Το δώρο του Καλάθη στον Διαμαντίδη
Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τη νίκη του Παναθηναϊκού επί του Άρη και το μεγάλο δώρο του Καλάθη στον Διαμαντίδη.
Ο Νικ Καλάθης επέστρεψε στον Παναθηναϊκό με προφανή ρόλο να πάρει την σκυτάλη από τον Διαμαντίδη τα επόμενα χρόνια. Η ουσία όμως της παρουσίας του προσφέρει το σημαντικότερο δώρο: τον πραγματικό Δημήτρη Διαμαντίδη. Στα 35 του. Αλλά πολύτιμο όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχει απόμαχος αν η ομάδα και οι προπονητές βρουν τρόπο να επιμηκύνουν μία καριέρα.
Δικαίως ο Τζόρτζεβιτς θα πάρει τα πρώτα εύσημα αλλά περισσότερα αξίζουν σε εκείνους που πλήρωσαν πολύ ακριβά για να έρθει ο μοναδικός διαθέσιμος Έλληνας γκαρντ που μπορεί να ηγηθεί μίας ομάδας. Ο Πεδουλάκης έψαξε να βρει γκαρντ για να πλαισιώσουν τον μεγάλο αρχηγό, ο Ιβάνοβιτς νόμιζε πως ηταν στο 2004 και όχι το 2014, κανείς τους όμως δεν είχε αυτόν που θα επαναφέρει τον 3D. Συν βεβαίως της τεχνογνωσίας καθώς ο Σέρβος υπήρξε τόσο μεγάλο γκαρντ και γνωρίζει άριστα τί χρειάζεται να γίνει. Άλλο αν ο ίδιος δεν θα το δεχόταν ποτέ όσο έπαιζε.
Ο χαρούμενος Διαμαντίδης
Αυτή είναι και η διαφορά του Διαμαντίδη με όλους τους μεγάλους ηγέτες της ιστορίας: δεν έχει τον εγωισμό της βεντέτας. Δεν θέλει να πεθάνει στο γήπεδο φορώντας στο σορτσάκι σουτάροντας μέχρι παράλυσης. Ξέρει πως δεν μπορεί να πάρει πια μια ομάδα απο το χέρι και να της δώσει Ευρωλίγκα. Η αυτογνωσία του είναι ευχή, ιδιαίτερα φέτος. Φέτος που ο αρχηγός του Παναθηναϊκού καλείται να λειτουργήσει ως καταλύτης. Οι βαριές δουλειές στον Καλάθη όπως πρέπει να συμβαίνει. Δεν έχει καμία σχέση ο Διαμαντίδης του ΣΕΦ, του Αλεξάνδρειου με τον περυσινό. Ήρεμος, με καθαρό μυαλό, φρέσκος και κυρίως μοιάζει να το διασκεδάζει πάλι.
Στην δική του εικόνα επικεντρώνονται πολλά από την δύσκολη νίκη του Παναθηναϊκού στην Θεσσαλονίκη. Ο Άρης κάνει την πιο σοβαρή προσπάθεια να επιστρέψει και σε αυτό τον δρόμο, θέλει έναν ηγέτη. Δεν θα είναι ο Γκάλης, διότι ουδείς είναι, δεν θα ειναι Διαμαντίδης διότι το καλούπι είναι μοναδικό, θα πρέπει να είναι κάποιος που γύρω του θα κτιστεί ο επόμενος μεγάλος Άρης. Οι κιτρινόμαυροι, αναλογικά της χαώδους διαφοράς σε υλικό και την μεγάλη απουσία του καλύτερου ψηλού τους, ήταν καλύτεροι από τον αντίπαλο αλλά δεν είχαν τον ηγέτη, την προσωπικότητα να τους κρατήσει στο τέλος.
Ζητείται ηγέτης
Οι κυπελλούχοι πήραν μία πολύ σημαντική βαθμολογικά νίκη η οποία τους οδηγεί με απίστευτη ψυχολογία στο ντέρμπι που κρίνει το πλεονέκτημα έδρας. Πέραν της ψυχολογίας όμως σαφώς δεν είναι έτοιμοι και εμφανίζουν αρκετά ζητήματα ιδιαίτερα στην άμυνα διότι κάποια στιγμή θα βρεθεί η ομάδα που θα ευστοχήσει στα ελεύθερα σουτ. Παράλληλα είναι εμφανής η προσπάθεια για πιο επιθετικό κι ελεύθερο μπάσκετ.
Ο Αρης πάει σε αμυντικογενές μπάσκετ με τον Πρίφτη να μαζεύει δίπλα στον Μακλίν, φιλότιμους αμυντικούς. Αυτό που θέλει ειναι μία ηγετική φιγούρα για να στηρίξει μία σπουδαία προσπάθεια που έχει ανάγκη το ελληνικό μπάσκετ.
Η δε ψαλίδα δεν μικραίνει όσο κι αν ελπίζουμε.
