Ψάχνοντας το 80άρι

Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τη νίκη του Παναθηναϊκού επί της Τσεντεβίτα και τι πραγματικά σημαίνει για το μέλλον της ομάδας και του Τζόρτζεβιτς.

05 ΦΕΒ 2016

Δεν υπάρχει ομάδα στην ιστορία που να έγινε καλύτερη, χάνοντας συνέχεια. Ο καλύτερος τρόπος να μάθεις είναι να κερδίζεις κρίσιμους αγώνες και αν το κάνεις με εμφατικότητα, τότε γίνεται ακόμα πιο διδακτική η επιτυχία. Ο Παναθηναϊκός έρχεται από συνεχόμενες βαριές ήττες και μία εντός έδρας νίκη δια πολλών βασάνων. Η εικόνα του στην Κροατία έδειξε πως νικώντας την προηγούμενη εβδομάδα, κατάλαβε τη σημασία καταρχάς να μην ιδρώνει με τους... μικρούς.

Θυμήθηκε την άνεσή του με την οποία νικούσε τους αδύναμους εντός έδρας στην πρώτη φάση της Ευρωλίγκας κι έκανε το ίδιο μετά από καιρό. Έτρεξε, στόχευσε σωστά, ανέβασε το σκορ κοντά στους 80 πόντους. Μην ξεχνάμε πως αυτός ήταν ο σκοπός του Τζόρτζεβιτς από την αρχή της χρονιάς. Έστησε μία ομάδα με κύρια επιδίωξη να ανοίγει το σκορ, γι' αυτό και λείπουν οι αμυντικοί ογκόλιθοι άλλων ετών.

Έστω και μεσούσης της περιόδου, είναι απαραίτητο να θυμηθούν άπαντες πως η άποψη του Σέρβου τεχνικού κατατέθηκε με την εθνική Σερβίας, στην πρώτη καλή δουλειά του, και δεν θα άλλαζε στον κυπελλούχο Ελλάδας. Το ρόστερ αυτό τον σκοπό εξυπηρετούσε. Θεωρητικώς.

Στην πράξη, ο Παναθηναϊκός για πρώτη φορά φέτος σε εκτός έδρας αναμέτρηση είχε την ευκαιρία να κάνει ό,τι θέλει για 40 λεπτά και αυτήν τη φορά ο αντίπαλος να μην μπορεί να παρουσιάσει εναλλακτικό σχέδιο.

Άμυνα από την επίθεση

Είναι δεδομένο πως οι "πράσινοι" εκμεταλλεύτηκαν συγκεκριμένα στοιχεία της Τσεντεβίτα, μιας αδύναμης ομάδας μεν, που όμως πρόλαβε να ταπεινώσει την Εφές, αλλά η δύναμή της εντοπίζεται στη ρακέτα. Εκεί όπου ο Παναθηναϊκός είναι πολύ πιο ισχυρός και όλο το βράδυ τάιζε τα "θηρία" του, με αποτέλεσμα οι δύο ψηλοί του Μίρσιτς να παραδώσουν πνεύμα κάποια στιγμή.

Το γεγονός πως οι Κροάτες δεν έχουν την ποιότητα, την ποσότητα και τον πάγκο να χτυπήσουν τις αδυναμίες της ελληνικής ομάδας είναι μία πραγματικότητα. Όπως πραγματικότητα ήταν και το γεγονός πως ο Παναθηναϊκός κινδύνευσε να ηττηθεί από την Νταρουσάφακα εντός έδρας, οπότε δεν είναι καιρός για πολυτέλειες.

Οφείλει να πάρει όσες νίκες μπορεί, να αποκαταστήσει μέρος της εμπιστοσύνης και να μείνει ζωντανός ως το τέλος. Η εικόνα με την Τσεντεβίτα ήταν σοβαρή απέναντι σε έναν αδύναμο αντίπαλο και αυτό μπορεί να αποτελέσει ακόμα μία αρχή. Είναι αλήθεια πως φέτος ο Παναθηναϊκός αναζήτησε πολλά... ξεκινήματα, όμως εδώ υπάρχει μία διαφορά: είναι η τελευταία ευκαιρία του. Αν δεν πάρει κάτι από την εύκολη νίκη στο Ζάγκρεμπ, πάνω στο οποίο να οικοδομήσει την συνέχεια του, τελείωσε.

Ο Τζόρτζεβιτς θέλει η ομάδα του να σημειώνει 80 πόντους κάθε βράδυ και με αυτό το σκεπτικό αποκτήθηκε ο Χέινς. Ο παίκτης εκτός... σεναρίου, ο οποίος θα πάρει τις επιθέσεις με ρίσκο στα δύσκολα, θα επιχειρήσει την τραβηγμένη προσπάθεια, κοινώς θα εκπλήξει την αντίπαλη άμυνα.

Το προπονητικό τιμ δεν πιστεύει πως το πρόβλημα έως τώρα ήταν η άμυνα, αλλά η επίθεση. Το σχέδιο ήταν να βγαίνουν τα πάντα από... μπροστά και η αλήθεια είναι πως δεν συνέβαινε.

Η απαιτούμενη στήριξη Γιαννακόπουλου

Ο περίπατος επί των Κροατών δίνει την ευχέρεια για να επιστρέψει η ηρεμία και σε αυτό βοήθησε σίγουρα η παρουσία του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Οι πιέσεις που ασκούνται είναι τεράστιες, οπότε έπρεπε κάποια στιγμή να γίνει η συγκεκριμένη παρέμβαση που να δηλώνει την στήριξη σε όλους. Αυτό συμβαίνει στα δύσκολα και θεωρητικά ο Τζόρτζεβιτς έχει τα πάντα με το μέρος του. Του δόθηκε το ελεύθερο να σχεδιάσει όπως ήθελε με όσους ήθελε την ομάδα, στις πολλές στραβές δέχθηκε ήσσονες εσωτερικές πιέσεις για αλλαγές.

Στο τέλος επιλέγει τον παίκτη που θέλει, ακριβώς όπως τον θέλει, ενώ ακόμα και αν έρθει κάποιος από τους δύο, τρεις φόργουορντ που προτείνονται, πιθανότατα δεν σημαίνει πως θα αποχωρήσει ένας εκ των Κούζμιτς-Πάβλοβιτς που εμπιστεύεται ο προπονητής.

Είναι επιλογή της διοίκησης η επιτυχία ή η αποτυχία να γίνει με τους όρους του Σέρβου κόουτς. Ο Τζόρτζεβιτς επιλέγει να ζήσει ή να πεθάνει, σκοράροντας έναν πόντο περισσότερο από τον αντίπαλο.