Τρέξτε γιατί... χάνεστε

Ο Τάσος Μαγουλάς γράφει για τους δύο "αιώνιους", τη μέχρι τώρα παρουσία τους στο τοπ-16 και το τι πρέπει να κάνουν στο εξής για να μην... χαθούν.

Τρέξτε γιατί... χάνεστε

Οι ελληνικές ομάδες έκλεισαν με θετικό ή μερικώς θετικό τόνο το πρώτο σκέλος του τοπ-16 κι έχουν άλλους επτά αγώνες για να σώσουν την σεζόν και καταρχάς να περάσουν στα πλέι οφ.

Στην Μόσχα ο Ολυμπιακός για 20 λεπτά πίστευε πως παίζοντας αργό μπάσκετ με πολλά ποσταρίσματα θα κόψει τον ρυθμό της ΤΣΣΚΑ. Μόλις κατάλαβε πως και οι μόνιμοι πρωταθλητές Ρωσίας είναι έτοιμοι, άρχισε να τρέχει μέχρι οι αλλαγές και οι διαιτητές να του κόψουν τον ρυθμό. Και οι δύο παράμετροι ήταν σημαντικοί, ο πρώτος αφορά στον Γιάννη Σφαιρόπουλο που μοιάζει να αποδέχεται την φύση της ομάδας και να είναι έτοιμος να της δώσει έναν σαφώς πιο γρήγορο χαρακτήρα.

Ο Ιτούδης ξέρει από... ΤΣΣΚΑ

Ο δεύτερος αφορά στην διοίκηση των πρωταθλητών Ελλάδας, όπως και όλων των ομάδων της Ευρωλίγκας από το 2005(όταν κάναμε για πρώτη φορά μνεία στα διαιτητικά επιτεύγματα υπέρ της ΤΣΣΚΑ), καθώς η επιλογή των διαιτητών να μην επιτρέψουν ΜΟΝΟ στον Ολυμπιακό να παίξει άμυνα, έκρινε σε μεγάλο βαθμό τον νικητή. Το ακόμα πιο επικίνδυνο είναι πως μόλις οι ερυθρόλευκοι βρήκαν τον ρυθμό τους, οι ρέφερι σαν να έπαιζαν συνεχώς στο μυαλό τους σαν...κασςέτα τις ατάκες του προπονητή Δημήτρη Ιτούδη για την άμυνα του ελληνικού συλλόγου σφυρίζοντας ακριβώς όσα κατά την γνώμη του, κόντρα στην Λαμποράλ, είναι παράτυπα.

Θα είναι μέγα σφάλμα πάντως να κατηγορήσει ο οποιοσδήποτε τον Έλληνα τεχνικό για την επιλογή του. Γνωρίζοντας άριστα πως ο προπονητής της ΤΣΣΚΑ θα εισακουστεί ασχέτως ονόματος , όπως όλα τα χρόνια, έκανε το καλύτερο για την ομάδα του απέναντι σε έναν μεγάλο αντίπαλο υπερασπιζόμενος τα συμφέροντα του συλλόγου του. Άλλωςτε στο παρελθόν υπήρξε...παθών. Το γεγονός πως ο Ολυμπιακός δεν πήγε υποψιασμένος, αυτό αποτελεί τροφή για σκέψη και ήσσονα προβληματισμό αφού μιλάμε για ισονομία ανάμεσα σε όλους τους εταίρους της Ευρωλίγκας.

Διότι το μείζον αφορά πρώτα στο πώς διαχειριστεί η παρέα του Σπανούλη τους επτά τελικούς. Θα περιμένει να βρεθεί πίσω στο σκορ για να τρέξει ή θα πατήσει το γκάζι; Ο Παπανικολάου θα είναι πολύ χρήσιμος για τα κοντά σχήματα ως "4" κάτι που είδαμε να πετυχαίνει στο ξεκίνημά του με τους Ρόκετς, όμως στο "5" μένουν δύο λύσεις υψηλού επιπέδου.

Μοιάζει νομοτελειακό ο Σφαιρόπουλος να προσθέσει παίκτη αλλά με δεδομένο πως θέλει αθλητή με προϋπηρεςία στην Ευρώπη, μοιάζει εξίσου ....νομοτελειακή, η επιλογή του Ντόρσεϊ αν αποδεσμευτεί από την Γαλατά. Αν θέλει ψηλό Ολυμπιακός, οφείλει να ολοκληρώσει την μετακίνηση άμεση ώστε να έχει ενα διάστημα πέντε-έξι προπονήσεων πριν τον τελικό με την Μπαρτσελόνα.

Η δικαίωση του ... Ματ

Να μην ξεχάσουμε και την δικαίωση του Λοτζέσκι. Η ομάδα του μόλις άλλαξε τρόπο επίθεσης, έκανε σπουδαία δουλειά. Οταν μάλιστα σταμάτησε να τον ψάχνει για ελεύθερα τρίποντα(2/6 τελικά) και ο Στρόμπερι πήρε την θέση του το παιχνίδι έγινε πολύ πιο γρήγορο. Ο Αμερικανός είναι ένας χρήσιμος συμπληρωματικός παίκτης, τον οποίο ομάδες όπως η ΤΣΣΚΑ σημαδεύουν από νωρίς στην άμυνα και δεν μπορεί να προσφέρει σε πολλούς τομείς. Λογικό είναι ο Σφαιρόπουλος αν θέλει να προστατεύσει αμυντικά έναν παίκτη, αυτός να είναι ο ηγέτης του.

