Ντέρμπι του παραλόγου, απειλές πεζοδρομίου

Ο Θέμης Καίσαρης καταγράφει τα πεπραγμένα του ντέρμπι του παραλόγου στο ΟΑΚΑ και σχολιάζει τις απειλές πεζοδρομίου.

Ντέρμπι του παραλόγου, απειλές πεζοδρομίου

Το ντέρμπι της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό άφησε πολύ κόσμο ικανοποιημένο. Οι μόνοι που ίσως θα έμειναν δυσαρεστημένοι είναι όσοι περίμεναν τον αγώνα για να απολαύσουν ποδοσφαιρικό θέαμα, αν και είναι αμφίβολο το πόσοι είναι αυτοί και αν είχαν δίκιο να περιμένουν κάτι τέτοιο απ’αυτές τις ομάδες. Όλοι οι υπόλοιποι, χαρούμενοι.

Το κρέντιτ στον Πογέτ

Οι φίλοι της ΑΕΚ γιατί ήθελαν πολύ αυτήν τη νίκη. Με τον Πογέτ στον πάγκο δεν είχαν χάσει σε ντέρμπι, δεν είχαν δεχθεί καν γκολ, συνέχισαν το σερί και ταυτόχρονα έσπασαν το αήττητο του Ολυμπιακού. Δεν εντυπωσίασαν, δυσκολεύτηκαν ακόμα και με παίκτη παραπάνω, αλλά ούτως ή άλλως θα ήταν ουτοπικό να είναι ζητούμενο η ανωτερότητα απ’τη φετινή ΑΕΚ.

Ο Πογέτ επιβεβαίωσε ξανά πως είναι ικανός στη διαχείριση των ζητούμενων που του βάζει ο κάθε αγώνας. Εκτός των αλλαγών που έκανε στο πρώτο ημίχρονο και μετά την αποβολή του Μποτία, ο Ουρουγουανός δικαιούται κρέντιτ για τη συνολική εικόνα. Μπορεί ο Ολυμπιακός να μην είναι ομάδα που σε “πνίγει” και απειλεί πολύ σε σετ παιχνίδι, αλλά οι ερυθρόλευκοι είναι πολύ επικίνδυνοι στις αντεπιθέσεις.

Με πολλούς χαφ στο γήπεδο, πολύ τρέξιμο και μεγάλη προσοχή στον Φορτούνη ο Πογέτ “έκανε Σίλβα”. Περιόρισε όσο μπορούσε τον αντίπαλο χωρίς να νοιάζεται πολύ για την επίθεση μέχρι την αποβολή και κατάφερε με στόπερ τον Άρθο να μην έχει τελική προσπάθεια ο σέντερ φορ του πρωτοπόρου και αήττητου Ολυμπιακού.

Με τον καλύτερο τρόπο

Οι φίλοι του Ολυμπιακού κι αυτοί χαρούμενοι και γιατί όχι; Το αήττητο χάθηκε με τον καλύτερο τρόπο. Με δύο αποβολές και ένα πέναλτι, που σημαίνει πως και η ήττα μπορεί να αποδοθεί στον Καλογερόπουλο και βρέθηκε το ματς που θα γίνει η σημαία του “να ορίστε που λέτε πως μας ευνοούν, μας έσφαξαν”.

Στο μυαλό των “μα γιατί λέτε αυτά και δεν λέτε εκείνα, που είναι εκείνοι που έλεγαν τότε για να πούνε τώρα” ο Καλογερόπουλος είναι μάννα εξ ουρανού, ειδικά με το παρελθόν που έχει σε αγώνες του Ολυμπιακού.

Εκτός της επικοινωνίας το ματς βέβαια είχε την άσχημη είδηση του τραυματισμού του Πάρντο. Στο αγωνιστικό κομμάτι οι φίλοι του Ολυμπιακού δεν έγιναν σοφότεροι, εκτός κι αν δεν ήξεραν πως η ομάδα τους δυσκολεύεται απέναντι σε καλά οργανωμένες άμυνες και πως ο Μποτία είναι κίνδυνος-θάνατος αν βρεθεί ψηλά στο γήπεδο.

Οι απαντήσεις του Κασάμι

Θεωρώ πως στα καλά νέα μπορούν να κρατήσουν την αντίδραση και την εικόνα της ομάδας τους στο διάστημα που έμεινε με δέκα, αλλά πάνω απ’όλα την απόδοση του Κασάμι. Είναι υπερβολικό και αγγίζει τα όρια του παραλογισμού να ζούμε ξανά το ίδιο έργο με τον Κασάμι, να απαξιώνεται δηλαδή σταδιακά απ’τον Ιανουάριο και μετά και να αντιμετωπίζεται σαν μια μετριότητα που προσφέρει ελάχιστα.

