Το χαστούκι στη Ρεάλ και οι άμυνες 8Χ8

Ο Κρόιφ το είχε πει πιο απλά απ’όλους και το θυμηθήκαμε πρόσφατα όταν έφυγε απ’τη ζωή: “Το θέμα στην άμυνα είναι ο χώρος. Αν πρέπει να μαρκάρεις έναν ολόκληρο κήπο, είσαι ο χειρότερος. Αν πρέπει να μαρκάρεις μερικά μέτρα, είσαι ο καλύτερος. Όλα είναι θέμα μέτρων”.

Δύο διαφορετικές εικόνες και ο Κασεμίρο

Σάββατο 2 Απριλίου, Μπαρτσελόνα-Ρεάλ. Η ομάδα του Ζιντάν παίζει με 4-3-3, αμύνεται μ’ένα σφιχτό 4-5-1, παίζει χαμηλά και έχει 32% κατοχή. Αμύνεται καλά, χτυπάει στην κόντρα, νικά με ανατροπή και παίκτη λιγότερο. Ο Κασεμίρο στη θέση 6 είναι ένας απ’τους ήρωες. Είναι παντού, σε όλες τις μονομαχίες, κάνει τρία κλεψίματα και σπάει τα κοντέρ με 8/12 κερδισμένα τάκλινγκ.

Τετάρτη 6 Απριλίου, Βόλφσμπουργκ-Ρεάλ. Η ομάδα του Ζιντάν παίζει ξανά με 4-3-3, αλλά αυτή τη φορά επιτίθεται, ανεβάζει τα μπακ της και έχει 60% κατοχή. Δεν αμύνεται καλά, έχει κενά στις αντεπιθέσεις, δεν φτιάχνει πολλές καθαρές ευκαιρίες, χάνει 2-0. Ο Κασεμίρο στη θέση 6 είναι “τραγωδία”. Κάνει το πέναλτι, λείπει στο 2-0, έχει δύο κλεψίματα, μόλις 1/2 κερδισμένα τάκλινγκ.

Όταν ο χώρος ήταν μικρός, ο Κασεμίρο έλαμψε και μαζί του όλη η Ρεάλ, που έκανε αυτό που ξέρει καλά. Όταν οι χώροι άνοιξαν, ο Κασεμίρο “πνίγηκε” και η Ρεάλ ούτε καλά αμύνθηκε, ούτε επιθετικά απείλησε. Τα μέτρα και ο ρόλος έκαναν τη βασική διαφορά. Άλλα το reactive παιχνίδι (που η Ρεάλ άλλωστε υπηρέτησε και με τον Μουρίνιο και με τον Αντσελότι) και άλλο το να είσαι αφεντικό.

Εφιαλτική βραδιά του Ντανίλο

Το Σάββατο η Ρεάλ ήταν αυτή που έβρισκε χώρους και κάλπαζε στην κόντρα, την Τετάρτη ήταν αυτή που κοιτούσε τους άλλους να καλπάζουν. Ο Ντανίλο πήρε τη θέση του Καρβαχάλ στην αρχική ενδεκάδα και πέρασε εφιαλτική βραδιά απέναντι στον Ντράξλερ και τον Άρνολντ που ερχόταν κι αυτός στην πλευρά του: 0/2 τάκλινγκ, μηδέν κλεψίματα, μηδέν διωξίματα, μηδέν ενάεριες μονομαχίες, μηδέν μπλοκ σε σουτ, μηδέν μπλοκ σε σέντρες.

Κι όταν στο δεύτερο ημίχρονο η Ρεάλ χρειάζονταν τα ανεβάσματα του Μαρσέλο για να γίνει απειλητική, οι Γερμανοί στόχευσαν στη δική του πλάτη για να βρουν τις ευκαιρίες για ένα τρίτο γκολ.

Η Ρεάλ εκτός έδρας

Καλά όλα αυτά, θα πει κάποιος, αλλά η επίθεση; Πως εκεί η Ρεάλ βρήκε εστία μόλις τρεις φορές σε 21 τελικές και δεν κατάφερε να σκοράρει απέναντι σε ομάδα που είναι 8η στην Μπουντεσλίγκα με 37 γκολ παθητικό σε 28 αγώνες; Αρκετοί λόγοι.

Ο πρώτος λόγος, η έδρα. Ναι, η Ρεάλ είναι η ομάδα που έχει την κορυφαία επίθεση της Ισπανίας με 89 γκολ. Μόνο απ’αυτά τα 60 τα έχει πετύχει στο Μπερναμπέου και μόλις τα 29 μακριά απ’την έδρα της.

Ο Μπενζεμά και οι αλλαγές

Δεύτερον, η Ρεάλ πληγώθηκε πολύ απ’τον τραυματισμό του Μπενζεμά. Ο Γάλλος ήταν ο πιο απειλητικός της παίχτης μέχρι να αποσυρθεί και η αλήθεια είναι πως στον Ζιντάν δεν βγήκε η επιλογή του Χεσέ. Η Ρεάλ έχανε ήδη 2-0, ο Ζιντάν θα μπορούσε κάλλιστα να βάλει έναν εκ των Χάμες-Ίσκο και να στείλει τον Ρονάλντο στην κορυφή. Τον διατήρησε στο πλάι, έστειλε τον Χεσέ εκεί και δεν πήρε τίποτα απ’αυτόν.

