Καλοί ξένοι και... φύγανε για Final-4

Έχουν περάσει 11 μήνες από το κείμενο στο οποίο είχαμε παρουσιάσει κάποιες πιθανές περιπτώσεις ξένων τότε, επειδή ήταν η ομάδα που βρισκόταν ήδη στην αγορά, για τον Ολυμπιακό. Ανάμεσα σε αυτούς βρισκόταν ο Έκπε Ούντο.

Ο δε Παναθηναϊκός από την …λίστα διάλεξε τον Ραντούλιτσα. Φυσικά δεν σημαίνει πως ξέρουμε καλύτερα από τους ανθρώπους των ομάδων και βέβαια δεν είναι η δουλειά μας να προτείνουμε εκ του ασφαλούς. Αντιθέτως οι σύλλογοι και οι ιδιαίτερα εκείνοι οι άνθρωποι οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για την ανεύρεση παικτών.

Ναι, από όσα γνωρίζουμε δεν υπάρχουν τέτοια τμήματα στους αιωνίους αλλά και πάλι, τον Ούντο δεν θα τον διάλεγαν. Πολύ απλά διότι οι ομάδες δεν θέλουν παίκτες χωρίς ευρωπαϊκή προϋπηρεσία. Από την άλλη, κάποιος θα πει πως είναι και το οικονομικό στη μέση διότι ο συγκεκριμένος σέντερ, δεν θα δεχόταν το συμβόλαιο του Γιανγκ επί παραδείγματι, αλλά από την άλλη μπορείς να τον διαλέξεις, αντί να πάρεις τους Ραντούλιτσα και Κούζμιτς.

Γιατί όλη αυτή η ανάλυση; Διότι με την αυλαία να πέφτει στο φάιναλ φορ, το ερώτημα όλων είναι ποια μπορεί να είναι η επόμενη ημέρα για τις δύο ελληνικές ομάδες της Ευρωλίγκας. Επειδή είμαστε των άκρων, κρίναμε από τον τελικό και οι περισσότεροι ασχολούμενοι με τους προϋπολογισμούς, έκριναν πως δεν γίνεται Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός να πληρώσουν όσα οι δύο φιναλίστ.

ΛΕΦΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

Ισχύει. Όπως ισχύει πως στο φάιναλ φορ βρέθηκε μία ομάδα με το 1/5 του προϋπολογισμού τους κι έπρεπε να παίξει τελικό και άλλη μία η οποία με λιγότερο μπάτζετ ρίσκαρε κι επένδυσε σε πέντε καλούς ξένους. Στο τέλος της ημέρας πρέπει να πάψουμε να λογίζουμε τους πράσινους και τους κόκκινους ως τους φτωχούς συγγενείς. Αντιθέτως. Είναι πάμπλουτοι, πληρώνουν ακόμα τεράστια ποσά και ως αποτέλεσμα η επιστροφή τους στην κορυφή είναι πολύ πιθανή με μία μόνο συνθήκη: καλές επιλογές ξένων.

Πιο σωστά αυτή είναι η κορυφή του παγόβουνου, διότι αμφότεροι οφείλουν να καταρτίσουν το κατάλληλο αγωνιστικό πλάνο στο οποίο θα εντάξουν τους κατάλληλους ξένους. Είδαμε πως υπάρχει πια μία κατεύθυνση στις επιτυχημένες ομάδες, όπου το ατομικό ταλέντο έχει μεγαλύτερα περιθώρια να δράσει. Όταν ο Ομπράντοβιτς, δεν έχει πρόβλημα ο Σλούκας ή ο Ντίξον να κάνουν το κομμάτι τους, τότε λογικά αυτό ισχύει για όλους.

Καταρχάς, δεν πρέπει πια οι ελληνικές ομάδες να φοβούνται το ταλέντο, την προσωπικότητα ακόμα και τον σταρ. Όταν υπογράφεις μόνο καλά παιδιά, τότε θα πρέπει να ξέρεις πως στα δύσκολα δεν θα περιμένεις κάτι περισσότερο από εξαιρετικούς χαρακτήρες.

Ο δρόμος της επιστροφής στην κορυφή δεν είναι τρομερά ανηφορικός διότι ήδη οι δύο ομάδες έχουν εγχώριο δυναμικό υψηλού επιπέδου(ιδιαίτερα ο Ολυμπιακός) οπότε χρειάζονται έξι άριστες επιλογές. Ιδιαίτερα, οι τέσσερις Αμερικανοί ΠΡΕΠΕΙ να κάνουν την διαφορά όχι να συμπληρώνουν την 12αδα. Τόσο απλά; Τόσο. Όλα τα άλλα τα διαθέτουν.

