Τον κατάπιε ο κροκόδειλος

Δύο παιδιά που έκαναν μεγάλο όνομα στο μπάσκετ της Φλόριδα με διαφορά τρία χρόνια. Ποιος ξέρει ίσως σε κάποια από τα θερινά μονά ή 5-5 ο μεγαλύτερος σε ηλικία Νικ Καλάθης και γέννημα θρέμμα της πολιτείας, να άφηνε έξω να κοιτάει τον πιτσιρίκο από το Οχάιο Σέιν Λάρκιν. Σε παιδιά που έχουν παρεμφερή διαδρομή σε όλα τα σκαλοπάτια του αμερικάνικου μπάσκετ η ιεραρχία παίζει μεγάλο ρόλο. Βγαίνει δε και πολύ αργότερα σε κάθε διαμάχη τους.

Ο Λάρκιν μπορεί να έγινε ψηλότερη επιλογή στο ντραφτ, αλλά ο Καλάθης, ήταν από τους παικτες που έβλεπε συχνά στην τηλεόραση όταν πήγαινε λύκειο στην Φλόριδα. Ο τρόπος που διέλυσε ο γκαρντ του Παναθηναϊκού τον κινητήριο μοχλό της Μπασκόνια οδήγησε το παιχνίδι στην ανατροπή και την τελευταία φάση όπου ο Σίτο Αλόνσο έκρινε πως ο Αμερικανός δεν είχε την ψυχολογία να νικήσει τον Καλάθη.

Οπότε η μπάλα πήγε στον Γάλλο Μπομπουά που απλά είχε άγνοια κινδύνου. Και τον κατάπιε ο ...αλιγάτορας της Φλόριδα με την βοήθεια του Μπουρούση.Η νέα σπουδαία σε σημαςία νίκη για τον Παναθηναϊκό, είχε την υπογραφή του ηγέτη του και βέβαια του προπονητή του ο οποίος υποχρέωσε τον Αλόνσο να πάει σε...σκυλοκαυγά και όχι στο στυλ που βολεύει τους παίκτες του.

ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΝΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑΣ

Η επιτυχία έχει βαρύτητα διότι οι κυπελλούχοι συνεχίζουν να είναι ομάδα ειδικών συνθηκών, αναζητούν ταυτότητα, δεν υπάρχουν σταθεροί πόλοι εκτός του διδύμου Σίγκλετον-Καλάθη, ετοιμάζονται δε να προσθέσουν έναν ακόμα παίκτη που θέλει μπάλα την ίδια στιγμή που ο Τζέιμς σταθεροποιείται στον ρόλο του ελεύθερου σκοπευτή.

Κάθε νίκη μετράει από μόνη της πολλώ σε μάλλον όταν έρχεται με μέτρια εμφάνιση και σε μία εβδομάδα όπου την πάτησαν οι πιο πολλοί. Δεν υπάρχει...κακή νίκη ή ....διδακτική ήττα σε αυτό το φορμάτ. Κρατάς κάθε νίκη όπως έρχεται.Ιδιαίτερα όταν μιλάμε για έναν Παναθηναϊκό με παίκτες που διαθέτουν ιδιαίτερη ψυχολογία. Η νίκη γιατρεύει όλες τις πληγές, δεν καλύπτει σίγουρα τα κενά, δίνει σε ένα καινούργιο σύνολο, με νέο κόουτς, την δύναμη να συνεχίσει χωρίς το βάρος της πίεσης που ασκείται,.

Με την Μπασκόνια ο Πασκουάλ πίστεψε πως ο Σίγκλετον είναι ο... Μάτριξ που λέγαμε πριν μία εβδομάδα, και περίμενε πως θα τραβήξει την ομάδα σε άμυνα κι επίθεση για 40 λεπτά. Η επιλογή να παίζει στο τέσσερα ο Νίκολς αντί του Γκάμπριελ που εμφανώς δεν βοηθά, έστειλε το μήνυμα στην γρήγορη Μπασκόνια πως ο αγώνας θα κριθεί από την άμυνα και τις προσωπικότητες. Ο Καλάθης εξαφάνισε τον Λάρκιν και η μπάλα πήγε στον Μπομπουά ακριβώς όπως ήθελε ο Καταλανός. Μεγάλο παιχνίδι και ο Τζέιμς σε άμυνα κι επίθεση για δεύτερη φορά στον ρόλο του...10ριου. Ελεύθερος να παιξει όπως θέλει μπροστά αρκεί να πιέζει στην άμυνα.

Μόνο έτσι ήταν εφικτή η νίκη απέναντι σε ένα πιο έτοιμο και γρήγορο σύνολο. Ο Παναθηναϊκός οδήγησε στα ποσταρίσματα του Σεγκέλια ακόμα και στην υπερβολική παρουσία του Ντιόπ ο οποίος πήρε ριμπάουντ αλλά βάρυνε την επίθεση του Αλόνσο.

ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΜΕ ΠΡΟΟΔΟ

Μετά την νίκη, βεβαίως και ο Παναθηναϊκός βλέπει τα ζητήματά του καθώς αυτή την στιγμή γνωρίζει πως όσα λεπτά δεν δημιουργεί κάτι σε άμυνα ή επίθεση το δίδυμο Σίγκλετον-Καλάθη, οι αντίπαλοι επιστρέφουν πολύ γρήγορα και χάνονται διαφορές. Η βελτίωση είναι εμφανέστατη, το ίδιο και η πρόοδος δείγμα της δουλειάς του προπονητή γι αυτό και δεν έχει πολλούς λόγους να ανησυχεί. Πιο σωστά, αν δεν υπήρχε η προσθήκη του Τζεντίλε ο οποίος θα χρειαστεί τον χρόνο του να μπει στην αγωνιστική λογική και να κάνει την διαφορά, τότε οι πράσινοι θα είχαν πραγματικά πολύ λίγα ζητήματα αφού βελτιώνονται και είναι εμφανές.

Είναι μία ομάδα σε ανοδική πορεία στο κατάλληλο σημείο της σεζόν οπότε μπορεί να αντιμετωπίσει την πρόκληση της προσθήκης ενός σταρ. Ίσως σε άλλη χρονική στιγμή να ήταν πονοκέφαλος, αλλά με το σύνολο να σφυριλατείται από τις νίκες, τους ρόλους να ξεκαθαρίζουν πιο γρήγορα ή πιο αργά, ο ηγέτης να είναι αδιαμφισβήτητος, τότε ο Τζεντίλε είναι αρκετά έξυπνος ώστε να επιβεβαστεί στο...τρένο σε όποιο βαγόνι βρει ελεύθερο χωρίς να αναζητά την πρώτη θέση.