Μην μικραίνετε κι άλλο τον Παναθηναϊκό

Ο Σταύρος Καραΐνδρος γράφει για αυτούς που θα δεχθούν έναν πρόωρο αποκλεισμό από την Ευρώπη για ένα πρωτάθλημα του Παναθηναϊκού.

Μην μικραίνετε κι άλλο τον Παναθηναϊκό

Υπάρχει μια γενικότερη συζήτηση στις τάξεις των φίλων του Παναθηναϊκού ότι τα ματς με την Καμπάλα ΔΕΝ είναι όλη η χρονιά για την ομάδα. Οτι υπάρχει το... περιθώριο του αποκλεισμού, αφού πρώτος στόχος (πρέπει να) είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Για να το θέσουμε πιο απλά, ο κόσμος δείχνει έτοιμος να δεχθεί τη θυσία ενός αποκλεισμού αρκεί ο Παναθηναϊκός να χτυπήσει το εφετινό πρωτάθλημα. Βέβαια, σε βάθος χρόνου, αν έχει χαθεί ο στόχος του τίτλου τότε θα έρθουν στην επιφάνεια όλα τα προβλήματα, ακόμα και αυτός ο πρόωρος αποκλεισμός για ένα πρωτάθλημα...

Η λογική που επικρατεί σε μερίδα του κόσμου δείχνει πολλά για το πως αντιμετωπίζουν πλέον την ομάδα και το πλάνο που θέτει στο ξεκίνημα της χρονιάς. Ο καθένας, φυσικά, έχει δικαίωμα να πιστεύει ό,τι θέλει και ό,τι ο ίδιος θεωρεί καλύτερο για την ομάδα του, αλλά ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τα πράγματα αυτοί που θεωρούν πως αξίζει η... θυσία της Ευρώπης για έναν τίτλο μικραίνει την ίδια την ομάδα και τα όσα έχει πετύχει στο παρελθόν.

Σαν ταινία παλιά...

Δεν θα βάλουμε στην κουβέντα τα "Panathinaikos" και "πρέσβης της Ευρώπης". Αυτά ανήκουν σε ένα παρελθόν που θυμίζει πλέον βιντεοκασέτα της δεκαετίας '80. Στην κουβέντα πρέπει να μπει το μέγεθος του Παναθηναϊκού και τη νοοτροπία που πρέπει να περάσει (ξανά) στους φιλάθλους του. Παλιούς και νέους. Οι παλιοί γαλουχήθηκαν με ευρωπαϊκές επιτυχίες, με μεγάλες νίκες στην Ευρώπη και τις είχαν ως αποκούμπι ακόμα και όταν χάθηκε η πρωτοκαθεδρία στην Ελλάδα. Ήταν για αυτούς ένας αντίλογος στους αντιπάλους που έπαιρναν τα σερί πρωταθλήματα.

Αυτό στην πορεία χάθηκε. Τα μνημονιακά χρόνια έφεραν αναγκαστικά πρόωρους και πικρούς αποκλεισμούς. Ακόμα και σεζόν χωρίς καν το ευρωπαϊκό εισιτήριο. Υπήρχε το άλλοθι της αναδόμησης και της προσπάθειας για να επανέλθει ο Παναθηναϊκός σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ήττες όπως αυτή με την Εστορίλ πέρυσι μπορεί να έφερνε θύμησες από βραδιές κόντρα στη Γιουβέντους ή τη Μπαρτσελόνα υπό τους ήχους του "πώς καταντήσαμε λοχία", αλλά στο τέλος της βραδιάς γίνονταν αποδεκτές γιατί "τόσο μπορεί η ομάδα".

Αυτό αναγκαστικά έφερε την... αποτοξίνωση από τον Ευρωπαίο Παναθηναϊκό. Μπήκαν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας οι στιγμές της ευρωπαϊκής καταξίωσης της ομάδας και γιγαντώθηκε η ανάγκη κατάκτησης του πρωταθλήματος. Ειδικά όταν -πέρυσι για παράδειγμα- το εξαιρετικό φίνις των "πράσινων" έδειξε πως υπήρχαν οι δυνατότητες για πρωταθλητισμό, αλλά χάθηκαν στη μετριότητα του πρώτου γύρου. Κοινώς, αδικήσαμε τους εαυτούς μας.

Έχασε τον κόσμο του

Ο Παναθηναϊκός παίζει απόψε με την Καμπάλα. Με τους άγνωστους Αζέρους που αν δεν είχαν τον Χουσεϊνοφ, ελάχιστοι θα την μάθαιναν. Παίζει την πρόκριση στους ομίλους του Europa League, δηλαδή μία στάνταρ παρουσία στην Ευρώπη (τουλάχιστον) μέχρι τον Δεκέμβριο. Παίζει την οικονομική του ενίσχυση, το πρεστίζ, αλλά και το χρόνο για να κερδίσει ηρεμία έτσι ώστε να μπορεί να ικανοποιήσει και αυτούς που βάζουν πάνω απ' όλα το πρωτάθλημα.

Το να είσαι διατεθειμένος να δεχθείς τη θυσία ενός πρόωρου αποκλεισμού από μία άσημη Καμπάλα δείχνει το γενικότερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού, ο οποίος καλείται πρώτα να κερδίσει τον κόσμο του και στη συνέχεια να τον κρατήσει...

Διαβάστε ακόμη:

Χωρίς απρόοπτα η τελευταία προπόνηση του Παναθηναϊκού ενόψει Καμπάλα

Αναστασίου: "Δεν με φοβίζει τίποτα"

Χρίχορτσουκ: "Οι ελπίδες για πρόκριση είναι πολύ μεγαλύτερες από 1%"

News 24/7

24MEDIA NETWORK