Εκείνο το μεσημέρι στο Πεντελικόν...

"Πάρτε για παράδειγμα την ΑΕΚ. Έκανε το ίδιο πράγμα πριν από τρία χρόνια και τις δύο χρονιές τερμάτισε πάνω από τον Παναθηναϊκό και τώρα είναι πρώτη. Πώς δούλεψε αυτό στην ΑΕΚ και δεν θα μπορεί να δουλέψει στον Παναθηναϊκό;"

Αυτό ήταν ένα από τα πολλά επιχειρήματα του Ανδρέα Βγενόπουλου την 24η Ιανουαρίου του 2008, στην περίφημη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στο "Πεντελικόν". Ήταν η μέρα που έριξε το μπαλάκι της πολυμετοχικότητας και -ανάλογα πως βλέπει κάποιος την ιστορία- ήταν η αρχή του τέλους του Παναθηναϊκού. Ή μήπως όχι; Είπαμε, ανάλογα πως βλέπει κάποιος την ιστορία.

ΠΟΝΤΑΡΕ ΣΤΗΝ ΠΙΚΡΑ ΤΟΥ 4-0

Το θέμα είναι ότι ο Ανδρέας Βγενόπουλος προσπάθησε να χτυπήσει στο συναίσθημα. Λίγες ώρες νωρίτερα ο Παναθηναϊκός γνωρίζει βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό με 4-0 στο γήπεδο Καραϊσκάκη σε εκείνο το ματς Κυπέλλου και ο γνωστός επιχειρηματίας -όχι γνωστός στο ευρύ κοινό εκείνη την περίοδο- προσπαθεί να ρίξει την "καυτή πατάτα" στην οικογένεια Βαρδινογιάννη. Πολυμετοχικότητα ή θάνατος, για να παραφράσουμε τη γνωστή... ρήση του Αγγελου Αναστασιάδη. Δίπλα του τα αδέρφια Γιαννακόπουλοι. Παύλος και Θανάσης συνέθεταν την εικόνα της... αντιπολίτευσης, όπως τη χαρακτήρισαν πολλοί. Ο κόσμος του τριφυλλιού απογοητευμένος από τη συντριβή στο Φάληρο και βλέποντας τα αδέρφια Γιαννακόπουλους να ενεργοποιούνται, ελπίζει σε δύσκολες μέρες. Οι "10 Αμπράμοβιτς" και οι "εκατομμύρια πράσινες καρδιές" είναι αυτά που μένουν στο μυαλό και έχουν περαστεί στο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

ΟΙ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΙ ΗΤΑΝ Η ΕΓΓΥΗΣΗ

Η περίφημη "Παναθηναϊκή Ενωτική Κίνηση" είναι το σχέδιο του Βγενόπουλου για να βγει ο σύλλογος από την κρίση. Χωρίς να πηγαίνει κόντρα στον Γιάννη Βαρδινογιάννη, αλλά με ξεκάθαρη επιθυμία να κάνει τον Παναθηναϊκό ένα ανοιχτό κλαμπ ώστε να μπουν κι άλλοι επιφανείς φίλαθλοι και να καταθέσουν τον οβολό τους. "Θα ήταν άδικο για την οικογένεια Βαρδινογιάννη, που για 30 χρόνια στήριξε τον Παναθηναϊκό, να εμφανιζόταν κάποιος από το πουθενά και να ήθελε την ΠΑΕ", έλεγε τότε απαντώντας εμμέσως πλην σαφώς σε όσους τον χαρακτήριζαν ως ο "από το πουθενά". Κι επειδή ακριβώς τον χαρακτήριζαν έτσι, η παρουσία του Παύλου και του Θανάση Γιαννακόπουλου έδινε βάση στο όλο επιχείρημα. Ή τουλάχιστον φαινόταν σοβαρό.

"Θέλουμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να κάνουμε έναν καλύτερο Παναθηναϊκό. Θα πρέπει να βάλουν κι άλλοι χρήματα. Πρέπει να καθίσουμε με τον Γιάννη Βαρδινογιάννη να συζητήσουμε για το καλό του Παναθηναϊκού. Η κίνηση της ΑΕΚ μας ενέπνευσε. Θεωρώ πως η κίνησή μας είναι ενωτική για να καταπιούμε την πίκρα του 4-0. Συγγνώμη αν τον πίκρανα, αλλά και αυτός πίκρανε 2 εκατομμύρια Παναθηναϊκούς με το 4-0. Συνεπώς είμαστε πάτσι", ήταν κάποια από τα πολλά που είπε εκείνο το μεσημέρι. Και δεν είπε μόνο, αλλά απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις. Υπομονετικά και με διάθεση να διώξει κάθε απορία, πόσο μάλλον κάθε σύννεφο.

ΙΔΟΥ Η ΙΣΤΟΡΙΑ

Κατάφερε να πείσει τον Τζίγγερ; Κατάφερε να φέρει την πολυμετοχικότητα και τους... 10 Αμπράμοβιτς στον Παναθηναϊκό; Η απάντηση στο παρακάτω, αναλυτικό και συνάμα αρκούντως κατατοπιστικό κείμενο του Δημήτρη Κριτή που έγινε στο πλαίσιο του μεγάλου αφιερώματος του Contra.gr για την κρίση στον Παναθηναϊκό, " ο εχθρός είναι εντός".

ΕΤΣΙ ΑΡΧΙΣΑΝ ΟΛΑ

Στον ίδιο χώρο (αθλητικές εγκαταστάσεις Παιανίας) που ο Γιώργος Βαρδινογιάννης ανακοίνωσε την αποχώρησή του, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης οκτώ χρόνια αργότερα αναγγέλλει την αποδοχή του αιτήματος περί πολυμετοχικότητας και τη διατήρηση από πλευράς της οικογένειάς του, του 51 % των μετοχών, αποτελώντας την εγγυήτρια δύναμη.

Οι Ανδρέας Βγενόπουλος, Νικόλας Πατέρας, Αδαμάντιος Πολέμης, Γιάννης Ξυλάς, Γιώργος Νίκας, Μιχάλης Ζολώτας, Παναγιώτης Δάβαρης θα πάρουν θέση στη μετοχική σύνθεση του πολυμετοχικού Παναθηναϊκού, παρόντος βέβαια του Παύλου Γιαννακόπουλου, από τον οποίο ζητήθηκε να συμμετάσχει στο νέο ξεκίνημα και δεν αρνήθηκε, όντας από την πρώτη στιγμή στην πρώτη γραμμή.

Αρκετοί ακόμη, όπως ο Θόδωρος Βενιάμης, ο Λεωνίδας Ευγενίδης, ο Γιάννης Αλαφούζος, οι Γιάννης και Στέφανος Πατέρας, ο Γιάννης Αγγελάκης, ο Πάνος Μπίτσος, δεν θα ενισχύσουν τελικά στην τελική φάση εισόδου στην ΠΑΕ, αλλά η "προίκα" των 60 και πλέον εκατομμυρίων ευρώ που μπαίνουν στα ταμεία της ΠΑΕ Παναθηναϊκός μέσω της αύξησης του μετοχικού κεφαλαίου είναι υπεραρκετή για το νέο ξεκίνημα.

Την προεδρία αναλαμβάνει ο Νικόλας Πατέρας, που μπήκε στο νέο σχήμα ως "συμπαίκτης" του Γιάννη Βαρδινογιάννη. Ξοδεύτηκαν αρκετά χρήματα, χωρίς αποτέλεσμα την πρώτη χρονιά, αλλά την επομένη ο Παναθηναϊκός κατακτά το νταμπλ. Άλλες μεταγραφές δεν απέδωσαν, αλλά οι περισσότερο στοχευμένες (Ζιλμπέρτο Σίλβα, Τζιμπρίλ Σισέ, Κώστας Κατσουράνης, Σεμπαστιάν Λέτο) άλλαξαν επίπεδο το σύλλογο.