Η ευλογία της... απουσίας

Ενα βασικό πρόβλημα του Παναθηναϊκού όλο αυτό τον καιρό είναι ο τρόπος που προετοίμαζε τα παιχνίδια. Έμοιαζε να περιμένει να δει τί θα συμβεί μέσα στην πορεία τους και από εκεί προσαρμοζόταν. Σπάνια έδειχνε συγκεκριμένες επιλογές τις οποίες υποστήριζε ως συλλογιστική από την αρχή ως το τέλος. Πότε λίγες αλλαγές, πότε περισσότερες, ήταν μία μπερδεμένη ομάδα.

Ακριβώς όπως ήταν στα πρώτα 20 λεπτά με την Εφές. Για 15 λεπτά έμοιαζε με τον οδοντωτό στην ανηφόρα και για πέντε λεπτά υπερταχεία.

Μετά ήρθε ο τραυματισμός του Διαμαντίδη. Η απουςία ενός τόσο σημαντικού μυαλού, υποχρέωσε τα καθ' ύλης αρμόδια μυαλά να επιλέξουν ένα πλάνο και να το τηρήσουν. Να το υποστηρίξουν ως το τέλος. Ο Ραντούλιτσα θα συνέχιζε να είναι το σημείο αναφοράς αλλά στο μοίρασμα περισςότερο, ο Καλάθης θα είχε το κουμάντο με τον Φελντέιν, ο Γιάνκοβιτς θα έπαιρνε πραγματικό ρόλο, επιθέσεις στοχευμένες.

Η ανάγκη να επιβιώσει η ομάδα χωρίς τον αρχηγό της, την έκανε να παίξει για πρώτη φορά μετά το ξεκίνημα της σεζόν, τόσο σοβαρά και συγκεντρωμένα στον στόχο. Δεν έβαλε δύσκολα ο Τζόρτζεβιτς αλλά αυτά τηρήθηκαν. Ο Ραντούλιτσα καλύφθηκε, τα λάθη περιορίστηκαν, η επίθεση είχε ρυθμό και κυρίως διάβαζε τα μις ματς για να δημιουργήσει ρήγματα. Οταν ο Παναθηναϊκός σκοράρει, θα παίξει και άμυνα, αυτό είναι δεδομένο.

Εξαιρετικός επίλογος μετά το τραγικό ξεκίνημα το οποίο όμως ακόμα του κοστίζει καθώς θα μπει στο β γύρο, με πρώτο στόχο στην πρόκριση και όχι την δεύτερη θέση. Δεν παίζει ρόλο μόνο το βαρύ όνομα, αλλά το γεγονός πως η αστάθεια που δείχνει, ιδιαίτερα στα...εύκολα, θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με δύο προσθήκες. Αυτή θα είναι η ευλογία ή η κατάρα. Δύο παίκτες εξαιρετικοί στο ατομικό παιχνίδι, με δυσκολία στο 5-5, τί ρόλους θα έχουν; Αν είναι αυξημένοι, αυτό σημαίνει πως ο Τζόρτζεβιτς ίσως πάει σε περισςότερο ατομικό μπάσκετ, με μεγαλύτερη ταχύτητα, αλλάζοντας τον κεντρικό του σχεδιασμό. Διότι είναι διαφορετικό να θες υψηλό σκορ και διαφορετικό να το κάνεις με έναν συνεχές πάνω-κάτω.

Τρεις "νέοι" παίκτες μαζί; Ρίσκο

Αν ήρθαν, όπως φαίνεται, ως συμπληρωματικοί τότε οι κυπελλούχοι θα πάρουν όσα μπορουν κυρίως με εύκολους πόντους στο ανοικτό γήπεδο, άμυνες(από τον Γουίλιαμς) και περιστασιακά ατομικές ενέργειες. Σουτ, είναι δύσκολο να στηριχθεί πάνω τους κάθε βράδυ.

Η λογική λέει πως ο Τζόρτζεβιτς και οι συνεργάτες του, θα πάνε το παιχνίδι στον Ραντούλιτσα και από θα ξεκινούν όλα. Η ομάδα θα επιμένει να ...ταϊσει τον σέντερ και η ομάδα θα τον κρατά πιο πολύ στο παρκέ καλύπτοντας τις αδυναμίες του. Ο Καλάθης δεν θα έχει όλο το βάρος στο κουβάλημα της μπάλας, προκειμένου να κάνει την δουλειά του στην άμυνα.

Το ερώτημα αφορά σε μία πιθανή τρίτη προσθήκη η οποία θα φορά ψηλό. Τον λεγόμενο "αθλητικό" ψηλό που ο Σέρβος προπονητής, δεν φαίνεται να θέλει να διαχειριστεί όπως έκαναν οι προκάτοχοί του, πολύ απλά διότι δεν πιστεύει σε αυτό το μπάσκετ. Από την χρήση του Γκιστ, γίνεται σαφές πως για τον Τζόρτζεβιτς αυτού του είδους οι ψηλοί πρέπει να εξυπηρετούν την ομάδα με σουτ, ποσταρίσματα και ριμπάουντ, χωρίς να χρειάζεται να κυνηγούν κοντούς στην άμυνα ή να παίζουν όλο το βράδυ πικ εν ρολ.

Τρεις παίκτες σε ένα σύνολο που ακόμα ψάχνει τα πατήματά του, βραχυπρόθεσμα, αποτελούν ρίσκο. Είναι προφανές πως η απόφαση της διοίκησης της ομάδας είναι σε αυτά τα επτά παιχνίδια να ανοίξει όλα τα χαρτιά και να ελπίζει πως έχει πολλούς... άσους.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Σωτήρης: Γεωργίου: Μεγάλος Παναθηναϊκός, μαχητής Ολυμπιακός

Παναθηναϊκός-Εφές 83-78

ΤΣΣΚΑ-Ολυμπιακός 92-85

News 24/7

24MEDIA NETWORK