Ο-μά-δα ο ΠΑΟΚ, αλλά θα είναι μαραθωνοδρόμος;

Ο Στέλιος Γρηγοριάδης καταγράφει τις βασικές αρετές του ΠΑΟΚ, που αποτυπώθηκαν και στη νίκη επί του Παναιτωλικού, υποστηρίζει ότι για την "υπέρβαση" χρειάζεται "βάθος" στο ρόστερ και επιμένει ότι η καλή δουλειά που γίνεται από τον Άγγελο Αναστασιάδη αδικήθηκε από τη φετινή μεταγραφική πολιτική λιτότητας.

23 ΣΕΠ 2014

Ψάχναμε το αξιόπιστο τεστ για τη δυναμικότητα του φετινού ΠΑΟΚ στο ματς με την Ντινάμο Μινσκ, αλλά μετατράπηκε σε μια ευχάριστη προπόνηση. Το βρήκαμε, όμως, στο Αγρίνιο, κόντρα στον σχεδόν ανίκητο εκεί Παναιτωλικό και οι παίκτες του Άγγελου Αναστασιάδη το πέρασαν με πολύ καλό βαθμό. Όχι γιατί έκαναν εντυπωσιακή εμφάνιση, αλλά γιατί έδειξαν ότι αποτελούν ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης.

Επιβεβαιώθηκε μ’ αυτό το 1-0 και με την εικόνα που είχε ο ΠΑΟΚ στα 90 λεπτά ότι το κύριο φετινό προσόν του είναι η ομοιογένεια και η ανταπόκριση όλων των παικτών στο δόγμα που δίνει αξία στην έννοια του συνόλου: Ένας για όλους και όλοι για έναν. Αυτό είναι προϊόν δουλειάς του προπονητή και πρέπει να το πιστώσουμε στον Άγγελο.

Παιχνίδι επιβολής και όχι, απλά, κατοχής

Τρέξιμο πολύ, συνεχείς αλληλοκαλύψεις, συμπαγής αμυντική λειτουργία και επιθετικός προσανατολισμός, ανεξάρτητα με τα ποσοστά κατοχής μπάλας, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά που έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής ο φετινός ΠΑΟΚ. Αυτά ακριβώς ήταν που του χάρισαν τη νίκη σε ένα γήπεδο στο οποίο η... κουτουρού ομάδα του Στέφενς, πέρσι τέτοια εποχή, δεν κατέβηκε ποτέ να αγωνιστεί...

Τον Άγγελο δεν τον ενδιαφέρει να κρατούν την μπάλα στα πόδια τους οι παίκτες του και να την κυκλοφορούν άσκοπα, μόνο και μόνο για να μην την έχει ο αντίπαλος κι έτσι να κινδυνεύει λιγότερο και όχι συχνά η δική του εστία. Δεν ζητάει παιχνίδι κατοχής, ζητάει παιχνίδι... επιβολής. Θέλει ο ΠΑΟΚ να επιβάλει τους δικούς του όρους στο ματς, με σκοπό πάντα να το κερδίζει και όχι να μην το χάνει. Γι’ αυτό, πολλές φορές, φαίνεται μια βιασύνη στην οργάνωση της επίθεσης, ή στην εκτέλεση της τελικής προσπάθειας. Γι’ αυτό γίνονται πολλές μακρινές πάσες, που μοιάζουν με "τυφλές" γιόμες, αλλά δεν είναι. Κεντρική φιλοσοφία του Άγγελου είναι η επιδίωξη του αιφνιδιασμού του αντιπάλου. Και τη γρήγορη, μακρινή πάσα, την απαιτεί, πρώτα από όλους, από τον τερματοφύλακά του.

