Το μήνυμα του Χίντινκ στον Μίτσελ για Αφελάι!

Δεν ξέρω πόσοι είχαν το χρόνο, τη διάθεση και τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν τα δυνατά φιλικά παιχνίδια που έγιναν χθες μεταξύ σπουδαίων εθνικών ομάδων. Όσο… φιλικές κι αν είναι, άλλωστε, αυτές οι αναμετρήσεις, ανάμεσα στα πολύ φορτωμένα προγράμματα των συλλόγων, πάντα δίνουν την ευκαιρία για χρήσιμα συμπεράσματα.

Κάτι τέτοιο συνέβη στη συνάντηση της Ολλανδίας με το Μεξικό. Εκεί αγωνίστηκε ένα… δικό μας παιδί, ο Ιμπραΐμ Αφελάι, ο οποίος, μάλιστα, ήταν –για μία ακόμη φορά- στις αρχικές επιλογές του Γκους Χίντινκ. Η είδηση, όμως, δεν βρίσκεται εκεί, αλλά στο ρόλο που αγωνίστηκε ο άσος του Ολυμπιακού. Όχι, ο Αφελάι δεν έπαιξε ούτε εξτρέμ, ούτε στην επίθεση ως φουνταριστός ή ως περιφερειακός. Ο Χίντινκ τον χρησιμοποίησε στον άξονα και μάλιστα σε ρόλο 8αριού, κάτι που υποδήλωνε και ο αριθμός της φανέλας του (σ.σ. σε προηγούμενες συμμετοχές του είχε επιλέξει το 20)!

Ο... "Τσάβι" της Ολλανδίας

Ο Χίντινκ, ο οποίος θεωρείται -και όχι άδικα- ένας από τους πιο ευφυείς και ικανούς κόουτς στον πλανήτη, παρέταξε την ομάδα του με 4-3-3 αλά Μπάρτσα και έδωσε στον Αφελάι τον ρόλο του Τσάβι! Ναι, πολύ καλά διαβάσατε! Ο "ιπτάμενος Ολλανδός" του Θρύλου αγωνίστηκε στην τριάδα του κέντρου ως ενδιάμεσος μπροστά από τον Ντάλεϊ Μπλιντ και πίσω από τον Γουέσλι Σνάιντερ. Γιατί;

Όσοι παρακολούθησαν προσεκτικά τις κινήσεις του στο χορτάρι κατάλαβαν πολύ καλά το γιατί. Ο Αφελάι δεν διακρίνεται μόνο για την ταχύτητά του, την εξαιρετική του ντρίμπλα και το άριστο κοντρόλ, αλλά συνολικά για την τεχνική του κατάρτιση και την οξυδέρκεια που έχει με τη μπάλα στα πόδια. Αριστερό ή δεξί δεν έχει μεγάλη σημασία, αφού τα χρησιμοποιεί με την ίδια ευκολία. Μπορεί να είναι γρήγορος στην προσωπική ενέργεια, αλλά πάντα η πρώτη του σκέψη είναι να πασάρει ακόμη και με μία επαφή όταν έχει ελεύθερη επιλογή.

Αυτό ακριβώς έκανε και χθες στην ενδεκάδα της εθνικής του ομάδας. Έπαιρνε τη μπάλα από την άμυνα ή τον «κόφτη» και τη μοίραζε πολύ γρήγορα δεξιά και αριστερά, αφού προηγουμένως κάλυπτε τα μέτρα που είχε μπροστά του, ακόμη κι αν χρειαζόταν να αποφύγει έναν ή δύο αντιπάλους. Με αυτό τον τρόπο η Ολλανδία ήταν πολύ γρήγορη στη μεταφορά (transition) και έχτιζε συνεχώς παιχνίδι από τις πτέρυγες, όπου βρίσκονταν αριστερά ο Ντε Πάι της Αϊντχόβεν και δεξιά ο –γνωστός και μη εξαιρετέος- Ρόμπεν, με τον Χούντελαρ στην κορυφή. Ο Φαν Πέρσι έμεινε στον πάγκο λόγω τραυματισμού.

