Ο δρόμος του Σίλβα, ο Ιντέγε και η πισίνα του Δέλλα
Ο Θέμης Καίσαρης γράφει τα θέλω του Μάρκο Σίλβα από τον Ολυμπιακό, για το... γεμάτο ματς του Ιντέγε κόντρα στην ΑΕΚ και την αχρείαστη κίνηση του Δέλλα.
Μετά το παιχνίδι του Ολυμπιακού στην Ξάνθη το κείμενο τελείωνε με τις εξής σκέψεις: “Περιμένω με ενδιαφέρον να δω τι ομάδα θέλει να φτιάξει ο Σίλβα. Ομάδα πρωτοβουλίας που δουλεύει διαρκώς το πως να ανοίγει άμυνες και ίσως θα έχει ένα θέμα στο reactive παιχνίδι ή μια ομάδα που θέλει να είναι σωστή πίσω απ’την μπάλα, να παίζει σωστά το transition και δεν θα είναι το καλύτερό της οι οργανωμένες άμυνες”.
Δεν συνηθίζω να βιάζομαι όταν μιλάμε για τέτοια συμπεράσματα και ακόμα και τώρα δεν θα βάλω οριστικά τη σφραγίδα. Νομίζω όμως πως ο αγώνας με την ΑΕΚ έδωσε μία ακόμα απάντηση μετά απ’αυτές που είχαμε ήδη πάρει στα Πηγάδια, στο Λονδίνο και στην Τούμπα.
Ένας reactive Ολυμπιακός, “φωτιά” στην κόντρα
Είναι σαφές πως ο Σίλβα θέλει τον Ολυμπιακό ως μια καλή reactive ομάδα. Σωστή πίσω απ’την μπάλα, όχι με πίεση πολύ ψηλά, αλλά με ένταση στο χώρο του κέντρου και τις γραμμές κοντά. Με επιθετικό όπλο τις καλές αντεπιθέσεις και την έμφαση στις στημένες φάσεις, χωρίς διάθεση να πάρει πολλά ρίσκα για να γίνει πιο παραγωγική σε σετ παιχνίδι.
Και επειδή “καμία” ομάδα δεν είναι εξίσου καλή και στα δύο στιλ παιχνιδιού, ο reactive Ολυμπιακός δεν “πετάει φωτιές” απέναντι σε οργανωμένη άμυνα. Φάνηκαν όλα το παιχνίδι με την ΑΕΚ, που δεν ήταν κόντρα σε μεγάλο αντίπαλο όπως αυτό με την Άρσεναλ, που δεν ήταν εκτός έδρας όπως αυτό στην Τούμπα.
Ήταν στο Φάληρο, σε αγώνα που ο Ολυμπιακός ήταν αναμενόμενο να νικήσει. Προσωπικά περίμενα με τεράστιο ενδιαφέρον να δω πως θα παρουσιαστούν οι πρωταθλητές σε ματς που θα τους έδινε το ρόλο του αφεντικού. Και σ’αυτό το 4-0 φάνηκε τι θέλει ο Σίλβα και τι μπορεί η ομάδα, μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Παραγωγή φάσεων απέναντι σε οργανωμένη άμυνα και ομάδα που τρέχει πολύ, σχεδόν μηδενική. Ελάχιστα έως μηδενικά επιθετικά ρίσκα, γκολ από στημένη φάση και μετά έλεγχος του αγώνα και “πάρτι” στις αντεπιθέσεις.
Αυτός είναι ο Ολυμπιακός προς το τέλος του Οκτωβρίου, μετά από επτά αγωνιστικές στην Ελλάδα και δύο παιχνίδια στον όμιλο του Champions League. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως θα παραμείνει ακριβώς έτσι. Ο Σίλβα μέχρι στιγμής έχει πάρει λίγα από Πάρντο, Ερνάνι και Σεμπά απέναντι σε οργανωμένες άμυνες. Με την πάροδο του χρόνου και με τη βοήθεια του επιπέδου των ομάδων του πρωταθλήματος οι φίλοι του Ολυμπιακού θα δουν και πολλές καθαρές ευκαιρίες απέναντι σε οργανωμένες άμυνες.
