Μια ωραία πεταλούδα

Μία ωραία πεταλούδα. Το γνωστό τραγούδι που βάζω στον γιο μου να ακούει στο τάμπλετ και γελάει. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτό το τραγούδι ήρθε στο μυαλό μου την ώρα του αγώνα της Ελλάδας κόντρα στη Β. Ιρλανδία. Πάνω που είχαμε ένα δοκάρι με τον Μήτρογλου και ψάχναμε άλλοθι για να γράψουμε κάτι καλό για το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα (τραβηγμένο από τα μαλλιά), ήρθε το 3-1 για να... μας βάλει στη θέση μας.

Ξεπεράστηκαν τα όρια της σάτιρας

Μία ωραία πεταλούδα. Μπορεί με αυτό το τραγούδι να υποδεχθούν τον Βαγγέλη Μόρα στην Ιταλία. Και να τον κοροϊδεύουν, όπως κάνουν σε κάθε ήττα της Ελλάδας σε αυτή την προκριματική φάση. Οχι, δεν φταίει σε τίποτα ο Μόρας. Ειλικρινά. Μια χαρά τα είπε την Τετάρτη και ευτυχώς που βρέθηκε να τα πει αυτός. Αλλά δεν ίδρωσε το αυτί κανενός. Ιδια εικόνα, ίδια θλίψη, ίδια απογοήτευση. Σε βαθμό... περίγελου. Με τη γνωστή συνήθεια της "βόλτας" στο twitter για να γελάσουμε με τα αστεία που γράφονται για την Εθνική. Δεν είναι, όμως, αστεία πια. Κατάντησε γελοίο. Είναι αυτό που λέμε πως ξεπεράστηκαν τα όρια της σάτιρας.

Αυτό το πράγμα δεν είναι Εθνική. Δεν μπορεί να ξεφτιλίζουν τόσο τους εαυτούς τους. Και οι παίκτες, αλλά και ο Τσάνας. Δεν είναι άσχετοι, αν ήταν θα το δεχόμασταν και θα λέγαμε "οκ, δεν έχουμε ομάδα, δεν έχουμε λαό τι ήρθαμε να κάνουμε στο γήπεδο αυτό", όπως έλεγε και το παλιό σύνθημα. Ναι, μας έχει πάρει η κάτω βόλτα σε σημείο που να σκοράρει περισσότερο γκολ ο Παντελής Καπετάνος από όλη την ομάδα σε αυτά τα προκριματικά. Οκ, δεν είναι αυτές οι δυνατότητες της ελληνικής ομάδας και γι' αυτό γκρινιάζουμε και μας πονά.

Τι γίνεται, όμως, ρε παιδιά; "Πού πάμε", που έλεγε και ο Βασίλης Αυλωνίτης στην "Ωραία των Αθηνών"; Υπάρχει αύριο; Γιατί αν υπήρχε τότε όλα καλά. Υπομονή και χρόνος για να σβήσουμε τον εφιάλτη και να χτίσουμε από την αρχή. Αλλά για ποιο αύριο μιλάμε; Τόσο καιρό μιλάει η ΕΠΟ με προπονητές και δεν βρίσκει. Ο ένας, λένε, θέλει πολλά για να φύγει από το Μόναχο. Ο άλλος, λένε, είχε πρόβλημα με τον δεύτερο βοηθό. Ο τρίτος, λένε, είναι στο "περίμενε". Ποιος είναι ο τρίτος; Ο Χουάντε Ράμος, ο οποίος αφήνει τα πετροδόλαρα (εντάξει, μάζεψε πολλά) και θέλει να έρθει να εργαστεί στην Ελλάδα. Ο Χουάντε Ράμος που έφτιαξε τη Σεβίλλη την οποία απολαμβάνουμε τα τελευταία χρόνια.

Τελευταίοι σε όμιλο με τα Φερόε!

Αν είναι τραγική η εικόνα της Ελλάδας που θα θυμάται ότι σε όμιλο με τα Ν. Φερόε τερμάτισε τελευταία, ακόμα πιο τραγική (και συνάμα ανησυχητική) είναι η αντίδραση της ΕΠΟ σε όλο αυτό. Οκ, από την επόμενη μέρα κιόλας θα "τρέξει" ξανά το θέμα προπονητή. Ο Γκιρτζίκης θα καθησυχάσει τον κόσμο και όλα καλά. Το έχουμε ξαναδει το έργο. Αντε να τελειώνουμε και την Κυριακή για να "σηκώσουμε μανίκια" που λέμε και στους κλισέ ποδοσφαιρικούς (και όχι μόνο) όρους.

Η ξεφτίλα είναι ξεφτίλα. Δεν ήρθε το βράδυ της Πέμπτης. Απλά μπήκε ακόμη ένα καρφί στο φέρετρο (ή στην καρδιά όσων αγαπάνε αυτή τη ρημάδα την ομάδα). Το μετά, παιδιά! Το μετά, ποιο είναι; Ποιον θα φέρει η ΕΠΟ να τραβήξει κανά αυτάκι και να υπενθυμίσει σε όλους που παίζουν; Ο Μάγκατ ήταν σκληρός, αν δεν κάνω λάθος. Έτσι τουλάχιστον διοχέτευαν. Ε, βρείτε έναν να τους χαϊδεύει. Νισάφι, όμως! Και πλάκα κάναμε και γελάσαμε, αλλά και το αστείο έχει όρια. Ειδικά όταν επαναλαμβάνεται!

Διαβάστε ακόμα:

Βόρεια Ιρλανδία - Ελλάδα 3-1

Επεισόδιο με Χολέμπας