Το τέλειο ντέρμπι του καφενείου

Το φετινό Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ ήταν το τέλειο ντέρμπι του καφενείου. Λίγο ποδόσφαιρο, αρκετό ξύλο και πολλή συζήτηση για διαιτησία. Ο,τι πρέπει δηλαδή για διαξιφισμούς αυτών που δεν νοιάζονται και πολύ για ποδοσφαιρική κουβέντα, σε καφενεία, site, social media, κτλ.

Απείλησε και απειλήθηκε λιγότερο από ποτέ

Οι νικητές πήραν το τρίτο τους φετινό ντέρμπι ενθουσιάζοντας σαφώς λιγότερο απ’τα προηγούμενα δύο. Ο Μάρκο Σίλβα είδε την ομάδα του να συμπληρώνει 270’ χωρίς να έχει δεχθεί γκολ σε φετινό ντέρμπι και το 1-0 με τον ΠΑΟΚ ήταν σίγουρα το παιχνίδι στο οποίο απειλήθηκε λιγότερο.

Ταυτόχρονα, είδε την ομάδα του να απειλεί λιγότερο απ’τα άλλα δύο. Στην Τούμπα ήταν “φωτιά” στην κόντρα στο πρώτο ημίχρονο και με την ΑΕΚ μπορεί να μην είχε καθαρή ευκαιρία (εκτός απ’το γκολ) μέχρι το 60’, αλλά μετά διέλυσε την Ένωση στις αντεπιθέσεις. Αυτή τη φορά ούτε αντεπιθέσεις είχε, ούτε διαστήματα μεγάλης πίεσης και ευκαιριών.

Χωρίς διακριθέντα στην επίθεση

Καθόλου τυχαία, στη λίστα των διακριθέντων για τους ερυθρόλευκους είναι δύσκολο να μπει κάποιος απ’τους παίκτες μπροστά απ’το δίδυμο των κεντρικών μέσων. Ο Ιντέγε πέρασε ανώνυμος, ο Φορτούνης είχε στιγμές, αλλά όχι διάρκεια, ο Ντουρμάζ έκανε κακό ματς, με πολλές λανθασμένες επιλογές, και ο Πάρντο έχει την παρουσία στις δύο κίτρινες του Τζαβέλλα.

Καθόλου τυχαία, μιας και ο Ολυμπιακός είχε ένα δίδυμο στον άξονα που άφηνε μόνο του τον Φορτούνη, αφού κανείς εκ των Μιλιβόγεβιτς-Ζντιέλαρ δεν έχει προσφορά στο τελευταίο κομμάτι του γηπέδου. Ένα τέτοιο δίδυμο παραπέμπει σε αγώνα όπου ο Ολυμπιακός θα αμυνθεί πολύ χαμηλά και θέλει να παίξει ταυτόχρονα με δύο εξάρια, κάτι που ο Σίλβα δεν έχει κάνει μέχρι τώρα.

Προβληματική χημεία στον άξονα

Όποιος εκ των Κασάμι-Καμπιάσο έπαιζε δίπλα στον Μιλιβόγεβιτς μπορούσε να ανέβει ψηλά, να κάνει μέτρα με την μπάλα, να προσφέρει στον χώρο έξω απ’την περιοχή, ακόμα και να “πατησει” σ’αυτήν, όπως κάνει ο Ελβετός. Ο Ζντιέλαρ δεν έχει απειλητικά μέτρα, απλώς “ταξιδεύει” την μπάλα με μακρινές μεταβιβάσεις και είναι ακόμα άγουρος, τόσο ως 6άρι όσο και ως 8άρι.

Κατανοώ πως ο Σίλβα ήθελε να δώσει ευκαιρίες στον νεαρό Σέρβο και μαζί και ένα ντέρμπι: ο Ζντιέλαρ έχει το πακέτο της μεταπωλητικής αξίας (μετά την παρουσία του στο Παγκόσμιο Νέων), αλλά χρειάζεται και συμμετοχές με την ομάδα του, χρειάζεται να φανεί περισσότερο στη “βιτρίνα”. Απλώς αποδείχθηκε πως το δίδυμο με τον Μιλιβόγεβιτς έχει προβληματική χημεία.

