Ο Σάντος αδίκησε τους Παπαδόπουλους

Αν τα βάλουμε κάτω με αριθμούς, αμφότεροι έπρεπε να κληθούν στην Εθνική ομάδα. Ο Δημήτρης Παπαδόπουλος πέτυχε 16 γκολ σε 38 εμφανίσεις με τον Ατρόμητο, ο Κλάους Αθανασιάδης 17 σε 47 με τον ΠΑΟΚ. Λίγο μεγαλύτερο, όμως, θέμα είναι αυτό του Παπαδόπουλου, για τον οποίο πολλοί έβαζαν το χέρι τους... στη φωτιά ότι θα είναι στους εκλεκτούς του Σάντος για τη Βραζιλία κυρίως λόγω του τρόπου παιχνιδιού τους και των εναλλακτικών θέσεων που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, πέραν της κορυφής της επίθεσης.

Δεν έφτανε το come back του Αθανασιάδη

Aρχικά, ας πιάσουμε τον Αθανασιάδη. Ουδεμία έκπληξη ο αποκλεισμός του από το Μουντιάλ και τσάμπα η ανησυχία του Σάντος για το πως θα το έπαιρναν στη Θεσσαλονίκη. Είμαι σίγουρος ότι ελάχιστοι στον Δικέφαλο θεωρούν άδικη την απόφαση του Πορτογάλου, μετά από μία μέτρια χρονιά για τον Ελληνα επιθετικό, ο οποίος ουσιαστικά πήρε τα πάνω του λίγο πριν το νήμα της τρέχουσας σεζόν. Το come back που επιχείρησε να κάνει δεν έπεισε τον Πορτογάλο προπονητή και θεωρώντας ότι η θέση του είναι καλυμένη από τις άλλες επιλογές, τον άφησε εκτός 23άδας.

Στην περίπτωση του Δημήτρη Παπαδόπουλου, όμως, το πράγμα διαφοροποιείται. Πρόκειται για τον πλέον σταθερό παίκτη του ελληνικού πρωταθλήματος τα τελευταία δύο χρόνια (σε Πανθρακικό και Ατρόμητο). Κι αν τα ονόματα των ομάδων δεν είναι "ελκυστικά", σίγουρα ελκυστικές είναι οι εμφανίσεις του, η εμπειρία του και η δεδομένη ποδοσφαιρική του αξία.

Αν δούμε τις υπόλοιπες επιλογές στην επίθεση, το μοναδικό όνομα που θα μπορούσε να σβηστεί για να μπει αυτό του Παπαδόπουλου είναι ο Φάνης Γκέκας. Μη συγκρίνετε την κοψιά των δύο ποδοσφαιριστών, αλλά το γεγονός ότι η θέση του φουνταριστού μπορεί να καλυφθεί από τους υπόλοιπους (Σαμαρά, Σαλπιγγίδη, Μήτρογλου, εκ των οποίων οι δύο μπορούν να παίξουν και στα πλάγια), άρα το κενό είναι στους περιφερειακούς ή στους πλάγιους. Κενό που θα μπορούσε να καλύψει ο "Παπ". Να το πούμε όσο πιο λιανά γίνεται: περισσότερα γκολ μπορεί να πάρει από τον επιθετικό του Ατρομήτου ο Σάντος -με απόδειξη την εφετινή του εικόνα που παρακολούθησε από κοντά και ο ίδιος ουκ ολίγες φορές- παρά από τον Φάνη Γκέκα, ειδικά για τον τρόπο που θέλει να παίξει η Εθνική στο Μουντιάλ ή -για να το θέσω πιο συγκεκριμένα- για τον τρόπο που θέλει να παίξει η Εθνική στα δύσκολα παιχνίδια του Μουντιάλ (βλέπε, για παράδειγμα, Κολομβία).

Ο Αβραάμ είχε το know how

Κι αν για τον Δημήτρη Παπαδόπουλο τα πράγματα είναι πιο ρευστά -από την άποψη ότι υπάρχουν πολλοί υποστηρικτές του Φάνη Γκέκα, άρα η ζυγαριά μπορεί να έρθει στα ίσια- αυτό που προκαλεί ερωτήματα είναι η επιλογή του Βαγγέλη Μόρα, χωρίς αυτό να αφήνει "σκιές" για την αγωνιστική αξία του Ελληνα αμυντικού. Πώς γίνεται να καλεί έναν ποδοσφαιριστή με τον οποίο -σύμφωνα με ρεπορτάζ δεξιά κι αριστερά- υπήρξε παρεξήγηση, ή -για να δούμε και αυτή την οπτική- πώς γίνεται να καλεί έναν ποδοσφαιριστή που δεν είχε θέση βασικού στα προκριματικά;

Η πρώτη -εύκολη και γρήγορη απάντηση- είναι γιατί Σιόβας και Αβραάμ Παπαδόπουλος είναι ανέτοιμοι, για το επίπεδο που θέλει ο Σάντος στο Μουντιάλ. Δεκτό για τον πρώτο, κάτι που εξήγησε ο Πορτογάλος στη συνέντευξη Τύπου: " Αν είχα την ευκαιρία να τον δω έστω και στα φιλικά εν δράσει, θα μπορούσα να κρίνω την κατάστασή του, όπως έκανα και με τον Μήτρογλου". Όχι δεκτό για τον δεύτερο, ειδικά από τη στιγμή που δεν υπήρξε δικαιολογία από τον Πορτογάλο. Ουσιαστικά, στάθηκε στο γεγονός ότι επέλεξε αμυντικούς που μπορούν να αγωνιστούν σε παραπάνω από μία θέσεις, αλλά δεν βλέπω στα δικά μου μάτια το παραπάνω του Μόρα σε σχέση με τον Αβραάμ Παπαδόπουλο, ο οποίος μπορεί να μην ήταν από τους βασικούς του εφετινού Ολυμπιακού, έχει όμως το "know how".

Για επιμύθιο, αυτό: σε αντίθεση με άλλες διοργανώσεις, την εφετινή υπήρξε μία συζήτηση για το κατά πόσο είναι δίκαιη ή άδικη η 23άδα του Σάντος, για το αν έχει τρανταχτές απουσίες ή άνευ ουσίας κλήσεις. Επί Ρεχάγκελ (τι θυμήθηκα τώρα...) τα κουκιά ήταν μετρημένα και οι εκπλήξεις πράγμα σπάνιο. Άρα, όλα αυτά δικαιολογούν τη διαφορά νοοτροπίας των δύο προπονητών, αλλά και το γεγονός ότι το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει να δώσει (ακόμα). Για μετά, όμως, η πηγή θα στερέψει, όπως έγραψε πρόσφατα και ο Κώστας Κεφαλογιάννης.