Η σοφία του Βασιλακόπουλου

Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για την ανάγκη των τεσσάρων αστέρων της Εθνικής Ελλάδας να αφήσουν στην άκρη το "εγώ" για το "εμείς".

Η σοφία του Βασιλακόπουλου

Τα λεγόμενα του Βασιλακόπουλου πάντα οφείλεις να τα διαβάζεις με προσοχή για όλους τους λόγους. Για παράδειγμα, σε αυτό που δεν γίνεται να τον αμφισβητήσεις είναι η γνώση για την Εθνική Ανδρών και τη νοοτροπία η οποία θα δώσει νίκες. Έχοντας ζήσει όλες τις Εθνικές τα τελευταία 40 χρόνια, του είναι εύκολο να παρουσιάσει το στίγμα, έστω κι αν αυτό χάνεται σε έναν κυκεώνα αναλύσεων: "Χρειάζεται ειδική διαχείριση η παρουσία τόσο μεγάλων παικτών. Πρέπει να προηγείται το 'εμείς' και το 'εγώ' να είναι υποταγμένο σε αυτό".

Το βασικό ζήτημα που προέκυψε από τα δύο φιλικά της ομάδας, τα πρώτα με την ομάδα πλήρη, αφορά στο πόσο γρήγορα οι παίκτες θα βρουν - αποδεχθούν ρόλους διαφορετικούς από τις ομάδες τους. Πόσο γρήγορα θα γίνουν σύνολο, δεμένο και σκληρό. Τώρα αυτό που θα κάνουμε είναι μία γενική θεώρηση και η λεγόμενη τροφή για σκέψη.

Τα τέσσερα αστέρια

Επειδή όλα ξεκινάνε από την περιφέρεια και φέτος είμαστε υπερπλήρεις, η ταχύτητα με την οποία ο Σπανούλης με τον Καλάθη θα μάθουν να παίζουν μαζί, κρίνει σε μεγάλο βαθμό την πορεία της ομάδας. Αυτοί είναι τα κλειδιά, οι καταλύτες και ό,τι άλλο μπορείτε να σκεφτείτε. Κάποιος θα χρειαστεί να αλλάξει ρόλο προκειμένου να δώσει περισσότερο χώρο στον άλλο. Αν, για παράδειγμα, ο Καλάθης μπει στη λογική που είχε στο ΝΒΑ, τότε όλα γίνονται απλά, όμως είναι ένα παιδί το οποίο στην Ευρώπη είναι ηγέτης και θα παίζει δίπλα στον... απόλυτο παίκτη - ηγέτη της Ευρωλίγκα τα τελευταία χρόνια. Από την άλλη, και ο Σπανούλης δεν γίνεται να περιμένει ίδιο στήσιμο ομάδας όπως κάνει ο Ολυμπιακός.

Πάμε και πιο...πάνω; Ο Αντετοκούνμπο, γαλουχημένος από το παιχνίδι του ΝΒΑ, με μηδενικές παραστάσεις από Ευρώπη, δεν θα έχει τους ίδιους χώρους και σίγουρα τον ελεύθερο ρόλο του Μιλγουόκι. Η ομάδα θα τον χρειαστεί να κάνει διαφορετικά πράγματα (ιδιαίτερα στην άμυνα, αλλά και στην επίθεση), τα οποία είναι κρίσιμα για την τελική επιτυχία.

"Αεράτος" ο Κουφός

Στο... ταβάνι, ο Κουφός έρχεται με... αέρα στην Εθνική και δεν είναι παράλογο. Από όσα γνωρίζουμε, αυτός είναι και ο λόγος που μετά από τέσσερα χρόνια είπε το "ναι", διότι αυτήν τη φορά θα είναι ο βασικός ψηλός της ομάδας. Μόνο που για να δικαιώσει τον ρόλο, θα πρέπει να παίξει με την ίδια ένταση στην άμυνα και πιο ηγετικά στην επίθεση, κάτι που δεν έχει κάνει στην καριέρα του από το κολέγιο.

Το είχαμε τονίσει από την πρώτη στιγμή πως ο Κατσικάρης και οι συνεργάτες του επέλεξαν φέτος να πάνε με έτοιμη ομάδα. Η προετοιμασία είναι σύντομη, αναλογικά, κι επικεντρώνεται στο μπάσκετ. Δεν γίνονται πειράματα και από πλευράς προπονητών η κατανομή των ρόλων σαφής.

Γι' αυτό βλέπουμε παίκτες όπως ο Πρίντεζης, ο Σλούκας, ο Καϊμακόγλου, ο Ζήσης, ο Μπουρούσης, ο Περπέρογλου να μπαίνουν πολύ πιο άνετα στο παιχνίδι, καθώς η αποστολή παραμένει συγκεκριμένη είτε σε σχέση με το παρελθόν τους στην Εθνική είτε με τις ομάδες τους.