Το underlap του Ελαμπντελαουί

Παρόλα αυτά, στον Σίλβα πιστώνεται το σωστό διάβασμα του ΠΑΟΚ στα άκρα. Με τον Πορτογάλο στον πάγκο έχουμε δει πως ο Ολυμπιακός δεν ανεβάζει πολύ τα μπακ του, όπως συνέβαινε πχ επί Μίτσελ: τα ανεβάσματα είναι μετρημένα, ειδικά σε ματς με υπολογίσιμο αντίπαλο.

Ο Σίλβα είδε πως με το 4-2-3-1 του ΠΑΟΚ δεν υπήρχαν εσωτερικοί μέσοι να ντουμπλάρουν στο πλάι και μόνη κάλυψη στους μπακ του ΠΑΟΚ ήταν οι εξτρέμ. Ομάρ και Μαζουακού μπήκαν πολύ φουριόζοι στο ματς και το underlap του Νορβηγού, το ανέβασμα δηλαδή στο “μέσα κανάλι” και όχι στη γραμμή “έξω” απ’τον εξτρέμ, αποσυντόνισε τη διάταξη του ΠΑΟΚ και έδωσε το γκολ και τη νίκη στον Ολυμπιακό.

Παραδοχή σε Χατζηισαΐα

Για τον ΠΑΟΚ θα ξεκινήσω με παραδοχή. Είχα πολλές αμφιβολίες για το πως θα σταθεί ο Χατζηισαΐας. Βαρύ κορμί, ντεμπούτο σε μεγάλη ομάδα σε ντέρμπι, σε δύσκολη έδρα, απέναντι σε πολύ κινητικό φορ. Ο Χατζηισαΐας με διέψευσε. Έκανε πολύ καλό ματς, ίσως και εξαιρετικό αν σκεφτεί κανείς όλους αυτούς τους παράγοντες.

Είναι νωρίς ακόμα για κρίσεις όσον αφορά το πως μπορεί να σταθεί στον ΠΑΟΚ. Δεν είναι μικρός στα 23, αλλά δεν είναι και έτοιμος-έμπειρος για το βαρύ φορτίο του “στόπερ σε μεγάλη ομάδα”. Καλό για τον ίδιο πως ξεκίνησε τόσο καλά, σε μια ομάδα που έχει ανάγκη να βρει ένα σταθερό δίδυμο καθαρών στόπερ στο κέντρο της άμυνας.

Στάθηκε καλά και άσχημα μαζί

Στα υπόλοιπα, ο ΠΑΟΚ στάθηκε καλά και άσχημα μαζί. Καλά γιατί έδειξε χαρακτήρα μετά το γρήγορο πρώτο γκολ και στην ουσία ούτε πιέστηκε πολύ, ούτε απειλήθηκε στην κόντρα, που ήταν και ο μεγάλος φόβος μετά το 1-0. Άσχημα γιατί είχε μόνο μία τελική και γιατί ούτε σε αυτό το ματς έλυσε τα δύο βασικά του θέματα.

Θέματα που απ’τα σχόλια που λάβαμε στην Κυριακάτικη SUPERBALL καταλαβαίνω πως πλέον είναι ορατά στους φίλους του ΠΑΟΚ. Θέματα που συνδέονται μεταξύ τους.

4-3-3 και "Μπέρμπα"

Πρώτο θέμα, ο ΠΑΟΚ έχει από πέρσι ένα καλό δίδυμο στα χαφ με Τζιόλη και Κάτσε. Σ’αυτό ήρθαν να προστεθούν δύο καλοί παίκτες σε μια μεταγραφική περιόδο που δεν πήγε και τόσο καλά, ο Τσίμιροτ και ο Χαρίσης. Ένα κι ένα κάνουν δύο: 4-3-3, με τον Τζιόλη ως πρώτη επιλογή στον holding ρόλο, τον Κάτσε εσωτερικό μέσο και τους Τσίμιροτ-Χαρίση να εναλλάσσονται δίπλα του.

Δεύτερο θέμα, ο Μπερμπάτοφ. Ο Τούντορ έκανε το πρώτο, να τον βάλει. Καιρός να κάνει και το δεύτερο και να του δώσει τον ρόλο στην κορυφή της επίθεσης. Αφενός ο Κλάους είναι σε κατάσταση που δεν προσφέρει παρά ελάχιστα, αφετέρου ο Μπερμπάτοφ ταλαιπωρείται σ’αυτόν τον ρόλο του δεκαριού.

