"Ευτυχώς" φεύγει ο Διαμαντίδης
Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τον Παναθηναϊκό που κινδυνεύει να πάθει χειρότερη ζημιά αν συνεχίσει να κάνει λάθη.
Το καλό είναι να μαθαίνεις από τα λάθη των άλλων και όχι τα δικά σου. Το χειρότερο είναι να μην μαθαίνεις ούτε από τα δικά σου. Ο Παναθηναϊκός απέτυχε, με γνώμονα τον στόχο που έθεσε ανεβάζοντας σημαντικά τον προϋπολογισμό του, αλλά κινδυνεύει να πάθει χειρότερη ζημιά αν συνεχίσει να κάνει λάθη. Κοινώς δεν διορθώνεται ένα λάθος με ένα άλλο και αυτή είναι μία από τις πολλές κακές ειδήσεις που προέκυψαν από τον εντός έδρας αποκλεισμό με θύτη την Λαμποράλ 10 χρόνια μετά το ίδιο κτύπημα από τον ίδιο σύλλογο.
Τότε η διοίκηση του Παναθηναϊκού είχε μάθει από τα λάθη, τα οποία δεν ήταν δικά της και μαζί με τον Ομπράντοβιτς που εκ των πραγμάτων αποδέχθηκε τις αστοχίες, έκτισαν την ομάδα που κυριάρχησε για έξι χρόνια στην Ευρώπη. Μάλλον ολοκλήρωσαν με σωστά υλικά το κτίσιμο που ξεκίνησε το 2003, μία διαδικασία που τότε δεν είχε εκτιμηθεί δεόντως.
Το πάθημα του 2006
Χάνοντας το 2006 από την Ταού, που μάλλον είχε καλύτερους παίκτες όπως ο Πριτζιόνι και ο Σκόλα αλλά τότε δεν το πολυαντιλαμβανόμασταν, οι πράσινοι εγκατέλειψαν τα πειράματα τύπου Λάκοβιτς, γέμισαν την ομάδα με ψηλούς, πλήρωσαν αδρά παίκτες όπως ο Σισκάουσκας, έβαλαν δίπλα στον Διαμαντίδη, τον Χατζηβρέττα, τον Τσαρτσαρή, αυτό που έλειπε για τρεις σεζόν. Ποιότητα, αξία, πείρα.
Με ηρεμία, με πίστη στον προπονητή αλλά και με αποφασιστικότητα όταν ο προπονητής δεν ήταν σίγουρος.
Είχαν φροντίσει όμως να εμπιστεύονται τον προπονητή τους και ας είχε τέσσερα χρόνια να οδηγήσει την ομάδα σε ευρωπαϊκό τίτλο. Ήταν εύκολο διότι ήδη ήταν ο αρχιτέκτονας δύο μεγάλων επιτυχιών. Το δύσκολο είναι το ...τώρα.
ΠΡΩΤΟ ΛΑΘΟΣ Η ΠΡΟΣΛΗΨΗ, ΔΕΥΤΕΡΟ Η ΑΠΟΛΥΣΗ
Το λάθος ήταν η πρόσληψη του Τζόρτζεβιτς χωρίς παραμικρή εμπειρία. Ακόμα μεγαλύτερο λάθος είναι πως επελέγη ένας άπειρος κόουτς που δεν θα έκανε ούτε την προετοιμασία ενώ η ομάδα καθαρίστηκε από ανθρώπους που στήριξαν την μετά –Ζοτς εποχής με την συγκρότηση ενός ακόμα πιο άπειρου τιμ σε αυτό το επίπεδο. Και αν ο Μανωλόπουλος ως ένας προπονητής μπορεί να ήταν αναλώσιμος, ο απομάκρυνση του Αλβέρτη και ανθρώπων που ανέπνεαν χρόνια στα αποδυτήρια μίας ομάδας πρωταθλήτριας, έδειξε πως η σκούπα αποτέλεσε το μέγιστο σφάλμα.
