Η μιζέρια του Παναθηναϊκού και η πτήση του ΠΑΟΚ

Ο Θέμης Καίσαρης καταγράφει τα συμπεράσματα που προέκυψαν από το ντέρμπι της Τούμπας, μεταξύ ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκού.

26 ΟΚΤ 2015

Το 3-1 του ΠΑΟΚ με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα είναι λογικό να προκαλεί περισσότερες συζητήσεις για τους ηττημένους, αλλά εμείς θα ξεκινήσουμε με τους νικητές.

Το διάστημα των αναταράξεων

Το σημειώσαμε απ’την πρώτη κιόλας αγωνιστική: "Ο ΠΑΟΚ είναι ένα αεροπλάνο που θα πρέπει να συναρμολογηθεί εν πτήσει. Κόλπα ζόρικα, όχι γιατί δεν γίνεται, αλλά γιατί δύσκολα γίνεται χωρίς βαθμολογικές απώλειες".

Ο Δικέφαλος έπρεπε να ξεκινήσει με νέο προπονητή, νέα διάταξη στο χορτάρι, νέους παίκτες για ενσωμάτωση στην ομάδα και ταυτόχρονα να παίζει σε Ελλάδα και Ευρώπη. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, είχε ένα πρόγραμμα χωρίς εύκολες νίκες στις πρώτες εννέα αγωνιστικές. Ξάνθη μέσα, Γιάννενα έξω, Βέροια έξω, ΑΕΚ μέσα, Ατρόμητος έξω, Ολυμπιακός μέσα, Ηρακλής έξω, Παναθηναϊκός μέσα, Αστέρας έξω.

Τα καλά νέα για ΠΑΟΚ

Που βρίσκεται τώρα ο ΠΑΟΚ; Η ομάδα του Τούντορ είναι κοντά στο να περάσει το διάστημα των αναταράξεων, να μπει σε μια ομαλή πτήση. Μένει το ματς στην Τρίπολη, το τελευταίο της δύσκολης αρχής. Την ίδια ώρα, στο χορτάρι τα πράγματα μοιάζουν καλύτερα απ’ότι στην αρχή.

Όχι, προφανώς και ο ΠΑΟΚ δεν έχει αγγίξει αγωνιστικό ταβάνι, ούτε δικαιούται να σκεφτεί πως όλα πάνε τέλεισ. Όμως, μπορεί να σκέφτεται πως τα καλύτερα είναι μπροστά. Ο Γλύκος επανήλθε κάτω απ’τα γκολποστ, όχι γιατί είναι world class λύση, αλλά για να φύγει ο πανικός και τα δώρα που σήμαινε η παρουσία του Όλσεν. Ο Σάμπο που ακόμα δεν με έχει πείσει στο 100% τουλάχιστον κατάφερε σιγά-σιγά να έχει μια πιο "κανονική" εικόνα στο χορτάρι, να μην είναι ο Μπίσκαν του 2015, ενώ ο Ζάιρο προσέφερε ουσιαστικά για πρώτη φορά.

Μπροστά το πράγμα δουλεύει ολοένα και καλύτερα. Σωστά ανεβάσματα των ακραίων μπακ, γρήγορες εναλλαγές στις παρυφές της κορυφής, συνδυασμοί με την μπάλα κάτω, γκολ και τελικές από παίκτες που δεν αγωνίζονται στη θέση φορ. Ο τραυματισμός του Μπερμπάτοφ είναι πλήγμα αν αποδειχθεί σοβαρός, αλλά ο Δικέφαλος παίρνει γκολ από πολλούς παίκτες και έχει πρώτο στις ασίστ τον Πέλκα με τρεις. Στην άμυνα ο βαρύς Κόστα εξακολουθεί να δημιουργεί ανασφάλεια, αλλά τουλάχιστον με την Κράσνονταρ μπήκε στο ροτέισον ο Μαλεζάς, προφανώς γιατί ο Τούντορ κατάλαβε πως το Πέμπτη-Κυριακή είναι απαγορευτικό για τα πόδια του 34χρονου Πορτογάλου.

Δεν είναι στόχος τώρα ο Ολυμπιακός

Κάποιος θα πει, "ωραία όλα αυτά, αλλά ο ΠΑΟΚ είναι ήδη 10 βαθμούς πίσω απ’τον Ολυμπιακό". Ναι, και με τις συνθήκες που ξεκίνησε το πρωτάθλημα η διαφορά απ’την κορυφή δύσκολα θα μπορούσε να είναι πολύ μικρότερη. Άντε να πούμε πως ο ΠΑΟΚ δεν θα γκέλαρε στην πρεμιέρα και δεν θα αυτοκτονούσε στο Καυτανζόγλειο. Και πάλι στο -6 θα ήταν.