Ομάδα;

Μόνο που η επιτυχία δεν θα κριθεί από αυτά τα παιδιά τα οποία είναι πολύτιμα. Τη διαφορά θα την κάνει η τετράδα των... σούπερ σταρ και όντως θα πρέπει να βάλουν το αγωνιστικό "εγώ" τους στην υπηρεσία του "εμείς". Στην Εθνική άλλος θα χρειαστεί να παίξει πιο δυνατά στην άμυνα, άλλος να μοιράσει την μπάλα περισσότερο, άλλος να πάρει επιθέσεις. Ως ομάδα. Όχι ως μονάδες.

Η Εθνική μας, στα χαρτιά, είναι η πληρέστερη που εμφανίσαμε μετά το 2007 (τότε έλειπε μόνο ο Φώτσης). Δεν είναι ούτε υπερβολή ούτε υπεραισιοδοξία να περιμένουμε μία επιτυχία. Θα αδικούσαμε τους παίκτες και τον προπονητή αν δεν το προσδοκούσαμε.

Μογγολιστάν

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Παπανικολάου αποτελεί ένα τεράστιο ερωτηματικό. Ήταν πραγματικά κακός πέρυσι, μπήκε δυνατά στο Χιούστον κι έχει να παίξει μπάσκετ ουσιαστικά εννέα μήνες. Τα σουτ του, η ενέργεια που έβγαζε είναι δώρο για κάθε ομάδα. Από την άλλη πλευρά, ο Μάντζαρης συνεχίζει να μην βρίσκει ρόλο και κυρίως, εμπιστοσύνη στον εαυτό του. Το... συνεχίζει πηγαίνει ως μία συνέχεια από πέρυσι και όλα αλλάζουν.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 2: Τον Βασιλακόπουλο οφείλουμε να τον ακούμε και να αξιολογούμε τα λεγόμενά του για κάθε περίσταση. Δεν υπήρξε πιο συγκλονιστικά αδιάφορη αναφορά για το " Yunanistan". Κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Τα γραφικά ήταν στην δική τους γλώσσα (ΟΚ, αυτό είναι το λάθος διότι μία διεθνής οργάνωση έχει και τις διεθνείς ονομασίες για όλους), αλλά δεν είναι προσβλητικό ούτε υποτιμητικό. Ιδιαίτερα όταν εδώ και χρόνια στη FIBA Europe με δυναμικό μέλος τον πρόεδρο της ΕΟΚ έχει περάσει το MKD ως αρχικά για τα Σκόπια. Αυτή είναι η απόλυτη προσβολή και εθνική ξεφτίλα, όταν στο σπορ που είμαστε πανίσχυροι, περνά το Macedonia. Όχι, δηλαδή η διεθνής ονομασία, αλλά ο αυτοχαρακτηρισμός.

Όλος ο μουσουλμανικός κόσμος μας γνωρίζει ως Γιουνανιστάν, τα παιδιά των Ιώνων δηλαδή. Δεν κάναμε ποτέ τίποτε για να το αλλάξουμε, με το Hellas, οπότε... Όπως επίσης για εμάς θα είναι πάντα Κωνσταντινούπολη. Δικαίωμά μας.

Ούτε να περιμένουμε και κάτι διαφορετικό από τους γείτονες. Για να τους κάνουμε τα... μούτρα κρέας, όταν στις 27 Αυγούστου που θα έρθουν οι Τούρκοι για το Ακρόπολις, ας τους αναγράφουμε "Μογγολιστάν". Όχι πως είναι υποτιμητικό, αλλά έτσι για να αναθαρρήσει το εθνικό φρόνημα του προέδρου και της παρέας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ 3: Κλείνοντας με τις μικρές Εθνικές, οι Παίδες κατάφεραν να μην υποβιβαστούν. Άρα μετρούμε: Μία καλή παρουσία (u19), μία επιτυχία (u18), μία αποτυχία (u20) κι ένα μέτριο τουρνουά (u16). Σωστά; Λάθος. Σε αυτές τις ηλικίες δεν υπάρχει, για την πραγματικότητα του ελληνικού μπάσκετ, ούτε επιτυχία ούτε αποτυχία. Τώρα. Όλες οι ομάδες θα κριθούν από το πόσα παιδιά τους θα παίξουν ρόλο στην επόμενη ημέρα του ελληνικού μπάσκετ. Σίγουρα το παρόν είναι σημαντικό, μόνο όμως για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Η ουσία, ο λόγος ύπαρξής τους αφορά στο μέλλον.

Αν η Παίδων, δώσει πέντε παιδιά στην μεγάλη Εθνική και η "χρυσή" Εφήβων δύο, ποια ομάδα έχει κάνει τη δουλειά της καλύτερα;

News 24/7

24MEDIA NETWORK