Τάρπλεϊ-Μπέρι: Το μεθυστικό ταλέντο και η γη της επαγγελίας

Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για την απόλυτη σύγκριση δύο σπουδαίων παικτών με εκκεντρικό χαρακτήρα με αφορμή το Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ της 7ης αγωνιστικής. Ρόι Τάρπλεϊ και Γουόλτερ Μπέρι έγραψαν τη δική τους ιστορία στα ελληνικά γήπεδα. Μπορούν να συγκριθούν; Ποιος είναι ο καλύτερος; Διαβάστε το άρθρο και πείτε μας την άποψή σας.

21 ΝΟΕ 2014

Δεν γίνεται να συγκριθούν ο Ρόι Τάρπλεϊ με τον Γουόλτερ Μπέρι. Δύο παίκτες που δέθηκαν με την Ελλάδα όσο λίγοι Αμερικανοί, δύο παίκτες που ουσιαστικά εκδιώχθηκαν από το αμερικάνικο μπάσκετ, δύο παίκτες που αν έπαιζαν ποτέ μαζί θα δημιουργούσαν το καλύτερο δίδυμο στην ιστορία του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Δύο παίκτες που αν έλεγχαν τους εαυτούς τους, θεωρητικά, δεν θα τους βλέπαμε ποτέ στα μέρη μας.

Είχαμε όμως την ευτυχία να τους απολαύσουμε. Τον έναν για ενάμιση χρόνο και τον άλλο για το μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας του.

Μεθυστικό... ταλέντο

Σύγκριση; Καμία. Ο Ρόι Τάρπλεϊ υπήρξε ο πιο ταλαντούχος ψηλός που έπαιξε ποτέ στην Ευρώπη. Πάνω ακόμα και από τον Μπομπ Μάκαντου, οι δυνατότητες του Ρόι ή... Μπι-Ρόι (για ευνόητους λόγους), ήταν τέτοιες ώστε φτάνοντας κοντά στο 50% του παιχνιδιού του, έδωσαν βραβείο καλύτερου έκτου παίκτη στο ΝΒΑ και το 1994 υποχρέωσαν τους Μάβερικς να του προσφέρουν ένα απίστευτο συμβόλαιο για παίκτη με τόσα προβλήματα. Αλλά δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση: o Τάρπλεϊ ήταν από τους πρώτους στην ιστορία που έπαιζαν με την ίδια επιτυχία τις θέσεις 4 και 5. Πρέπει να ήταν αυτός που ...πρόλαβε τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον ως ο ψηλός με δυνατότητα να κατεβάσει την μπάλα ντριπλάροντας κάτω από τα πόδια.

Στην Ελλάδα έπαιξε ως Τάρπλεϊ το πρώτο τετράμηνο με τον Άρη και όλη την σεζόν με τον Ολυμπιακό. Έπαιξε πέντε χρόνια στο ΝΒΑ έχοντας 12,6 πόντους και 10 ριμπάουντ. Αν δεν σας εντυπωσιάζουν οι αριθμοί, προσθέστε πως ο τύπος έπαιζε συνήθως μεθυσμένος για να καταλάβετε το ταλέντο του.

Ελλάδα η γη της επαγγελίας

Ο Μπέρι απέδειξε με την πορεία του στην Ελλάδα πως το πρόβλημα στο ΝΒΑ δεν ήταν τόσο ο χαρακτήρας του όσο το παιχνίδι του. Ένας από τους λίγους θρύλους των ανοικτών της Νέας Υόρκης που κατάφερε να παίξει μπάσκετ, έστω και στην Ευρώπη, και να βγάλει εκατομμύρια. Στο ΝΒΑ οι ιστορίες μιλούσαν για έναν παίκτη που διαφωνούσε έντονα με τους προπονητές του και δεν ακολουθούσε οδηγίες. Ισχύει, γιατί στο ΝΒΑ, ο Μπέρι έπρεπε να παίζει στο "3" για να επιβιώσει και αυτό δεν του άρεσε. Κοντός και αδύναμος για το "4" μπορούσε να σκοράρει όπως ήθελε, αλλά στο ΝΒΑ ακόμα και στα 80s αυτό δεν αρκούσε.

Τα του χαρακτήρα του, τα έζησαν πέντε ελληνικές ομάδες. Τυπικός, επαγγελματίας, όσο πληρωνόταν κανονικά, ο καλύτερος του παρκέ. Συμβιβάστηκε με την ιδέα πως δεν μπορούσε να παίξει στο ΝΒΑ όπως ήθελε και απόλαυσε μία μακρά καριέρα στα μέρη μας. Η ιδιαίτερη μεταχείριση αφορούσε στο πώς θα βρισκόταν εκείνη η ομάδα που θα... κάλυπτε τις αδυναμίες και θα του έδινε το ελεύθερο να κάνει όσα ήξερε στην επίθεση. Οι τίτλοι και η πορεία του αποδεικνύουν πόσο σημαντικός ήταν, σίγουρα ένας από τους καλύτερους παίκτες οι οποίοι αγωνίστηκαν στην Ελλάδα ως αποτελεσματικότητα. Ρωτήστε Ολυμπιακό, ΠΑΟΚ, Ηρακλή.

Γιατί λοιπόν δεν συγκρίνονται; Διότι ο μεγάλος σε ταλέντο και δυνατότητες παίκτης ήταν ο Τάρπλεϊ, αλλά την καριέρα την έκανε ο Μπέρι με μία απίστευτη συνέπεια για ένα παιδί με τέτοιο υπόβαθρο. Δύο τόσο διαφορετικές διαδρομές που κάπου θα μπορούσαν να συναντηθούν.