Και είχε μία φαγούρα ο Λεμπρόν...
Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τον Λεμπρόν Τζέιμς και τη μαγκιά του.
Δεν υπάρχει τίποτε σημαντικότερο στο μπάσκετ από αυτή την… φαγούρα. Φαίνεται ότι πρόκειται για την ασθένεια όσων μπαίνουν στην λίστα για τους κορυφαίους όλων των εποχών. Ο Λεμπρόν έδειξε τα περισσότερα από όσα είχε να δείξει στο Μαϊάμι, πήρε δύο τίτλους, έπαιξε σε τέσσερις σερί τελικούς, τώρα όμως η φαγούρα τον… κατέβαλε.
Ποτέ δεν έκρυβε ότι το Κλίβελαντ είναι η ομάδα του. Ήταν εύκολο να το δει κάποιος και όταν έπαιζε εκεί, ιδιαίτερα φτάνοντας στους τελικούς του 2007, με μία από τις χειρότερες ομάδες οι οποίες κέρδισαν ποτέ το πρωτάθλημα στην Ανατολή, πως οι Καβς είναι η ομάδα του.
Μία ομάδα που αν δεν έφευγε ο Λεμπρόν, δεν θα έκανε τίποτε διότι ο τρομερά ισχυρογνώμων και παρεμβατικός ιδιοκτήτης της, πίστευε ότι του αρκούσε ο βασιλιάς.
Ο Γκίλμπερτ υποκλίθηκε στο βασιλιά του
Ο Νταν Γκίλμπερτ είχε πει ότι οι Καβαλίερς θα κατακτήσουν τίτλο πριν από τον Λεμπρόν. Τέσσερα χρόνια μετά, σκύβει και…φιλάει το χέρι του βασιλιά ως όφειλε.
Ο Τζέιμς πάντως είναι ένα άλλο είδος μπασκετικού βασιλιά το οποίο δεν είχαμε δει έως τώρα τόσο εντός όσο κι εκτός παρκέ. Με εξαίρεση την υπερφίαλη ανοησία του «the decision», δεν έχει σχέση με το σταριλίκι, τον τσαμπουκά, την μανία για την νίκη ενός Τζόρνταν, ενός Κόμπε, ενός Μπερντ, ενός Μάτζικ. Αν το διέθετε, λογικά δεν θα υπήρχε κανείς να τον αμφισβητήσει για τον τίτλο του GOAT, που λέει και η νέα γενιά.
Ώρα των αποδείξεων
Αυτό λοιπόν, έρχεται να προσπαθήσει να αποδείξει γυρνώντας σπίτι του: Είναι ο πληρέστερος παίκτης στην ιστορία, αποτελεί τον κορυφαίο της εποχής του, και τώρα θέλει να βεβαιώσει ότι έχει την «μαγκιά» να πάρει μία ομάδα, την δική του ομάδα και να της δώσει το πρώτο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Όχι μία οποιαδήποτε ομάδα, αυτήν που εκπροσωπεί την πόλη που θεωρείται mistake on the lake.
Για τον Τζόρνταν η φαγούρα του(an itch that needs to be scratched), η οποία κατέδειξε το μεγαλείο του, ήταν να φύγει…όρθιος, σε περασμένη ηλικία παίζοντας μπάσκετ, όχι στην κορύφωση της δόξας του.
Για τον Κόμπε η φαγούρα είναι να πάρει έναν ακόμα τίτλο να φτάσει τους έξι και θα παίζει ακόμα και με μαγκούρα αν χρειαστεί.
Για τον Λεμπρόν, η φαγούρα είναι να γυρίσει στην ομάδα της καρδιάς του και να την καταστήσει πρωταθλήτρια. Δεν περιμένεις από έναν… βασιλιά να έχει «καρδιά» αλλά αυτός φαίνεται πως διαθέτει και καρδιά και φιλότιμο.
Το τέλος των Χιτ
Και… μυαλό, διότι κατάλαβε ότι το Μαϊάμι, έχει τελειώσει αφού δεν μπορεί να αλλάξει την συλλογιστική του, τον προπονητή του, το πλάνο του.
Το Κλίβελαντ πήρε τον παίκτη που θα το στείλει στην κορυφή της Ανατολής, πρωτάθλημα η παρούσα ομάδα δεν μπορεί να κατακτήσει άμεσα. Ο Λεμπρόν έχει έναν τρομερά ταλαντούχο πλέι μέικερ δίπλα του και μερικούς χρήσιμους συμπληρωματικούς παίκτες. Η …εξέλιξη σε σχέση με το 2010, είναι ότι υπάρχει ο Ίρβινγκ και ότι ο Γουίγκινς μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό δόλωμα για να έρθει ο ψηλός που λείπει.
Ο δρόμος του… Μπλατ
Με τον Λεμπρόν στο Κλίβελαντ, αμέσως άνοιξε πάλι η Ανατολή αφού το Μαϊάμι, τέσσερις σερί φορές η πρωταθλητής στην περιφέρεια ,τελείωσε. Η Ιντιάνα, το Σικάγο, το Ντιτρόιτ, ίσως η Νέα Υόρκη βλέπουν πως ο δρόμος προς την κορυφή είναι στρωμένος. Θα κλείσει γρήγορα αν το Κλίβελαντ κινηθεί δυναμικά και πλαισιώσει τον καλύτερο της γης με έμπειρους παίκτες, παίκτες που θα μπορέσει ο Μπλατ να μετατρέψει σε ομάδα.
Ουσιαστικά οι Καβς θα πάνε φέτος όσο μακριά τους τραβήξει ο τέως κόουτς της Μακάμπι, αλλά αυτή είναι μία διαφορετική ιστορία.
Η ημέρα, το καλοκαίρι ανήκει στην επιστροφή του βασιλιά.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είναι ευτυχής η ημέρα που διαλύεται το Μαϊάμι, όχι βεβαίως η συμπαθέστατη ομάδα, αλλά το σκεπτικό του «αγοράζω την νίκη». Ότι έκτισαν με τις έξυπνες διοικητικές τους ενέργειες, κατέρρευσε μέσα στο παρκέ και μετά έξω από αυτό. Μέσα σε λίγες ημέρες. Αυτό πρέπει να είναι το μπασκετικό τέλος τέτοιων προσπαθειών. Στο τέλος το μπάσκετ οφείλει να θριαμβεύει. Όχι μόνο το χρήμα.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:
