Μπάσκετ με τα... γόνατα
Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για το νέο μεταγραφικό απόκτημα του Ολυμπιακού, Χακίμ Γουόρικ και καταγράφει τις βοήθειες που μπορεί να δώσει.
Υπάρχει ένα τεράστιο πλεονέκτημα στην περίπτωση του Χακίμ Γουόρικ: Ο σχεδόν 34 χρόνων φόργουορντ, σέντερ πλέον, είναι ο ίδιος όπως στο πανεπιστήμιο όταν το 2003 υπήρξε ο παρτενέρ του Καρμέλο στον τίτλο του Σίρακιουζ, ο ήρωας του τελικού, δύο χρόνια μετά μία εκπληκτική αποχαιρετιστήρια σεζόν στους πορτοκαλί και μετά οκτώ χρόνια στο ΝΒΑ. Ο ίδιος. Δεν είναι πολύ εύκολο να βρεις έναν παίκτη που να μπαίνει στο ΝΒΑ, να βγαίνει από το ΝΒΑ και να παίζει ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.
Δεν υπάρχει καμία έκπληξη, τίποτε κρυφό που να αναλυθεί και να αποτελεί ρηξικέλευθη πληροφορία. Ο τύπος υπήρξε ο ορισμός του καρφωματία. Σε σημείο που ήταν από τους λίγους την τελευταία δεκαετία που κάρφωνε ακόμα κι όταν δεν υπήρχε...κάρφωμα. Δημιουργούσε το κάρφωμα. Το προκαλούσε και το εκτελούσε. Σε τέτοια συχνότητα που ξεχνούσε και ο ίδιος το αξιοπρεπέστατο σουτ του από μέση απόσταση.
Μόνο κάρφωμα και λίγο... σουτ
Το γεγονός πως δεν έπαιρνε εξοντωτικά λεπτά συμμετοχής τελικά αποδείχθηκε δώρο για έναν παίκτη που έπαιζε μόνο με τα γόνατά του. Γι αυτό και κράτησε λίγο παραπάνω από τους παίκτες οι οποίοι αποφασίζουν πως πρέπει να στηριχθούν αποκλειστικά στα αθλητικά τους προσόντα. Βεβαίως ο Γουόρικ είχε και ποιότητα που του έδωσε πολύ καλά συμβόλαια για τα δεδομένα του.
Όσο όμως περνούσε ο χρόνος και το ΝΒΑ προχωρούσε, εμφανίζονταν πολύ πιο αθλητικές και ποιοτικές εκδόσεις του, οπότε καθώς πλησίαζε περισσότερο στο στεφάνι για να καρφώσει, τόσο μειωνόταν ο χρόνος και η εκτίμηση των προπονητών. Κάποτε στο κεντρικό πικ εν ρολ κάρφωνε πριν από τις...διακεκομμένες, περνούσε πάνω από αντιπάλους. Κυριολεκτικά. Κάρφωνε εκεί που λίγοι τολμούσαν. Αλλά κάποια στιγμή δεν μπορούσε να περνάει πάνω από αντιπάλους, να ξεκινάει το κάρφωμα έξω από την ρακέτα. Τέλος χρόνου.
Άμυνα; Well…
Συνέχισε στην Κίνα, την Τουρκία και την Αυστραλία. Δεν είναι τυχαίο. Όπου έπαιζε, έπρεπε να είχε ανοικτό χώρο. Να μην βλέπει πολλά κορμιά μπροστά του και αυτό συνέβαινε για έναν απλό λόγο: ο Γουόρικ όταν παίρνει την μπάλα πάει να τελειώσει την φάση. Θα καρφώσει πρώτη επιλογή, θα σουτάρει δεύτερη θα παίξει με πλάτη λίγο άτσαλα τρίτη. Κοινώς είναι παίκτης για την επίθεση.
