Η ευλογία και κατάρα του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό

Ο Θέμης Καίσαρης γράφει για το υπόβαθρο του πειθαρχικού παραπτώματος των Γκιστ, Φελντέιν και Χέινς. Ποιοι παίκτες πήγαν στον "Αστέρα" μετά τον αποκλεισμό από την Μπασκόνια.

Η ευλογία και κατάρα του Ομπράντοβιτς στον Παναθηναϊκό

Πολλές φορές αυτά τα συμβάντα παίρνουν μεγαλύτερη έκταση απ’αυτήν που τους αξίζει. Παίκτες που βγαίνουν και περνάνε καλά, παίκτες που πάνε για μπάνιο στον Αστέρα ή φωτογραφίζονται στη Μύκονο, παίκτες που παραβιάζουν το ωράριο. Συνήθως η έκταση είναι ανάλογη με την πορεία της ομάδας τους και με τα τελευταία αποτελέσματα.

ΤΑ ΠΑΡΑΠΤΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΘΗΚΕΣ

Αν ο παίκτης παραβιάσει το ωράριο σε ομάδα που κερδίζει, το θέμα “λύνεται εσωτερικά” χωρίς φωνές και αφορισμούς. Αν βγει μετά από ήττα, τότε και χωρίς να να παραβιάσει το ωράριο μπορεί κάλλιστα να βρεθεί στο στόχαστρο και να στραφούν όλοι εναντίον του.

Οι παίκτες της Εθνικής στο ποδόσφαιρο έγιναν “Εθνική Μυκόνου” όταν βρέθηκαν να χάνουν απ’τα Φερόε και να αποκλείονται απ’το Euro. Στο ίδιο νησί πήγαιναν διακοπές και μετά το Μουντιάλ της Βραζιλίας, αλλά κανείς δεν τους έλεγε τίποτα.

Είναι το ποιος, είναι το πότε, είναι το σε ποια ομάδα και υπό ποιες συνθήκες. Ως συνήθως, οι κρίσεις δεν είναι σταθερές. Ο ίδιος οπαδός θα σου πει “παιδιά είναι, δεν είναι καλόγεροι” και όταν οι συνθήκες είναι διαφορετικές θα φωνάζει “δεν ντρέπονται, εμείς κλαίμε για την ήττα και αυτοί τα πίνουν με γκόμενες”.

Τα γράφω στην αρχή του κειμένου για να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω διάθεση ούτε να κάνω κήρυγμα εναντίον των παικτών του Παναθηναϊκού που ξενύχτησαν μέχρι το πρωί το βράδυ της Δευτέρας, ούτε βέβαια να τους βγάλω λάδι με επιχειρήματα τύπου “πως κάνετε έτσι, όλοι έχουμε κάνει κάτι μικροί”.

“Και τίποτα δεν είναι όπως παλιά”

Το θέμα μου δεν είναι ο Γκιστ, ο Φελντέιν και ο Χέινς. Έκαναν ο,τι έκαναν, προφανώς 100% λανθασμένα. Το γνωρίζουν και οι ίδιοι. Ούτε το δάχτυλο έχει νόημα να τους κουνήσει κανείς, ούτε υπεράσπιση σε κάτι τόσο έκδηλα λανθασμένο χρειάζονται.

Το θέμα είναι το περιβάλλον. Το θέμα είναι ο μπασκετικός Παναθηναϊκός. Γιατί το συγκεκριμένο παράπτωμα έχει κάποιες ιδιαιτερότητες. Οι τρεις Αμερικανοί δεν ξενύχτησαν στην Αθήνα, αλλά στη Θεσσαλονίκη. Δεν είναι η πόλη που κάνει τη διαφορά, είναι το καθεστώς.

ΓΥΡΙΣΑΝ ΣΤΟ ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ

Όταν ο Παναθηναϊκός παίζει εντός έδρας, οι παίκτες το βράδυ βγαίνουν, όπως συμβαίνει σε όλες τις ομάδες. Προφανώς αυτό δεν τους δίνει το δικαίωμα να “κλείνουν” το μαγαζί και μετά να πηγαίνουν για πατσά, αθλητές είναι και οφείλουν να μην ξενυχτάνε λες και είναι φοιτητές. Παρόλα αυτά, όλες οι ομάδες μπορούν να έχουν κάποιους που το παρακάνουν. Συνέβαινε, συμβαίνει και πάντα θα συμβαίνει.

Όμως, ο Παναθηναϊκός έπαιζε στη Θεσσαλονίκη. Οι παίκτες δεν πήγαν σπίτια τους μετά τον αγώνα, αλλά στο ξενοδοχείο. Στους εκτός έδρας αγώνες είναι μέλη μιας αποστολής. Ταξιδεύουν μαζί, μένουν μαζί, επιστρέφουν μαζί. Έχουν κανόνες. Γκιστ, Φελντέιν και Χέινς δεν είναι πως ξενύχτησαν, είναι που το έκαναν ενώ γνώριζαν πως το ξημέρωμα θα επιστρέψουν στο ξενοδοχείο της ομάδας.

