Ιδιόρρυθμος και... πειραματόζωο

Θα προσπαθήσω σ’ αυτό το σημείωμα να μην αναφερθώ στα αυτονόητα και σε όσα αράδιασαν στα κείμενά τους άλλοι συνάδελφοι. Αλλωστε, σε όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής περιόδου, είχα καταγράψει τα στοιχεία που αποδείκνυαν την καλή δουλειά του Αγγελου Αναστασιάδη στον ΠΑΟΚ του 2014 και τα λάθη του στον ΠΑΟΚ του 2015.

Το μόνο που ομολογώ ότι δεν μπόρεσα να εξηγήσω είναι πώς, με την αλλαγή του έτους, έχασε την μπάλα και δεν μπόρεσε να την ξαναβρεί μέχρι τη στιγμή της απομάκρυνσής του. Είχα προβλέψει (δεν ήταν και δύσκολο) ότι ο ΠΑΟΚ, με το ελλιπές ρόστερ που διέθετε, θα "ξεφουσκώσει", αλλά ποτέ δεν κατάλαβα γιατί δεν κατάφερε ο κόουτς να επαναφέρει τουλάχιστον την εικόνα της αγωνιστικά πειθαρχημένης, καλά οργανωμένης και συμπαγούς ομάδας που παρουσίασε ο ΠΑΟΚ μέχρι και τη νίκη του επί του Ολυμπιακού στο "Γ. Καραισκάκης".

Σεναριογράφος σε πέντε βερσιόν

Όταν παρακολουθείς τον ΠΑΟΚ από πολύ κοντά, όταν ζεις την καθημερινότητά του με λεπτομέρειες και όταν είσαι μιας κάποιας ηλικίας, το έργο "Ο Αγγελος προπονητής του ΠΑΟΚ" το έχεις δει πέντε φορές. Οι εποχές διαφορετικές, διαφορετικοί οι σκηνοθέτες και οι συμπρωταγωνιστές, ο σεναριογράφος, όμως, είναι ο ίδιος. Ο Αγγελος.

Γιατί και στις πέντε βερσιόν αυτός καθόρισε την εξέλιξη και το φινάλε. Ο Γιώργος Μπατατούδης, ο Γιάννης Γούμενος και ο Ιβάν Σαββίδης τον προσέλαβαν γιατί είναι ΠΑΟΚτσής, γιατί ξέρει τα μυστικά και τις παθογένειες της ασπρόμαυρης οικογένειας και, βέβαια, πόνταραν και σ’ αυτές καθ’ εαυτές τις προπονητικές ικανότητές του.

Ποτέ σε ομαλές συνθήκες

Και για τους τρεις η επιλογή του Αγγελου αποτελούσε ρίσκο. Γιατί και οι τρεις ήξεραν ότι παθογένειες έχει και ο ίδιος, με τον ιδιόρρυθμο χαρακτήρα του. Οι πέντε προσλήψεις του, όμως, έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό:

Αποφασίστηκαν υπό πίεση. Πίεση που προκαλούσε η κακή πορεία της ομάδας, ή η οικονομική ένδεια της ΠΑΕ. Ακόμη και ο άνετος Ιβάν Σαββίδης αποφάσισε να συνεργαστεί μαζί του για να μην επαναλάβει ένα δαπανηρό πείραμα τύπου Χουμπ Στέφενς. Αντί να ρισκάρει ακόμη 1,5 ή 2 εκατομμύρια ευρώ, προτίμησε να "τη βγάλει" με 400 χιλιάρικα.

Με άλλα λόγια, καμία από τις πέντε φορές δεν ανέλαβε ο Αγγελος την τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ υπό ομαλές συνθήκες, σε ευχάριστη ατμόσφαιρα και, το κυριότερο, με προοπτικές και βάθος χρόνου στη συνεργασία του με την ΠΑΕ.