Ο ένας ψυχολογία, ο άλλος άγνωστο

Μετά από τις δύο ηχηρές ευρωπαϊκές αποτυχίες θα έπρεπε οι σύλλογοι να έχουν καταρτίσει ήδη τον σχεδιασμό για την νέα σεζόν. Οι τελικοί και η κατάκτηση ή μη του τίτλου θα έπρεπε να μην σχετίζεται με το ποιος μένει και ποιος φεύγει πολύ απλά διότι ήδη η χρονιά ανέδειξε τα προβλήματα οπότε οι ιδιαίτερες συνθήκες των ντέρμπι δεν γίνεται να αλλάζουν την συνολική εικόνα.

Το πρωτάθλημα είναι τεράστιας σημασίας, με απίστευτη βαρύτητα, αλλά λόγω του χαμηλού επιπέδου του ελληνικού πρωταθλήματος, οι αιώνιοι πρώτα φτιάχνουν ομάδα για την Ευρωλίγκα και μετά για τον τίτλο.

Φτάνοντας στα τρία με πέντε παιχνίδια που θα κρίνουν τον πρωταθλητή, το μόνο που ενδιαφέρει τους προπονητές είναι πώς θα νικήσουν. Ακριβώς επειδή βρισκόμαστε στην Ελλάδα, η πρώτη παράγραφος δεν έχει μεγάλη σημασία διότι στο τέλος ο πρωταθλητής θα αλλάξει πολλές από τις εντυπώσεις και ο ηττημένος θα ψάχνει να κτίσει από το μηδέν. Γνωστά πράγματα.

Σε αυτό το σημείο, ο Ολυμπιακός μπαίνει στην σειρά με την καλύτερη δυνατή ψυχολογία. Συνήλθε νωρίς από τις ευρωπαϊκές του ήττες, συμμαζεύτηκε και μπορεί να βγάλει ένα καλό πρόσωπο. Το καλύτερο δυνατό αν και φέτος μάλλον το ταβάνι δεν είναι ψηλό. Πάει όμως με το πλεονέκτημα έδρας και με εξαιρετική ψυχολογία, συν την ξεκούραση.

ΕΝΤΑΣΗ ΩΣ ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ

Ο Παναθηναϊκός του Πεδουλάκη έχει σαφές ψυχολογικό ζήτημα. Ήταν σκληρός ο αποκλεισμός από την Λαμποράλ, η φυγή του Τζόρτζεβιτς σίγουρα απογοήτευσε παίκτες που έφερε με προσωπική ευθύνη ο ίδιος. Ο Πεδουλάκης κατάλαβε το πρόβλημα γι αυτό και τα ξενύχτια χρησιμοποιήθηκαν με έξυπνο τρόπο για να βγει ένταση. Να υπάρξει μία εσωτερική φωτιά που θα πυροδοτήσει.… κάτι. Τί; Ο Παναθηναϊκός με την έντασή του, νίκησε δύσκολα τον Άρη και παράλληλα ο Πεδουλάκης βλέπει πως δεν θα καταφέρει να περάσει την φιλοσοφία του. Πιο σωστά, την φιλοσοφία που θα του επιτρέψει να βάλει τον Ολυμπιακό σε δύσκολη θέση.

Ο Έλληνας τεχνικός θέλει να παίξει με το… μυαλό του Σπανούλη και των συμπαικτών του, θα έχει ένα πλάνο το οποίο ελπίζει να λειτουργήσει τόσο ώστε είτε να του φέρει την μεγάλη εκτός έδρας νίκη, είτε θα βάλει… αμφιβολία στον αντίπαλο. Ακριβώς επειδή δεν γίνεται να στηριχθεί σε μία ομάδα που δεν δημιούργησε και με παίκτες που δεν θα διάλεγε, θέλει να χαλάσει την ηρεμία του αντιπάλου. Ξέρει πως αυτή την στιγμή, μπασκετικά, είναι πολύ πιο έτοιμος ο πρωταθλητής.

Γνωρίζει παράλληλα πως ο Σφαιρόπουλος δεν θα παρασυρθεί σε έναν γρήγορο ρυθμό αλλά θα παίξει ελεγχόμενα ώστε να μην εμφανίσει τις αδυναμίες του. Το γεγονός πως και οι δύο κόουτς στα δύσκολα επιστρατεύουν την άμυνα, το αργό μπάσκετ, το καταστροφικό παιχνίδι ίσως υποχρεώσει τον Πεδουλάκη να δει και άλλες παραμέτρους στο παιχνίδι.