Ο Παναθηναϊκός δυναμώνει στο παρασκήνιο, αφού μετά την "παραίτηση" του Σωκράτη Κόκκαλη, το παρασκήνιο δεν έχει παρά να προσεταιριστεί τον νέο ισχυρό του παιχνιδιού. Ο Παναθηναϊκός στα απόνερα της αποχώρησης Κόκκαλη δεν δυσκολεύεται να πάρει κεφάλι, αλλά αυτό είναι περισσότερο λόγω των υπέρογκων χρημάτων που δαπανήθηκαν και λιγότερο ως ευνοϊκή μεταχείριση της διαιτησίας. Όλοι βεβαίως ξέρουν ότι εφ' όσον χρειαστεί το παρασκήνιο, το έχει.

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΕΜΦΥΛΙΟΥ

Το γεγονός άλλωστε ότι και αυτό το νταμπλ αναδεικνύεται ως ένα ακόμη διάλειμμα στην "ερυθρόλευκη" κυριαρχία, το αποδεικνύει εμφατικά. Στο μεταξύ βεβαίως έχουν αρχίσει οι έριδες εντός του "πράσινου" οργανισμού. Ο Νικόλας Πατέρας που στην αρχή λειτουργούσε πυροσβεστικά στις διαφορές νοοτροπίας και φιλοσοφίας μεταξύ των μετόχων, αντιλαμβανόμενος τη σύμπραξη των οικογενειών Βαρδινογιάννη και Γιαννακοπούλου, πλέον διαλέγει στρατόπεδο στο πλευρό του Ανδρέα Βγενόπουλου.

Ο πρόεδρος της ΠΑΕ θα υπογραμμίσει ότι "καθάρισα την μπουγάδα", αλλά λίγο αργότερα θα αιτηθεί ομάδα συνεργατών, προκειμένου να επιστρέψει στην προεδρία, μετά από μία οξεία διαφωνία. Μεταξύ αυτών και ο Θανάσης Κανελλόπουλος, πρόεδρος της ΕΠΑΕ τη χρονιά της Ριζούπολης και με εξόχως προκλητικές δηλώσεις μετά το τέλος του αγώνα, όπως "το ποδόσφαιρο είναι για άντρες"!

Πολύ δύσκολα ο ιστορικός του μέλλοντος θα καταγράψει με νηφαλιότητα και καθ' όλα αντικειμενικά τις ραγδαίες εξελίξεις που οδήγησαν στο ναυάγιο της πολυμετοχικότητας. Κατ' άλλους αφορμή αποτέλεσε η άρνηση του Αντρέα Βγενόπουλου να "τελειώσει την παρτίδα", ζητώντας την πλήρη αποχώρηση της οικογένειας Βαρδινογιάννη, κάτι που σύμφωνα με τον αστικό μύθο εξόργισε την οικογένεια Γιαννακοπούλου και την έβαλε απέναντί του.

Για τους πιο μετριοπαθείς, ο εγωισμός των μετόχων, η ανάγκη νέας εισροής χρημάτων μόλις δύο χρόνια μετά τη σύσταση της πολυμετοχικότητας και οι ενστάσεις για τα υπέρογκα ποσά που δαπανήθηκαν στο μεταξύ, ήταν από τους βασικούς λόγους της ρήξης. Άλλοι τα ρίχνουν στον αμετανόητο μεγαλομέτοχο, άλλοι στους "ψευδομεσσίες", άλλοι στα επικοινωνιακά παιχνίδια των υπολοίπων μετόχων, αλλά η ουσία παραμένει μία: η χρυσή ευκαιρία για να αλλάξει ο ρους της ποδοσφαιρικής ιστορίας για τον Παναθηναϊκό, πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων.

Και κάπου εκεί αρχίζουν τα ευτράπελα...