Χωρίς επιθετικά ρίσκα, με ισορροπία
Όμως, νομίζω πως σ’αυτή τη στιγμή της σεζόν είναι σαφής ο δρόμος στον οποίο έχει βάλει τον Ολυμπιακό ο Σίλβα. Έναν δρόμο μπορείς να διαλέξεις απ’τους δύο, ή δουλεύεις για να είσαι το αφεντικό ή για να είσαι καλός πίσω απ’την μπάλα, και ο Πορτογάλος δουλεύει τον δεύτερο. Με την ΑΕΚ να αμύνεται καλά και μαζικά και τον Τσόρι να επιστρέφει από αποχή, η παραγωγή ήταν ισχνή. Εκεί που φάνηκε το τι αρέσει στον Σίλβα και το πως σκέφτεται τώρα την ομάδα του είναι στο πως διαχειρίστηκε αυτό το διάστημα.
Πέρσι πχ ο Μίτσελ για να γίνει ο Ολυμπιακός πιο επιθετικός και να βρει την απειλή που δεν του έδιναν οι εξτρέμ, είχε τους ακραίους του μπακ να παίζουν πολύ ψηλά. Ομάρ και Μαζουακού έπαιζαν ως εξτρέμ και ο Ολυμπιακός είχε κακή αμυντική ισορροπία όταν έχανε την μπάλα. Υποθέτω θυμάστε τα προβλήματα που είχε στις κόντρες των αντιπάλων, ειδικά χωρίς στόπερ που αισθάνονται καλά ψηλά στο γήπεδο.
Το Σάββατο ο Σίλβα έβλεπε την ομάδα του να μην φτιάχνει φάσεις απέναντι στην ΑΕΚ, αλλά δεν είχε σε καμία περίπτωση τη διάθεση να θυσιάσει κάτι απ’την αμυντική του ισορροπία: τα ανεβάσματα των ακραίων του μπακ ήταν μετρημένα, ελεγχόμενα. “Υπομονή, θα βρούμε φάσεις και απ’τα στημένα, δεν υπάρχει λόγος να γίνουμε ευάλωτοι αμυντικά”. Κι όταν έγινε το 1-0, το μόνο που χρειαζόταν ο Ολυμπιακός και ο Σίλβα ήταν την ΑΕΚ να χάσει την αμυντική της συνοχή. Γι’αυτό φρόντισε ο Δέλλας, όπως μάλλον έχει γίνει κατανοητό σε όλους και θα δούμε και στη συνέχεια.
Αναγνώριση στον Ιντέγε
Ο Ιντέγε βρήκε δίχτυα για δεύτερο σερί ματς στην Ελλάδα, αυτή τη φορά όχι σε αντεπίθεση και αποθεώθηκε απ’τον Τύπο. Πριν φτάσουμε στο γκολ του, θα πρέπει να σταθούμε στα υπόλοιπα. Ο Ιντέγε έκανε ένα πολύ γεμάτο ματς και πριν το γκολ, χωρίς καν να απειλήσει την ΑΕΚ. Με κίνηση σε όλο το πλάτος της επίθεσης, ακούραστος να υποδέχεται την μπάλα, να παίρνει μαζί του τους αμυντικούς, να κρατάει “ζωντανές” τις επιθέσεις.
Ο Ολυμπιακός εξακολουθεί να μην του φτιάχνει πολλές φάσεις, δείγμα κι αυτό της δουλειάς που θέλει ακόμα η ομάδα στην επίθεση απέναντι σε ομάδες που περιμένουν. Ο Ιντέγε έχει μόλις εννέα τελικές προσπάθειες σε 409’ συμμετοχής στη Super League, μία κάθε 45’. Πολύ μικρό νούμερο για τον βασικό φορ μιας ομάδας σαν τον Ολυμπιακό, που έχει ξεκινήσει με επτά στα επτά. Όμως, ο Νιγηριανός δουλεύει πολύ στο χορτάρι. Μέχρι στιγμής δουλεύει αυτός για την ομάδα περισσότερο απ’ότι δουλεύει η ομάδα για να φτιάξει φάσεις για εκείνον. Μεγάλο παράσημο γι’αυτόν, που δεν ξέρω αν θα του το έδινε κανείς αν δεν έβρισκε ξανά δίχτυα.
