Ας παίζει με τον Ολυμπιακό κάθε αγωνιστική
Ο Παναθηναϊκός του ύψους και του βάθους που έμεινε στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, ο τραγικός απολογισμός στα εκτός έδρας παιχνίδια, ο "πονοκέφαλος" του Ουζουνίδη που δεν βρίσκει γιατρειά και το ερώτημα για το αν, τελικά, οι παίκτες είναι μέτριοι ή διαλέγουν αγώνες. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.
Έντεκα παιχνίδια στην επαρχία, μία μόλις νίκη. Επαναλαμβάνω: έντεκα παιχνίδια στην επαρχία έχει δώσει ο Παναθηναϊκός και έχει μόλις ένα τρίποντο.
Τι φταίει; Ο Ουζουνίδης το ψάχνει, αναρωτιέται, προσπαθεί κι αυτός να καταλάβει γιατί η ομάδα που στη Λεωφόρο μεταμορφώνεται, μακριά από αυτή μοιάζει με την πιο μέτρια του εφετινού πρωταθλήματος.
ΠΕΤΑΞΕ ΣΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ
Ακριβώς μία εβδομάδα πέρασε από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό. Εκεί που οι "πράσινοι" για 70 λεπτά τα έκαναν όλα τέλεια. Τρεξίματα, αλληλοκάλυψη, συνοχή στις γραμμές, καθαρό μυαλό, δημιουργία και ένα γκολ. Επτά ημερολογιακές μέρες από το παιχνίδι που άπαντες έβγαλαν το καπέλο στον Παναθηναϊκό.
Θα μπορούσε κάποιος να πει το... αυτονόητο: "μακάρι να έπαιζε κάθε αγωνιστική με τον Ολυμπιακό". Γιατί εκεί, στα δύσκολα, που οι απαιτήσεις ανεβαίνουν και τα λάθη δύσκολα συγχωρούνται, παίρνει άριστα. Όταν το επίπεδο ανεβαίνει δεν υπάρχει πρόβλημα. Στα άλλα είναι το θέμα.
Ο Παναθηναϊκός μέχρι το ντέρμπι με τους Πειραιώτες είχε το πιο εύκολο πρόγραμμα των υπόλοιπων "μεγάλων". Θα μπορούσε να πάει για το απόλυτο. Αφήστε στην άκρη τι συμβαίνει εξωαγωνιστικά. Μέσα στο χορτάρι οι "πράσινοι" θα μπορούσαν να πάρουν το καλύτερο δυνατό και να είναι ψηλότερα στη βαθμολογία, ακόμα και στην πρώτη θέση.
ΜΕΤΡΙΟΙ ΠΑΙΚΤΕΣ Ή ΔΙΑΛΕΓΟΥΝ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ;
Αντίθετα, η αδυναμία του στα εκτός έδρας παιχνίδια τον έχει ρίξει στα τάρταρα. Το εύκολο συμπέρασμα είναι ότι δεν έχει ποδοσφαιριστές. Οτι η ποιότητά τους είναι τέτοια που δεν μπορούν να ανεβάσουν ψηλότερα την ομάδα. Ναι, θα μπορούσε να πέσει στο τραπέζι αυτή η δικαιολογία αν δεν βλέπαμε όσα είδαμε στη Λεωφόρο το περασμένο Σάββατο κόντρα στον Ολυμπιακό.
Αυτή την ορμή, τη δίψα, το πάθος, αυτό το βλέμμα που είχαν οι παίκτες που "φώναζε" από χιλιόμετρα μακριά. Δεν γίνεται, δηλαδή, ο Μολίνς, ο Χίλιεμαρκ, ο Λουντ και οι υπόλοιποι να είναι παικταράδες τη μία αγωνιστική και άσχετοι την ακριβώς επόμενοι. Δεν μπορεί να πατάς για 70 λεπτά τον Ολυμπιακό στην έδρα σου και να τον αφήνεις χωρίς τελική φάση και στην Τρίπολη να μη μπορείς να δημιουργήσεις μία ευκαιρία της προκοπής.
Και ερχόμαστε στο... προαιώνιο ερώτημα: άρα τι φταίει; Θέλετε να το πείτε ατυχία; Πείτε το (ναι, κάποια παιχνίδια θα μπορούσε να τα πάρει αν του καθόταν η μπάλα, παρά την κακή του εμφάνιση). Θέλετε να το πείτε "άδειασμα" των ποδοσφαιριστών μετά το ντέρμπι; Οκ, πείτε το κι αυτό. Δεν είναι λίγο πράγμα να είσαι σε μία ομάδα που δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει κι αν θα πληρωθείς και να πρέπει να είσαι στο 100% σε όλα τα παιχνίδια. Θέλετε την προσωπική μου άποψη; Σε αυτό διαφωνώ κάθετα. Δεν γίνεται, αν ισχύει αυτό, να διαλέγεις παιχνίδια. Δεν γίνεται με τον Ολυμπιακό να είσαι "καμικάζι" και με τον Αστέρα να θυμάσαι πως είσαι ομάδα με χίλια προβλήματα.
Απάντηση στο ερώτημα ψάχνει και ο Ουζουνίδης. Σε κάποια ματς, το παραδέχθηκε και ο ίδιος το περασμένο Σάββατο, έφταιξε, πήρε την ευθύνη πάνω του. Το σταυρό που κουβαλάει, εξάλλου, δεν τον κουβαλά ουδείς άλλος σε αυτή την ομάδα. Δηλαδή μόνο ο προπονητής φταίει; Οι παίκτες θα ζουν πάντα με την ασπίδα του προπονητή τους;
ΟΛΗΜΕΡΙΣ ΤΟ ΧΤΙΖΑΝΕ...
Ο ίδιος το είπε μετά τον αγώνα στην Τρίπολη. "Θα τη βρούμε την άκρη". Ουδείς αμφιβάλλει ότι μπορεί να αλλάξει η κατάσταση. Εξάλλου, το έχει ξανακάνει. Θυμηθείτε τον Παναθηναϊκό των πρώτων αγωνιστικών και θυμηθείτε τον Παναθηναϊκό απέναντι στον Ολυμπιακό. Μέχρι, όμως, να βρεθεί η άκρη θα έχει χαθεί κι άλλο πολύτιμο έδαφος. Οχι για το πρωτάθλημα (γι' αυτό ουδείς έχει τολμήσει να μιλήσει ανοιχτά με τα τόσα προβλήματα και τη γενικότερη κατάσταση), αλλά για την ηρεμία. Τα αποτελέσματα φέρνουν ηρεμία. Και η ηρεμία φέρνει ήσυχα αποδυτήρια. Χωρίς γκρίνιες και προβληματισμό για το αύριο.
Δείτε πως κύλησε η εβδομάδα στον Παναθηναϊκό μετά το ντέρμπι και θα καταλάβετε. Τώρα, μετά την ήττα στην Τρίπολη, οι κίνδυνοι από Εσιέν και Τοτσέ, τα άλλα που πιθανόν να προκύψουν και ό,τι άλλο "σκάσει" θα διογκωθούν. Μέχρι να έρθει το επόμενο θετικό αποτέλεσμα, η νέα διαφορετική εικόνα και φτου κι απ' την αρχή.
Έτσι, όμως, δεν πας πουθενά. Γιατί πάντα θα υπάρχει στο μυαλό η σύγκριση για τις δυνατότητες αυτής της ομάδας. Ο Παναθηναϊκός του περασμένου Σαββάτου είναι εδώ, υπάρχει, αλλά κάνει... έκτακτες εμφανίσεις. Όταν αποκτήσει διάρκεια, τα ξαναλέμε.
