Κάντε συλλαλητήριο εναντίον του Παναθηναϊκού

Ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε απ’τον Ατρόμητο στο Περιστέρι και έμεινε εκτός των ημιτελικών του Κυπέλλου. Πλέον οι πράσινοι έμειναν χωρίς σοβαρό στόχο απ’τις αρχές Φεβρουαρίου, αφού δεν μπήκαν ποτέ στην διεκδίκηση του πρωταθλήματος, αποκλείστηκαν δυο φορές στην Ευρώπη, έχασαν το στόχο του Κυπέλλου και πλέον τους μένουν τα play-off, όπου κι εκεί μένει να δούμε αν θα θέλουν να βγουν πρώτοι ή δεύτεροι.

Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται σε μια θέση που είναι άθλια για μια ομάδα: θα παίζουν για να παίζουν, χωρίς πραγματικά σοβαρό στόχο, χωρίς διακύβευμα. Είδηση; Όχι και τόσο μεγάλη, τόσο αναπάντεχη. Από την εκπομπή της Τρίτης με τον Τσάρλυ έλεγα στον Sport24 Radio πως δεν δικαιολογείται μεγάλη αισιοδοξία για τη ρεβάνς στο Περιστέρι.

Αποτυγχάνει στα must-win

Όχι μόνο λόγω της προβληματικής εικόνας του Παναθηναϊκού ή της αγωνιστικής ανόδου του Ατρομήτου. Δεν δικαιολογούνταν αισιοδοξία πολύ απλά γιατί ο Παναθηναϊκός έχει απολέσει προ πολλού την ικανότητα για σκληρή και σοβαρή παρουσία στους αγώνες που δεν πρέπει να χάσει.

Στα ευρωπαϊκά προκριματικά τα έκανε θάλασσα με Σταντάρ, Μπριζ και Καμπάλα, πέρασε μόνο τη Μίντιλαντ κι αυτή γιατί το πρώτο παιχνίδι στη Λεωφόρο έληξε 4-1 και έκανε μάλλον διαδικαστική τη ρεβάνς. Στο Κύπελλο αποκλείστηκε πέρσι απ’την Ξάνθη μέσα στο γήπεδό του, ενώ τη χρονιά που το κατέκτησε ήταν η μόνη που νίκησε σε παιχνίδι χωρίς αύριο, όταν απέκλεισε στην παράταση τον ΟΦΗ μετά την ήττα με 1-0 στο Ηράκλειο.

Δεν χρειάζεται καν να επιστρέψουμε στο καλοκαίρι που ο Παναθηναϊκός αποκλειόταν από Οντένσε και Μακάμπι παρότι τότε δεν είχε μνημονιακό ρόστερ. Αρκεί μόνο μια ματιά σε όσα έχουν γίνει απ’το καλοκαίρι του 2013 για να καταλάβει κανείς πως σε must win συνθήκες ο Παναθηναϊκός συνηθίζει να αποτυγχάνει. Αυτό έκανε και τώρα. Το αντίθετο θα ήταν λόγος αναγνώρισης και ανάλυσης. Τώρα δεν χρειάζεται μεγάλη έκπληξη και ανάθεμα, παρά μόνο μια πιο γενική ματιά.

Οι κάποιοι που δεν θέλουν να διαβάζουν

Κάποιοι βλέπετε επιμένουν όλο αυτό το διάστημα. Κάποιοι δεν ήθελαν να διαβάζουν για τα λάθη του Αναστασίου και συνέχισαν να μη θέλουν να διαβάζουν για τα πειράματα του Στραματσόνι. Δεν ήθελαν να διαβάζουν πως ταλαιπωρείται ο Εσιέν, πως ο Μπεργκ είναι άφαντος και αυτό ο Παναθηναϊκός δεν το αντέχει, πως οι τρεις εξτρέμ είναι πείραμα καταδικασμένο σε αποτυχία.

