Ιδανικός αντίπαλος για πρεμιέρα η Ατλέτικο

Κάθε πρεμιέρα του Ολυμπιακού στο Champions League έχει αγωνιστικό ενδιαφέρον, αλλά το μεγαλύτερο επικεντρώνεται στο τι θα δώσει μετά. Αν εξαιρέσουμε τα πρώτα χρόνια όπου η νίκη επί της Πόρτο, η χορταστική ισοπαλία με τη Ρεάλ σε εκείνο το αλήστου μνήμης 3-3 και η ήττα από τη Βαλένθια εκτός έδρας ήταν τα πρώτα στάδια μίας ευρωπαϊκής πορείας που στην αρχή δεν ζητάς πολλά, η συνέχεια δημιουργούσε ιστορίες και έφερνε συζητήσεις τις επόμενες μέρες είτε για τον τρόπο που χάθηκε η μεγάλη ευκαιρία (βλέπε το 2-2 στην έδρα της Λα Κορούνια) είτε για τον "λίγο" Σόλιντ μετά το 1-3 από τη Ρόζενμποργκ (Τρίτη και 13, αν θυμάστε...)

Για παράδειγμα, πέρυσι, το 1-4 από την Παρί Σεν Ζερμέν αντιμετωπίστηκε σαν... ισοπαλία από την πλειοψηφία των δημοσιογράφων, του κόσμου και φυσικά τον ίδιο τον Μίτσελ. Η πολύ καλή εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο έδειξε πράγματα για τη συνέχεια και δικαιολογημένα γέμισε με αισιοδοξία τους φιλάθλους. Το ξέσπασμα της Παρί στο δεύτερο μέρος δικαιολογήθηκε λόγω διαφοράς ποιότητας κτλ.

Το προ διετίας 1-2 από την Σάλκε έφερε γκρίνια για την ανετοιμότητα του Ολυμπιακού και για το γεγονός πως το ελληνικό πρωτάθλημα αργεί να ξεκινήσει με αποτέλεσμα να έρθει η εντός έδρας ήττα μπλα, μπλα, μπλα. Μία από τα ίδια και για το 0-1 του 2011 από τη Μαρσέιγ. Με αυτά και με αυτά φτάσαμε στο 2009 όταν για τελευταία φορά οι πρωταθλητές Ελλάδας νίκησαν σε πρεμιέρα, την Αλκμααρ, με τη συζήτηση να επικεντρώνεται στο ότι η ολλανδική ομάδα ήταν ο καλύτερος δυνατός αντίπαλος για την πρεμιέρα και ήταν υποχρέωση του Ολυμπιακού να κερδίσει μία ομάδα στα μέτρα του.

Το αποψινό παιχνίδι με την Ατλέτικο έχει να δώσει πολλά αν κερδίσει ο Ολυμπιακός γιατί θα μιλάμε για την απόλυτη δικαίωση στον τρόπο που δημιουργήθηκε η εφετινή ομάδα, τις προσθήκες και τις γενικότερες κινήσεις στο μεταγραφικό κομμάτι, αλλά και για την αποθέωση του Μίτσελ που σε σύντομο, είναι αλήθεια, χρονικό διάστημα έστησε μία ομάδα που κόντραρε στα ίσια την Ατλέτικο.

Σε περίπτωση αρνητικού αποτελέσματος θα μιλάμε για το αυτονόητο. Οτι ο Ολυμπιακός έχασε από μία ανώτερη ομάδα, πως δεν είναι ακόμα έτοιμος και πως η Ατλέτικο δεν είναι ο αντίπαλος που θα "χτυπήσει" στην προσπάθειά του να προκριθεί για δεύτερη σερί χρονιά στους 16 του Champions League.

Το θέμα δεν είναι τι θα "γεννήσει" το αποψινό ματς, αλλά ο τρόπος που θα γίνει η διαχείριση όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, πόσο μάλλον αν είναι αρνητικό. Το καλό για τον Ολυμπιακό είναι ότι δεν έχουν δημιουργηθεί προσδοκίες απέναντι σε μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης τα τελευταία χρόνια και άπαντες γνωρίζουν τον βαθμό δυσκολίας. Αυτό σημαίνει ότι αν έρθει το αρνητικό αποτέλεσμα το ανάθεμα δεν θα πάει στον Μίτσελ, αντίθετα θα υπάρχει αναγνώριση για την προσπάθεια και χειροκρότημα για το ύψος των περιστάσεων.

Το συμπέρασμα όλων των παραπάνω είναι απλό: τη δεδομένη χρονική στιγμή ο Ολυμπιακός παίζει με τον ιδανικό αντίπαλο. Παίζει με τον αντίπαλο που δεν υπάρχουν οι μεγάλες απαιτήσεις, πέραν της αξιοπρεπούς εμφάνισης, παίζει με τον αντίπαλο που πριν λίγες μέρες νίκησε στο Μπερναμπέου άρα εξ ορισμού είναι δύσκολος (πέραν των όσων έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια σε Ισπανία και Ευρώπη) και -το σημαντικότερο- δεν παίζει με τη Μάλμε που το τρίποντο θα ήταν αυτοσκοπός και υποχρέωση, πράγμα δύσκολο σε μία περίοδο που ο Ολυμπιακός ξεχειλίζει από ποιότητα, αλλά υστερεί στη χημεία.

Το σίγουρο είναι ότι το παιχνίδι με την Ατλέτικο μόνο κέρδη μπορεί να φέρει. Ακόμα και στο απευκταίο σενάριο...

Διαβάστε ακόμη

Κώστας Κεφαλογιάννης: Και η ισοπαλία είναι επιτυχία για τον Ολυμπιακό

Σταύρος Γεωργακόπουλος: O μάγκας της Μαδρίτης και το… εξώφυλλο της "Marca"!

Θέμης Καίσαρης: Ατλέτικο, η φάλαγγα του Σιμεόνε

Οι πιθανές ενδεκάδες του Ολυμπιακός - Ατλέτικο Μαδρίτης