ΗΤΑΝ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Πολύ διαφορετικό απ’το να βγουν στην πόλη τους, εκεί που έχουν τις παρέες τους και το ελεύθερο της εξόδου μετά από αγώνα. Οι τρεις Αμερικανοί ξενύχτησαν εκτός έδρας, ενώ ήταν μέλη της αποστολής, έμεναν στο ξενοδοχείο της ομάδας και το τελευταίο αποτέλεσμα έλεγε πως είχαν άλλον έναν αγώνα σε 48 ώρες.

Εντελώς διαφορετική περίπτωση απ’το “είδα τον τάδε στον Ρέμο το βράδυ της Κυριακής” και το “ο Εσιέν είχε πιει λίγο παραπάνω”. Και εκεί θα τα βάλεις με τους παίκτες και εκεί υπάρχει παράπτωμα, αλλά δεν μπορείς να μιλήσεις για ευθύνη της ομάδας. Τι να κάνει, να φορέσει στους παίκτες δαχτυλίδι στο πόδι λες και είναι φυλακισμένοι;

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΟΝ ΣΥΛΛΟΓΟ;

Στην περίπτωση Γκιστ, Φελντέιν και Χέινς ο Παναθηναϊκός δέχθηκε ένα μεγάλο πλήγμα. Όχι γιατί έχασε τη Δευτέρα, όχι γιατί μπορεί να χάσει απόψε. Το πλήγμα αφορά την ίδια του την εικόνα, την εικόνα της επαγγελματικής λειτουργίας που βγάζει προς τα έξω. Τι συμβαίνει σ’έναν σύλλογο όταν η αποστολή είναι εκτός έδρας για να δώσει δύο αγώνες και τρεις παίκτες φεύγουν απ’το ξενοδοχείο για bar hoping και επιστρέφουν σ’αυτό για ύπνο το ξημέρωμα;

Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΖΟΤΣ

Από τότε που έφυγε ο Ομπράντοβιτς, η κουβέντα γυρίζει διαρκώς γύρω απ’αυτόν που κάθεται στον πάγκο. Πεδουλάκης, Ιβάνοβιτς, Τζόρτζεβιτς, ξανά Πεδουλάκης, με ένα διάλειμμα Αλβέρτη. Μεταγραφές, ξένοι, συστήματα, αλλαγές, πεντάδες, αμυντικά και επιθετικά plays. Η σκιά του Ζοτς είναι βαριά, η κληρονομία του τεράστια και όταν πλέον δεν είναι εδώ όλοι νομίζουν πως εκείνος τα έκανε τέλεια και οι επόμενοι τα κάνουν όλα λάθος.

Προφανώς και δεν είναι έτσι, αλλά αυτό συμβαίνει όταν τελειώνει μια δυναστεία, όταν αποχωρεί κάποιος που έκατσε σε μια ομάδα τόσο πολύ που έφτασε να γίνει σύμβολό της, σήμα-κατατεθέν.

ΕΧΕΙ ΑΠΟΛΕΣΕΙ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

Μήπως όμως δεν λείπει μόνο η προπονητική παρουσία του Ομπράντοβιτς και ο πακτωλός χρημάτων του παρελθόντος;

Αν λείπει μόνο η αξία του Ζοτς ως κόουτς και τα μεγάλα μπάτζετ, τότε ΟΚ, ο Παναθηναϊκός έχει απλώς χαμηλότερο αγωνιστικό ταβάνι. Το βλέπουμε, το ξέρουμε, οι πράσινοι δεν έχουν παρουσία στο Final Four μετά τον Ομπράντοβιτς. Ένα και ένα κάνουν δύο.

Μήπως όμως μαζί με τον Σέρβο έχουν σιγά-σιγά απολέσει και τη συνολική σωστή λειτουργία του συλλόγου; Πως είναι δυνατόν τρεις παίκτες να θεωρούν πως μπορούν να βγουν και να γυρίσουν ο,τι ώρα θέλουν την περίοδο που κρίνεται ο Νο1 στόχος της χρονιάς, ενώ ξέρουν πως θα γίνουν αντιληπτοί, αφού θα επιστρέψουν στο ξενοδοχείο;

ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΑ

Όλοι λένε “ο Ζοτς δεν θα έπαιρνε αυτόν τον παίκτη, δεν θα έκανε αυτήν την αλλαγή, θα είχε άλλα συστήματα, δεν θα έκανε αυτό το φάουλ, θα βελτίωνε τον τάδε, κτλ”. Τελικά αυτό που θα έπρεπε να συζητάνε περισσότερο είναι τι θα συνέβαινε ή δεν θα συνέβαινε εκτός παρκέ, γύρω απ’αυτό.