Κάποιοι δεν ήθελαν να διαβάζουν πως ο Αλαφούζος θυμίζει Σαλιαρέλη όταν βγαίνει και λέει πως ο Ζέκα αποβλήθηκε για το τίποτα και πως για τη βία δεν φταίνε οι οπαδοί, αλλά ο Κοντονής. Κάποιοι επέμεναν να μην καταλαβαίνουν πως δεν γίνεται μια ομάδα να φερθεί όπως πρέπει όταν ο αρχηγός χάνει την ψυχραιμία του και ο πρόεδρος λέει “αδικία”. Κάποιοι αρνούνται να καταλάβουν πόσο επικίνδυνη (αλλά και μειωτική για όποιον την υιοθετεί) είναι η ρητορική που λέει πως για τη βία φταίει η διαφθορά.

Κάποιοι δεν καταλάβαιναν πως είναι μειωτικό για τον Παναθηναϊκό να λέει πως με τον Ολυμπιακό δεν έγινε τίποτα και να θέλει να κάνει συλλαλητήριο για όσα συνέβησαν. Κάποιοι θεωρούσαν σωστό σύσσωμος ο σύλλογος να ασχολείται με την τιμωρία της Θύρας 13 και με το αν θα επιτραπεί ή όχι η μετακίνηση των οπαδών στο Περιστέρι. Κάποιοι έγιναν έξαλλοι με το ΠΑΟ, θρησκεία, κατάντια 13.

Κάποιοι δεν έβλεπαν τίποτα κακό στο πόσο κοντά ήταν και είναι ο Αλαφούζος με τα παιδιά στο πέταλο. Κάποιοι θεωρούσαν λογικό να δίνει συνεντεύξεις στο ραδιόφωνό τους, να απευθύνεται κυρίως σ’αυτούς όταν ξεκίνησε το εγχείρημα της Παναθηναϊκής Συμμαχίας, να τους χαρακτηρίζει "το πιο ενεργό κομμάτι του κόσμου", χωρίς να καταλαβαίνει πως δουλειά του είναι να ενεργοποιήσει τους ανενεργούς.

Για να πάμε και πιο πίσω, κάποιοι θεωρούσαν λογικό να αφήνει η διοίκηση υπόνοιες για στημένους ποδοσφαιριστές και να κάνει πογκρόμ εναντίον τους. Θεωρούσαν λογικό να παίζει ο Μαρίνος αντί του Καραγκούνη, να έχει τα κλειδιά της ομάδας ο Φερέιρα και ένας Βαρέλα που ποτέ κανείς δεν είδε τη φάτσα του. Για να επιστρέψουμε στα πρόσφατα, κάποιοι θεωρούσαν λογική τη στήριξη στον Αναστασίου μετά την Μπριζ και την Καμπάλα, κάποιοι ενοχλούνταν όταν διάβαζαν για πεταμένα λεφτά για τον Εσιέν και πως πως ο Παναθηναϊκός πρέπει να φτιάξει ομάδα σαν να μην τον έχει αποκτήσει.

Θα συνεχίσουν στα ίδια

Δεν γνωρίζω πόσοι είναι αυτοί οι κάποιοι. Είναι σίγουρα αυτοί στο πέταλο και όσοι κινούνται μέσα και γύρω απ’τον Παναθηναϊκό οργανισμό. Όσοι ικανοποιούνται βλέποντας την ομάδα τους να έχει μετατραπεί σε οργανισμό διαμαρτυρίας κατά του Ολυμπιακού και πολέμου στον Μαρινάκη, στην ΕΠΟ και στη διαφθορά.

Αυτοί δύσκολα θα αλλάξουν. Δεν έχουν αλλάξει τόσο καιρό, δεν νομίζω πως θα τους μεταπείσει ένας αποκλεισμός στο Κύπελλο. Σιγά. Θα τα βάλουν με τους παίκτες, ο Στραματσόνι θα βρεθεί σε δυσμένεια και η ζωή συνεχίζεται. Κανένας προβληματισμός για τη συνολική λογική του συλλόγου, καμία μετάνοια. Όλα καλά, σε 10-15 μέρες συνεχίζουμε στο ίδιο τροπάριο.

