλού, κυριολεκτικά και μεταφορικά...

Οι «ροχιμπλάνκος» ήταν εκείνοι που μπήκαν στο γήπεδο προκειμένου να παίξουν μπάλα και να πάρουν ένα παιχνίδι, το οποίο ήθελαν πολύ όχι τόσο για να προκριθούν, αφού λίγο-πολύ είχαν εξασφαλισμένο το εισιτήριο της επόμενης φάσης, αλλά για να πάρουν εκδίκηση. Τα τρία γκολ στο «Καραϊσκάκη» τους κάθισαν στο στομάχι κι ως μεγάλη ομάδα έπαιξαν για τη μεγάλη ρεβάνς, την οποία πήραν πανηγυρικά κόντρα σε έναν αντίπαλο που -απλά- δεν υπήρχε.

Όλα ήταν ένα λάθος για τον Ολυμπιακό, ο οποίος πραγματοποίησε στην Μαδρίτη μία από τις χειρότερες εμφανίσεις τους εκτός έδρας και σίγουρα τη χειρότερη των τελευταίων χρόνων. Οι πρωταθλητές Ελλάδας δεν μπήκαν ποτέ στο πετσί του ρόλου τους και παραδόθηκαν ουσιαστικά αμαχητί, έχοντας ως μοναδική δικαιολογία το γεγονός ότι εδώ και περίπου είκοσι μέρες δεν έπαιξαν επίσημο παιχνίδι… Το πόσο μπορεί να μετριάσει τις εντυπώσεις αυτή η δικαιολογία εξαρτάται από τον καθένα μας και από τις απαιτήσεις του...

Η κακή μέρα φάνηκε από την αρχή του αγώνα. Όταν ο Ρομπέρτο, ο κορυφαίος ίσως τερματοφύλακας του Ολυμπιακού στην ιστορία του, δεν έχει καθαρό μυαλό, είναι ασταθής και κάνει δώρο το πρώτο γκολ, τότε δεν έχεις και πολλά να περιμένεις. Ο Μίτσελ πίστεψε ότι επειδή η ομάδα του με αυτή την ενδεκάδα κόντραρε στα ίσια τη Γιουβέντους και λίγο έλειψε να πάρει βαθμό ή βαθμούς στο Τορίνο, θα μπορούσε να πετύχει κάτι ανάλογο και στην έδρα της Ατλέτικο. Διαψεύστηκε 100%!

Τελικά, όπως αποδείχθηκε στην πράξη τα δύο παιχνίδια δεν είχαν καμία σχέση μεταξύ τους κι επειδή ο Ολυμπιακός ήταν το φάντασμα της ομάδας που εμφανίστηκε στην Ιταλία, αλλά κι επειδή αυτή η Ατλέτικο και δη μέσα στο γήπεδό της είναι σκάλες ανώτερη της φετινής Γιουβέντους. Η μοναδική φάση που οι «ερυθρόλευκοι» κράτησαν και γύρισαν αξιοπρεπώς τη μπάλα σε όλο το 90άλεπτο ήταν αμέσως μετά από το σφύριγμα της έναρξης!

Από την επόμενη και μέχρι το φινάλε δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν ούτε στο ρόλο του κομπάρσου, αφού οι «ροχιμπλάνκος» έκαναν ό,τι ήθελαν πάνω στο τερέν. Ανεβοκατέβαζαν το ρυθμό κατά το δοκούν, άλλαζαν πάσες λες και είχαν αντιπάλους… κώνους προπόνησης κι όχι ποδοσφαιριστές, έπεφταν στη μπάλα σαν καμικάζι και δεν επέτρεψαν στους πρωταθλητές Ελλάδας να πάρουν ανάσα.

Πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, η ομάδα του Σιμεόνε ήταν μία ταχύτητα πιο γρήγορη –τουλάχιστον- και πιο τεχνική από την αντίστοιχη του Μίτσελ, η οποία το μόνο που θα μπορούσε να περιμένει θα ήταν ένα ή δύο γκολ λιγότερα. Αν δεν έκανε δώρο και ο Μποτία στη φάση του 2-0, ή αν ο Ισπανός στόπερ μαζί με τον Αμπιντάλ κατάφερναν να πάρουν έστω μία κεφαλιά από τον Μάντζουκιτς, ο οποίος έκανε χατ-τρικ χωρίς καν να ιδρώσει τη φανέλα. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, ο Μήτρογλου για μία ακόμη φορά δεν φάνηκε πουθενά στο γήπεδο. Όχι πως οι συμπαίκτες του ήταν καλύτεροι, αλλά με τον Κώστα ισχύει πλέον η γνωστή παροιμία «σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση».

Εννέα γκολ σε τρία ματς

Ο Ολυμπιακός ολοκλήρωσε χθες τον κύκλο των εκτός έδρας αναμετρήσεών του στον όμιλο του Champions League έχοντας δεχθεί 9 γκολ, ενώ πέτυχε δύο και χωρίς να μαζέψει ούτε έναν βαθμό. Μάλιστα, από παιχνίδι σε παιχνίδι μακριά από το «Καραϊσκάκη» αντί να βελτιώσει την εικόνα του δεχόταν ένα γκολ παραπάνω με αριθμητική πρόοδο. Δύο στη Σουηδία, τρία στην Ιταλία, τέσσερα χθες...