Μπορεί να συμβεί και στον Ολυμπιακό;

Ξέρω καλά ότι είναι δύσκολο να δούμε σε έναν τέτοιο ρόλο τον Αφελάι στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Βέβαια, κάπως έτσι αγωνίστηκε στο παιχνίδι με την Ατλέτικο Μαδρίτης, αλλά ξεκινούσε συνήθως τις προσπάθειές του από τα άκρα, έστω κι αν δεν είχε σταθερό σημείο αναφοράς. Στο "ερυθρόλευκο" ρόστερ, άλλωστε, υπάρχουν άλλοι παίκτες για να κάνουν αυτή τη δουλειά με πρώτο και καλύτερο ίσως τον Παϊτίμ Κασάμι.

Εδώ, όμως, υπάρχει και η ανάλογη απάντηση. Ο Ολυμπιακός σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια του πρωταθλήματος έχει μπροστά του κλειστές άμυνες. Άρα για να μπορέσει να τις διασπάσει θα πρέπει να είναι γρήγορος στο χώρο του κέντρου. Να έχει δηλαδή όχι μόνο καλούς χειριστές της μπάλας, αλλά παίκτες με αντανακλαστικά που θα αλλάξουν παιχνίδι και θα «φορτώσουν» γρήγορα την αδύναμη πλευρά της αντίπαλης άμυνας.

Κι επειδή ακριβώς σε αυτό το σημείο εντοπίζεται η αδυναμία των πρωταθλητών Ελλάδας σε αρκετά φετινά ματς εντός των συνόρων, νομίζω ότι ο Χίντινκ έδωσε χθες μια καλή ιδέα στον Μίτσελ για το τι ακόμη μπορεί να προσφέρει ο Αφελάι.

Από την άλλη πλευρά, βέβαια, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ολλανδία δε νίκησε χθες. Έχασε με 3-2 από το Μεξικό, το οποίο παρατάχθηκε με 5-3-2 και εκμεταλλεύθηκε τους κενούς χώρους στις αντεπιθέσεις (σ.σ. το νικητήριο γκολ, πάντως, προήλθε από ελεγχόμενη θέση). Όταν μια ομάδα του επιπέδου των "οράνιε" δέχεται τρία γκολ, ασφαλώς δεν έχουν ευθύνη μόνο οι τέσσερις αμυντικοί και ο τερματοφύλακας. Βέβαια τα στατιστικά του αγώνα άλλα λένε. Η κατοχή μπάλας ήταν 64-36 υπέρ των Ολλανδών και οι τελικές προσπάθειες αντίστοιχα 9-5 στην εστία και 23-12 εκτός εστίας. Οι 'οράνιε", μάλιστα, άλλαξαν 549 πάσες με ποσοστό επιτυχίας 85%, ενώ οι Μεξικάνοι κάτι παραπάνω από τις μισές (313, με 75% επιτυχία).

Και αμυντικά καλός

Όσοι παρακολούθησαν προσεκτικά τον αγώνα διαπίστωσαν ότι ο Αφελάι ως Τσάβι στην ομάδα της "τουλίπας" δεν υστέρησε ούτε στα ανασταλτικά του καθήκοντα. Μπορεί να είναι soft στις μονομαχίες, αλλά και το χώρο ευθύνης του κάλυπτε σωστά και τα… ποδαράκια του έβαζε στις προσωπικές μονομαχίες, αλλά και την πλάτη του Μπλιντ κάλυπτε όταν ο τελευταίος έφευγε μπροστά. Σκόραρε, μάλιστα, προσωρινά για να «γράψει» το 2-2.

Αν αθροίσει κανείς όλα τα παραπάνω που –αν μη τι άλλο- δίνουν τροφή για σκέψη θα καταλήξει σε ένα ακόμη συμπέρασμα. Με έναν ακόμη ακραίο στιλ Κάμπελ ή Μιραλάς, ο Ολυμπιακός εκμεταλλευόμενος τη μεταγραφική περίοδο του Γενάρη, μπορεί να γίνει πολύ πιο γρήγορος και στον άξονα με την παρουσία του Αφελάι, όταν και εφόσον χρειάζεται, αλλά και στις πτέρυγες. Έχω την αίσθηση, επίσης, ότι επειδή ο Μίτσελ είναι μεγάλη "γάτα" το έπιασε το νόημα και κατάλαβε τι άλλο μπορεί να του προσφέρει ο "δαιμόνιος" Ιμπραΐμ, ο οποίος όπως αποδεικνύεται -στην πράξη- μπορεί να παίξει σε όλες τις θέσεις μπροστά από τον αμυντικό χαφ! Δεν είναι κι άσχημα…