Είναι θλιβερή μειοψηφία

Δεν ξέρω πόσοι είναι. Όμως, είμαι σίγουρος πως είναι θλιβερή μειοψηφία όταν συγκριθούν με τον υπόλοιπο κόσμο του Παναθηναϊκού. Τον κόσμο που απέχει. Τον κόσμο που βλέπει την ομάδα του στην τηλεόραση, ενίοτε πάει και στο γήπεδο, αλλά δεν μιλούσε για αλήτες ρουφιάνους δημοσιογράφους και εχθρούς της ομάδας όταν διάβαζε και σκεφτόταν όλα τα παραπάνω.

Τον κόσμο που αφρίζει με όλη αυτήν τη συμπεριφορά του συλλόγου, που το φέρεσθαι τον εκνευρίζει πολύ περισσότερο απ’το είναι. Γιατί το είναι, την ποδοσφαιρική αδυναμία, μπορεί να το δεχθεί στο όνομα της αγάπης για τον σύλλογο. Το φέρεσθαι είναι που δεν αντέχει, γιατί αυτό είναι επιλογή και δεν δέχεται πως η τεράστια αυτή ομάδα που υποστηρίζει έχει επιλέξει μια τέτοια συμπεριφορά, για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα.

Ένα συλλαλητήριο κατά του Παναθηναϊκού

Συλλαλητήριο κατά της διαφθοράς και υπέρ των οργανωμένων και της τιμωρίας τους; Όχι κύριοι, όχι. Πραγματικό συλλαλητήριο θα ήταν αυτό που όλοι οι φίλοι του Παναθηναϊκού, όλοι αυτοί οι μη οργανωμένοι έβγαιναν στον δρόμο για να φανερώσουν την αντίρρησή τους σε όσα συμβαίνουν στην ομάδα τους. Αυτό θα ήταν συλλαλητήριο με πραγματικό νόημα τη διαμαρτυρία.

Όχι εναντίον των απέναντι, των κακών, της εγκληματικής οργάνωσης, του Μαρινάκη, της ΕΠΟ. Ένα συλλαλητήριο εναντίον του ίδιου του Παναθηναϊκού απ’τους ανθρώπους που τον αγαπάνε χωρίς απαραίτητα να ανήκουν σε κάποιο σύνδεσμο, απ’τους ανθρώπους που αντέχουν τα προβλήματα της ομάδας, αλλά δεν αντέχουν να τη βλέπουν να φέρεται και να λειτουργεί έτσι.

Ίσως, ένα τέτοιο συλλαλητήριο να έδειχνε σ’αυτούς που τρέχουν τον Παναθηναϊκό πως μπορεί ο γιαλός να είναι στραβός, αλλά και η ομάδα βαδίζει στραβά, πολύ στραβά. Το κρίμα είναι πως δεν θα γίνει γιατί καλώς ή κακώς όλος αυτός ο κόσμος δεν μπορεί να οργανωθεί για κάτι τέτοιο. Χρειάζεται κάποιος να παρουσιαστεί και να σε ενώσει για μια τέτοια δράση.

Τέτοιος δεν υπάρχει και ο Παναθηναϊκός θα συνεχίζει να πιστεύει πως βαδίζει σωστά και πως έχει τη στήριξη του "κόσμου" σ’αυτό, χωρίς να αντιλαμβάνεται όχι μόνο το πόσο λανθασμένη είναι η λογική του, αλλά κυρίως το πόσοι φίλοι της ομάδας την αποδοκιμάζουν.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Τσάρλυ: Πήγε αποκλεισμένος στο Περιστέρι

Κριτής: Επειγόντως στο χειρουργείο ο Παναθηναϊκός!

Ετοιμάζει προσφυγή για Βλαχοδήμο ο Ολυμπιακός

Ατρόμητος - Παναθηναϊκός 1-0