Σύλλογος μεγάλος... ξανά

Ο τρομερός Παναθηναϊκός μέχρι το 2-0 επί της Μπιλμπάο, οι προσδοκίες που δημιούργησε η εμφάνισή του για 60 λεπτά, οι... ακόμη 9 Ζέκα που έλειψαν, οι τεράστιες ευθύνες της διοίκησης και αυτό το κάτι ωραίο που χτίζεται και μεγαλώνει ξανά το σύλλογο. Σχόλιο του Σταύρου Καραϊνδρου.

Σύλλογος μεγάλος... ξανά

Αν είχε άλλους 9 Ζέκα όλα θα ήταν καλά. Συμπέρασμα, βάζεις τελεία, κλείνει η σελίδα. Τόσο απλά. Αυτό του έλειψε του Παναθηναϊκού το βράδυ της Πέμπτης. Ακόμη 9 ζευγάρια πόδια να μοιραστεί το πρέσινγκ, να κλείσει ο κενός διάδρομος, να αποφευχθεί το κάζο. Βαριά λέξη το "κάζο"; Μπορεί, αλλά χρησιμοποιείται.

Δεν είναι κακό να μιλάς για κάζο. Αυτό σημαίνει ότι ανεβαίνεις, ότι γίνεσαι ξανά μεγάλος. Το γράψαμε και στα ματς με την Γκαμπάλα: ο Ουζουνίδης φτιάχνει μια ομάδα που θα κάνει το παιχνίδι της ανεξάρτητα ποιον έχει απέναντί του. Δεν προσαρμόζει τον τρόπο ανάλογα τον αντίπαλο, αλλά παίζει με όλους το ίδιο. Και αυτό το "ίδιο" του έφερε ένα άνετο 2-0, αλλά το μπάτζετ της διοίκησης δεν του έφερε τους ποδοσφαιριστές για να το κρατήσουν. Κι εδώ έρχεται το κάζο.

Μια χαρά ομάδα έχει ο Παναθηναϊκός. Οχι μόνο σε μονάδες (με τις δεδομένες ελλείψεις που αποτελεί ερωτηματικό αν θα καλυφθούν), αλλά και στο τακτικό κομμάτι. Στην οργάνωση, στον τρόπο παιχνιδιού, σε μία ομοιογένεια που βγάζει στο παιχνίδι του. Και στον πάγκο μια χαρά είναι. Και την Πέμπτη μια χαρά του πήγαν όλα μέχρι το 60'. Μετά κλάταρε, τον σκότωσε το 2-1, τον αποτελείωσε το 2-2 και το 2-3 απλά έγραψε τον επίλογο.

ΤΟΥΣ "ΕΦΤΙΑΞΕ" ΜΕ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ

Ουδείς είχε απαιτήσεις από τους "πράσινους" κόντρα στην Μπιλμπάο. Αουτσάιντερ ήταν, άπαντες γνώριζαν πως έρχεται ο ευρωπαϊκός αποκλεισμός. Απλά ο Παναθηναϊκός του Ουζουνίδη σου αφήνει μια δεύτερη σκέψη. "Λες;". Ε, μέχρι και το γκολ του Καμπέσας "έλεγαν" όλοι. Οι απαιτήσεις που δεν είχε κανείς ξάφνου εμφανίστηκαν. Το "ένα ωραίο ευρωπαϊκό βράδυ με την Μπιλμπάο για να θυμηθούμε τα παλιά", είχε γίνει ένα εύκολο 2-0 διαφοροποιώντας τα δεδομένα. Και τους έβαλε όλους στην πρίζα.

Το 2-3 δεν αφήνει πίσω του μεγάλες ζημιές εκτός από τις δεδομένες. Εκτός από τη γκρίνια για τις μεταγραφές που άργησαν και την απροστάτευτη ομάδα από τον Αλαφούζο. Δεν αφήνει ζημιά επιπέδου Γκαμπάλα του 2015. Καμία σχέση. Παλιά, ναι. Θα έφερνε χαμό. Ο παλιός καλός Παναθηναϊκός να χάνει έτσι μέσα στη Λεωφόρο; Ανεπίτρεπτο. Τώρα περνάει χαλαρά με τη γεύση της αναγνώρισης και του χειροκροτήματος για την προσπάθεια. Για αυτό το κάτι καλό που χτίζεται.

Αυτό, λοιπόν, το κάτι καλό που χτίζεται μπορεί να φέρει καρπούς. Ο Παναθηναϊκός αναμένεται να τελειώσει την άλλη εβδομάδα με την Ευρώπη και θα έχει μπροστά του μια χρονιά μόνο με τα της Ελλάδας. Πρωτάθλημα, κύπελλο. Την ώρα που οι ανταγωνιστές θα έχουν τα μεσοβδόμαδα και τα ταξίδια. Με τις βάσεις που έχουν χτιστεί και με αυτό το νέο που έρχεται (Τσάβες, Γιόχανσον, οι τραυματίες) μπορείς να βάλεις τους "πράσινους" σε τροχιά πρωταθλητισμού. Βαρύ; Ισως. Εδώ πέρυσι μοιράστηκε ένα 100% ισόποσα στο "Big 4" λόγω μεταγραφών. Χωρίς να έχει αποτυπωθεί πλήρως η αγωνιστική εικόνα.

Ο Παναθηναϊκός του Στραματσόνι πήρε ένα 25% γιατί είχαν γίνει ποιοτικές μεταγραφές. Υπερβάσεις. Και όλοι περίμεναν ότι θα έρθει και η μπάλα. Φέτος υπάρχει δείγμα, υπάρχει κάτι χειροπιαστό. Τα τρία επίσημα παιχνίδια των "πρασίνων" δείχνουν άνοδο, από το καλό στο καλύτερο. Δεν μπορεί να πάει ανάποδα. Μόνο αν ξεφουσκώσει. Άρα, γιατί να μην υπάρχει ελπίδα;

Η ΣΚΛΗΡΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Κι όλο αυτό δημιουργήθηκε από τις προσδοκίες που έφερε το 2-0. Εκεί που ελάχιστοι είχαν αξιώσεις για κάτι, το γκολ του Καμπέσας προκάλεσε τον ενθουσιασμό και τη συζήτηση πως κάτι γίνεται. Το θέμα, όμως, είναι αυτό το κάτι που γίνεται να μην γκρεμίζεται από ένα τριαντάλεπτο που φανερώνει την γύμνια στις εναλλακτικές. Γιατί ωραία η κουβέντα για τον εφετινό Παναθηναϊκό, αλλά όταν παίζεις με Ρέις δεξί μπακ επιστρέφεις απότομα στην σκληρή... κανονικότητα.

Στο τέλος της ημέρας υπάρχει ένα "κρίμα". Κρίμα για τη λάθος εποχή ή για την διάθεση να μην υπάρξει νέα εποχή. Ο Παναθηναϊκός βασανίστηκε με λάθος προπονητές σε μία περίοδο που η διοίκηση είχε τη διάθεση να βοηθήσει, να κάνει και τις υπερβάσεις. Τώρα πια που το πρόβλημα του πάγκου λύθηκε, δεν υπάρχει αυτή η διάθεση. Η διάθεση να μπει το χέρι στην τσέπη και να έρθει ένα "δώρο". Σαν επιβράβευση για την προσπάθεια. Εξάλλου, τώρα πια δεν ποντάρεις σε κουτσό άλογο. Βλέπεις ότι τα χρήματά σου μπορεί να πιάσουν τόπο.

News 24/7

24MEDIA NETWORK