Τουλάχιστον στα εκτός συνόρων παιχνίδια με τη Μάλμε και τη Γιουβέντους, οι «ερυθρόλευκοι» όρθωσαν ανάστημα, πάλεψαν στα ίσια, έχασαν ευκαιρία, ήταν ομάδα, η οποία πάλεψε έστω κι αν ηττήθηκε. Κάπως έτσι, βέβαια, και με ένα γκολ παραπάνω ηττήθηκαν και οι Σουηδοί στη Μαδρίτη (5-0), ωστόσο, από τον Ολυμπιακό οι απαιτήσεις ήταν σαφώς μεγαλύτερες, σύμφωνα με την έως τώρα εικόνα, αλλά και την εμπειρία του στον «πόλεμο των άστρων».

Δεν θα μπορούσε να περιμένει κάτι καλύτερο ο Ολυμπιακός με αυτή την απόδοση από το χθεσινό παιχνίδι, κάτι που φάνηκε και από τις δύο γρήγορες αλλαγές στο Μίτσελ στην ανάπαυλα. Επί της ουσίας, ωστόσο, τίποτα δεν άλλαξε έστω κι αν οι Κασάμι, Φουστέρ κλήθηκαν εσπευσμένα για να καλύψουν τις θέσεις του Αφελάι και του Μανιάτη, οι οποίοι… κοίταζαν τους αντιπάλους να περνούν… Ειδικά στην πλάτη του Μαζουάκου έγινε πάρτι και στα δύο ημίχρονα κι αυτό δεν συνέβη τυχαία. Κάτι είχε δει ο Σιμεόνε και φόρτωσε από το ξεκίνημα τη δεξιά πτέρυγά του, χωρίς ο Μίτσελ να βρει απαντήσεις…

Και μόνο το γεγονός ότι οι γηπεδούχοι με κατοχή μπάλας στο 57% σκάρωσαν 48 επιθέσεις προς την εστία του Ρομπέρτο, έναντι 16 του Ολυμπιακού, τα λέει όλα, έστω κι αν οι τελικές προσπάθειες ήταν 14-4. Με λίγα λόγια οι «ερυθρόλευκοι» ηττήθηκαν από μία ομάδα καλύτερη σε όλα τα επίπεδα, μια ομάδα η οποία θυμήθηκε ότι πέρυσι ήταν πρωταθλήτρια Ισπανίας, μία ομάδα που έπαιξε για τον πληγωμένο της εγωισμό και ανταποκρίθηκε πλήρως στις απαιτήσεις του αγώνα, αλλά και στα «θέλω» του κοινού της.

Μαζί με τις εντυπώσεις και τους βαθμούς, ο Ολυμπιακός έχασε χθες και την ευκαιρία να προκριθεί στην επόμενη φάση της διοργάνωσης, καθώς η Γιούβε έκανε το χρέος της σε βάρος της Μάλμε και έφτασε τους 9 βαθμούς. Για να μείνουν εκτός οι Ιταλοί θα πρέπει να αυτοκτονήσουν στην έδρα τους με αντίπαλο την αδιάφορη –πλέον- Ατλέτικο, η αποστολή της οποίας θα πάει για τουρισμό σε δύο εβδομάδες στο Τορίνο.

Από την άλλη πλευρά, όμως, η νίκη των «μπιανκονέρι» ουσιαστικά εξασφάλισε στον Ολυμπιακό τη δυνατότητα να συνεχίσει στην Ευρώπη και την άνοιξη, μέσω της διοργάνωσης του Europa. Τους αρκεί έστω μία ισοπαλία στο απόρθητο φέτος «Καραϊσκάκη» κόντρα στους Σουηδούς, οι οποίοι, ωστόσο, θα έρθουν στον Πειραιά για να πουλήσουν ακριβά το τομάρι τους, καθώς αν νικήσουν θα προκριθούν στην ισοβαθμία των έξι βαθμών, αφού θα έχουν κερδίσει μέσα-έξω τους πρωταθλητές Ελλάδας.

Μέχρι τότε είναι σίγουρο ότι στον Πειραιά θα ξεκινήσει προσπάθεια ανασυγκρότησης και η ομάδα του Μίτσελ θα επιδιώξει να βρει τη χαμένη της αυτοπεποίθηση μέσω των υποχρεώσεών της στο πρωτάθλημα. Κι εδώ ο δρόμος δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά ο μεγάλος στόχος –για να μην ξεχνιόμαστε- είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος, όσο πεζό κι αν ακούγεται αυτό στ’ αυτιά ορισμένων ρομαντικών.

Υ.Γ.: Οι οπαδοί της Ατλέτικο, πάντως, δεν ξέχασαν τον Ρομπέρτο και πέρα από το ζεστό τους χειροκρότημα του αφιέρωσαν μέχρι και σύνθημα, προκαλώντας το ανταποδοτικό χειροκρότημα από μέρους του στην ανάπαυλα του ημιχρόνου. Ποδοσφαιρικός πολιτισμός…