Η μεγαλύτερη πρόκληση του Μαρκαριάν

Αν πάρουμε ως δεδομένο (γιατί τέτοιο είναι) ότι ο Σέρχιο Μαρκαριάν ήρθε να αναλάβει την Εθνική με στόχο την ανατροπή της κατάστασης και την πρόκρισή μας στα τελικά του Euro της Γαλλίας, ο δεύτερος μεγάλος στόχος του Ουρουγουανού είναι να ξαναφτιάξει την Εθνική.

Δεν είναι τα αρνητικά αποτελέσματα το πρόβλημα. Ούτε ο κίνδυνος να μείνουμε εκτός μεγάλης διοργάνωσης. Το μεγαλύτερο πρόβλημα που καλείται να λύσει ο νέος ομοσπονδιακός τεχνικός είναι να μάθει ξανά την ελληνική ομάδα να νικά. Αυτό ακριβώς χάσαμε από πέρυσι το καλοκαίρι έως και τώρα και έρχεται ως αλυσίδα στα προβλήματα που το ίδιο προκάλεσε.

Αν κάτι χαρακτήριζε την Εθνική ομάδα ήταν οι νίκες. Μπορεί να γκρινιάζαμε για την εικόνα, την ποιότητα και τον τρόπο παιχνιδιού, αλλά επικεντρωνόμασταν μόνο σε αυτά. Τώρα πια το πρόβλημα μετατέθηκε στο γεγονός ότι ξεχάσαμε πως είναι να νικάς και -το βασικότερο- δεν έχουμε τρόπο για να το κάνουμε.

Η Εθνική του 1-0 και της ατέρμονης συζήτησης για το ποδόσφαιρο που "πονά τα μάτια μας" έχει περάσει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Αφού δοκιμάσαμε την (αποτυχημένη) λύση του Κλαούντιο Ρανιέρι, καταλάβαμε έστω κι αργά ότι αυτό που πρέπει να μας ενδιαφέρει πρωτίστως είναι το αποτέλεσμα και στη συνέχεια αν έχουμε τις δυνατότητες να το συνδυάζουμε με καλό ποδόσφαιρο. Και σε μια γενικότερη θεωρία, πρέπει να ορίσουμε κι εμείς οι ίδιοι τι είναι το καλό ποδόσφαιρο.

Ο Σέρχιο Μαρκαριάν ήρθε κυρίως για το πρώτο. Να φέρει νίκες, να υπενθυμίσει στους Ελληνες παίκτες πως να το καταφέρνουν και να τους μπολιάσει με τη νοοτροπία που είχαν πριν περάσει ο "τυφώνας Ρανιέρι" και τα διαλύσει όλα σε χρόνο-ρεκόρ. Αυτό που πρέπει να ξέρουμε είναι ότι με Μαρκαριάν στον πάγκο δεν θα τρίβουμε τα μάτια μας από ευχαρίστηση για το ποδόσφαιρο που βλέπουμε. Δεν έπαιξε δα καμιά σούπερ μπάλα ο Παναθηναϊκός, που αποτελεί το άμεσο και καλύτερο παράδειγμα και μέτρο σύγκρισης. Ελάχιστοι, όμως, θυμούνται ότι εκείνη την εποχή μέγα θέμα συζήτησης στις τάξεις των φίλων του Παναθηναϊκού ήταν το περίφημο "τσούκου-τσούκου μπολ". Βέβαια, εκείνο το "τσούκου-τσούκου μπολ" ήταν που έφερε τον Παναθηναϊκό στην οκτάδα του Champions League και του UEFA και λίγο μετά έφερε την Εθνική ομάδας στην κορυφή της Ευρώπης (έχοντας στον πάγκο ό,τι κοντινότερο στον Μαρκαριάν, τον Ότο Ρεχάγκελ).

Ο Γκιρτζίκης ζήτησε -σε μία επίδειξη εθνικής ανάτασης και συσπείρωσης- να είναι όλοι δίπλα στην Εθνική. Κόσμος και δημοσιογράφοι. Το μπαλάκι, λοιπόν, περνά σε εμάς. Ας αναλογιστούμε την υπάρχουσα κατάσταση, τι ακριβώς έρχεται να δώσει στην Εθνική ο Μαρκαριάν, τι είναι αυτό που θέλουμε και τότε θα μπορούμε να είμαστε δίπλα σε αυτή τη νέα προσπάθεια, η οποία καλό θα ήταν να μην περιοριστεί στο στόχο της πρόκρισης στα τελικά του Euro. Το τελευταίο πράγμα που θέλει η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι έναν προπονητή συγκεκριμένης χρήσης και με ημερομηνία λήξης...

Διαβάστε ακόμα:

Μαρκαριάν: "Η Ελλάδα έχασε το στιλ της"

Τσάρλυ: Το πριμ που δεν πήρε και η αναγέννηση Κωνσταντίνου

Θέμης Καίσαρης: Ο Μαρκαριάν που "νίκησε" τον πρωταθλητή Ολυμπιακό