Κάποιος θα πει “μα δεν ήταν ιδιοκτήτης ή πρόεδρος του Παναθηναϊκού, προπονητής ήταν”. Ναι, αλλά όχι. Γιατί μετά από τόσα χρόνια, τόσες επιτυχίες έρχεται ένα σημείο που προσωπικότητες σαν τον Ζοτς υπερβαίνουν τα στενά όρια του “είμαι προπονητής”. Η παρουσία τους φτάνει να καθορίζει τα πάντα. Ευλογία για τον κάθε σύλλογο όσο αυτό κρατάει, κατάρα όταν τελειώνει.

“ΜΕ ΤΟΝ ΖΟΤΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΤΑΝ ΑΥΤΟ”

Γιατί όταν τελειώνει καταλαβαίνεις πως δεν έχεις να αναπληρώσεις μόνο μία θέση και τις στενές αρμοδιότητές της, αλλά πολλές περισσότερες. Και τελικά το σημαντικότερο “με τον Ομπράντοβιτς δεν θα γινόταν αυτό” δεν αφορά μεταγραφές, παίκτες, ήττες-νίκες, συστήματα, αλλά αυτό το κρούσμα των τριών Αμερικανών.

Δεν είναι το παράπτωμα μιας βραδιάς, είναι οι αμφιβολίες που δημιουργεί για το πως λειτουργεί ο σύλλογος, αμφιβολίες που δεν ακουμπάν τον Πεδουλάκη ή τον Τζόρτζεβιτς, αλλά τον οργανισμό γύρω απ’την ομάδα.

Δεν είναι λάθος αλλαγή και “κακή” ήττα για να πεις “χάσαμε, προχωράμε, συνεχίζουμε”. Είναι δείγμα πως τα πράγματα δεν είναι όπως ήταν και σε άλλους τομείς εκτός απ’αυτούς που ξέρουμε (ρόστερ, μπάτζετ, κτλ). Πράγματα που δεν λύνονται με το ετήσιο “φύγε εσύ, έλα εσύ” σε παίκτες και προπονητές.

ΕΓΧΩΡΙΑ ΣΚΗΠΤΡΑ

Ακόμα και έτσι, εννοείται πως ο Παναθηναϊκός μπορεί να κλείσει τη χρονιά ως Πρωταθλητής Ελλάδας. Μπορεί να ανακτήσει τα εγχώρια σκήπτρα που έχασε πέρσι. Σε μια τέτοια περίπτωση οι φίλοι του θα λένε “τίποτα δεν έχει αλλάξει”. Και μάλλον δεν θα προσθέτουν το “και τίποτα δεν είναι όπως παλιά”.

Θα το προσθέσουν όταν θα φύγει και ο Διαμαντίδης. Ταπεινά θεωρώ πως ισχύει ακόμα και τώρα που ο Μήτσος είναι ακόμα στο παρκέ.

Μέχρι να δούμε τι θα φέρει το τέλος της φετινής σεζόν για τον Παναθηναϊκό, μια τελευταία σημείωση. Την επομένη του αποκλεισμού απ’την Μπασκόνια τέσσερις παίκτες του Παναθηναϊκού βρέθηκαν στον Αστέρα της Βουλιαγμένης να κάνουν ηλιοθεραπεία. Οι τρεις Αμερικανοί που ξενύχτησαν τη Δευτέρα στη Θεσσαλονίκη και ο Νικ Καλάθης.

ΗΛΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΑ

Πιστός σε όσα έγραψα στην αρχή του κειμένου, δεν θα πω πως αποτελεί κάποιο έγκλημα η παρουσία τους εκεί, ούτε θα δικαιολογήσω τους φίλους του Παναθηναϊκού που εκείνη την ημέρα τους κοιτούσαν με μισό μάτι, ακριβώς γιατί ήταν η επομένη ενός αποκλεισμού. Τα είπαμε, τα ξεκαθαρίσαμε, δικαίωμά τους είναι.

Το κακό είναι πως τα κομμάτια του παζλ, με μεγαλύτερο τη βόλτα στα Λαδάδικα και τα μπουζούκια μέχρι πρωίας, δεν φτιάχνουν και την καλύτερη συνολική εικόνα. Κυρίως όταν υπάρχουν κοινοί πρωταγωνιστές σ’αυτά τα κομμάτια.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ:

Εκτός οι τρεις "ξενύχτηδες" μετά από απόφαση του Πεδουλάκη
Τα νυχτοπερπατήματα Γκιστ, Χέινς και Φελντέιν και η τιμωρία

News 24/7

24MEDIA NETWORK