Ποτέ δεν υπήρχε μακροπρόθεσμο πλάνο, ποτέ δεν συμφωνήθηκαν ξεκάθαρα μαζί του συγκεκριμένοι στόχοι, ποτέ δεν ήξερε ο ίδιος ότι το έργο του θα κριθεί μετά από δύο, τρία, ή τέσσερα χρόνια. Σε όλες τις περιπτώσεις οι μεγαλομέτοχοι έριξαν μια ζαριά. Σε όλες τις περιπτώσεις, ήταν το πειραματόζωο...

Του αρέσει να είναι ο ήρωας

Θα πάρει πολλή ώρα και πολύ χώρο για να εξηγήσω ότι και τις πέντε φορές απομακρύνθηκε εξ αιτίας των δύο παραγόντων που ανέφερα. Της δικής του ιδιορρυθμίας και της έλλειψης πλάνου από την πλευρά των ιδιοκτητών. Θα περιοριστώ, λοιπόν, σε λίγες μόνο, αλλά απόλυτα ενδεικτικές επισημάνσεις.

Ο Αγγελος είναι ανέκαθεν "φανταροπατέρας". Πάντα υποστηρίζει δημοσίως τους παίκτες του. Πάντα οι παίκτες του είναι οι καλύτεροι. Πάντα είναι ικανοί να πάρουν τίτλους. Πάντα τους πιστεύει. Ο Χάγκαν ήταν, όπως είχε πει, από τους καλύτερους χαφ στον κόσμο! Ο Τζανδάρης, όπως επίσης είπε, είναι μέσα στους πέντε κορυφαίους τρεχαλατζήδες στην Ευρώπη!

Και στους τρεις μεγαλομετόχους του ΠΑΟΚ με τους οποίους συνεργάστηκε, είπε ότι είναι εξαιρετικό το υλικό που διαθέτει και ότι δεν υπάρχει λόγος να πετάξουν χρήματα για μεταγραφές αμφίβολης ποιότητας. Την εποχή της "κατάρρευσης" του Μπατατούδη και στα πέτρινα χρόνια του Γούμενου, αυτό είχε ένα νόημα.

Ηθελε να προστατεύσει μια ΠΑΕ με άδεια ταμεία και πολλά οικονομικά προβλήματα. Του άρεσε να παίζει τον ρόλο του θεματοφύλακα των συμφερόντων του ΠΑΟΚ και, ταυτόχρονα, να έχει ισχυρό άλλοθι σε περίπτωση αποτυχίας.

"Ξεπούλημα" και υπόσχεση

Την ίδια τακτική, όμως, ακολούθησε και έναντι του Σαββίδη. Βολεύτηκε με Ρατς, Περέιρα και Μακ, ανέχτηκε Μάρτενς και Μαντούρο, ενώ θα μπορούσε να τους αντικαταστήσει και υποσχέθηκε να «βγάλει» αρκετούς από τους 12 πιτσιρικάδες που πήρε μαζί του στην προετοιμασία. Προτίμησε να δουλέψει με ρόστερ περιορισμένων δυνατοτήτων, ώστε αν αποτύχει να είναι δικαιολογημένος, ενώ αν πετύχει να είναι ήρωας. Ξέχασε κάτι.

Οτι οι απαιτήσεις από τον ΠΑΟΚ του Σαββίδη είναι υψηλότερες. Και ότι μετά από δύο αποτυχημένες χρονιές, την τρίτη υπήρχαν μεγαλύτερες προσδοκίες, από τη στιγμή μάλιστα που προπονητής ήταν ο ίδιος. Το θυμήθηκε ξαφνικά και, χωρίς κανείς να το απαιτήσει, άρχισε να μιλά δημοσίως για τον στόχο της κατάκτησης του Πρωταθλήματος.

Αυτό ήταν το μεγαλύτερο λάθος του. Γιατί "ξεπούλησε" την ευκαιρία της διάκρισης στο Γιουρόπα Λιγκ, "ξεπούλησε" τη δυνατότητα της κατάκτησης του Κυπέλλου Ελλάδας και καθησύχασε τον Σαββίδη, λέγοντας ότι η ομάδα θα πάρει το Πρωτάθλημα, που είναι πολύ σημαντικότερο επίτευγμα. Με το δίκιο του ο Σαββίδης υποχρεώθηκε κάποια στιγμή να παραπονεθεί "κρίμα, κάναμε δώρο στον Ολυμπιακό το νταμπλ"...