Όχι πως το γκολ είναι αμελητέο. Κίνηση που μάθαμε να λέμε “σεντεφορίσια”. Επιθετικού που μετά την περιστροφή ξέρει πως δεν χρειάζεται να σουτάρει δυνατά ή να σημαδέψει τη μεγάλη γωνία, αλλά αρκεί ένα “κούφιο” συρτό στην κλειστή και ο τερματοφύλακας θα μείνει όρθιος. Ο Ιντέγε δούλευε πολύ στο γήπεδο ακόμα και πριν αρχίσει να σκοράρει. Του έλειπε η αυτόματη εκτέλεση, το τελείωμα χωρίς δεύτερη σκέψη, το να ενεργεί “λυμένος” μπροστά απ’το τέρμα.
Πλέον το έχει κι αυτό. Εκείνο που μένει να δούμε είναι κατά πόσο στην πορεία, με την αυτοπεποίθηση που δίνουν τα γκολ θα μπορεί να φτιάξει και φάσεις για τον εαυτό του, να αυξήσει από μόνος του τις τελικές που έχει σε κάθε παιχνίδι.
Η αχρείαστη κίνηση του Δέλλα
Πάμε και στην ΑΕΚ. Διάβασα αρκετούς που χαρακτήρισαν “ποδοσφαιρικό έγκλημα” την αλλαγή του Σιμόες με τον Μπουονανότε, διάβασα και άλλους που θεώρησαν πως ήταν μια κίνηση λογική, που απλώς δεν του βγήκε και τίποτα παραπάνω.
Κλίνω προς την πρώτη άποψη. Προσωπικά δεν θεωρώ πως το σωστό επίθετο για την κίνηση του Δέλλα είναι το “λανθασμένη”, τέτοιες γίνονται πολλές. Ήταν κίνηση αχρείαστη. Υπάρχει η άποψη πως με το σκορ στο 1-0 ο Δέλλας ήταν αναγκασμένος να ρισκάρει και διαφωνώ 100%. Να ρισκάρει γιατί; Ναι, έχανε 1-0. Αλλά δεν είναι πως το ματς ξέφευγε απ’τον έλεγχο της ΑΕΚ, πως είχε εικόνα που έπρεπε να αλλάξει δραστικά.
Γιατί να αλλάξεις;
Η Ένωση ήταν πίσω στο σκορ από στημένη φάση, δεν είχε δεχθεί άλλη καθαρή ευκαιρία πλην του γκολ και προσπαθούσε να παίξει στην κόντρα. Είχε σωστή συμπεριφορά πίσω απ’την μπάλα, καλό ντρουμπλάρισμα στον Ντουρμάζ, τον Σεμπά σχεδόν εκτός αγώνα και δεν είχε αφήσει τον Τσόρι να γυρίσει και να δει την εστία, χάρις στη δουλειά του Γιόχανσον, με τον Σιμόες να έχει το ρόλο του να πιέζει στην μπάλα. Λίγα λεπτά πριν την αλλαγή του Δέλλα το κλέψιμο και το ανέβασμα του Ντιντάκ είχαν φέρει τον Μπαρμπόσα σε θέση βολής.