Τον Δικέφαλο δεν θα πρέπει να τον απασχολεί ο Ολυμπιακός και νομίζω πως φαίνεται ότι δεν τον απασχολεί. Στη φετινή κούρσα ο ΠΑΟΚ τρέχει με αντίπαλο τον εαυτό του, τη δική του προσωπική βελτίωση, το χτίσιμο μιας ομάδας που για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια δεν θα είναι μιας χρήσης, μερικών μηνών, μέχρι να φύγει ο προπονητής, να προσληφθεί ο Γεωργιάδης με αναπάντητη και φτου κι απ’την αρχή.

Ανώτερος του Παναθηναϊκού

Κι αν πάντα χρειάζεσαι "λαγούς" στην κούρσα, ακόμα κι όταν τρέχεις για την πάρτη σου, τότε για τον ΠΑΟΚ αυτός είναι πρωτίστως ο Παναθηναϊκός. Τα τελευταία δύο χρόνια ο Δικέφαλος του Σαββίδη θα έπρεπε να έχει αφήσει πίσω του τον μνημονιακό Παναθηναϊκό του Αλαφούζου και απέτυχε παταγωδώς σ’αυτό. Το τέλος της φετινής χρονιάς θα πρέπει να έχει τον ΠΑΟΚ όχι ισάξιο του Ολυμπιακού, αλλά με σαφήνεια ανώτερο του Παναθηναϊκού.

Το διάστημα των αναταράξεων (πρέπει να) έχει περάσει, ο Δικέφαλος τώρα πρέπει να πετάξει πιο ψηλά. Γιατί πλέον ο Παναθηναϊκός μπαίνει (ξανά) σε δύσκολο μονοπάτι.

Πίσω στη μετά-Καμπάλα εποχή

Για να πάμε και στον ηττημένο, ο Παναθηναϊκός επέστρεψε στην κατάσταση που ήταν μετά τον αποκλεισμό απ’την Καμπάλα και την ήττα στη Νέα Σμύρνη. Κάποιος θα πει "μα καλά, μπορεί ένα 90λεπτο να φέρει μια ομάδα πίσω στην κατάσταση που βρισκόταν πριν ενάμιση μήνα, σαν να μη μεσολάβησε τίποτα;"

Γιατί, τι μεσολάβησε; Τέσσερις νίκες, οι τρεις στη Λεωφόρο, με τέρματα 8-1. "Όταν μιλάμε οι αριθμοί κλείνουν στόματα", είπε ο Αναστασίου μετά το 3-1 με τον ΠΑΣ, ενώ παραμονές του ντέρμπι δήλωσε "η άμυνά μας δείχνει πως είναι το δυνατό μας σημείο, αλλά και η επίθεση είναι δυνατή, έχουμε ωριμάσει σαν ομάδα και είναι δύσκολο να μας κερδίσει κάποιος".

Ναι, πολύ δύσκολο, ο ΠΑΟΚ χρειάστηκε 14 λεπτά για να τελειώσει το παιχνίδι. Ο Αναστασίου απ’την ωρίμανση και την καλή αμυντική λειτουργία πήγε σε δηλώσεις για μπλακ-άουτ μετά το πέναλτι του Μπερμπάτοφ. Όσον αφορά την επίθεση, πραγματική δύναμη. Καρδιοχτύπησε όλο το ματς η άμυνα του ΠΑΟΚ.

Ένα φοβικό και δυσλειτουργικό 4-4-1-1

Δεν είναι το τελικό σκορ που εκθέτει τον Παναθηναϊκό. Είναι ο τρόπος της ήττας και κυρίως η προσέγγιση του αγώνα και η εικόνα της ομάδας. Ο Αναστασίου φόρεσε ξανά το 4-4-1-1 που εφάρμοσε στην Ξάνθη και είχε υιοθετήσει και πέρσι στο Καραϊσκάκης, για να έχει δύο παίκτες σε κάθε πλευρά.

Μόνο που ποτέ δεν το έκανε με τον Κουτρουμπή στα χαφ, έναν παίκτη που ως μέσος μπορεί να σταθεί μόνο σε διατάξεις με τρεις κεντρικούς, όχι με δίδυμο. Ταυτόχρονα, στην Ξάνθη είχε τουλάχιστον βασικό τον Καλτσά, ώστε στη μία πλευρά να έχει έναν εξτρέμ, δεν έπαιξε με Καρέλη-Αμπέντ στα άκρα.