Επίθεση προσόντων, όχι σχεδίου

Τρίτον, η Ρεάλ είναι γενικώς ομάδα προσόντων και χώρων. Για χρόνια με τον Μουρίνιο αλλά και με τον Αντσελότι έγινε απ’τις καλύτερες ομάδες αντεπιθέσεων στον κόσμο. Όμως, όταν έχει τον ρόλο του αφεντικού, ήταν και είναι μια ομάδα που τότε βασίζεται περισσότερο στα προσόντα, παρά σε κάποιο σταθερό πλάνο.

Σ’όλο το δεύτερο ημίχρονο προσπαθούσε να ανοίξει την άμυνα της Βόλφσμπουργκ βασισμένη στην απλή λογική του “ο Μπέιλ μπορεί να περάσει και να σεντράει, ο Ρονάλντο μπορεί να τελειώσει, το ίδιο ισχύει κι αν αντιστρέψουμε τους ρόλους”. Και στη λογική των προσόντων, νομίζω πως ο Ζιντάν άργησε να φέρει στο ματς αυτά των Χάμες-Ίσκο στη θέση των εμφανώς κουρασμένων Κρος-Μόντριτς.

Μεγάλη ρεβάνς, κακή σεζόν

Η σεζόν της Ρεάλ είναι ούτως ή άλλως κακή. Πήρε μια μεγάλη νίκη στη Βαρκελώνη και ήρθε το Champions League να την προσγειώσει πολύ άσχημα. Κανείς δεν την έχει ξεγραμμένη στη ρεβάνς, στο Μπερναμπέου τα γκολ έρχονται πολύ πιο εύκολα και το στοίχημα θα είναι το να αμυνθεί καλά. Μέχρι τότε, το 2-0 στη Γερμανία ήρθε για να της θυμίσει το πόσο κακή είναι φέτος και πόσα πράγματα έχει να φτιάξει το καλοκαίρι.

Ρεσιτάλ λαθών στο Παρίσι

Στο Παρίσι ο ποδοσφαιρικός κόσμος περίμενε τη μάχη του πετρελαίου, των νεόπλουτων. Κι αντί για λάμψη των ακριβών αστέρων παρακολούθησε ένα ματς που κάθε λάθος ξεπερνούσε το προηγούμενο.

Ο Ζλάταν έχασε πέναλτι και τετ-α-τετ, αλλά έβαλε το πιο αστείο/εύκολο γκολ της καριέρας του για το 1-1 που του χάρισε ο Φερνάντο. Στο 0-1 ο Νταβίντ Λουϊζ έδειξε πως αμύνονται στο 8Χ8 όταν θέλει τρία λεπτά να λήξει και το ματς έχει κριθεί, αλλά αργότερα κέρδισε πέναλτι. Ο Οριέρ δώρισε στην Σίτι το 2-2, αφού προηγουμένως όλη η άμυνα της Σίτι είχε χάσει τον Ραμπιό στο 2-1.

Χωρίς αμυντικό transition

Απίστευτα πράγματα, αλλά σ’ένα βαθμό εξηγήσιμα. Πέραν των ατομικών λαθών, Παρί και Σίτι είναι δύο ομάδες που μπορεί να είναι εξαιρετικές με την μπάλα, αλλά δεν διακρίνονται στο παιχνίδι χωρίς αυτήν. Ειδικά όταν μιλάμε για αμυντικό transition, την αντίδραση δηλαδή όταν χάνουν την μπάλα.

Λάθος ο Ματουϊντί, κλέψιμο ο Φερναντίνιο, πάρε-βάλε στον Ντε Μπρόινε που το έβαλε. Κλέψιμο ο Μότα, κάθετη πάρε-βάλε στον ΙμπραΪμοβιτς που το έχασε. Οι δύο πιο καθαρές ευκαιρίες του αγώνα ήρθαν με τον ίδιο τρόπο, με τις ομάδες να βγαίνουν να παίξουν, να κάνουν λάθος στο κέντρο και να είναι τελείως ανοιχτές και ευάλωτες με μια κάθετη.

Τα νοκ-άουτ και ο Ζλάταν

Στο twitter ο κόσμος απορούσε όταν είδε τον Ζλάταν να χάνει πέναλτι και τετ-α-τετ. Προφανώς αγνοούσαν ή ξεχνούσαν πως όσα γκολ κι αν έχει βάλει στην καριέρα του, όσα πρωταθλήματα κι αν έχει κατακτήσει σε κάθε χώρα που έχει αγωνιστεί, τα νοκ-άουτ του Champions League είναι το διαχρονικό Βατερλό του, η κατάρα που θέλει όσο τίποτα να αποτινάξει.

