Αραβίδαρος, Μάνταλος με "καρύδια" και Μανωλάς με πλάνο

Η ΑΕΚ πήρε έναν πολύ σημαντικό τίτλο μέσα από ένα παιχνίδι που ανέδειξε πολλούς πρωταγωνιστές. Διαβάζοντας, άρθρα, παρατηρώ πως ο καθένας δημοσιογράφος έχει τον δικό του MVP. Η αλήθεια είναι πως η ΑΕΚ κέρδισε εύκολα τακτικά τον Ολυμπιακό, το αμυντικό σχέδιο Μανωλά εξουδετέρωσε εντελώς το πλάνο Σίλβα και για να συμβεί αυτό χρειάστηκαν να υπάρχουν πολλοί πρωταγωνιστές και πολλοί ποδοσφαιριστές του Μανωλά να βγάλουν με υψηλό βαθμό την αποστολή που του είχε αναθέσει ο προπονητής τους.

Πάμε λοιπόν να δούμε τον έλεγχο των πρωταγωνιστών και ο καθένας με το δικό του κριτήριο να ψηφίσει για τον δικό του MVP:

Γιάννης Ανέστης

Ο Στέλιος Μανωλάς πήρε την απόφαση να αλλάξει πριν τον τελικό τον τερματοφύλακα του. Προτίμησε τον Ανέστη από τον Μπαρόχα. Στο τέλος μπορεί να νιώθει δικαιωμένος. Δεν μπορεί να πει κανείς πως έκανε την μεγάλη απόκρουση, πιθανότατα να μπορούσε να αντιδράσει καλύτερα στο σουτ του Τσόρι, όμως έδειξε όποτε χρειάστηκε σιγουριά στην αδυναμία του.

Πήγε πολύ καλά στις σέντρες, αντέδρασε σωστά στην κεφαλιά του Κασάμι στο 41ο λεπτό, στο σουτ του Κασάμι στο 49ο λεπτό, ήταν ήρεμος στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα. Ακόμα και οι καθυστερήσεις που έκανε στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού είχαν την σημασία τους, θυμίζω πως στον απίστευτο τελικό του 2009 η ΑΕΚ είχε χάσει τον τίτλο επειδή ο Σάχα είχε βιαστεί να κάνει ένα ελεύθερο βολέ. Κανονικά έπαιξε για 6, του βάζω 7, γιατί στο τέλος έκανε ότι χρειαζόταν η ομάδα του από αυτόν, θύμισε ποδοσφαιριστή της Ατλέτικο!

Ροντρίγκο Γκάλο

Ο Γκάλο ήταν ο παίκτης κλειδί, για να βγει το αμυντικό πλάνο Μανωλά και να εκτεθεί το σχέδιο Σίλβα. Πρακτικά ο Βραζιλιάνος μπακ ακύρωσε την τακτική του αντίπαλου προπονητή, την έκανε να φαίνεται προβλέψιμη και εξουδετέρωσε, όχι μόνο τον δικό του παίκτη, αλλά και τον εξτρέμ της απέναντι πλευράς.

Ο Σίλβα εμφάνισε μία ενδεκάδα, με έναν εξτρεμ γραμμής και στην απέναντι πλευρά τον Φουστέρ, που δούλευε σαν δεύτερος φορ. Όμως ο Γκάλο, δεν έφαγε την παραμικρή ντρίπλα από τον Ερνάνι, του έκανε πλάκα, δεν τον σταμάταγε, απλά του έπαιρνε καθαρά την μπάλα και δημιουργούσε επιθέσεις, για την δική του ομάδα. Έχει το κόψιμο, για σεμινάριο στο 23ο λεπτό στην κάθετη του Κασάμι, στον Ερνάνι και ένα εκπληκτικό αμυντικό παιχνίδι, που ήταν και απαραίτητο, για να βγει με τόσο ευκολία το σχέδιο αναχαίτισης Μανωλά.