Το ανέφικτο "έθαψε" τα εφικτά

Η "γκέλα" του Αγγελου με την επιδίωξη του ανέφικτου σε βάρος του εφικτού, έχει αμφίπλευρη σημασία. Οχι μόνο "αιχμαλώτισε" την ομάδα σε μια υποχρέωση που ξεπερνούσε τις δυνατότητές της, αλλά προκάλεσε, από το πουθενά, την προσδοκία που ο ρεαλιστής φίλαθλος του ΠΑΟΚ εξ αρχής δεν είχε.

Ο Αγγελος είχε ζητήσει από τον Ιβάν Σαββίδη να σιωπήσει. Να πάψει τις συνεχείς δημόσιες (και... μαξιμαλιστικές) δηλώσεις και να αφήσει τον ίδιο να διαχειριστεί το κομμάτι της επικοινωνίας με τον κόσμο της ομάδας. Το ίδιο είχε κάνει και επί Μπατατούδη και επί Γούμενου.

Ανέκαθεν πίστευε ότι οι μεγαλομέτοχοι δεν ξέρουν να «κατευθύνουν» σωστά τον κόσμο, ανέκαθεν πίστευε ότι μόνο ίδιος μπορούσε να εμπνεύσει αυτόν τον κόσμο, λέγοντάς του την αλήθεια. Και όμως. Αυτό που δεν θα τολμούσε να ξεφουρνίσει φέτος ούτε ο μαξιμαλιστής Σαββίδης, το πέταξε ο ίδιος ο Αγγελος: "Πάμε για το Πρωτάθλημα!".

Το αποτέλεσμα γνωστό: Πίκρα, απογοήτευση, οργή και λαικά δικαστήρια, επειδή η "ξεφουσκωμένη" ομάδα δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στον στόχο που ανήγγειλε ο προπονητής. Η απογόητευση έφερε την πίεση, η πίεση τα συνεχή αρνητικά αποτελέσματα, τα αρνητικά αποτελέσματα μεγαλύτερο άγχος και έτσι δημιουργήθηκε ο φαύλος κύκλος μέσα στον οποίο τελικά πνίγηκαν όλοι μαζί, παίκτες και προπονητής.

Άκρη κανείς δεν έβγαλε...

Η συνεννόηση του Αγγελου με τον Μπατατούδη και τον Γούμενο υπήρξε προβληματική. Αλλού ήταν οι μεγαλομέτοχοι, αλλού ο Αγγελος. Στην πρώτη περίπτωση, είχαν να κάνουν περισσότερο μαζί του ο Γιώργος Καλύβας και ο Κώστας Ορφανός. Κάποια στιγμή, δεν άντεξαν. Οπως δεν άντεξε και ο Γούμενος. Ούτε και ο Αγγελος τους άντεχε, μολονότι στη διαδρομή εμφανίστηκαν διάφοροι "πυροσβέστες", όπως, ας πούμε, ο Πέτρος ο Καλαφάτης. Διαφωνία χαρακτήρων, διαφορά φιλοσοφίας και αντιλήψεων.

Με τον Σαββίδη λίγες φορές ήρθε τετ α τετ ο Αγγελος. Συνομιλητές του ήταν κυρίως ο Βρύζας και, από τη στιγμή που ανέλαβε την προεδρία, ο Αγγελίδης. Με τον Βρύζα η σχέση τους διαταράχθηκε. Από ένα σημείο και μετά άρχισαν να μιλούν εντελώς διαφορετική γλώσσα και σιγά – σιγά έπαψαν να έχουν επαφή.

