"Προχωράμε" αντί "ερχόμαστε"
Ο Σταύρος Καραΐνδρος σχολιάζει το διπλό της ΑΕΚ στη Βέροια και τα συναισθήματα που είχε ανάγκη να γεννήσει στον οπαδό της ομάδας.
Το ποδόσφαιρο είναι ένα σπορ συναισθημάτων, πρωτίστως. Μετά μπαίνει η κουβέντα για συστήματα και τακτικές. Για θέσεις των παικτών στον αγωνιστικό χώρο, για προπονητική ανάγνωση και όλα τα άκρως ποδοσφαιρικά. Η ΑΕΚ έχει χορτάσει από αυτά. Σε κάθε ματς η κουβέντα περιστρέφεται στο 4-2-3-1 και στο 4-3-3 του Δέλλα. Αν ταιριάζει, αν λειτουργεί, αν βγάζει πράγματα στο γήπεδο.
Έπρεπε να φτάσουμε στην 5η αγωνιστική για να ζήσει ο φίλος της ΑΕΚ συναίσθημα. Θα μου πείτε και η ξενέρα, που έζησαν στην Τούμπα, συναίσθημα είναι, αλλά πάλι συνοδεύτηκε από συζήτηση γύρω από συστήματα και τακτικές.
Έπρεπε να φτάσουμε 5η αγωνιστική για να δει ο φίλος της ΑΕΚ ανατροπή κόντρα στην εικόνα του αγώνα με ό,τι αυτό σημαίνει. Μπορεί να μη διώχνει τελείως τη γκρίνια για το αγωνιστικό πρόσωπο της ομάδας, μπορεί αυτό να συζητηθεί αύριο-μεθαύριο, αλλά το βράδυ της Δευτέρας ο ΑΕΚτζής έζησε το συναίσθημα (sic) που αρχίζει από "κ" και τελειώνει σε "λα".
Το ότι η ΑΕΚ γέννησε προσδοκίες υπάρχουν ευθύνες. Προφανώς και μεγάλωσαν την ΑΕΚ περισσότερο απ'όσο θα έπρεπε. Αυτό το "ερχόμαστε" σήμαινε τη μεγάλη επιστροφή. Οχι μια απλή παρουσία στη μεγάλη κατηγορία, αλλά κάτι μεγάλο. Το γλυκό έδεσε από πέρυσι όταν η ΑΕΚ κόντραρε στα ίσια τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο και άπαντες πίστεψαν ότι τούτη η ομάδα με 2-3 σημαντικές προσθήκες μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτές οι 2-3 σημαντικές προσθήκες ήρθαν. Για κάποιους, βέβαια, όχι. Ο Μπουονανότε είναι μία από αυτές. Το ίδιο και ο Βάργκας. Ακόμα και η επιστροφή του Τζεμπούρ είναι κάτι σπουδαίο για αυτή την ΑΕΚ. Δεν ήρθε, όμως, ο φορ, δεν ήρθε ο εξτρέμ, δεν ήρθαν όλοι οι παίκτες που θα περίμενε κάθε φίλος της ΑΕΚ με αποτέλεσμα η ομάδα να ακροβατεί στην εσωστρέφειά της.
Από την ξενέρα στον ενθουσιασμό
Όλα αυτά μεγάλωσαν -ίσως και να γιγαντώθηκαν- μετά την Τούμπα. Η light εικόνα των "κιτρινόμαυρων" κόντρα στον ΠΑΟΚ ενόχλησε πολλούς. Τα λάθη του Δέλλα περισσότερο. Αν το ματς στη Βέροια έληγε 1-1 πιθανότατα θα είχαμε την ίδια γκρίνια, τις ίδιες μεμψίμοιρες συζητήσεις και ο Δέλλας θα ήταν στημένος στον τοίχο. Τι είναι το ποδόσφαιρο; Ένα γκολ-φάουλ του Μπαρμπόζα. Από την κόλαση στο παράδεισο, από την ξενέρα στην άλλη λέξη που αναφέραμε πιο πάνω. Από "κ"με κατάληξη "λα".
Το βράδυ της Δευτέρας η ΑΕΚ κέρδισε χρόνο για να διαχειριστεί τα προβλήματα που -πιθανόν- η ίδια δημιούργησε. Κέρδισε, όμως και την εμπιστοσύνη του κόσμου, εκείνου που έχει την υπομονή να περιμένει να φτιαχτεί κάτι καλό. Βήμα-βήμα. Και τούτη τη στιγμή ακούγονται περισσότερο αυτοί, οι γκρινιάρηδες θα ακουστούν όταν τους φύγει το συναίσθημα.
Νίκες και συναισθήματα
Αυτή η ΑΕΚ έχει ανάγκη ΚΑΙ τα συναισθήματα. Τις μεγάλες νίκες χωρίς να παίξει σπουδαία μπάλα. Τα σενάρια των ανατροπών που γράφουν ένα ωραίο ποδοσφαιρικό βιβλίο. Έτσι ατσαλώνονται οι ποδοσφαιριστές, έτσι πωρώνεται ο κόσμος, έτσι χτίζονται χαρακτήρες για τη δύσκολη συνέχεια.
Το αν η ΑΕΚ δεν έχει εξτρέμ και αναγκαστικά ο Μάνταλος χαραμίζεται στον ασβέστη προσπαθώντας να παίξει κάτι που δεν μπορεί, είναι δεδομένο και κανένα διπλό στη Βέροια δεν θα το βάλει στο μπαούλο. Απλώς τώρα η ΑΕΚ έχει περισσότερο ανάγκη τον ενθουσιασμό και την ηρεμία. Κι αν, σε αυτή την περίπτωση, υπάρχει μία λέξη που κολλάει περισσότερο από το "ερχόμαστε" είναι το "προχωράμε"...
ΥΓ: Αν, ντε και καλά, πρέπει να σταθούμε στα αρνητικά της Βέροιας, η ΑΕΚ δέχεται γκολ σε μια φάση που την παρατάει. Δείτε τη φάση από τη στιγμή που χάνει τη μπάλα ο Μπουονανότε μέχρι την κατάληξή της.
ΥΓ2: Αυτή τη φορά η ΑΕΚ έβγαλε μεγαλύτερο πάθος από την Τούμπα. Και τάκλιν είδαμε και κορμιά να βουτάνε παρατηρήσαμε. Αυτό που δεν πρέπει να ξαναδούμε είναι τα χαμένα πρώτα ημίχρονα...
ΥΓ3: Μπορεί να μην είναι ανάγκη γιατί ουδέποτε έχει τεθεί θέμα, αλλά μία στήριξη στον Δέλλα -έστω και μέσω επίσημης ενημέρωσης- θα βοηθούσε κυρίως τον ίδιο που (ενδέχεται να) πιστεύει ότι κάθε αγωνιστική παίζει το κεφάλι του...
ΥΓ4: Για όσους θεωρούν ότι η χρονιά είναι χαμένη, η ΑΕΚ την Κυριακή υποδέχεται τον Ατρόμητο και ο Ολυμπιακός παίζει στην Τούμπα. Και μετά έχει Ολυμπιακό. Και πιο μετά ο Ολυμπιακός έχει Παναθηναϊκό. Η βαθμολογική διαφορά δεν είναι απαγορευτική για υπολογισμούς και όνειρα. Η γκρίνια, όμως, είναι...