Ομάδα που έχει ωριμάσει, δεν καταρρέει

Το αποτέλεσμα ήταν ένας Παναθηναϊκός που δεν μπορούσε να παίξει ούτε άμυνα ούτε επίθεση. Ομάδα που έχει ωριμάσει δεν καταρρέει μετά το 1-0 σε ντέρμπι. Ομάδα που δεν φοβάται και πιστεύει έχει σχέδιο να απειλήσει, δεν κατεβαίνει στην Τούμπα χωρίς τρόπο να επιτεθεί, με όλες τις προπονητικές επιλογές να αφορούν την προσαρμογή στον αντίπαλο. Ομάδα που δουλεύει σωστά είναι πιο φρέσκια απ’αυτήν που είχε παιχνίδι την Πέμπτη, δεν χάνει όλες τις προσωπικές μονομαχίες.

Έχει τέτοιο γκολ;

Ας σκεφτεί κάποιος όλα τα φετινά γκολ του Παναθηναϊκού και ας βρει ένα που να μοιάζει με το γκολ που πέτυχε ο Ροντρίγκες. Δεν μιλάμε βέβαια για την αδυναμία του Ταυλαρίδη να διώξει, αλλά για την ανάπτυξη σε μικρό χώρο. Πέλκας στον Ζάιρο, κάθετη με τη μία, παίκτης που έρχεται από πίσω έτοιμος να εκτελέσει, την ώρα που άλλοι δύο παίκτες (Σάμπο, Μακ) είναι ελεύθεροι και μπορούν να πάρουν την μπάλα για να τελειώσουν κι αυτοί φάτσα με την εστία.

Έχει τέτοιο γκολ φέτος ο Παναθηναϊκός; Έχει συνειδητοποιήσει κανείς πως ο Μπεργκ έχει 13 τελικές σε 693’, που σημαίνει πως εκτελεί κάθε 53’ λεπτά, ούτε καν δύο φορές στο ματς; Και ποια είναι τα γκολ που πέτυχε σ’αυτές τις νίκες μετά τον Πανιώνιο; Μακρινό σουτ του Αντζαγκούν, φάουλ του Νάνο, κεφαλιά του Τελάντερ και σουτ του Ταυλαρίδη σε στημένο, αντεπίθεση με τον Καρέλη, γκολ του Αμπέντ μετά από κλέψιμο, σουτ του Καρέλη έξω απ’την περιοχή. Ποια είναι η επιθετική παραγωγή, ποια είναι η αμυντική λειτουργία:

Οι τέσσερις νίκες δεν έκαναν καλό

Η τετράδα αγώνων ανάμεσα στις δύο ήττες από Πανιώνιο και ΠΑΟΚ δεν έκανε καλό στον Παναθηναϊκό. Στην επιφάνεια του έδωσε ηρεμία, αλλά δεν άλλαξε κάτι. Δεν άλλαξε το γεγονός πως η ομάδα δεν έχει πίστη και καταρρέει στην πρώτη αναποδιά. Δεν άλλαξε το γεγονός πως ο Αναστασίου αυτή τη στιγμή νοιάζεται περισσότερο να αποδείξει πως έχει δίκιο, κάτι που φαίνεται διαρκώς στις δηλώσεις του, αλλά και στο γεγονός πως δεν έκανε αλλαγή στην Τούμπα στο ημίχρονο με την ομάδα του να χάνει 3-0.

Η μιζέρια δεν δικαιούται χρόνο

Υποθέτω πως κάποιοι θα αναρωτηθούν πως γίνεται η ομάδα που είναι στο -10 να πρέπει να αισθάνεται καλύτερα απ’αυτήν που είναι στο -6. Επιστρέφω την ερώτηση σε όσους την έκαναν. Πως γίνεται ο οπαδός του Παναθηναϊκού να είναι χάλια με μια ήττα στην Τούμπα ενώ είναι μόνο έξι βαθμούς πίσω; Γίνεται γιατί στον ΠΑΟΚ δικαιολογείται η σκέψη πως τα καλύτερα έρχονται, την ώρα που ο Παναθηναϊκός επιμένει σε κάτι που έχει τελειώσει.

Όλοι το έχουμε κάνει σε διάφορες σχέσεις στη ζωή μας, προσωπικές ή επαγγελματικές, έχουμε επιμείνει σε κάτι που έχει λάβει τέλος. Όλοι αργότερα καταλάβαμε πως απλώς χάσαμε χρόνο. Η μιζέρια δεν δικαιούται ούτε μια μέρα παραπάνω, όσο δύσκολο και πικρό και αν είναι το αντίο.