Πριν τη σέντρα της αναμέτρησης, ο Ζλάταν είχε βρεθεί επτά φορές στους προημιτελικούς του Champions League. Σ’αυτά τα 14 ματς ο Ιμπραϊμοβιτς έχει βρει δίχτυα μόλις τρεις φορές, οι ομάδες του έχουν νικήσει μόλις δύο φορές και έχουν προκριθεί στα ημιτελικά μόλις μία φορά, όταν η Μπαρτσελόνα πέρασε την Άρσεναλ το 2010, για να αποκλειστεί μετά απ’την Ίντερ.

Συνολικά, ο Ζλάταν έχει δώσει 42 αγώνες νοκ-άουτ Champions League και έχει πετύχει μόλις οκτώ γκολ, τα δύο με πέναλτι. Την Τετάρτη τα έκανε εννέα, αλλά αυτό δεν αλλάζει το γεγονός πως μιλάμε για ισχνή συγκομιδή για παίκτη τέτοιου βεληνεκούς.

Ο Σουηδός όχι μόνο δεν έχει Champions League, αλλά έχει φτάσει στους ημιτελικούς μόλις μία φορά και ήταν ο αδύναμος κρίκος της ομάδας του, που αποκλείστηκε απ’αυτήν που τον είχε πουλήσει το προηγούμενο καλοκαίρι!

Αυτός είναι το πρόσωπο

Την αδυναμία του τη σημειώνω πολλά χρόνια τώρα, αλλά ταυτόχρονα τον βλέπω πολύ αλλαγμένο στις τελευταίες του παρουσίες, ειδικά από τότε που πήγε στην Παρί. Θα το αναλύσουμε σύντομα σε μεγάλο κείμενο, αλλά νομίζω πως φάνηκε και στο ματς με τη Σίτι.

Ο “παλιός Ζλάταν” θα συνέχιζε να είναι λίγο μπλαζέ μετά το χαμένο πέναλτι και το τετ-α-τετ. Ο πιο ώριμος Ζλάταν “σκύλιασε” και μπορεί το γκολ του να ήρθε κατά τύχη, αλλά έκανε πολλά πράγματα στο γήπεδο, βοήθησε για να έρθει το 2-1 και είχε το δοκάρι που θα έκανε το 3-1.

Την Τρίτη σ’αυτόν θα έχω τα μάτια μου περισσότερο απ’οποιονδήποτε άλλο. Η πρόκριση της Παρί είναι τεράστιο προσωπικό στοίχημα γι’αυτόν και ίσως η δική του ιστορία να είναι η πιο ενδιαφέρουσα σ’αυτές τις μάχες των προημιτελικών.

Σίτι χωρίς Τουρέ, με Ντε Μπρόινε

Για να κλείσουμε με τη Σίτι, η ομάδα του Πελεγκρίνι παρουσιάστηκε έτοιμη την πιο κρίσιμη στιγμή χάρις σε δύο συγκυρίες. Πρώτα δεν είχε τον Γιάγια Τουρέ, που όσο μεγάλος παίκτης και αν έχει υπάρξει, δεν παύει τα τελευταία χρόνια να παίζει μόνο με την μπάλα και να αφήνει τεράστια κενά χωρίς αυτήν.

Δεύτερη συγκυρία, η επιστροφή του Ντε Μπρόινε την κατάλληλη στιγμή. Ο τραυματισμός του Βέλγου ήταν τεράστιο πλήγμα για τη φετινή Σίτι, που όσο δεν τον είχε τα περίμενε όλα απ’τον Σίλβα κι απ’τις εξάρσεις του ασταθούς και άγουρου ακόμα Στέρλινγκ.

Ο Ντε Μπρόινε είναι ο παίκτης γύρω απ’τον οποίο ο Γκουαρδιόλα θα χτίσει τη δική του Σίτι (μαζί φυσικά και μ’αυτούς που θα αποκτήσει) και κόντρα στην Παρί έδωσε στην ομάδα του Πελεγκρίνι την απειλή, την κίνηση, τη δημιουργία που της έλειπε πολύ καιρό τώρα.

Πρωτάρες

Προβλέψεις για τη ρεβάνς δεν υπάρχουν. Όχι μόνο γιατί το 2-2 είναι πολύ ρευστό, αλλά κυρίως γιατί το πρώτο ματς μας έδειξε πως αυτές τις δύο ομάδες μπορείς να περιμένεις και να φοβάσαι τα πάντα. Ίσως και αναμενόμενο όταν μιλάμε για τη Σίτι που θέλει να παίξει σε ημιτελικό Champions League για πρώτη φορά στην ιστορία της στην πρώτη της παρουσία σε προημιτελικό και για την Παρί που θέλει να επιστρέψει στην τετράδα για πρώτη φορά απ’την εποχή του Ζορζ Γουεά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Παρί Σεν Ζερμέν - Μάντσεστερ Σίτι 2-2

Βόλφσμπουργκ - Ρεάλ Μαδρίτης 2-0