Το 50-50, ο ανταγωνισμός και τα κραυγαλέα λάθη των διαιτητών

Η συζήτηση για το περιβόητο 50-50, η τραγική εικόνα της διαιτησίας στις 6 αγωνιστικές, τα εξόφθαλμα λάθη, οι χαλίφηδες, ο ανταγωνισμός, το επίπεδο των ομάδων και η γενικότερη κουβέντα για το καλύτερο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών. Γράφει ο Σταύρος Καραΐνδρος.

Το 50-50, ο ανταγωνισμός και τα κραυγαλέα λάθη των διαιτητών

Είναι αυτό το καλύτερο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών; Κι αν είναι, γιατί; Παίζει ρόλο η διαιτησία, η ενίσχυση των ομάδων, η αποδυνάμωση των πρωταγωνιστών;

Εύλογα ερωτήματα που γεννούν ένα ωραίο θέμα συζήτησης με βάση τα όσα έχουμε δει στις 6 πρώτες αγωνιστικές της Super League. Βλέπετε, σε ένα ελληνικό ποδόσφαιρο που είχαμε συνηθίσει να αντιμετωπίζουμε ως… καθημερινότητα το γεγονός πως μία ομάδα μπορούσε να «κλειδώσει» το πρωτάθλημα ακόμα και από τον Νοέμβριο, μας κάνει εντύπωση που μπήκαμε στον Οκτώβρη και είναι όλα ανοιχτά. Η κανονικότητα που επιζητούσαμε.

50-50 Ή 100% ΚΑΚΗ;

Στην κουβέντα μπορούν να μπουν πολλά. Η μεταγραφική ενίσχυση των ανταγωνιστών του Ολυμπιακού που πλησίασαν ή ακόμα και ξεπέρασαν το πλεονέκτημα που είχε τα τελευταία χρόνια, η αποδυνάμωση του Παναθηναϊκού, οι μικρομεσαίοι που έχουν ξεθαρρέψει και χτυπούν στα ίσια τους «μεγάλους» ακόμα και στα εκτός έδρας παιχνίδια, το γενικότερο χαμηλό επίπεδο που έχει φέρει τη ζυγαριά στα ίσια.

Οκ, το θέαμα δεν είναι κάτι το συγκλονιστικό. Υπάρχουν παιχνίδια που θες να βγάλεις τα μάτια σου, έχουν υπάρξει όμως και αναμετρήσεις που θα ήθελες να ξαναδείς. Για του… γραπτού το αληθές, το πρόσφατο ντέρμπι του ΟΑΚΑ είναι από αυτές.

Σε μία γενικότερη συζήτηση θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε για το θέαμα και το επίπεδο της Super League και να πάμε σπίτια μας. Χωρίς αναλύσεις, χωρίς προβληματισμούς, με ένα συνολικό συμπέρασμα που θα άφηνε όλους ικανοποιημένους. Εδώ, όμως, θα μπορούσαν να μπουν αστερίσκοι, αφού το επίπεδο καθορίζεται από τα ρόστερ των ομάδων και την γενικότερη αγωνιστική τους εικόνα. Ένα κι ένα κάνουν δύο, άρα από τη στιγμή που Ολυμπιακός, ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκός κινούνται στη μετριότητα, είναι λογικό να ξεχωρίσει η λιγότερο κακή ομάδα, η οποία τούτη τη στιγμή είναι η ΑΕΚ.

Στην κουβέντα, όμως, για το συγκλονιστικό του πράγματος στο εφετινό πρωτάθλημα και στο πόσο όμορφος και αγγελικά πλασμένος είναι ο εφετινός ποδοσφαιρικός κόσμος, δεν θα βάλω τη διαιτησία. Δεν θεωρώ πως η διαιτησία έχει βάλει το λιθαράκι της στην όποια βελτίωση του προϊόντος γιατί, απλούστατα, παραμένει το ίδιο κακή με προηγούμενες χρονιές. Απλά, η ειδοποιός διαφορά είναι πως παρουσιάζεται κακή με όλους.

ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΙΔΑΤΕ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ;

Δεν συμφωνώ με αυτούς που έχουν σηκώσει τη σημαία του 50-50 και του πόσο ωραίο είναι το ελληνικό πρωτάθλημα απαλλαγμένο από κάθε τι εγκληματικό γιατί τα δικά μου μάτια έχουν καταγράψει πολλές αδικίες, περισσότερες από όσες –κανονικά- θα έπρεπε να καταγραφούν μετά από 6 αγωνιστικές.