Είτε με 4-2-3-1, είτε με 4-3-3, ο Βούλγαρος πρέπει να πάρει συνεχόμενα ματς στην κορυφή. Εδώ θα είμαστε να συζητήσουμε αν ούτε τότε έχει πράγματα να δώσει στον ΠΑΟΚ, αλλά η ποδοσφαιρική λογική λέει πως πρώτα πρέπει να γίνει το σωστό και μετά να ακολουθήσουν οι κρίσεις.

Οριακά για Τούντορ

Η ήττα με 1-0, η συμμετοχή του Μπερμπάτοφ, η εμφάνιση των Χατζηισαΐα-Τσίμιροτ και οι φωνές του ΠΑΟΚ για τη διαιτησία έδωσαν το δικαίωμα στον Τούντορ να αποκτήσει μια σχετική ηρεμία. Σχετική γιατί έχει ακόμα αρκετά θέματα να λύσει, γιατί η ισχνή απειλή στο “Καραϊσκάκης” προφανώς και δεν είναι αποδεκτή και γιατί το Κύπελλο είναι αυτό στο οποίο δεν έχει περιθώρια.

Πιστώνεται τη συνοχή που έδειξε ο ΠΑΟΚ στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα, αλλά ήρθε η ώρα να το πάρει αλλιώς. Από την αρχή της σεζόν του αναγνωρίζουμε πως η δουλειά που ανέλαβε δεν ήταν εύκολη, έχει πολλά ελαφρυντικά, όμως πλέον τα πράγματα είναι οριακά γι’αυτόν.

Δημητρόπουλος, ο χειρότερος

Να τελειώσουμε με τη διαιτησία. Δεν είναι πως πριν το ματς είχα τον Δημητρόπουλο για καμία διαιτητάρα, κάθε άλλο. Το ντέρμπι τελείωσε με αυτόν ως τον χειρότερο του γηπέδου. Όχι γιατί έκανε λάθη, όχι γιατί του έτυχαν δύσκολες φάσεις. Χειρότερος γιατί οι φάσεις ήταν εύκολες και κυρίως γιατί σε δύο εξ αυτών δεν μπορεί να έχει το άλλοθι πως δεν είδε καλά.

Στο διπλό χτύπημα του Μιλιβόγεβιτς δεν μπορεί να πει πως έχασε τη φάση με τα τόσα κορμιά στην περιοχή. Την είδε και απλώς έδωσε επιθετικό φάουλ στον Μιλιβόγεβιτς. Είδε και την αγκωνιά του Μποτία και έδωσε κίτρινη κάρτα, ενώ είναι ξεκάθαρο πως ο στόπερ του Ολυμπιακού όχι μόνο χτυπάει με τον αγκώνα, αλλά τον έχει σηκώσει προς τα πάνω, με τρόπο που μόνο στο κεφάλι μπορεί να βρει τον Μπερμπάτοφ. Μόνο στο πάτημα του Τζιόλη στον Μποτία έχει ένα μικρό άλλοθι, αφού λόγω της διαγωνίου είναι μακριά απ’τη φάση και εκεί θα πρέπει να τον ενημερώσει κατάλληλα ο πρώτος βοηθός.

Αυτός με τη σειρά του έχασε την οριακή φάση με το οφσάιντ του Ντουρμάζ. Ο απέναντι, ο δεύτερος βοηθός δεν είναι μόνο πως σήκωσε τη σημαία σε δύο φάσεις που φάνηκε στη ζωντανή ροή πως είναι καθαρές. Εκτίθεται κυρίως για τη φάση που ο Μαζουακού έσπρωξε μπροστά του τον Μπερμπάτοφ με τα δύο χέρια και εκείνος δεν έδωσε τίποτα, με τον Δημητρόπουλο να σφυρίζει το φάουλ από 30-40 μέτρα μακριά. Φάση χωρίς μεγάλη σημασία, αλλά μάλλον ενδεικτική.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Σταύρος Γεωργακόπουλος: Ο Ρομπέρτο έβγαλε το πιο εύκολο μεροκάματο!

Τσάρλυ: Ο Τούντορ που σώθηκε, ο εφευρέτης Στραματσόνι και η ομάδα διαμαρτυρίας

Αντώνης Τσακαλέας: Ο ΠΑΟΚ έχασε με τον χειρότερο τρόπο

Ολυμπιακός - ΠΑΟΚ 1-0