Μαύρα κοράκια, πράσινα κοράκια

Το αγωνιστικό άδειασμα του Παναθηναϊκού, οι... δικαιολογημένες δικαιολογίες, ο εκνευρισμένος Ουζουνίδης, η επικίνδυνα ανύπαρκτη διοίκηση και τα κοράκια που περιμένουν πάνω από το πτώμα του Παναθηναϊκού για να ικανοποιήσουν τον εγωισμό τους. Σχόλιο του Σταύρου Καραΐνδρου.

SUPERLEAGUE / ΠΑΟ - ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ (ICONPRESS/ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΟΥΝΤΟΥΜΗΣ) ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ
SUPERLEAGUE / ΠΑΟ - ΛΕΒΑΔΕΙΑΚΟΣ (ICONPRESS/ΧΡΗΣΤΟΣ ΝΤΟΥΝΤΟΥΜΗΣ) ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ ICON

Υπάρχουν δικαιολογίες για την γκέλα με τον Λεβαδειακό. Οι απουσίες, οι μεταγραφές που άργησαν να γίνουν, αυτές που δεν έγιναν. Υπάρχει και το κλισέ σχετικά με τη βελτίωση που θα δείξει ο Παναθηναϊκός μετά τη διακοπή. Προσωπικά το πιστεύω, αλλά όπως λέει κι ο θυμόσοφος λαός "τέτοιες ώρες τέτοια λόγια".

Πού πήγε, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός των 60 λεπτών με την Μπιλμπάο; Ή των 15-20 λεπτών της ρεβάνς; Δεν τον είδαμε ούτε στα Περιβόλια πόσο μάλλον στην άδεια Λεωφόρο. Τραγικός. Άδειος, ακίνδυνος, έμοιαζε ασύνδετος. Λες και έδινε φιλικό προετοιμασίας μέσα Ιουλίου. Μία κουρασμένη ομάδα που έμοιαζε σκασμένη. Σωματικά και ψυχολογικά.

Ο ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΕΝΟΣ ΟΥΖΟΥΝΙΔΗΣ

Μα πάνω απ' όλα ο προπονητής. Μπορεί η ατάκα του στο επιμύθιο των δηλώσεών του στη Nova για τη βελτίωση που θα δείξουν οι "πράσινοι" μετά την επιστροφή να έβγαλε μία μικρή πίστη στον ξενερωμένο κόσμο, τα προηγούμενα όμως που ανέφερε μάλλον έδειξαν πολλά. Εκνευρισμό, κυρίως.

Εκνευρισμό για τις μεταγραφές που άργησαν να γίνουν, για τα κενά που δεν συμπληρώθηκαν, για τα θέματα που παρουσιάζονται διαρκώς. Εκνευρισμός και για την περίπτωση Ζέκα που θα πρέπει να διαχειριστεί. Όλα πάνω του, στους ώμους του. Και την ίδια ώρα να δέχεται σκληρή κριτική από τους "προπονητές" των social media. Ο σωτήρας έγινε φταίχτης και ο κατάλληλος για τον Παναθηναϊκό έγινε ο προπονητής που κάνει δημόσιες σχέσεις.

Εχει τις ευθύνες του ο Ουζουνίδης. Αγωνιστικά λιγότερες, στα υπόλοιπα όμως φταίει. Θα μπορούσε να φύγει μαζί με τον Λυμπερόπουλο αφού έβλεπε την κατάσταση. Πιθανότατα φοβήθηκε αυτούς που θα τον κατηγορούσαν για εγκατάλειψη του πλοίου. Του Τιτανικού λέω εγώ. Εμεινε κι αφού έμεινε θα πιει όλο το πικρό ποτήρι. Οσο διαρκέσει αυτό το δηλητήριο.

ΤΑ ΚΟΡΑΚΙΑ

Μα το σημαντικότερο θα κάτσει να έχει από πάνω του και τους "ταλεγαεγω", όπως χαρακτηριστικά τους αποκαλώ. Αυτούς που κοιμούνται και ξυπνούν με το ένδοξο παρελθόν, αυτούς που χωρίζουν τον Παναθηναϊκό στη π.Β. και μ.Β εποχή. Αυτούς που αποκαλούνται Παναθηναϊκοί, αλλά ζουν και αναπνέουν για την γκέλα, την καταστροφή, τη μιζέρια. Για να βγουν να πουν "τα 'λεγα εγώ". Οι "ταλεγαεγω".

Τούτο δεν ξέρω αν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού, αλλά σίγουρα είναι ένα καρκίνωμα. Οταν υπάρχουν οπαδοί και δημοσιογράφοι που τροφοδοτούν τον εγωισμό τους με την αναγνώριση στον καθρέπτη το βράδυ που πέφτουν για ύπνο, δημιουργούν πρόβλημα. Κάνουν κακό στον σύλλογο. Δεν χρειάζονται, πρέπει να απομονωθούν.

Ναι, ο Παναθηναϊκός μίκρυνε και μικραίνει επικίνδυνα. Πολλοί έχουν ευθύνες για την κατάντια, γιατί περί κατάντιας πρόκειται. Η διοίκηση είναι ανύπαρκτη και "όπου φυσάει ο άνεμος", οι οργανωμένοι έχουν ίσως το μεγαλύτερο ποσοστό στο τελικό ζύγι για το φταίξιμο, ο σύλλογος είναι απροστάτευτος, το μπάτζετ κινείται σε επίπεδα ομάδας που δεν πάει για πρωταθλητισμό. Γνωστά όλα αυτά.

Μικραίνουν επικίνδυνα οι "πράσινοι". Αλλά είναι τουλάχιστον ασέβεια να χορεύεις πάνω από το πτώμα. Να περιμένεις σαν το κοράκι για να ικανοποιήσεις το "εγώ" σου. Είτε αυτό είναι οπαδικό είτε δημοσιογραφικό. Είναι τουλάχιστον μικροπρέπεια να αποτελεί οξυγόνο η καταστροφή ενός συλλόγου που (δήθεν) υπηρετείς. Είτε από το πόστο της εξέδρας είτε από το πόστο του ρεπορτάζ.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΤΗΡΙΑ

Αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός έχει απέναντί του αυτούς που υποστηρίζουν την όλη προσπάθεια που ξεκίνησε επί Αλαφούζου προφανώς γιατί είναι μαζοχιστές, αυτοί που υποστηρίζουν την προσπάθεια από εγωισμό ώστε να μην παραδεχθούν την κατρακύλα κι αυτοί που... ανάβουν καπνογόνα σε κάθε σφαλιάρα, σε κάθε μαχαιριά για να πάνε κόντρα στους παραπάνω.

Ο σύλλογος είναι άρρωστος σε μεταστατικό στάδιο. Οχι τόσο αγωνιστικά, αυτό μπορεί να διορθωθεί. Σε όλα τα υπόλοιπα. Νοοτροπία, διοίκηση, συμπεριφορά, σκέψη, λειτουργία, συμμαχία. Ένας σύλλογος γεμάτος παθογένειες. Οι εχθροί έγιναν φίλοι, η κυβέρνηση αντίπαλος και η νέα ΕΠΟ ό,τι μας πουν. Και από κάπου, στο βάθος, ακούγεται η ατάκα από το "Ας περιμένουν οι γυναίκες" για τον ασθενή Παναθηναϊκό: "Μην ανησυχείτε για το συγγενή σας, παρουσιάζει μία απλή διαταραχή του ελέγχου των παρορμήσεων". Κλυταιμνήστρα, ουου!

News 24/7

24MEDIA NETWORK