Τα έκανε όλα σαν ΑΕΚ και τον πάτησε

Σιγά που η ΑΕΚ θα το έκανε εύκολο. Σιγά που θα επικρατούσε του Ολυμπιακού καθαρά και άνετα χωρίς άγχος, χωρίς χτυποκάρδι. Στο ματς του α' γύρου του πρωταθλήματος έπρεπε να μείνει πίσω στο σκορ με 0-2 για να αντιδράσει. Την περασμένη Κυριακή έκανε την ανατροπή μέσα σε λίγα λεπτά, σαν αφιονισμένη. Το βράδυ της Τετάρτης ένα εύκολο 2-0 που θα μπορούσε να γίνει 3-0 ή και 4-0, έγινε 2-1 και να τα χτυποκάρδια, τα "εμφράγματα", το χιτσκοκικό φινάλε.

ΑΝΑΣΤΗΘΗΚΕ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ

Είπαμε, η ΑΕΚ τα έκανε όλα σαν ΑΕΚ και προκρίθηκε. Πεντακάθαρα και δίκαια. Έκανε ό,τι δεν έκανε ο Ολυμπιακός. Ή, για να το θέσουμε καλύτερα, έκανε ό,τι δεν μπορούσε ο Ολυμπιακός για 83 λεπτά. Το θέμα, όμως, είναι το άλλο για τους Πειραιώτες. Πώς καταφέρνεις να πάρεις τα πάνω σου και να γίνεις ο άρχοντας του αγώνα στο τελευταίο δεκάλεπτο ενώ μέχρι εκείνο το σημείο ήσουν "πεθαμένος";

Εδώ, πλέον, δεν μπαίνει στη συζήτηση το θέμα της κούρασης, αλλά αυτό της ψυχολογίας. Αποθέματα είχε ο Ολυμπιακός και φάνηκε στο τέλος όταν με το γκολ του Ταχτσίδη έφερε τούμπα το παιχνίδι και λίγο έλειψε να φέρει τούμπα και την πρόκριση. Μέχρι να έρθει το 2-1 ο Ολυμπιακός δεν βλεπόταν. Καμία ενέργεια, καμία προσπάθεια, καμία διαφορετικότητα σε σχέση με αυτά που είδαμε στα προηγούμενα δύο ντέρμπι με την ΑΕΚ.

Η ΑΕΚ ΤΟΝ ΥΠΝΩΤΙΣΕ

Αυτή τη φορά δεν είχε ούτε την κατοχή. Το πρώτο ημίχρονο πέρασε αβαβά, όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Οι δύο ομάδες έπαιξαν σε χαμηλό τέμπο, με πολλές αλλαγές στην ενδεκάδα (είτε από επιλογή είτε από ανάγκη), επιθέσεις χωρίς νόημα, προσπάθειες απειλής από μακριά και δύο φάσεις με Ανσαριφάρντ και Μασούντ να αποτελούν τις μοναδικές που αξίζουν αναφοράς.

Η ΑΕΚ έπαιξε τον Ολυμπιακό σε στιλ... υπνωτισμένο. Κακό παιχνίδι και προβλέψεις για κακό δεύτερο ημίχρονο. Η μοναδική διαφορά ήταν η ένταση που έβγαλε η Ενωση, μία κάποια ενέργεια και φυσικά το εκπληκτικό γκολ του Χριστοδουλόπουλου. Εκπληκτικό ως προς την εκτέλεση, κίνηση παράλληλη με το τέρμα και δύσκολη κεφαλιά, αστείο για την άμυνα του Ολυμπιακού που άφησαν τον παίκτη της Ενωσης να τους πάρει την κεφαλιά σαν σε προπόνηση.

ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΑΣΤΕΙΑ ΑΜΥΝΑ

Εδώ, λοιπόν, μπαίνει το θέμα της ψυχολογίας. Οταν έχεις ψυχική δύναμη μπαίνεις στο χορτάρι και "μασάς σίδερα". Οι αμυντικοί του Ολυμπιακού... μασούσαν τσίχλα στο 1-0. Οκ, το 2-0 ήταν γκολάρα, δεν μπορούσαν να κάνουν κάτι. Ο Αραούχο "άδειασε" τον έναν και με τρομερό σουτ "σκότωσε" τον Προτό. Αντίδραση από τους Πειραιώτες; Καμία.

Έτσι όπως έπαιζαν και παρά τις παρεμβάσεις του Κόντη, μόνο από στημένη φάση θα μπορούσαν να παραβιάσουν την εστία του Μπάρκα. Το έκαναν, λοιπόν, με τον Ταχτσίδη και ξύπνησαν. Ανέβασαν παλμούς, πίεσαν, κέρδισαν μπάλες, πήραν μέτρα στον αγωνιστικό χώρο, δημιούργησαν φάσεις, Ό,τι δεν έκαναν στα προηγούμενα λεπτά ούτε καν στο πρώτο παιχνίδι του Φαλήρου.

Η ΑΕΚ έβαλε δύο γκολ στους Πειραιώτες χωρίς να ζοριστεί. Αντίθετα ο Ολυμπιακός "έφτυσε αίμα" για να απειλήσει την ΑΕΚ και να την κάνει να τον αισθανθεί. Ε, αυτό δεν είναι μόνο αγωνιστικό θέμα, αλλά -κυρίως- ψυχολογικό.

ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΟΝ ΑΕΡΑ

Οι "κιτρινόμαυροι" έχουν πάρει τον αέρα του Ολυμπιακού, πλέον "τον έχουν". Είναι το μομέντουμ, είναι ώθηση από τα προηγούμενα παιχνίδια, είναι η διαχείριση των αγώνων, είναι το γεγονός πως η Ενωση έχει μάθει να παίζει τα παιχνίδια σαν την κόμπρα. Λάου λάου και "χτυπάει" εκεί που πρέπει. Δεν σπαταλά δυνάμεις, ίσως και να ρισκάρει κάποιες φορές, αλλά πηγαίνει με το πλάνο της έως τέλους. Τα κάνει όλα σαν ΑΕΚ. Θα ζήσει και θα πεθάνει με αυτό.

ΤΟ ΧΤΙΣΙΜΟ ΚΑΙ ΤΟ... ΦΤΥΣΙΜΟ

Οι Πειραιώτες θέλουν δουλειά. Ας κλειστούν σε ένα δωμάτιο με τον Γκαρθία, όταν βγει ο άνθρωπος με το καλό από το νοσοκομείο κι ας βγάλουν τα εσώψυχά τους. Τι συμβαίνει και παίζουν χωρίς πάθος; Γιατί ο Μιραλάς φτύνει τον Μπάρκα; Γιατί δεν είναι πωρωμένοι; Πολλά γιατί, αλλά καμία απάντηση. Χτίσιμο από την αρχή. Από μέσα.

Ο πρώτος στόχος "έκανε φτερά". Το πρωτάθλημα δεν έχει τελειώσει, αλλά με τι ψυχή να το γυρίσει; Η ΑΕΚ έχει το μομέντουμ για όλα. Τις ανοησίες να αποφύγει και θα το πάει μέχρι τέλους. Ανοησία ήταν και η αντιμετώπιση του αγώνα μετά το 2-1 από τον Ταχτσίδη. Αλλά είπαμε, θα ζήσει και θα πεθάνει σαν ΑΕΚ. Σαν τη νέα ΑΕΚ. Η παλιά, πάει πέθανε.