Αυτός ήταν ο κυριότερος από τους λόγους για τους οποίους ο Βρύζας παραιτήθηκε από το πόστο του τεχνικού διευθυντή, για το οποίο παραιτήθηκε από την προεδρία. Στο σύντομο χρονικό διάστημα που ο Αγγελίδης διαχειρίστηκε τον Αγγελο, κουράστηκε κι αυτός. Με συνέπεια το πρωί της Δευτέρας να του ανακοινώσει την απομάκρυσνή του. Αισθάνθηκε ότι ο προπονητής της ομάδας βρίσκεται σε άλλο κόσμο. Οτι τραβάει τον δικό του δρόμο, κόντρα στην κοινή λογική και αυτή καθ’ εαυτή την πραγματικότητα που είχε δημιουργηθεί.

Είδαν ότι είναι... αλλού

Αιτία και αφορμή, ταυτόχρονα, οι ανερμάτιστες δηλώσεις του Αγγελου, μετά το 0-0 με τον Αστέρα Τρίπολης. Από τη μια οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ είδαν ότι η ομάδα δεν μπορεί να ξεκολλήσει από τις αποτυχίες, από την άλλη πείστηκαν ότι η προπονητής δεν είναι σε θέση να τη βοηθήσει γιατί δεν έχει τη δύναμη να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει.

"Υπάρχει πολύ μεγάλο βάρος πάνω στην ομάδα, επειδή μέσα σε δύο μήνες καταφέραμε, από εκεί που ήμασταν Θεοί, να γίνουμε άχρηστοι. Αυτή είναι η διαφορά μας με τις άλλες ομάδες. Οπου υπάρχει μουρμούρα, υπάρχει και ταλαιπωρία. Δεν βάζουμε εύκολα γκολ, αλλά... δεν μας τα δίνει κι από πάνω. Και δεν μας τα δίνει επειδή υπάρχει όλη αυτή η κατάσταση στην ομάδα. Πιστεύω, όμως, ότι στο τέλος θα μας τα δώσει. Να περιμένετε το τέλος και να μας κρίνετε τότε όλοι". Αυτά τα τραγελαφικά είπε, εν ολίγοις, ο Αγγελος στη συνέντευξη Τύπου και, όπως αποδείχτηκε, κανείς στην ΠΑΕ δεν είχε πλέον τη διάθεση να τον κρίνει στο τέλος. Βλέπετε, είχε προηγηθεί και άλλη παροιμιώδης δήλωση του: "Δεν το ξέρετε ότι εγώ φτιάχνω τώρα μια ομάδα από την αρχή; Δεν το ξέρετε, ε; Μόνο εγώ το ξέρω...".

Τους τρέλαναν οι εμμονές

Οντως. Μόνο αυτός το ήξερε. Γιατί φρόντισαν να του φέρουν τον Νομπόα, τον Κόστα και τον Παπαγιαννόπουλο (κακώς δεν του έφεραν και έναν καλό επιθετικό) όχι για να... ξαναφτιάξει ομάδα, ούτε για να δυσκολέψουν το έργο του, αλλά για να ενισχύσουν το ρόστερ και να κάνουν πιο εύκολη τη δουλειά του. Το ότι ο Αγγελος έψαξε να βρει άλλοθι με τις τρεις μεταγραφές που έγιναν, τους τρέλανε όλους.

Οπως τους τρέλανε και η επίμονη αναφορά στην Παναγιά και την εξ ουρανού βοήθεια, όχι γιατί στον ΠΑΟΚ όλοι οι υπόλοιποι είναι άπιστοι, αλλά γιατί καταλάβαιναν ότι όταν ο προπονητής αφήνει την ομάδα στα χέρια της Παναγιάς, όπως πολλές φορές είπε, έχει πολύ μειωμένη εκτίμηση της σημασίας του ρόλου του δικού του, αλλά και των παικτών...

Είναι αυτό που έγραφα μετά το ματς με τον Αστέρα: Οσο για το... "από πάνω", μακάρι να τα δώσει στο τέλος. Αλλά αν πρόκειται να κριθεί η χρονιά για τον ΠΑΟΚ από το "από πάνω", δεν υπάρχει λόγος να κρίνει κανείς τον Αγγελο και τους παίκτες. Το "από πάνω" πρέπει να κρίνει. Και, ή να το ευχαριστήσει, ή να παραπονεθεί γιατί δεν τα έδωσε. Θυμίζω απλά ότι ο Σαββίδης δεν προσέλαβε προπονητή το "από πάνω".