Το τελευταίο λάθος είναι πως ο Τζόρτζεβιτς φεύγει τώρα. Δηλαδή αν περνούσε την Λαμποράλ θα ήταν καλός; Η αξιολόγηση από την διοίκηση πώς έγινε; Αν ήθελαν να τον διώξουν, είχαν το περιθώριο στην διακοπή της Ευρωλίγκας όταν οι διοικούντες παρενέβησαν όπως συνέβαινε κατά καιρούς στο παρελθόν ( Χέισλιπ, Καπόνο) για το καλύτερο. Έναν επιπλέον παίκτη ήθελε ο Σέρβος, τρεις βρήκε στην προπόνηση. Ήταν σαφές πως υπήρχε μία αρνητική αξιολόγηση για όλη την δουλειά του: κύκλοι προπονήσεων, διαχείριση υλικού, βελτίωση αθλητών, στόχευση.
Ήταν σαφές όμως τελικά; Ευρέθη λίγος ο Τζόρτζεβιτς στην προετοιμασία; στο σκάουτιγκ; στις προπονήσεις; στις πειθαρχία; στις επιλογές; Στην διαχείριση; Μήπως το μόνο ζύγι ήταν οι νίκες; Αν περνούσε φάιναλ φορ, θα ήταν μία διασταύρωση Πόποβιτς με Ομπράντοβιτς; Τώρα που δεν προλάβαινε να δει το παιχνίδι της Λαμποράλ, έγινε μάγειρας με έφεση στην μοριακή κουζίνα; Γιατί δεν θα πρέπει να κλείσει την σεζόν και να καταθέσει τις προτάσεις του για την νέα σεζόν;
Πώς κρίθηκε ο Τζόρτζεβιτς;
Είναι πραγματικά κακή είδηση το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός μοιάζει να διώχνει τον προπονητή στον οποίο εμπιστεύτηκε το μεγαλύτερο μπάτζετ από το 2012, με γνώμονα ένα αποτέλεσμα. Το πιο σημαντικό θα πει κάποιος διότι ο στόχος ήταν η επιστροφή στο Final 4. Με αυτό το σκεπτικό, τότε οι πράσινοι θα προσλαμβάνουν προπονητές για το κύπελλο (Ιβάνοβιτς, Τζόρτζεβιτς), το πρωτάθλημα (Πεδουλάκης, Αλβέρτης), αλλά για την Ευρωλίγκα ίσως να δεχθεί την part time δουλειά ο Μπλατ.
Άρα οι κυπελλούχοι δεν είχαν ουσιαστικά πλάνο το καλοκαίρι παρά μόνο οι άνθρωποι που ανέλαβαν να ανασυγκροτήσουν την ομάδα, δεν ήταν ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος φέτος, απλά ήθελαν να διώξουν όλους όσους είχε φέρει ο ιδιοκτήτης και να παρουσιάσουν τις δικές τους ιδέες. Με απόλυτη ελευθερία. Εμπιστεύτηκαν τον Σέρβο διότι τους έπεισε για το πλάνο του, το όραμά του που προφανώς δεν περιοριζόταν στους προσεχείς έξι μήνες. Προφανώς. Προφανώς;
Τώρα όμως παρεμβαίνει, προφανώς ο ιδιοκτήτης και ακυρώνει τα πάντα.
ΠΛΑΝΟ... ΑΠΛΑΝΕΣ
Άλλη κακή είδηση. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος εξήγγειλε πέρυσι ένα πραγματικά πολύ ενδιαφέρον πλάνο ελληνοποίησης με όραμα το εγγύς ή απώτερο μέλλον. Πήρε έναν προπονητή που ήταν καλός, μόνο, σε αυτό τον τομέα αλλά μόλις ήρθαν ήττες και αυτός πήγε στο αεροδρόμιο. Ο ...τυφώνας Ιβάνοβιτς που άκουσε πολλά, δικαίως για την κακή αγωνιστική διαχείριση, θυσίασε έναν ξένο για να παίξει ο Γιάνκοβιτς κι έπεισε τον Παππά να σοβαρευτεί.
Τί θέλει, λοιπόν, να κάνει ο ιδιοκτήτης του; Αν υπήρχε διαδίκτυο το 1995 θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να διαβάζαμε πως τα ίδια ακριβώς έκαναν ο πατέρας του με τον θείο του χωρίς μάλιστα να κατακτούν πρωταθλήματα και με πολύ περισσότερα χρήματα. Και δεν ήταν μόνοι αυτοί. Προηγήθηκε ο ΠΑΟΚ, ακολούθησε ο Ολυμπιακός στο τέλος της περιόδου Κόκκαλη, η ΑΕΚ κλπ.