Είσαι ένα γκολ πίσω, στην έδρα ενός δύσκολου αντιπάλου, που έχει ευρωπαϊκό ματς την Τρίτη και κυρίως, πολύ καλύτερα και περισσότερα όπλα από εσένα. Είναι αχρείαστο να ρισκάρεις, είσαι εκεί που θέλεις να είσαι. Τον έχεις μπλοκάρει όσο μπορείς, το πάρτι που κάποιοι περίμεναν δεν έχει γίνει, έχεις φτάσει στο 60’ χωρίς να σου έχουν κάνει πολλές φάσεις, δεν έχεις περάσει διάστημα “κόλασης”, είσαι μόλις ένα γκολ πίσω και μπορεί να βρεις και 1-2 φάσεις να κάνεις τη ζημιά στο τέλος. Ποιο είναι το πρόβλημα; Γιατί χρειάζεται μια τόσο μεγάλη αλλαγή στο σχέδιο, γιατί να μπει ο Ιντέγε με τον Φορτούνη με την μπάλα στα δίχτυα μετά από διώξιμο του Σιόβα;
Ναι, θα φρεσκάρεις την ομάδα, αλλά γιατί να αλλάξεις λογική σε κάτι που δουλεύει; Το ταμπλό μπορεί να γράφει 1-0, αλλά το χορτάρι λέει πως έχεις πετύχει ο,τι ήθελες πριν ξεκινήσει ο αγώνας. Θα ήθελες παρόλα αυτά να είσαι πιο απειλητικός; Κανένα πρόβλημα, να μπει κάποια στιγμή ο Μπουονανότε, να βάλεις και τον Κρισάντους αφού αυτόν έχεις, ίσως να φρεσκάρεις τη μεσαία σου γραμμή με έναν εκ των Ανάκογλου-Κορδέρο. Όχι όμως να αλλάξεις τόσο πολύ ένα σχέδιο όταν αυτό πηγαίνει καλά, όχι να κατεβάσεις τον Μάνταλο χαμηλά λες και παίζεις εντός με τον Ατρόμητο.
Έπεσε στην πισίνα με πολίστα
Ακόμα κι αν έμενε το 1-0, χωρίς η ΑΕΚ να καταφέρει να γίνει πιο απειλητική απέναντι σε μια ομάδα που έχουμε δει πως ξέρει να αμύνεται, ποιος θα έλεγε κάτι στον Δέλλα; Έχει δα τα επιθετικά όπλα για κάτι καλύτερο, πως να είναι καλύτερος στην κόντρα; Ίσα-ίσα που αν έμενε το 1-0 ο Ολυμπιακός μπορεί να ήταν αυτός που θα μάζευε γκρίνια από κάποιους που θα περίμεναν να διαλύσει την ΑΕΚ και να τις βγάζει διαρκώς φάσεις και ο Δέλλας αυτός που θα έπαιρνε κρέντιτ για το πόσο καλύτερα παρουσιάστηκε η ομάδα του σε σχέση με την Τούμπα απέναντι σε αντίπαλο πολύ καλύτερο.
Ο Δέλλας έκανε κάτι εντελώς αχρείαστο. Και δεν είναι πως απλώς δεν του βγήκε, είναι πως δεν το χρειαζόταν και δεν γινόταν και να του βγει. Να ανοίξεις τόσο πολύ το ματς ενώ χάνεις 1-0 εκτός έδρας, απέναντι σε αντίπαλο που ξέρει να αμύνεται και να βγάζει αντεπιθέσεις, κόντρα σε ομάδα που είναι πιο ποιοτική και έχει και περισσότερες λύσεις από σένα είναι σαν να θες να παίξεις ξύλο με πολίστα και να πέφτεις στην πισίνα για να τον δείρεις στο νερό. Εκεί ούτε θα τον ακουμπήσεις, εκεί θα σε πνίξει χωρίς να ιδρώσει.
Κρίμα
Κρίμα, γιατί μ’αυτην την επιλογή ο Δέλλας ακύρωσε όλον τον σωστό σχεδιασμό του αγώνα, την προσπάθεια που έκανε η ομάδα του για 63’ με χειρότερα υλικά απ’του αντίπαλου. Και ακόμα μεγαλύτερο κρίμα γιατί με τέτοιες διαχειρίσεις σε εγχώρια ντέρμπι ο Τραϊανός δείχνει πως σ’αυτό το κομμάτι έχει ακόμα πολλά να μάθει, αλλά δίνει λαβή στους απ’έξω να κρίνουν αρνητικά συνολικά τη δουλειά του.
Δουλειά καθόλου εύκολη με το ρόστερ που του έχει δοθεί φέτος.