Όλα τα γρανάζια "σκυλιάζουν"

Βέβαια, από το τι ζητάει ένας προπονητής, μέχρι το τι θα του δώσουν οι παίκτες, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Ή πρέπει να διαθέτεις 11 παικταράδες ή πρέπει η ενδεκάδα να αποτελείται από συνεπείς και απόλυτα πειθαρχημένους αγωνιστικά ρολίστες. Στον φετινό ΠΑΟΚ συμβαίνει το δεύτερο. Λείπουν οι... one man show παραστάσεις αλά Στοχ, Λούκας, ή Ολίσε και υπάρχει η ουσία που προσφέρουν οι ενταγμένοι στο πλάνο του συνόλου Μακ, Περέιρα και όλοι οι υπόλοιποι, χωρίς καμία εξαίρεση. Αθανασιάδης και Σαλπιγγίδης "σκυλιάζουν" για να προσφέρουν στην άμυνα, Σκόνδρας και Ρατς γίνονται οι καλύτεροι επιθετικοί, Τζιόλης, Κάτσε, Τζανδάρης προσπαθούν να είναι παντού και να τα κάνουν όλα. Ο ΠΑΟΚ είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή, με καλολαδωμένα γρανάζια.

Όλα αυτά δεν με εκπλήσσουν, γιατί η καλή δουλειά του Άγγελου φάνηκε από τα φιλικά κιόλας παιχνίδια. Τα γραπτά που μένουν, δείχνουν ότι εντοπίσαμε και αναγνωρίσαμε εγκαίρως τις μεγάλες διαφορές της φετινής ομάδας από την περσινή. Γράψαμε πολλές φορές ότι ο... χύμα στο κύμα πέρσι ΠΑΟΚ, φέτος παίζει ποδόσφαιρο με ξεκάθαρα χαρακτηριστικά και με συγκεκριμένο στιλ. Γράψαμε, επίσης, ότι οι πιτσιρικάδες του ΠΑΟΚ βρίσκονται σε καλά χέρια. Ξέρει να τους "δουλέψει" ο Άγγελος, ξέρει να τους βελτιώσει, ξέρει να τους αξιοποιήσει, δίνοντας ώθηση στην καριέρα τους, αλλά βοηθώντας και την ομάδα.

Το μέγιστο ερώτημα, όμως, είναι αν το ρόστερ, με το "βάθος" που διαθέτει, θα αντέξει σε συνθήκες πρωταθλητισμού και αν, τελικά, το συγκεκριμένο έμψυχο δυναμικό, με όσο καλή δουλειά γίνεται, είναι ικανό να επιτύχει την "υπέρβαση", ή απλώς θα περιοριστεί να διεκδικήσει αυτά που, για τον ΠΑΟΚ των τελευταίων χρόνων, θεωρούνται αυτονόητα και δεδομένα. Είναι ένα ερώτημα το οποίο θα απαντηθεί μόνο με το πέρασμα του χρόνου.

Τα ντέρμπι δεν δίνουν τίτλους

Εάν ο ΠΑΟΚ νικήσει στην Τούμπα τον ΟΦΗ, ανεξάρτητα με το αποτέλεσμα του αγώνα Ατρόμητος – Ολυμπιακός, η μεθεπόμενη εβδομάδα θα τροφοδοτήσει ατέλειωτες συζητήσεις ενόψει του ντέρμπι του "Γ. Καραισκάκης". Στον Ολυμπιακό θα περιμένουν μία νίκη επί του ΠΑΟΚ, για να θεωρήσουν σίγουρη την κατάκτηση ενός ακόμη τίτλου, ενώ στον ΠΑΟΚ θα περιμένουν να διαπιστώσουν αν η ομάδα έχει τα φόντα να υψώσει ανάστημα απέναντι στον μόνιμο πρωταθλητή, με το κατά πολύ μεγαλύτερο μπάτζετ και το αναμφισβήτητα ποιοτικότερο ρόστερ. Για τον ΠΑΟΚ το ματς αυτό θα θεωρηθεί το απόλυτο crash test. Κι αν τυχόν νικήσει, ή, έστω, αποφύγει την ήττα, δεν θα μείνει ούτε ένας οπαδός του που να μην αρχίσει να πιστεύει στο θαύμα.

Προφανώς θα έχουμε πολύ πιο ξεκάθαρη εικόνα για τη δυναμικότητα του φετινού ΠΑΟΚ από την εμφάνιση που θα κάνει στο "Γ. Καραισκάκης" με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Ακόμη κι αν ηττηθεί, η αισιοδοξία δεν θα εξανεμιστεί αν η ομάδα πείσει με την απόδοσή της ότι μπορεί να αμφισβητήσει την κυριαρχία των "ερυθρόλευκων".