Σίγουρα ενώ υπάρχει φαβορί, έστω και με ισχνό προβάδισμα, αυτή η σειρά δεν έχει σταθερές με την έννοια πως ανά πάσα στιγμή, οι προπονητές δύνανται να παρέμβουν και να πάνε τα πράγματα ανάλογα με την στιγμή. Ο Ολυμπιακός λόγω έδρας θα έχει τον πρώτο λόγο, αλλά ποιος μπορεί να ξεγράψει τον Παναθηναϊκό;

Η ΑΕΚ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ. Ο ΑΡΗΣ ΟΧΙ

Στους μικρούς τελικούς κοντράρονται δύο διαφορετικές ιστορίες. Ο επιτυχημένος Άρης που τερμάτισε τρίτος και η …αποτυχημένη τέταρτη ΑΕΚ Ακούγεται οξύμωρο, μία θέση να καθιστά τον έναν ψηλά και τον άλλο χαμηλά, αλλά επειδή στην Ελλάδα έχουμε την συνήθεια να αναλύουμε τα πράγματα, τότε αυτή είναι η σωστή προσέγγιση.

Οι κιτρινόμαυροι της Θεσσαλονίκης έδειξαν πόσο σοβαροί είναι ακόμα και στην υποδοχή από την ήττα στον 5ο ημιτελικό. Ο κόσμος βλέπει τίτλους και κορυφές όμως από την διοίκηση συνεχίζει στον μοναδικό δρόμο προς την επιτυχία: την αυτογνωσία. Ο Άρης δεν διαθέτει χρήματα για πέταμα, δεν θέλει να φεσώσει τον κόσμο όπως στο παρελθόν, ούτε να δημιουργήσει φρούδες ελπίδες.

Θα συνεχίσει με την παρούσα φόρμουλα, πιθανώς να αυξήσει λίγο τον προϋπολογισμό γιατί χρειάζεται δύο πιο έμπειρους Έλληνες αλλά τίποτε άλλο. Αν δεν βρεθούν εκείνοι οι άνθρωποι που θα στηρίξουν τον τρομερό σοβαρό Λάσκαρη, τότε επιτυχία είναι να μείνει σε αυτό το επίπεδο και του χρόνου.

Η ΑΕΚ όμως είχε χρήματα, πλήρωσε αδρά και τελικά σώθηκε κάπως από την μεγάλη της επένδυση τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη. Απέτυχε όμως σε ό,τι άλλο σχεδίασε, επεδίωξε και πήρε ένα από τα συνήθη σκληρά μαθήματα όσων μπαίνουν με φούρια αλλά χωρίς πραγματικό πλάνο. Πλάνο στηριζόμενο στην τεχνογνωσία, το παρόν και όχι τύπους ικανούς για υπέροχες κορώνες. Λίγα πράγματα έγιναν σωστά και γύρω από αυτά οφείλει να κτίσει πάλι κοντά στο μηδέν. Η χρονιά δεν είναι χαμένη, αφού τα μαθήματα αποδεικνύονται χρυσάφι όταν οι …μαθητές τα διαβάζουν με προσοχή.

Ο δικέφαλος με δεδομένη την οικονομική άνεση του Μάκη Αγγελόπουλου, οφείλει να οικοδομήσει το μέλλον του χωρίς να πετάει από το παράθυρο τα χρήματα του ιδιοκτήτη του. Ακόμα και η κουβέντα για Ευρώπη θα έπρεπε να περιοριστεί ίσως και να μην γίνει καθόλου. Η ΑΕΚ χρειάζεται να φτιάξει πρώτα την ομάδα, να κερδίσει το κοινό της, ας περιμένει να ολοκληρωθεί και μάχη Ευρωλίγκας-ΦΙΜΠΑ και θα έρθει και η Ευρώπη. Πρωτίστως όμως, οφείλει να πατήσει γερά στην Ελλάδα, να γίνει η τρίτη δύναμη και με προσοχή να προσπαθήσει σε βάθος χρόνου να μπει σφήνα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό.

Η ΑΕΚ που έφτασε το 2002 να παίρνει πρωτάθλημα από τον πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό και τον πολύ ταλαντούχο Ολυμπιακό, ήταν αποτέλεσμα μίας τέτοιες δουλειάς με πλάνο και όραμα στα πλαίσια της πραγματικότητας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Το παρασκήνιο της ρήξης Ομπράντοβιτς-Ιτούδη

Μάχη "αιωνίων" για Μπουρούση

Τινάζει τη μπάνκα για Μπαρτζώκα η Εφές