Για το αμυντικό κομμάτι παίρνει 10, δημιουργικά για τα θέλω του παιχνιδιού ένα 8. Στα δικά μου μάτια και σαν ένας άνθρωπος που από ιδιοσυγκρασία σέβομαι και εκτιμώ περισσότερο αυτόν που αμύνεται, ο Γκάλο είναι ο MVP. Αυτός εξέθεσε τον Ερνάνι, που είχε κομβικό ρόλο στο σχέδιο Σίλβα και έβγαλε, μία πλευρά που ο Ολυμπιακός από εκεί έβγαζε τον κύριο όγκο των επιθέσεων, χωρίς να χρειαστεί καλύψεις από τους συμπαίκτες του, γεγονός που έκανε πιο εύκολη την επικράτηση στον άξενα και έδωσε την απόλυτη ισορροπία στις γραμμές της ΑΕΚ.

Θέσαρ Άρθο

Αποτελεί επιτυχία της ομάδας του Σίλβα, αλλά ο Άρθο έβγαλε με μεγάλη ευκολία το παιχνίδι και είχε σωστές αντιδράσεις παίζοντας κοντά στον Γκάλο και λειτουργώντας σαν λίμπερο, όποτε χρειάστηκε. Είχε έξυπνες αποφάσεις και έδωσε ανάσες παίζοντας με εμπειρία. Είχε την εντολή να δίνει βάθος και λειτούργησε σωστά.

Έξυπνα πήρε το φάουλ από τον Ντα Κόστα σε ένα επικίνδυνο στυμμένο στο 13ο λεπτό, στην φάση που καθάρισε ο Γκάλο στο 23' είχε λειτουργήσει σωστά σαν λίμπερο και έδιωξε την μπάλα. Δεν του ζητήθηκε να μεταφέρει πολύ την μπάλα από χαμηλά, αν και εκεί έκανε τα λαθάκια του, όπως στην φάση του 47ου λεπτού που κάνει λάθος πάσα δίνει την ευκαιρία στον Ολυμπιακό να επιτεθεί, αλλά την κατάλληλη στιγμή κόβει τον Φουστέρ ο Κολοβέτσιος.

Λειτούργησε παθητικά και δεν βγήκε γρήγορα πάνω στον Τσόρι στην φάση του γκολ. Συνολικά όμως έβγαλε το παιχνίδι, με αξιοπρέπεια και δεν αποτέλεσε πρόβλημα η παρουσία του, υπήρχαν μάλιστα στιγμές, που ήταν ψύχραιμος και είχε αποφάσεις εμπειρίας. Παίρνει ένα 6.

Δημήτρης Κολοβέτσιος

Είχε τον ρόλο του καθαρού στόπερ και έπρεπε να επιτηρεί τον Πουλίδο, να μην αφήνει την μπάλα να πάει σε αυτόν και να έχει στο μυαλό του πάντα τις κινήσεις του Φουστέρ, που δεν μπορούσε να λογιστεί σαν ακραίος. Τα πήγε θαυμάσια, δεν πιέστηκε βέβαια αρκετά, αλλά τον Πουλίδο τον εξαφάνισε, όπως και στην συνέχεια τον Ιντέγε.

Όσες φορές χρειάστηκε να επέμβει, όπως στην φάση του 47ου λεπτού, λειτούργησε άψογα και με αυτοπεποίθηση, δικαιούται ένα 8, αλλά του βάζω 7 γιατί και ο αντίπαλος του, ήταν εύκολος για τις συνθήκες του παιχνιδιού που είχαν διαμορφωθεί.

Ντιντάκ Βίλα

Δεν είναι εύκολο για έναν μπακ να πρέπει να λειτουργεί 90 λεπτά σαν τρίτος στόπερ. Αμυντικά και με τον Φουστέρ και με τον Πάρντο τα πήγε περίφημα. Βοήθησε, βέβαια πως δεν έβγαλαν φάσεις οι Μαζουάκου, Ερνάνι και τα πήγαν περίφημα μαζί τους οι Γκάλο, Αραβίδης, αλλά πάντοτε, ήταν στην πλάτη του Κολοβέτσιου.