Πέναλτι που κερδίζει η ΑΕΚ σε παράβαση εκτός περιοχής, πέναλτι που δεν δίνεται την Κυριακή στον Ολυμπιακό, αστεία οφσάιντ με τα οποία έχουν ανακοπεί επιθέσεις του Παναθηναϊκού τις πρώτες αγωνιστικές, καθαρό γκολ του Ατρόμητου επί της ΑΕΛ που δεν μέτρησε, πέναλτι υπέρ της Λαμίας που δεν το είδε ο διαιτητής στον αγώνα με τον Ολυμπιακό. Όλα αυτά με ένα απλό «σκανάρισμα» της μνήμης, χωρίς ψάξιμο. Περιπτώσεις που έκριναν αποτελέσματα, που έγιναν αντικείμενο συζήτησης, αλλά στο τέλος της ημέρας χάθηκαν στη… μετάφραση είτε γιατί η αδικημένη ομάδα δεν είχε τη δύναμη να «φωνάξει» είτε γιατί η αδικημένη ομάδα ήταν τόσο κακή αγωνιστικά που δεν σήκωνε ως άλλοθι τη διαιτησία.

Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΝΑ ΤΙΝΑΧΘΟΥΝ ΟΛΑ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ

Ακριβώς, λοιπόν, επειδή το εφετινό πρωτάθλημα είναι, μέχρι στιγμής, από τα καλύτερα της τελευταίας εξαετίας (και βάλε) και φαντάζει ως η εξαίρεση σε κάθε τι μονότονο παρακολουθούσαμε τα προηγούμενα χρόνια, ελλοχεύει ο κίνδυνος η διαιτησία να τα τινάξει όλα στον αέρα και να αρχίσουν τα παρατράγουδα, ειδικά όταν… σφίξουν οι πωποί.

Το 50-50 δεν μετριέται μόνο ως μονάδα αδικίας ή δικαιοσύνης, αλλά και ως μονάδα αδυναμίας. Εξι αγωνιστικές στο πρωτάθλημα και τα λάθη των ρέφερι είναι τόσο πολλά και κραυγαλέα που πολλοί εύλογα αναρωτιούνται για ποια βελτίωση μιλάμε και για ποια καθαρότητα. Οκ, να συμφωνήσουμε στο ότι δεν έχουμε ξεκάθαρο χαλίφη; Να συμφωνήσουμε στο ότι δεν υπάρχει η ομάδα που ευνοείται με κραυγαλέο τρόπο; Να συμφωνήσουμε. Ωστόσο, να συμφωνήσουμε πως η διαιτησία και οι διαιτητές κρύβουν μία επικινδυνότητα που μπορεί να τινάξει στον αέρα την όποια συζήτηση για το καλύτερο πρωτάθλημα των τελευταίων ετών και τον ισομερή ανταγωνισμό των «μεγάλων».

ΟΤΑΝ ΠΕΣΟΥΝ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ

Αν το καλό ορίζεται από το κακό τότε δεν υπάρχει καμία άνοδος του επιπέδου. Απλά ζούμε και κρίνουμε το διαφορετικό, προτιμάμε το νέο επειδή δεν έχει σχέση με το (κακό) παρελθόν. Αν οι διαιτητές συνεχίσουν με τον ίδιο ρυθμό τα βλακώδη λάθη τότε θα «φτιάξουν» μία ωρολογιακή βόμβα που θα σκάσει και θα συμπαρασύρει όποιον βρεθεί στο διάβα. Αν το 50-50 ορίζεται ως «λάθη σε όλους, ουδείς ευνοημένος» τότε αυτό που θα δημιουργηθεί θα είναι μία εκρηκτική κατάσταση από όλους τους αδικημένους.

Προφανώς δεν θέλουμε πρωτάθλημα με εξόφθαλμα λάθη υπέρ μίας ομάδας. Προφανώς δεν θέλουμε διαιτητικά όργια και χαλίφηδες. Προφανώς η τωρινή κατάσταση είναι διαφορετική σε σχέση με ό,τι έχουμε δει και δεν υπάρχει «γραμμή». Αλλά τα προβλήματα δεν λύθηκαν, ας κρατήσουμε μικρό καλάθι και –το σημαντικότερο- ας κρατήσουμε την αναπνοή μας στα δύσκολα που θα έρθουν. Όταν πέσουν οι μάσκες.

News 24/7

24MEDIA NETWORK