Ο Σπανούλης διδάσκει ήθος

Ο Σταύρος Καραΐνδρος γράφει για το ραντεβού του Ολυμπιακού με την τέταρτη κούπα.

17 ΜΑΪ 2015

Τα μπλουζάκια των νικητών είναι μια συνήθεια για μετά τους τελικούς. Κανονικά στον Ολυμπιακό θα έπρεπε να βγάλουν μπλουζάκια και για πριν. Ενόψει του τελικού με τη Ρεάλ και είτε να χρησιμοποιήσουν κάποιες από τις ατάκες του Βασίλη Σπανούλη είτε το απλό: "Παίξτε για εσάς!"

Οι δηλώσεις του "Kill Bill" μετά τον ημιτελικό με την ΤΣΣΚΑ και αυτές που ακολούθησαν πριν από το αποψινό ραντεβού με τους Μαδριλένους δείχνουν ξεκάθαρα την ωριμότητα ενός αθλητή που δεν κοιτάζει μόνο να γίνει καλύτερος και να δείχνει ότι αυτή τη στιγμή είναι ο καλύτερος, αλλά να προσπαθεί να κάνει καλύτερους και αυτούς που τον βλέπουν.

Τον άλλαξε ο Σπανούλης

Ο Σπανούλης γνωρίζει καλά ότι τη νίκη από την ήττα και την επιδοκιμασία από την αποδοκιμασία τα χωρίζουν μια κλωστή. Τόσο λεπτή που στην Ελλάδα συνήθως σπάει. Ο μπασκετικός Ολυμπιακός έμαθε να ζει με αυτό, πόσο μάλλον ο Σπανούλης. Έχετε παρατηρήσει πόσο άλλαξε ο Ολυμπιακός σε χαρακτήρα από την έλευση του "Kill Bill" και μετά; Έχετε παρατηρήσει πόσο άλλαξε σαν νοοτροπία σαν ομάδα και πώς έμαθε να αντιμετωπίζει καταστάσεις που προκύπτουν μέσα από δυσκολίες;

Αυτή τη στιγμή ο Βασίλης Σπανούλης είναι ο Ολυμπιακός. Οχι λόγω αγωνιστικής αξίας, αλλά λόγω ηγετικών χαρακτηριστικών. Βλέπει την έλλειψη αθλητικής παιδείας και ξέρει καλά πως για την πλειοψηφία του κόσμου οι νίκες και οι κατακτήσεις τροπαίων δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να γεμίζουν την άδεια ζωή τους. Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που αναγνωρίζουν. Δεν παλεύει, όμως, για αυτούς ο Σπανούλης. Παλεύει για τη μάζα, παλεύει να κάνει τους φιλάθλους καλύτερους. Παλεύει να τους μάθει να λειτουργούν όπως η ομάδα. Σαν ΕΝΑ. Στις χαρές και στις λύπες.

Δεν έχει τίποτα να χάσει

Στο αποψινό μεγάλο ραντεβού με την τέταρτη ευρωπαϊκή κούπα ο Ολυμπιακός δεν έχει τίποτα να χάσει. Ηδη τον συζητά (ξανά) όλη η Ευρώπη. Αν το πάρει η Ρεάλ θα γίνει σούσουρο στην Ισπανία, αλλά με τον Ολυμπιακό θα είναι αλλιώς. Κάτι το χαμηλό μπάτζετ, κάτι οι ιστορίες που δημιουργούνται μέσα από κάθε παιχνίδι του, αυτή τη στιγμή "πουλάει" και αποτελεί πρότυπο ομάδας και λειτουργίας.

Η Ρεάλ έβαλε τα μεγάλα σουτ την Παρασκευή. Απόψε αυτή θα έχει το άγχος. Η μπάλα θα καίει. Ο Ολυμπιακός πάει να κάνει ό,τι κάνει εδώ και τέσσερα χρόνια. Αν κερδίσει θα αποθεωθεί. Αν χάσει θα χειροκροτηθεί και θα κοιτάξει την επόμενη μέρα. Χωρίς μεμψιμοιρία και κλάματα. Επαναλαμβάνω: ήδη είναι ο κερδισμένος του Final Four.

ΥΓ: Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δήλωσε ότι στον τελικό θα είναι με τη Ρεάλ και για τον Τύπο αποτέλεσε είδηση. Τέτοιου μεγέθους που ξύπνησε τα οπαδικά αισθήματα πολλών. Μιλάμε για έναν άνθρωπο που για πολλά χρόνια ήταν αντίπαλος του Ολυμπιακού και στο παρελθόν πέρασε από τον πάγκο της Ρεάλ. Στην Ελλάδα ζητάμε αθλητικό πολιτισμό όταν εμείς οι ίδιοι δεν διαθέτουμε από δαύτον. "Απαιτούμε" από τον Ομπράντοβιτς να υποστηρίξει τον Ολυμπιακό όταν εμείς οι ίδιοι "σταυρώνουμε" παίκτες και προπονητές. Αλλά τι ψάχνω να βρω. Όταν η κουβέντα ξεκινά "αν και Παναθηναϊκός, συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό", δεν υπάρχει σωτηρία...