Το παιχνίδι πήγε περισσότερο από την απέναντι πλευρά, όμως, όταν συμβαίνει αυτό η προσήλωση που χρειάζεται ο μπακ της απέναντι πλευράς μεγάλη. Η ΑΕΚ δεν δυσκολεύτηκε στην άμυνα από την πλευρά του, παρότι ο Βάργκας συχνά έχανε τον Σαλίνο. Το πλάνο του Μανωλά δεν ήθελε πολλές επιθέσεις από τον Ντίντακ, καθώς τον χρειαζόταν πολύ μέσα στην περιοχή. Είχε όμως την εκπληκτική μακρινή μεταβίβαση στην πλάτη της άμυνας του Ολυμπιακού στο 44ο λεπτό, στην φάση που ο Ντα Κόστα πρόλαβε τον Τζεμπούρ. 9 για την αμυντική του και τακτική του συμπεριφορά, 6 δημιουργικά, ο μισός βαθμός πάει με τον αθλητή, οπότε 7 στον Ντίντακ

Αντρέ Σιμόες

Όπως και ο Γκάλο είχε πολυσύνθετο απαιτητικό ρόλο, που για να βγει το σχέδιο Μανωλά έπρεπε υποχρεωτικά να το βγάλει εις πέρας. Σίγουρα και αυτός αξίζει να μπει στην κουβέντα για MVP.

Βρισκόταν στους χώρους που κινείται ο Φορτούνης και τον εξαφάνισε, κομβικό για να μην έχει δημιουργία και να μην μπουν οι υπόλοιποι παίκτες του Ολυμπιακού στο παιχνίδι. Έτρεξε πολύ, όπως συνηθίζει, στο τέλος στις μικρές στιγμές, που ο Ολυμπιακός άσκησε πίεση, κατέβηκε χαμηλά, καθώς υπήρχαν στον χώρο του Ντίντακ, οι Πουλίδο, Πάρντο και όσες φορές ενεπλάκη σε φάση έκλεψε την μπάλα, απάλλαξε τους Κολοβέτσιο, Άρθο από την μεταφορά της μπάλας, έκανε επαγγελματικά φάουλ. Το δεύτερο 9άρι πάει στον Σιμόες.

Γιάκομπ Γιόχανσον

Ο Σουηδός από τις πρώτες ημέρες που μας συστήθηκε έδειξε πως πρόκειται για τον απόλυτο παίκτη-προπονητή, για έναν ακούραστο εργάτη, που θα βρίσκεται εκεί ακριβώς που θα του ζητήσει ο προπονητής. Και στον τελικό, αυτό έκανε.

Ο Γιόχανσον έπρεπε να δώσει ύψος και να βοηθήσει χαμηλά στις στιγμές που θα επιχειρούσε να γεμίσει ο Ολυμπιακός την περιοχή της ΑΕΚ. Όποτε η μπάλα έβγαινε στα άκρα, ο Γιόχανσον ήταν εκεί γα να δίνει ύψος, όποτε επιχειρούσε ο Ολυμπιακός να παίξει κάθετα, λειτουργούσε σαν ασπίδα. Ο Γιόχανσον είναι ο ποδοσφαιριστής που κόβει τη σέντρα του Μαζουακού στο 51ο λεπτό και δίνει πάσα με το κεφάλι στον Βάργκας που οδηγεί σε φάση "δύο με δύο" με τον Τζεμπόυρ και στο δεύτερο τέρμα της ΑΕΚ. Εύκολα ένα 8 για τον Γιόχανσον, μεστός και σίγουρος.

Πέτρος Μάνταλος

Ο Μάνταλος έκανε την διαφορά και σε αυτόν έδωσαν τον τίτλο του MVP οι συνάδελφοι που βρέθηκαν στο γήπεδο. Πιθανότατα, να τον αξίζει, γιατί έδωσε το έναυσμα με το γκολ που σημείωσε και στην άτυπη μάχη των δύο δημιουργών πήγε πολύ καλύτερα από τον Φορτούνη.