Ο... ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΚΑΙ Ο ΑΛΑΦΟΥΖΟΣ

Οι μέτοχοι γίνονται αμέτοχοι και ο Παναθηναϊκός επιστρέφει στον Γιάννη Βαρδινογιάννη, που πολύ γρήγορα αντιλαμβάνεται ότι ο εξορθολογισμός της οικονομικής κατάστασης που έχει ξεφύγει (γιατί ήταν δομημένη στο να εξυπηρετείται από πολλούς) θα οδηγήσει αναπόφευκτα στη διάλυση και ψάχνεται με τη σειρά του να τον ξεφορτωθεί.

Κατ' αρχάς όμως οι άνθρωποι που εμπιστεύεται στη διοίκηση φροντίζουν να ξεφορτωθούν τα δαπανηρά συμβόλαια, κάνοντας κάποιες ενέσεις τύπου Μπουμσόνγκ, Λουίς Γκαρσία, Γκοβού κ.λ.π.

Ακολούθως όμως, αν και έχει διατηρήσει το 51% των μετοχών, ως εγγυητής του εγχειρήματος της πολυμετοχικότητας, παρκάρει (!) τις μετοχές σε δικηγορικό γραφείο, εγκαινιάζοντας μία εποχή ευτράπελων που υποτιμούν παρά φύσει και κατ' εξακολούθησιν τη νοημοσύνη και προσβάλλουν την ιστορία του συλλόγου.

Τσάκες, πρίγκιπες σε άσπρα άλογα, πριγκίπισσες στα καρεκλάκια του ΟΑΚΑ, MOU, ραντεβού σε τράπεζες, συνεντεύξεις Τύπου, τελεσίγραφα, θα απασχολήσουν την επικαιρότητα του Παναθηναϊκού ξανά και ξανά, έως ότου εμφανίζεται ο Γιάννης Αλαφούζος. Μολονότι από τα ιδρυτικά στελέχη της "Παναθηναϊκής Ενωτικής Κίνησης" και παρών στο πάνελ της παρουσίασης της Κίνησης, δεν ακολούθησε και επανεμφανίστηκε ως οραματιστής εθνοσωτήριας λαϊκής βάσης.

Σε κλίμα καχυποψίας με όσα έχουν προηγηθεί, αλλά και παγερής αποστασιοποίησης, διεκπεραιώνει το έργο ανάληψης των παρκαρισμένων μετοχών και τα υπόλοιπα είναι πλέον πρόσφατη ιστορία. Μ' αυτά και μ' αυτά, ο Παναθηναϊκός έχει επιστρέψει στην προ 2008 κατάσταση, σε δυσχερέστερη μάλιστα οικονομική θέση.

Δεν ενισχύεται στο βαθμό που το όνομα και η ιστορία του επιτάσσουν (τότε από απροθυμία, τώρα από αδυναμία), διαμαρτύρεται για τη διαιτησία (τότε με DVD, τώρα με αγωγές) αλλά η κατάσταση δεν αλλάζει, κασέτες και τότε ("ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε..."), κασέτες και τώρα (εγκληματικές οργανώσεις και στημένα παιχνίδια) και όλα αυτά ενδεδυμένα (και τότε και τώρα) με την διαπίστωση των φίλων του ότι "ο Παναθηναϊκός μικραίνει...". Τόσο που αν ήταν παντελόνι κι έγινε βερμούδα, τώρα πια φλερτάρει με τα καυτά σορτς wannabe μοντέλας στην Ψαρρού της Μυκόνου.

Εκεί που συνεχίζουν να δίνουν τα καλοκαιρινά τους ραντεβού, όσοι με τον έναν ή τον άλλο τρόπο οδήγησαν την κατάσταση στο σημερινό "μη παρέκει" και απλά κουνούν καταφατικά το κεφάλι τους για τον Παναθηναϊκό που μικραίνει (με ευθύνη των άλλων), τσουγκρίζοντας τα ποτήρια με τις "Dom Perignon" στο κατάστρωμα των αγκυροβολημένων πολυτελών τους σκαφών...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Απεβίωσε ο Ανδρέας Βγενόπουλος

"Ένα μπαλκόνι γεμάτο Παναθηναϊκές σημαίες…"

Η παναθηναϊκή παρουσία του Βγενόπουλου σε 20 φωτογραφίες