Οι δηλώσεις του δεν τον τιμούν και προφανώς θα τιμωρηθεί γι’αυτές, αλλά στο χορτάρι έδειξε ξανά το πόσα μπορεί να προσφέρει, ειδικά στο διάστημα που ο Ολυμπιακός είχε αριθμητικό μειονέκτημα. Καλώς πήρε παιχνίδια ο Ζντιέλαρ, αλλά ειλικρινά δεν βλέπω τον λόγο να τον παρουσιάζουν κάποιοι ως έτοιμο ποδοσφαιριστή, ήδη ικανό να προσφέρει τα ίδια ή και περισσότερα απ’τον Κασάμι.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να έχει τις πωλήσεις στο μυαλό του και καλά κάνει αν θέλει να διαμορφώνει έτσι το ποιοι παίζουν και “βγαίνουν στη βιτρίνα”. Αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει μερίδα του Τύπου να αλλοιώνει την ποδοσφαιρική πραγματικότητα με το να παρουσιάζει ως πανέτοιμο τον ταλαντούχο αλλά “άγουρο” Ζντιέλαρ και ταυτόχρονα να “εξαφανίζει” απ’την κουβέντα τον Κασάμι, που ξαφνικά βρέθηκε να “παίζει επειδή ο μικρός πήρε κόκκινη με τον ΠΑΟΚ”.

Ντέρμπι παραλόγου και γέλιο για τη διαιτησία

Πάμε στα έξω-αγωνιστικά και πρώτα στα αστεία. Γιατί μόνο ως τέτοια μπορώ να εκλάβω τα σχόλια για τη διαιτησία απ’τους οπαδούς και των δύο ομάδων, αλλά και αρκετών αρθρογράφων. Είχε πολύ γέλιο το να διαβάζεις ΑΕΚτζήδες και Ολυμπιακούς να τσακώνονται για τις επίμαχες φάσεις και να λένε πράγματα που δεν θα έλεγαν ποτέ αν η φάση ήταν ανάποδα.

Οι ΑΕΚτζηδες λένε πως δεν δόθηκε καθαρό πέναλτι στον Ζουκουλίνι, παρότι βέβαια όταν ένα τέτοιο πέναλτι δίνεται στον Ολυμπιακό οι ίδιοι γίνονται έξαλλοι με την ευκολία που ο διαιτητής πάει στη βούλα. Οι Ολυμπιακοί ταυτόχρονα θεωρούν πως δεν υπάρχει τίποτα, γιατί τώρα το βλέπουν ότι ο Ζουκουλίνι τσιμπάει την μπάλα και πέφτει χωρίς να χρειάζεται την επαφή. Όταν ο παίκτης φοράει ερυθρόλευκα λένε μόνο “μα τον βρίσκει, είναι πέναλτι” και ανεβάζουν και φωτογραφίες.

Τα ίδια και στην αποβολή του Μποτία. Για τους Ολυμπιακούς δεν έχει γίνει τίποτα. Αν ήταν δικός τους παίκτης, θα είχαν βρει απ’την πρώτη στιγμή το καρέ που φαίνεται πως ο Μποτία πατάει τον Αραβίδη. Οι δε ΑΕΚτζήδες, εντελώς ερασιτέχνες στο συγκεκριμένο θέμα. Άλλος λέει τον τράβηξε, άλλος τον κλώτσησε, ελάχιστοι έχουν καταλάβει τι ακριβώς έχει γίνει στη φάση. Αν ήταν για δικό τους παίκτη θα έλεγαν “κανείς δεν έχει δει τίποτα μετά από τόσα ριπλέι, που το είδε με σιγουριά ο διαιτητής”.

Στη φάση του πέναλτι έπεσε το μεγάλο γέλιο. Ολυμπιακοί να λένε “χτυπάει στη μασχάλη”, ΑΕΚτζήδες να χρησιμοποιούν το εκπληκτικό “η μπάλα πηγαίνει στο τέρμα”, λες και παίζει ρόλο, και μετά όλοι μαζί να κοιτάνε το βίντεο και να μην μπορούν να συμφωνήσουν για το αν οι της ΑΕΚ έχουν μπει νωρίτερα στην περιοχή και αν ο Ρομπέρτο δικαιούται να κάνει ένα βήμα ή όχι.

