Ο "καρκίνος", οι "μανάδες" και οι "νεκροί"

Κινήσεις σαν αυτές που έγιναν το απόγευμα στη Λεωφόρο αποτελούν συνέχεια της νοοτροπίας που έχουν οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί που μόνο τους μέλημα είναι να στηρίζουν την ομάδα με οποιοδήποτε κόστος (και για αυτούς και για την ομάδα). Η εξαίρεση ήταν η κίνηση των υγιώς σκεπτόμενων φιλάθλων που φρόντισαν να διορθώσουν κάτι που αν μη τι άλλο ντρόπιαζε το ίδιο το σωματείο.

Το περίφημο πανό που κρεμάστηκε στη Λεωφόρο στον αγώνα του Παναθηναϊκού με τον Παναιτωλικό αφορούσε τη "μαύρη" επέτειο των θυμάτων της Θύρας 7 και έγραφε: "εσείς που ζείτε να πάτε να τους βρείτε". Τόσο ξεκάθαρα, τόσο εμετικά, τόσο ξεδιάντροπα. Αν ζούσαμε σε οποιοδήποτε άλλο κράτος, κάτι τέτοιο θα μας σήκωνε την τρίχα κάγκελο. Στην Ελλάδα, όμως, το να βρίζουμε νεκρούς, μανάδες και να ευχόμαστε για καρκίνους είναι κάτι θέσφατο. Στον κόσμο των ανεγκέφαλων.

Δεν με απασχολεί αν οι Παναθηναϊκοί βρίζουν τους νεκρούς του Ολυμπιακού ή αν οι Ολυμπιακοί εύχονται να πάθει καρκίνο ο Διαμαντίδης. Αυτό είναι το γεγονός που κρύβει την ουσία και η ουσία είναι ότι μιλάμε για οπαδούς που είναι ικανοί να δώσουν ραντεβού θανάτου και να σφαχτούν επειδή ο απέναντι υποστηρίζει άλλη ομάδα. Το να βρίζεις νεκρούς στην καθημερινή ζωή είναι αιτία για φόνο. Στην οπαδική λογική είναι η μαγκιά και επίδειξη ποιος την έχει μεγαλύτερη.

Το πανό που αναρτήθηκε στη Λεωφόρο δεν προκάλεσε έκπληξη σε κανέναν. Οπως δεν είχε προκαλέσει έκπληξη το πανό για τον Διαμαντίδη που έβλεπες φόρα παρτίδα στο ΣΕΦ, σε ντέρμπι μπάσκετ. Δεν προκάλεσε έκπληξη γιατί όλοι γνωρίζουν ότι υπάρχουν και αυτοί οι οπαδοί. Οι άρρωστοι που θα ήθελαν να πιουν το αίμα του αντιπάλου και να χτυπήσουν και ένα τατού με το κατόρθωμά τους. Η εξαίρεση είναι ότι βρέθηκαν οι λογικοί που το κατέβασαν και δεν έμεινε πολύ πάνω αυτή η αηδία.

Ακόμα και σε καφενειακή συζήτηση, εν είδει χιούμορ, κάποιος να κάνει το λάθος να πει τη μαλακία του για νεκρούς ή οτιδήποτε άλλο, όλο και κάποιος θα βρεθεί να τον επαναφέρει στη θέση του. Ή να του ρίξει ένα χαστούκι. Σε αυτό που θέλουμε να λέμε αθλητισμό, οι ανεγκέφαλοι δρουν ανεξέλεγκτα. Κάνουν κουμάντο, βάζουν μονάδα μέτρησης στην αγάπη της ομάδας και πρωτίστως σκέφτονται το κακό του "εχθρού" παρά το καλό της ομάδας τους.

Δεν θα μπω στη σύγκριση με άλλες χώρες, με αυτές που έχουν ποδοσφαιρικό πολιτισμό. Και εκεί όταν τους δοθεί η ευκαιρία θα σφαχτούν. Κοιτάω πρωτίστως τα δικά μας, ειδικά τώρα που θέλουμε να κερδίσουμε την αξιοπρέπειά μας σαν χώρα, σαν πολίτες, σαν θύματα μιας κρίσης που σκοτώνει την Ελλάδα τα τελευταία 5 χρόνια. Την ώρα που θέλουμε να επιδείξουμε την υπερηφάνεια και τον πολιτισμό μας, προσπαθούμε να κρύψουμε στο χαλί συμπεριφορές σαν αυτές στη Λεωφόρο, στο Καραϊσκάκη, στην Τούμπα κτλ. Φοβόμαστε να πούμε για το πανό (όλοι το είδαν, αλλά αργά το βράδυ φιλοτιμηθήκαμε -βάζω και εμάς μέσα- να το γράψουμε), ενώ το σίδερο που δέχθηκε ο Ντομίνγκες και θα μπορούσε να τον αφήσει στον τόπο, το βαφτίζουμε "ένα ήρεμο ντέρμπι". Ναι, σε σχέση με άλλα χρόνια, δεν το βάζεις στη ζυγαριά. Οταν έχουν προηγηθεί Ριζούπολη, Λεωφόρος, Τούμπα, Καραϊσκάκη κ.α., ένα μεμονωμένο περιστατικό βαφτίζεται από μόνο του μεμονωμένο γιατί μπαίνει στη σύγκριση με τα προηγούμενα.

Οσο ο "καρκίνος", οι "μανάδες" και οι ύβρεις προς τους νεκρούς είναι το δεδομένο στον ελληνικό αθλητισμό και όλοι εμείς τα ανεχόμαστε -και πολλές φορές πέφτουμε στο ίδιο επίπεδο- πώς μπορούμε να πάμε μπροστά; Δέχομαι ότι πολλοί φίλαθλοι όλων των ομάδων σταμάτησαν να πηγαίνουν γήπεδο αφού ένιωθαν να απειλείται η ζωή τους, αλλά αναρωτιέμαι όσοι επέστρεψαν -ή δεν έφυγαν ποτέ- δεν αισθάνθηκαν την ανάγκη να μην ξαναπατήσουν βλέποντας πανό σαν αυτό της Κυριακής στη Λεωφόρο;

YΓ: Αυτή η ηλιθιότητα των λίγων στη Λεωφόρο, στιγμάτισε τον Παναθηναϊκό. Αλλά ποιος από αυτούς να το καταλάβει;

ΥΓ2: Από τον ΠΑΟΚ που έχει θρηνήσει θύματα, περιμένεις μια διαφορετική στάση. Και μόνο από αυτό, το ντέρμπι της Τούμπας χάλασε πριν καν αρχίσει...

Διαβάστε ακόμη:

Το απαράδεκτο πανό που αποσύρθηκε στη Λεωφόρο

Παναθηναϊκός - Παναιτωλικός 1-0 (VIDEOS)