Ο Μάνταλος πέρα από το γεγονός που δικαίωσε 100% τον Μανωλά για την αλλαγή στον ρόλο του και την χρησιμοποίηση πιο κοντά στον φορ, από ότι στον Γιόχανσον που έπαιζε επί Πογέτ, προσέφερε πολλά στο πρεσάρισμα. Πρακτικά το παιχνίδι το αλλάζουν και το πάνε στην πλευρά της ΑΕΚ οι Μάνταλος, Τζεμπόυρ, που ανέβασαν σε μεγάλο βαθμό την ένταση στο πρέσινγκ από το 30ο λεπτό και μετά.

Οδήγησαν σε πολλά λάθη την αρχική ανάπτυξη το Ολυμπιακού και μέσα από αυτήν την διαδικασία έδωσαν την ενέργεια του αγώνα στην ομάδα τους. Ο Μάνταλος, έβαλε το γκολ του επιτελικού χαφ που έχει τα α@@@@ και ξέρει να χώνεται σαν κρυφός φορ. Μπήκε ανάμεσα στους Μποτία, Ντα Κόστα, δεν τον πήραν χαμπάρι και νίκησε με το κεφάλι τον Ρομπέρτο, πρέσαρε πολύ, κέρδισε μπάλες, οδήγησε τους παίκτες του Ολυμπιακού σε λάθη, κράτησε μπάλα όσο χρειαζόταν, άνοιξε το σκορ. Είναι ένα βιογραφικό αγώνα ικανό να σου δώσει τίτλο MVP. Το τρίτο 9άρι.

Ρόναλντ Βάργκας

Αναμφισβήτητα ο παίκτης που μοίρασε τις δύο ασίστ, είναι πρωταγωνιστής και κάνει την διαφορά. Καλά τα αμυντικά πλάνα, αλλά για να σου σώσουν την παρτίδα, κάποιος πρέπει και να στην κερδίσει και αναμφισβήτητα ο Βάρκας με τις δύο ασίστ, μπορεί να είναι περήφανος πως αυτός την κέρδισε. Μπορεί να μην έχει την ταχύτητα που απαιτεί ο ρόλος του ακραίου στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, αλλά έχει την προσωπικότητα να κρίνει μεγάλα παιχνίδια. Με 3 γκολ στα τρία νικηφόρα ντέρμπι με 1-0 και τις δύο ασίστ στον τελικό είναι δεδομένο πως το συμβόλαιο του το έβγαλε και με το παραπάνω.

Ο Βαργκας τον Σαλίνο τον άφηνε αρκετές φορές, όμως δεν στοίχισε. Δεν κυνήγησε πολύ τον αμυντικό του ρόλο και για αυτόν τον λόγο ίσως είχε και δυνάμεις να εκμεταλλευτεί μία κεφαλιά απόκρουση του Γιόχανσον και να δημιουργήσει -με τον τρόπο που πήρε την μπάλα και το καθαρό μυαλό που είχε να περιμένει τον Μαζουάκου να πάει στο μέρος του- τις ιδανικές συνθήκες για να εκτελέσει ο Τζεμπούρ τον Ρομπέρτο.

Η σέντρα του στον Μάνταλο ήταν μια ζωγραφιά. Δημιουργικά ο Βάργκας παίρνει 10 με τόνο. Ανασταλτικά ο βαθμός του ήταν χαμηλός και για τον λόγο αυτό ο Μανωλάς τον άλλαξε στο 58ο λεπτό για να πάρει και αλλά τρεξίματα από τον Μπακάκη. 10 με τόνο δημιουργικά, 6 ανασταλτικά, παίρνει συνολικά 8. Όποιος βλέπει όμως το ποδόσφαιρο καθαρά με τι δημιουργεί μία ομάδα, ο Βάρκας είναι μακράν ο MVP.

