Η ιστορία δύο προπονητών

Ο Τάσος Μαγουλάς εντοπίζει το μοναδικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των ελληνικών ομάδων που είναι η θέληση για τη νίκη και γράφει για το ρίσκο του Αλβέρτη και τον προσωπικό θρίαμβο του Μπαρτζώκα.

24 ΑΠΡ 2014

Δεν ξέρουμε πόσο καλύτερες είναι οι ομάδες μας μπασκετικά ούτε αν τελικά θα προκριθούν. Στην Ελλάδα σε δύο αγώνες έδειξαν ότι σε έναν τομέα δεν έχουν αντίπαλο στην Ευρώπη: την θέληση για νίκη. Τον εγωισμό να αποδείξουν στο κοινό τους ότι παλεύουν κάθε παιχνίδι. Την Τετάρτη αμφότερες υπερέβαλαν σε πάθος και τελικά κέρδισαν τους αγώνες τους στα…χαμηλά. Στο παρκέ εκεί όπου δεν χάθηκε ούτε μία μπάλα, εκεί όπου έλιωσαν την ΤΣΣΚΑ και την Ρεάλ. Στο μοναδικό στατιστικό που δεν θα καταγραφεί ποτέ είναι για πόσες μπάλες βούτηξε ένας παίκτης. Πιο καθαρό το παρκέ σε ΟΑΚΑ και ΣΕΦ, δεν υπήρξε ποτέ. Αυτός ήταν ο τρόπος, αυτόν υπηρέτησαν οι αιώνιοι γι αυτό και τελικά έζησαν για να παίξουν ένα πέμπτο παιχνίδι. Όπως και πέρυσι άλλωστε.

Προπονητής για…πολλά χρόνια

Επειδή εύκολα παρεξηγούμαστε. Ο Αλβέρτης δεν μπορεί να συγκριθεί με το μέγεθος του Μεσίνα παρά μόνο αν ακολουθήσει το επάγγελμα του προπονητή για 10-15 χρόνια. Η δουλειά όμως που κάνει ο ίδιος και οι συνεργάτες του(διότι είναι σαφές πως Πρίφτης και Μανωλόπουλος διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο) αποδεικνύεται τρομερά αποτελεσματική. Η επιλογή να παίξει με τον Μαυροκεφαλίδη στα τελευταία πέντε λεπτά και να ανοίξει το σκορ όσο γινόταν, ήταν εξαιρετική αλλά ακόμα καλύτερη η επίθεση που σχεδιάστηκε στα 44’’ πριν το τέλος της παράτασης. Μία μεγάλη προσωπικότητα ως αθλητής ξέρει ότι συμβατικές λύσεις δεν δίνουν θριάμβους. Ο Παναθηναϊκός μπορούσε να πάει για το δίποντο και μετά να παίξει άμυνα κλπ. Ο Αλβέρτης επέλεξε να εμπιστευτεί τον πάντα ψύχραιμο Φώτση και σχεδίασε ένα ελεύθερο σουτ. Ο Μεσίνα δεν πίστεψε ότι ο αντίπαλός του θα πήγαινε για το τρίποντο και …Στην Μόσχα θα λυθούν οι διαφορές.

Η διαφορά τους...

Η διαφορά του Αλβέρτη με τον απόλυτα επιτυχημένο Πεδουλάκη , είναι ότι δεν διστάζει να πάρει σκληρές αποφάσεις με περισσότερο ρίσκο. Εκών άκων, δεν έχει σημασία, οι πρωταθλητές Ευρώπης επέλεξαν να λειτουργήσουν όπως ομάδες του ΝΒΑ. Μία προσωπικότητα μπροστά, δύο ικανοί προπονητές δίπλα. Ίσως το κέρδος από αυτή την σειρά δεν είναι μόνο η αξιοπρέπεια του εξάκις πρωταθλητή Ευρώπης ή η πρόκριση στο φάιναλ φορ, αλλά κι ένας προπονητής που έχει μέλλον μπροστά του, αν αυτό επιλέξει.

Δημιουργώντας τον χαμαιλέοντα

Από την άλλη πλευρά, ο Ολυμπιακός δεν περιμένει τώρα για να δει πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας είναι σπουδαίος προπονητής. Με τα πάνω-κάτω στο ξεκίνημα της σειράς, τα δύο παιχνίδια στην Αθήνα αποτέλεσαν έναν προσωπικό θρίαμβο απέναντι στον Λάσο. Διότι την Δευτέρα, οι πρωταθλητές Ευρώπης επέλεξαν να επιτεθούν και την Τετάρτη να αμυνθούν καταστρέφοντας το παιχνίδι της Ρεάλ. Ο Ολυμπιακός ως άλλος χαμαιλέων, άλλαξε κι έγινε μία ομάδα η οποία επιδιώκει να σταματήσει τον αντίπαλο και όχι να τον ακολουθήσει. Η διαχείριση άριστη και τελικά η επιλογή να γεμίσει το ρόστερ με παίκτες(έστω και χαμηλότερης ποιότητας) μπορεί να αποδειχθεί το κλειδί σε έναν πέμπτο αγώνα, τον τρίτο σε πέντε ημέρες. Εκεί όπου η σωματική κούραση σημαίνει έλλειψη ενέργειας και καθαρού μυαλού όταν θα κρίνεται μία σεζόν.