Αν ήθελαν δικαστήρια θα έβλεπαν Μάτλοκ

Καταλαβαίνω απόλυτα την ανάγκη του Παναθηναϊκού να τα βάλει με το "χ", "ψ" κατεστημένο που θεωρεί ότι του "κλέβει" τα πρωταθλήματα ή τον ιδρώτα της προσπάθειας. Καταλαβαίνω απόλυτα τη γενικότερη αντίληψη του Παναθηναϊκού για τους προκατειλημμένους διαιτητές και την αντιμετώπιση της ομάδας από αυτούς. Καταλαβαίνω τη γενικότερη προσπάθεια των ανθρώπων του τριφυλλιού για την επίτευξη της κάθαρσης στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Βέβαια, η σωστότερη διατύπωση είναι "θέλω να τα καταλάβω", αλλά αυτό λίγη σημασία έχει στο γενικότερο πρόβλημα του Παναθηναϊκού ως προς την αντιμετώπιση των πραγμάτων. Αν ο Γιάννης Αλαφούζος θέλει να σηκώσει τη σημαία της επανάστασης και να στείλει το πρωτάθλημα στα δικαστήρια, τότε ας εγκαταλείψει την προσπάθεια της αγωνιστικής ανάτασης της ομάδας και ας επικεντρωθεί σε αυτό. Στην τελική, δεν χρειάζεται κανένας Στραματσόνι σε αυτό το στόχο παρά μόνο ένας καλός δικηγόρος.

Δεν θέλουν δίκες, θέλουν νίκες

Μόνο που η πλειοψηφία του κόσμου του Παναθηναϊκού δεν θέλει να δει την ομάδα να αποδίδει καλά στις δικαστικές αίθουσες, αλλά στο γήπεδο. Δεν πηγαίνει (όσοι πηγαίνουν) κάθε Κυριακή στην Ευελπίδων, αλλά στο γήπεδο για να απολαύσουν αυτό που έχουν στερηθεί τα τελευταία χρόνια. Όμορφο ποδόσφαιρο, αποτελέσματα και πλάνο. ΠΛΑΝΟ. Να έχουν σε κάτι να πιστέψουν, να το δουν να λειτουργεί και να αποδίδει για να αγαπήσουν πάλι την ομάδα και τη μπάλα.

Προφανώς ο κ. Αλαφούζος ανέλαβε τον Παναθηναϊκό με μοναδικό γνώμονα να στείλει τους υπεύθυνους στα δικαστήρια ελπίζοντας έτσι πως οι όποιες προσπάθειές του στο καθαρά ποδοσφαιρικό κομμάτι θα είναι αρκετές από τη στιγμή που ο αντίπαλος θα έχει βγει από τη μέση. Σου λέει δεν θα έχω το άγχος να φτιάξω ομάδα, να μου βγει ο Εσιέν, να παίζει ο Σάντσεθ ή ο κόσμος να μη γκρινιάζει για τον προπονητή γιατί όλα αυτά θα είναι δευτερεύουσας σημασίας όταν ο αρχικός στόχος θα έχει επιτευχθεί. Εκτός αγωνιστικών χώρων, εντός δικαστικών αιθουσών.

Προφανώς και στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν είναι όλα ρόδινα. Προφανώς και υπάρχουν μελανά σημεία. Προφανώς και ο Παναθηναϊκός δικαιούται να έχει παράπονα (τα οποία, όμως, μπαίνουν σε ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ κουβέντα σχετικά με τα αγωνιστικά του λάθη), αλλά ο κόσμος δεν θέλει να ακούει από το αφεντικό του ποδοσφαιρικού τμήματος για ένα τελειωμένο και αδιάφορο πρωτάθλημα το οποίο ούτως ή άλλως θα κριθεί στα δικαστήρια. Ε, τότε γιατί μπήκε στον κόπο και έψαχνε μία εβδομάδα για τον αντικαταστάτη του Αναστασίου και δεν πήρε έναν καλό δικηγόρο; Γιατί έφερε τον Στραματσόνι και δεν επένδυσε σε ένα δυνατό νομικό επιτελείο;

Ποιες είναι οι προθέσεις του Αλαφούζου;

Δεν είναι δυνατόν την ώρα που παρουσιάζεις στους εκπροσώπους του Τύπου έναν τεχνικό, τον οποίο έχεις φροντίσει να εμφανίσεις ως τον κατάλληλο να υπηρετήσει το πλάνο της διοίκησης, εσύ να μιλάς για δικαστήρια και πρωταθλήματα που θα κριθούν εκεί. Δεν είναι δυνατόν να σε ρωτούν για το επερχόμενο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και η απάντησή σου να θυμίζει... Μπεν Μάτλοκ. Αυτομάτως ακυρώνεις την όποια προσπάθειά σου και δίνεις άλλοθι στον Στραματσόνι (και στον όποιο Στραματσόνι) σε ενδεχόμενη αποτυχία.

Θα μου πείτε, κάπως έτσι δεν έπαιρνε παράταση η θητεία του Αναστασίου στον πάγκο; Κάτι τα tweets για διαιτητές, κάτι οι κύκλοι, κάτι οι ανακοινώσεις για τη διαιτησία, έβαζαν στην άκρη τα αγωνιστικά προβλήματα της ομάδας και η προσπάθεια επικεντρωνόταν στο να φανούν οι εξωγενείς παράγοντες που στερούν από τον Παναθηναϊκό τις νίκες.

Σε δίκη και την Καμπάλα

Αν αυτό δεν είναι δείγμα μικρής ομάδας, τότε ποιο είναι; Αν αυτό δεν είναι ένδειξη παραίτησης (ή ανικανότητας) στο πλάνο που ο ίδιος έχεις θέσει, τότε γιατί πράγμα να μιλήσουμε; Προφανώς ο Γιάννης Αλαφούζος προτιμά να κρύβει επιμελώς κάτω από το χαλάκι τις δεδομένες αδυναμίες σε διοικητικό και αγωνιστικό επίπεδο και να αναδεικνύει τις παθογένειες του ελληνικού ποδοσφαίρου. Οκ, κανένα πρόβλημα. Ας βγει, όμως, ανοιχτά και να καταστήσει σαφές στον κόσμο της ομάδας ότι αυτό είναι το σχέδιό του όσο θα είναι στον προεδρικό θώκο του Παναθηναϊκού. Καμία προσπάθεια βελτίωσης της ομάδας, καμία βοήθεια στο να ανέβει επίπεδο και αποδοχή της σκληρής πραγματικότητας. Δεν παίζει κανένα ρόλο αν ο Αστέρας Τρίπολης τον πέρασε στη βαθμολογία της UEFA. Mπορεί να παλέψει στο δικαστήριο για να ανατραπεί και αυτό.

Το θέμα, όμως, είναι ποιος θα αντιμετωπίσει τον απογοητευμένο κόσμο του Παναθηναϊκού. Έναν κόσμο που δεν θέλει δίκες, αλλά νίκες. Έναν κόσμο που δεν θέλει να περιμένει στα δικαστήρια την όποια δικαίωση, αλλά αποτελέσματα. Έναν κόσμο που δεν θέλει να βλέπει αδρανή τη διοίκηση σε αγωνιστικά θέματα, αλλά μεταγραφές με πλάνο, ειλικρίνεια και τόλμη. Αν ήθελε δίκες θα έβλεπε Μπεν Μάτλοκ. Μπάλα πότε θα δει;

ΥΓ: Για την ιστορία (και όσους δεν γνωρίζουν):