Ο Παναθηναϊκός δεν είναι οι Σανς του Ντ' Αντόνι

Δεύτερη ευρωπαϊκή έξοδος για τον Παναθηναϊκό και δεύτερη ήττα. Μόνο που η μεγάλη σε έκταση ήττα από μία Μπαρτσελόνα, η οποία μετρούσε δυο πολύ μέτριες εμφανίσεις, αποτελεί μία πραγματική ευκαιρία για προβληματισμό. Προβληματισμό όχι γι αυτή την ήττα, αλλά για την αδυναμία σε άμυνα κι επίθεση όταν ο αντίπαλος διαβάζει καλά το παιχνίδι και βάζει τα μακρινά σουτ.

Οι "πράσινοι" μπορούν να σταθούν στις δύο σημαντικές τους απουσίες και να αισθανθούν καλύτερα. Αν έχουν κάποια διασφάλιση πως δεν θα έχουν τραυματισμούς στο μέλλον, τότε ναι ας δικαιολογηθούν. Διαφορετικά πρέπει να βρουν τρόπο να κρύβουν τις αδυναμίες τους στην άμυνα και να βρουν παραπάνω τρόπους να βγάλουν ελεύθερα σουτ.

Ο περυσινός Διαμαντίδης

Και το σημαντικότερο: να μην λησμονήσουν πάλι, όπως είχε συμβεί στο Κουμπάν, ότι δεν γίνεται να περιμένουν ο Διαμαντίδης να παίρνει πάνω του όλα τα παιχνίδια. Η Μπαρτσελόνα τον γνωρίζει άριστα πια και τον έκανε να φαίνεται τόσο αρνητικός όσο στο τέλος της περυσινής σεζόν. Και ήταν αρνητικός, παρόλο που το πλάνο του Τζόρτζεβιτς έμοιαζε να είναι διαφορετικό με σκοπό να προστατεύει και να αξιοποιεί τον 35χρονο αρχηγό του.

Αντ' αυτού, μόλις δεν μπήκαν τα πρώτα σουτ στο 5λεπτο, ο Διαμαντίδης μπήκε στο παρκέ. Αποτέλεσμα αυτού ήταν οι "πράσινοι" να γίνουν ακόμα πιο αργοί στην άμυνα και μόλις μπήκε στο παρκέ ο έμπειρος Αρόγιο δίνοντας το ρυθμό που δεν δίνει ο Σατοράνσκι, η διαφορά να ξεφύγει.

Το πρόβλημα δεν ήταν ο Διαμαντίδης, τα αργά πόδια του Ραντούλιτσα και του Φελντέιν ή το άγχος των μικρών. Οι κυπελλούχοι βρίσκονται πολύ ψηλά σε δείκτη ετοιμότητας στην επίθεση, αλλά αυτή η ετοιμότητα μόλις δεν μπήκαν τα σουτ, δεν φάνηκε. Η Μπαρτσελόνα έκλεισε τα σουτ ή έδωσε σουτ σε παίκτες που δεν είναι σταθεροί και οι "πράσινοι" χάθηκαν.

Πόσα ποσταρίσματα;

Χάθηκαν ακόμα και όταν μείωσαν στους έξι πόντους κάτι που φάνηκε να είναι απόρροια της επίθεσης του Καλάθη, του ρυθμού που έδωσε, αλλά αποδείχθηκε πως τελικά ήταν θέμα... Σατοράνσκι. Ο Αρόγιο με την εκνευριστική του επιμονή να ντριπλάρει, κατάφερε να δώσει έναν ρυθμό που ο Πασκουάλ ήθελε απέναντι σε έναν "βαρύ" αντίπαλο.

Το βασικό πρόβλημα ήταν πάλι το περιφερειακό σουτ και μόλις δεν τα έβαλε ο Φελντέιν, άρχισαν τα... άγχη. Και όπου άγχος, ένα μονοδιάστατο παιχνίδι με ποσταρίσματα του Ραντούλιτσα όσο άντεχε. Αλλά πόσο ποστάρισμα απέναντι σε θηρία όπως ο Τόμιτς και ο Σάμιουελς;

Αυτές είναι οι λεπτομέρειες τις οποίες θα δουλέψει σίγουρα μία καινούργια ομάδα, καθώς δεν υπήρξε καμία κυκλοφορία της μπάλας στην περιφέρεια. Εξέλιξη που διευκόλυνε την Μπαρτσελόνα να κλείσει τη ρακέτα, να κόψει όλα τα πικ εν ρολ και να δώσει μόνο κάποια σουτ από μέση απόσταση, τα οποία δεν θέλουν ο Καλάθης ή ο Διαμαντίδης.

Όχι πανικός, προβληματισμός

Ακόμα και όταν είναι πλήρης, ο Παναθηναϊκός οφείλει να βρει τρόπο να λειτουργεί καλύτερα στο 5-5 και να έχει λύσεις όταν δεν λειτουργεί ο δευτερεύων αιφνιδιασμός. Και λειτουργεί εξαιρετικά, με βάση τα δεδομένα, αλλά ούτε οι Σανς επί Ντ' Αντόνι στην περίφημη επίθεση των 7'' δεν γίνεται να παίζουν συνέχεια έτσι.

Το ξεκίνημα μίας τόσο καινούργιας ομάδας, λογικό είναι να έχει πάνω και κάτω, αλλά γρήγορα γίνονται σαφή και τα πάνω αλλά και τα κάτω. Σε αυτά θα χρειαστεί να επικεντρωθεί στα επόμενα παιχνίδια για να λειτουργήσει καλύτερα και να μην έχει τα ίδια ζητήματα.

Πέρυσι τέτοιο καιρό θα ήταν αντικείμενο ενθουσιασμού η παρουσία, υποχρεωτική βεβαίως, του Παπαγιάννη και του Χαραλαμπόπουλου. Μόνο που εφέτος δεν αποτελούν προτεραιότητα τα παιχνίδια τους, όσο η επιστροφή στο Final Four. Και ο Τζόρτζεβιτς πρέπει να κατάλαβε πως τους έχει ανάγκη να είναι έτοιμοι, και δεν ήταν ιδιαίτερα ο Παπαγιάννης, διότι η σεζόν είναι μακρά και... πονηρή.

Σίγουρα οι δικαιολογίες, κοιτώντας και τα άλλα αποτελέσματα της βραδιάς, υπάρχουν, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν κατέκτησε έξι ευρωπαϊκά κοιτώντας τους άλλους ή περνώντας στα ψιλά οποιαδήποτε αποτυχία ακόμα και τόσο νωρίς. Εννοείται πως δεν τίθεται θέμα πανικού, αλλά σίγουρα χρειάζονται απαντήσεις αφού τα προβλήματα δείχνουν συγκεκριμένα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Μπαρτσελόνα - Παναθηναϊκός 77-52

Ο τρίτος... χειρότερος Παναθηναϊκός