Μάλλον αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που δεν μακροημέρευσε όπως μπορούσε στο ΝΒΑ. Αδύνατο σώμα και κυρίως μικρή διάθεση για άμυνα. Ίσως η καλύτερη άμυνά του ήταν στην περίφημη τάπα απέναντι στο Κάνσας. Τα προσόντα βεβαίως πάντα ήταν εκεί, ταχύτητα, έκρηξη, αλλά για αθλητή 2,04 κυνηγούσε πολύ επιδεικτικά το κόψιμο που σπάνια πετύχαινε. Για να σε διώξουν άλλωστε οι Σανς με τετραετές συμβόλαιο επειδή δεν βοηθούσε στην άμυνα, λέει πολλά. Τα πάντα.
Σοβαρός παίκτης
Ο Ολυμπιακός παίρνει έναν σοβαρό επαγγελματία ο οποίος στην Αυστραλία έκανε μπασκετικά όσα ήθελε να κάνει στο ΝΒΑ 10 χρόνια πριν, αλλά κι όσο του επιτρέπουν τα πόδια του. Συνεχίζει να καρφώνει με μανία, να παίζει άριστα το πικ εν ρολ, να κυνηγάει το σκορ. Ο Ολυμπιακός δε, έχει ένα πλεονέκτημα στην περίπτωση του καθώς δεν τον θέλει για πάνω από 15 λεπτά. Τόσο αντέχουν πια τα πόδια του για συνεχόμενους αγώνες βεβαίως μιλάμε. Θα μπορούσε να παίζει και πολύ παραπάνω, αν πειστεί να μην καρφώνει σε κάθε φάση ή να μην πηδάει για να κόψει κάθε σουτ. Όλα γίνονται.
Εν κατακλείδι, ο Γουόρικ θα δώσει επίθεση, με τα καλά του σκριν(για Ευρώπη), θα δώσει πικ εν ρολ, ενώ έχει πλέον σταθερότατο σουτ από τα 4-5 μέτρα αν του ζητηθεί. Θα βάλει και τις βολές συνήθως.
Πρόβλημα το σετ μπάσκετ
Μην περιμένει κανείς τον...Ντόρσεϊ στην άμυνα ή να κυνηγάει επιθετικά ριμπάουντ. Μην περιμένετε πολύ δημιουργία διότι το...χούι του σκορ δεν φεύγει. Είναι πια καθαρό πεντάρι και με λίγα κιλά παραπάνω, ίσως να μπορεί να βάλει το σώμα του κόντρα σε παίκτες της θέσης με τα ίδια όμως χαρακτηριστικά. Επίσης θα χρειαστεί χρόνος προσαρμογής γιατί ποτέ, μετά το κολλέγιο δεν έπαιξε αργό μπάσκετ. Πρέπει δε να θυμηθεί τις...ζώνες του Μποχάιμ γρήγορα και να μπει στην λογική της ομαδικής άμυνας.
Όπως κάθε Αμερικανός, ιδιαίτερα αυτός με 15 χρόνια στην πρώτη γραμμή(κολλέγιο, ΝΒΑ) είναι ανοικτό βιβλίο. Η επιτυχία του εξαρτάται μόνο από την ομάδα του και τον προπονητή του. Αν θα κρύψει τις αδυναμίες του και θα αξιοποιήσει τις δυνατότητές του.
Γι αυτό, αν γίνεται ένα σχόλιο, δεν αποτελεί κανένα ρίσκο ένας παίκτης όπως ο Χακίμ Γουόρικ στα 34 του. Δεν είναι κουτί με... σοκοταλάκια. Ξέρεις ακριβώς τί παίρνεις, περισσότερο από κάθε άλλη περίπτωση. Στα συν και στα πλην.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δασκαλεμένος από τον «Αυστραλό» Τσίλντρες και πιθανώς τον κολλεγιακό του κολλητό Τζέρι Μακναμάρα, γνωρίζει και αυτός πολύ καλά πού έρχεται, άρα είναι απόλυτα συνειδητή η επιλογή του στο λυκόφως της καριέρας του.