Ούτε από πάνω ήρθαν παίκτες για να γίνει το ρόστερ του ΠΑΟΚ. Αν το επάνω έπαιζε μπάλα, δεν χρειάζονταν ούτε παίκτες ούτε προπονητής. Τζάμπα θα έβγαινε η χρονιά. Με μηδενικό κόστος. Το πολύ – πολύ να άναβε, κάπου – κάπου, ο μεγαλομέτοχος κανένα κεράκι στην εκκλησία...

Ηταν όλα στον αέρα

Αλλά, πέρα από τις αδυναμίες του Αγγελου, που αδικούν κατάφωρα τις αρετές του, σίγουρο είναι ότι η συνεργασία του με τον Σαββίδη, όπως είχε συμβεί και με Μπατατούδη και με Γούμενο, είχε "χτιστεί" πάνω σε κινούμενη άμμο. Κανείς από τους δύο δεν ήξερε τι συμφώνησαν. Κανείς από τους δύο δεν ήξερε ποιο είναι το σκεπτικό αυτής της συνεργασίας και το μακροπρόθεσμο πλάνο για την ομάδα. Δεν συμφώνησαν καν για τους στόχους.

Διότι αν έλεγε ο Αγγελος στον Σαββίδη ότι θα θυσιάσει το Κύπελλο για να "χτυπήσει" το Πρωτάθλημα, ή θα έπρεπε να μην τον προσλάβει καν, ή θα έπρεπε να του φέρει καμά δεκαριά ποιοτικούς παίκτες κι ας μην τους ήθελε, ή ας μην τους θεωρούσε απαραίτητους. Ηταν ένα ακόμη πείραμα του Σαββίδη, φτηνό αυτή τη φορά, αλλά πείραμα. Εξ ου και το γεγονός ότι ο Αγγελος υπέγραψε συμβόλαιο μόνο για έναν χρόνο. Αυτό από μόνο του τα λέει όλα...

Επιτέλους σοβαρότητα...

Λέγεται ότι τώρα πλέον ο Σαββίδης αποφάσισε να σοβαρευτεί, με την προτροπή του Αγγελίδη. Να προσλάβει δηλαδή "βαρβάτο" τεχνικό διευθυντή, ο οποίος θα πάρει τα κλειδιά της ομάδας και θα κάνει κουμάντο.

Θα φροντίσει να προσλάβει «βαρβάτο» προπονητή, με τον οποίο θα αποφασίσει να ακολουθήσουν συγκεκριμένο πλάνο και μαζί θα κάνουν και τις μεταγραφές που θα θεωρήσουν αναγκαίες για να υπηρετηθεί αυτό το πλάνο. Γι’ αυτόν τον λόγο, λέγεται, δεν βιάστηκε ο Σαββίδης να προσλάβει προπονητή και ανέθεσε την ομάδα στον Γεωργιάδη.

Μακάρι να γίνει έτσι και μακάρι να αποδειχθεί ότι επιτέλους αποφάσισε ο Σαββίδης να γίνει ο ΠΑΟΚ μια σοβαρή ευρωπαική ομάδα, λειτουργώντας στα πρότυπα του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Αυτό είναι που λείπει από τον ΠΑΟΚ.

Το οικοδόμημα πρέπει να "ξηλωθεί" από τα θεμέλια και να "στηθεί" από την αρχή. Διαφορετικά, θα ανακυκλώνονται συνεχώς οι ίδιες αδιέξοδες καταστάσεις και όλοι μαζί, παράγοντες, παίκτες και προπονητές, θα οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στην αποτυχία.

Διαβάστε ακόμη:

Σπόντες Αναστασιάδη στο "αντίο"

Το παρασκήνιο της αντικατάστασης Αναστασιάδη

Τέλος ο Αναστασιάδης από τον ΠΑΟΚ