Εμπρός Αντρέα για μια ομάδα νέα
Ο Σταύρος Καραΐνδρος γράφει για τον Αντρέα Στραματσόνι και τι πρέπει να περιμένουν από αυτόν οι φίλοι του Παναθηναϊκού.
Εποχή Στραματσιόνι, λοιπόν. Ο Παναθηναϊκός στηρίζει τις ελπίδες του στον Αντρέα ελπίζοντας να του βγει το σύνθημα που είχε γίνει σουξέ στην Ελλάδα τη δεκαετία του '80. Κάπως παραλλαγμένο ("Εμπρός Αντρέα...").
Πήρε τον... Τσίπρα
Τι περιμένει να συναντήσει ο Ιταλός προπονητής; Μια ομάδα που έχει ανάγκη από προπονητή, ψυχολόγο, ρεαλιστή και κάποιες φορές λογιστή. Προπονητή για να επεμβαίνει στη διάρκεια της αναμέτρησης καλύπτοντας ουσιαστικά το μεγάλο μειονέκτημα του προκατόχου του, ψυχολόγο για να τονώσει τους ποδοσφαιριστές και κάποιες ιδιάζουσες περιπτώσεις (βλέπε Μπεργκ), ρεαλιστή για να συνειδητοποιήσει εξ αρχής σε ποια ομάδα έρχεται και ποια δεδομένα υπάρχουν και λογιστή για να μπορεί να καλύπτει τα κενά του ρόστερ από τη μεταγραφική αγορά χωρίς να υπερβαίνει τις οικονομικές δυνατότητες της ομάδας. Με λίγα λόγια ο Παναθηναϊκός ήθελε έναν... Τσίπρα, πήρε έναν τέτοιο και ελπίζει μόνο να μη του βγει... Μεϊμαράκης.
Ο Παναθηναϊκός ξεκινά από την Κυριακή από το μηδέν. Το διπλό στο Περιστέρι ήταν το τελευταίο πράγμα στην προ-Στραματσόνι εποχή. Τώρα οι "πράσινοι" μπαίνουν σε ένα μονοπάτι από το οποίο έχουν περάσει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν. Το μονοπάτι όπου ξεκινούν όλα από την αρχή, κάτι σαν τη δημιουργία του κόσμου. Μόνο που την... έβδομη μέρα ο Ιταλός έχει να αντιμετωπίσει έναν Ολυμπιακό. Μία ομάδα που για τον Παναθηναϊκό αποτελεί αντίπαλο εντός και εκτός γηπέδων, για τον κόσμο κάτι σαν πρωτάθλημα (η νίκη) και για τον ίδιο μια μεγάλη ευκαιρία να μπει αμέσως στις καρδιές των φιλάθλων. Οπως Μαλεζάνι, δηλαδή, που λίγο μετά την πρόσληψή του έπαιξε ντέρμπι, το πήρε και ψήλωσε πολλούς πόντους στην εκτίμηση όλων. Η ιστορία επαναλαμβάνεται.
Στόχοι υπάρχουν
Για όποιον λέει ότι η χρονιά είναι χαμένη και ότι ο Στραματσόνι πρέπει να επικεντρωθεί στο μέλλον, προφανώς το ημερολόγιο γι' αυτόν γράφει "Απρίλιος". Κι όμως είμαστε στον Νοέμβριο, ο Παναθηναϊκός έχει μπροστά του ένα κύπελλο, μία δεύτερη θέση και το κίνητρο αξιοπρεπούς πορείας μέχρι το τέλος. Ολα αυτά αν δεχθούμε ότι η υπόθεση "πρωτάθλημα" έχει χαθεί. Κι επειδή οι περισσότεροι φίλοι του τριφυλλιού έχουν συμφιλιωθεί (πάλι) με αυτή την ιδέα, τότε οι σκέψεις για δεύτερη θέση και κύπελλο μπορεί να μοιάζουν προσβλητικές για το μέγεθος της ομάδας, είναι όμως πέρα έως πέρα ρεαλιστικές.
Ακριβώς εδώ μπορεί να "καεί" άμεσα ο Ιταλός τεχνικός. Αν κάποιοι νομίζουν ότι ο Στραματσόνι ήρθε σαν ο μάγος με το ραβδάκι που θα ανατρέψει την υπάρχουσα κατάσταση και θα ανεβάσει τους "πράσινους" στο θρόνο του πρωταθλητή τότε θα απογοητευτούν άμεσα με την ωμή αλήθεια και πιθανότατα να ωθήσουν τον Ιταλό σε τίποτα "cazzo" όπως έκανε κάποτε ο συμπατριώτης του Μαλεζάνι. Αν, όμως, άπαντες συνειδητοποιήσουν -αφού πρώτα ξεπεράσουν το πιθανό σοκ που έφερε η πρόσληψή του- ότι ήρθε για να στρώσει τα πράγματα και να τα ξαναβάλει σε μια τροχιά ώστε σύντομα να έρθει η ανάπτυξη, τότε μόνο καλό θα κάνουν στην ομαλή μετάβαση από την εποχή Αναστασίου σε αυτή του Στραματσόνι.
Αν όλα αυτά σας θυμίζουν κάτι από... κυβέρνηση, είναι λογικό. Ο Παναθηναϊκός ήθελε έναν Τσίπρα, ελπίζει να του βγει τέτοιος, αλλά παραδείγματα όπως ο Φίλης πάντα θέτουν σε κίνδυνο την όποια προσπάθεια. Και τα "κανονάκια" του Παναθηναϊκού έχουν τελειώσει προ πολλού...
ΥΓ: Αυτή η φάση θα μπορούσε να είναι και σε άλλο παιχνίδι. Έχει συμβεί πολλάκις. Έγινε το Σάββατο στο Περιστέρι, θα γίνει και κάπου αλλού. Δεδομένο γιατί απλούστατα το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει καταληφθεί από ανθρώπους άσχετους με το αντικείμενο ή φοβισμένους με το μέλλον τους. Ο συγκεκριμένος τι από τα δύο είναι;
.jpg)