Απίστευτα διασκεδαστικό να βλέπεις τους ΑΕΚτζήδες να παριστάνουν πως αν οι φάσεις ήταν εις βάρος τους θα τις έβλεπαν όλες σωστές και θα έλεγαν “ναι, έπρεπε να μείνουμε με δέκα” και ταυτόχρονα να παρατηρείς την προσπάθεια των Ολυμπιακών να τα βγάλουν όλα λανθασμένα με τον ίδιο τρόπο που τα βγάζουν όλα σωστά όταν είναι υπέρ τους. Το απόλυτο ντέρμπι του παραλόγου.

My two cents

Να πω και την άποψή μου για να πάμε μετά και στα σοβαρά: ο Μποτία πατάει τον Αραβίδη, ο επόπτης που είναι κοντά σηκώνει αμέσως τη σημαία για φάουλ, ο Καλογερόπουλος καλώς τον συμβουλεύεται και σωστά βγάζει κόκκινη, αφού ο Αραβίδης είχε την μπάλα μπροστά του και έβγαινε τετ-α-τετ.

Στη φάση του πέναλτι ο κανονισμός μιλάει για πρόθεση, απόσταση απ’την μπάλα και έκταση των χεριών που “μεγαλώνουν” τον όγκο του σώματος. Το χέρι στην μπάλα δεν πάει, το σουτ γίνεται από κοντά, όμως ο Μιλιβόγεβιτς έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά. Ένα στα τρία. Προσωπικά δεν θα το έδινα λόγω της μικρής απόστασης, αλλά ο διαιτητής μπορεί να κρίνει πως και μόνο η έκταση των χεριών είναι αρκετή. Παρόλα αυτά κίτρινη χωρίς πρόθεση δεν στοιχειοθετείται και αυτή είναι η μόνη απόφαση για την οποία ο Καλογερόπουλος δεν έχει άλλοθι.

Απειλές πεζοδρομίου

Όλα αυτά είναι μάλλον ασήμαντα μπροστά στα όσα έκανε ο Μελισσανίδης και έγραψε ο παρατηρητής στο φύλλο αγώνα. Ύβρεις έχουμε ακούσει ξανά, ατάκες του στιλ “δεν θα σφυρίξεις ξανά”, αλλά όχι τέτοιες ευθείες απειλές για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα.

Οι ομάδες μπορούν να λένε ο,τι θέλουν η μία για την άλλη και τους παράγοντές της, μπορούν ακόμα και να χρησιμοποιούν γλώσσα σαν κι αυτή της επίσημης θέσης του Ολυμπιακού μετά τον αγώνα. Υπάρχουν κανόνες γι’αυτές και είναι λυπηρό, αλλά έχουμε συνηθίσει πως στο πολεμικό κλίμα του ελληνικού πρωταθλητισμού οι εκφράσεις του ενός για τον άλλο είναι πάντα καφενειακές.

Αυτό που δεν θα πρέπει να γίνει αποδεκτό είναι όχι μόνο ένας παρατηρητής να προπηλακίζεται σε κοινή θέα, αλλά να γίνονται ευθείες απειλές για τη σωματική του ακεραιότητα και για τη ζωή του, με απειλές πεζοδρομίου. Ο Μελισσανίδης θα πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρά.

Οι αυστηρές ποινές του Κοντονή έχουν (μέχρι στιγμής) το αποτέλεσμα να διεξάγονται ντέρμπι και οι ομάδες να κάνουν τα πάντα για να μη γίνει το παραμικρό. Καιρός είναι να συμβεί το ίδιο και για δηλώσεις, συμπεριφορές, απειλές, ανακοινώσεις, θέσεις, κτλ, μπας και μπει ένα όριο στην ασυδοσία.

Και ας βρεθεί κάποια στιγμή ο χρόνος να αλλάξουν τις διατυπώσεις των κανονισμών. Γιατί αυτό το “αν η ομάδα είναι υπαίτια” είναι λες και κάποιος το έγραψε για να βρίσκουν παραθυράκι οι ομάδες και να μην την πληρώνουν εκείνες, παρά μόνο τα φυσικά πρόσωπα.

Μέχρι να γίνει αυτό, που δεν το βλέπω, αναμένω και την άποψη Παναθηναϊκού και ΠΑΟΚ για τη συμπεριφορά του Μελισσανίδη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Γεωργακόπουλος: Αλήθειες που δεν πρέπει να κρύψει η διαιτησία…

Τσάρλυ: Το ρεσιτάλ του Πογέτ, το λάθος του Σίλβα και ο ανόητος στόχος

News 24/7

24MEDIA NETWORK