Είναι σαφές πως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος λειτουργεί ακόμα με γνώμονα το πάθος, την καρδιά του αλλά ένας ιδιοκτήτης που ματώνει για να κρατήσει μία ομάδα τόσο ψηλά, δεν έχει το δικαίωμα να το πράτει αυτό. Όπως δεν έπρεπε να πέσει σε τόσα λάθη σε θέματα συμπεριφοράς, το ίδιο ισχύει τώρα.
ΚΑΛΑ ΝΕΑ: ΥΠΑΡΧΕΙ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Ποια είναι η καλή είδηση; Μα ο ίδιος ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Το γεγονός πως από το 2012 όταν τον παράτησαν ΟΛΟΙ(πλην δύο σπουδαίων προσωπικοτήτων) οι ευεργετημένοι σε πολλά επίπεδα μόλις υποχρεώθηκε να κλείσει την κάνουλα, παλεύει μόνος του και κρατά την ομάδα του ανταγωνιστική τόσο ώστε να θεωρείται λογική η πρόκριση στους "8" και αποτυχία ο αποκλεισμός από το φάιναλ φορ.
Σίγουρα είναι δύσκολο να πεισθεί ένας νεαρός φίλαθλος που γαλουχήθηκε την 12ετία 2000-2012 πως είναι μία καλή περίοδος για τον Παναθηναϊκό να έχει τρία χρόνια να επισκεφθεί φάιναλ φορ, αλλά οι πιο...ώριμοι θα έπρεπε να το γνωρίζουν και κοιτώντας τεράστια μεγέθη όπως ο Άρης, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ να παλεύουν ακόμα να αναδυθούν, θα σταθούν πιο ψύχραιμοι. Όχι χειροκροτητές μόνο, αλλά σίγουρα λιγότερο ακραίοι.
"Καλή" είδηση η αποχώρηση Διαμαντίδη
Ο Παναθηναϊκός απέτυχε στην Ευρωλίγκα όταν χρειάστηκε να πάρει τρεις νέους παίκτες μεσούσης της περιόδου. Εκεί ο προπονητής του αποδέχθηκε την αποτυχία του και η διοίκηση το λάθος της το καλοκαίρι. Όσα συνέβησαν από χθες αποτελούν μία παράταση στα σφάλματα.
Ίσως τελικά να μην είναι κακή είδηση η αποχώρηση ο Διαμαντίδης διότι μόνο έτσι πιθανώς να ξυπνήσει πολύς κόσμος και να καταλάβει πως ο σύλλογος είναι πάνω ακόμα και από τον κορυφαίο.
Δεν είναι απίθανο να είδε ο ίδιος την αδυναμία προπονητών και παραγόντων να διαχειριστούν τα τελευταία χρόνια της διαδρομής του και να οδηγήσουν την ομάδα στην επόμενη ημέρα της.
Ο ίδιος το φωνάζει χρόνια με τον τρόπο του, την σεμνότητά του αλλά όπως στο παιχνίδι του, το παράδειγμά του, θα είναι λαλίστατο. Εντός κι εκτός παρκέ, αρκετοί κρύβονταν πίσω από έναν τεράστιο αθλητή. Κάλυπταν λάθη, αδυναμίες. Διακοπές...τέλος. Τώρα χρειάζεται ένα πραγματικό σχέδιο για την συνέχεια. Κομμένα τα..."καλός παίκτης αλλά αν δεν κάνει, ε, κάτι θα κάνει ο Διαμαντίδης". Τώρα θα πρέπει να είναι καλύτερη η επιλογή χωρίς δίχτυ, Διαμαντίδη, ασφαλείας.
Μία τόσο μεγάλη ομάδα δεν γίνεται να εξωραΐζει μία αποτυχία με ένα απίστευτα συναισθηματικό αντίο.
Έτσι είναι το march of time. Συνέχεια υπάρχει αλλά μόνο αν ακολουθείται από συνέπεια.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
.jpg)