Ωστόσο, πιστεύω ότι οι τίτλοι δεν κρίνονται στα ντέρμπι. Κρίνονται από την αντοχή των ομάδων σε όλο τον μαραθώνιο του πρωταθλήματος. Επίσης πιστεύω ότι ο ΠΑΟΚ καλείται να κερδίσει ένα στοίχημα, που δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τον Ολυμπιακό, αλλά σχετίζεται περισσότερο με τον εαυτό του. Το ζητούμενο είναι, δηλαδή, αν η ομάδα κατορθώσει να αποφύγει τις βαθμολογικές απώλειες με αντιπάλους υποδεέστερους αντιπάλους και ειδικότερα στα εκτός έδρας ματς κι ακόμη αν το "βάθος" του ρόστερ ανταποκριθεί στις συνθήκες "έκτακτης ανάγκης", που είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσουν συσσωρευμένες απουσίες παικτών, από τραυματισμούς και από κάρτες.

Με λίγα λόγια, η έκβαση της χρονιάς για τον ΠΑΟΚ θα κριθεί από το αν ο... μαραθωνοδρόμος αντέξει στις κακουχίες και κόψει πρώτος το νήμα, ξεπερνώντας την κούραση και τους πόνους που θα αντιμετωπίσει στη διαδρομή. Αν δεν αντέξει, θα τερματίσει, λογικά, δεύτερος, όπως συμβαίνει τα τελευταία χρόνια και, μάλιστα, χωρίς τόσο καλοδουλεμένη ομάδα και χωρίς τόσο ικανό προπονητή...

Μπορούν πρωτάθλημα οι εσωτερικές "μεταγραφές";

Επιμένω ότι με τρεις – τέσσερις ακόμη μεταγραφές ποιοτικών παικτών ο ΠΑΟΚ θα ήταν πάνοπλος και δεν θα πάψω να πιστεύω ότι οι ίδιοι οι άνθρωποί του αδίκησαν την καλή δουλειά που γίνεται με τη φετινή μεταγραφική πολιτική λιτότητας. Και, φυσικά, δεν συμφωνώ με τον Άγγελο όταν λέει ότι οι Κατσικάς, Τζανδάρης εξελίσσονται σε μεταγραφές και ότι τέτοιες "μεταγραφές" θα βγουν και άλλες, αφού υπάρχουν Έλληνες στην ομάδα που ποτέ δεν στηρίχτηκαν, άρα δεν χρειαζόταν να πάρει κι άλλους παίκτες ο ΠΑΟΚ αυτό το καλοκαίρι.

Το ότι κάποια παιδιά δεν αξιολογήθηκαν σωστά και δεν στηρίχτηκαν, το ξέρουν και οι πέτρες και δεν περίμενε κανείς να το πει ο Άγγελος για να το μάθει. Εδώ δεν πίστεψαν και δεν στήριξαν... κοτζαμάν Αθανασιάδη και τον έστειλαν να "δουλευτεί", να "δέσει", να "ψηθεί" και να "ωριμάσει" από τον... Κοκότοβιτς στον Πανσερραικό, την ίδια εποχή που ο Σάντος ασχολιόταν προσωπικά (και καλά έκανε) με τον Βιειρίνια.

Το θέμα είναι, λοιπόν, τι περιμένουμε και τι ζητάμε από τις εσωτερικές μεταγραφές των νεαρών Ελλήνων παικτών του ΠΑΟΚ, που φέτος, με τον Άγγελο, όντως θα αξιοποιηθούν. Αν ζητάμε κάποιοι από αυτούς να αναδειχτούν και να αποτελέσουν μελλοντικά τη βάση μιας πολύ καλής ομάδας, έχει καλώς. Αν ζητάμε, όμως, να πάρουν την ομάδα στην πλάτη τους φέτος, όταν αρχίσουν τα προβλήματα απουσιών, για να την οδηγήσουν στην κατάκτηση του τίτλου, φοβάμαι ότι αυτή η απαίτηση είναι υπερβολική, παράλογη και, φυσικά, ανέφικτη. Ο Κατσικάς, ο Τζανδάρης, ο Πόζογλου, ο Σαββίδης, ο Κωνσταντινίδης και ο Ποζατζίδης δεν μπορούν (ακόμη) να πάρουν το Πρωτάθλημα...