Χρήστος Αραβίδης

Ένας είναι ο τίτλος που αξίζει στον Αραβίδη: θυσιάστηκε για την κούπα. Θυσίασε τον εαυτό του, στο τέλος και τα δόντια του, για να βγει το σχέδιο του Μανωλά και στο τέλος να πανηγυρίσει η ΑΕΚ την κούπα. Ο Μανωλάς πήρε την απόφαση να τον βάλει στα δεξιά και να του δώσει την εντολή να παίρνει αυτός μέχρι τέλους τον Μαζουάκου. Ο Αραβίδης, από τις πρώτες φάσεις, έδειξε πως έχει σκοπό να τον εξαντλήσει. Ο Σίλβα εκεί ήθελε να χτίσει πλεονέκτημα, τελικά εκεί νικήθηκε κατά κράτος ο Ολυμπιακός.

Ο Αραβίδαρος τον πήρε μόνος, του, δεν άφησε ποτέ εκτεθειμένο τον Γκάλο και ένας από τους σημαντικούς λόγους που επικράτησε η ΑΕΚ, ήταν πως στις μάχες Γκάλο-Ερνάνι και Αραβίδη-Μαζουάκου, η ΑΕΚ έπαιξε άμυνα και νίκησε κατά κράτος.

Ο Αραβίδης είναι και αυτός που έδωσε το έναυσμα για πρέσινγκ στα στόπερ του Ολυμπιακού. Για 30 λεπτά η ΑΕΚ λειτουργούσε μόνο στο δικό της μισό, ο Αραβίδη, ήταν ο πρώτος που σε δύο φάσεις έφτασε μέχρι τον Ρομπέρτο για να πρεσάρει και να δείξει πως την πίεση η άμυνα του Ολυμπιακού δεν την αντέχει. Στο στοιχείο που άλλαξε τον τελικό, το πρέσινγκ από το 30ο λεπτό μέχρι και την λήξη του ημιχρόνου πρωτεργάτης, ήταν ο Αραβίδης.

Μόλις ο Μανωλάς διαπίστωσε πως γεμίζει με Πάρντο την απέναντι πλευρά και την μετατόπιση του Πουλίδο σε ρόλο δεύτερου επιθετικού στα δεξιά, πήγε τον Αραβίδη αριστερά και ο Ολυμπιακός δεν έβγαλε φάση από την πλευρά που προσπάθησε να δυναμώσει. Ανασταλτικά ο Αραβίδης παίρνει 10 με τόνο, επιθετικά είπαμε θυσιάστηκε, δικαιολογημένο και εν γνώσει του το 6. Μέσο όρο 8. Στο τέλος θυσίασε και τα δόντια του, οπότε αξίζει και γι' αυτό... ψήφους αναγνώρισης!

Ραφίκ Τζεμπούρ

Από το 30ο λεπτό και μετά ήταν σαν να του πάτησε κάποιος ένα κουμπί και να μεταμορφώθηκε. Για 30 λεπτά ήταν ένα πρόβλημα. Οι Ντα Κόστα, Μποτία έφταναν ανενόχλητοι μέχρι την σέντρα και έκαναν παιχνίδι και ξάφνου ο Αλγερινός μεταμορφώθηκε.

Άρχισε να μαρκάρει, να πρεσάρει να τους οδηγεί σε λάθη, να κάνει κινήσεις ξεμαρκαρίσματος, να βγαίνει στα άκρα για να δημιουργήσει χώρους στους συμπαίκτες του, να έχει συμμετοχή σε χώρους που δεν περίμενε κανένας να βρεθεί και αν κυνηγάει κάθε φάση για να αναδείξει τις αδυναμίες των Μποτία-Ντα Κόστα.

Στο τέλος, μπορεί να πει κανείς, πως ανέδειξε πόσο χαμηλό είναι το επίπεδο του αμυντικού διδύμου του Ολυμπιακού, πέτυχε το δεύτερο γκολ και έπαιξε για 60 λεπτά σαν μεγάλος φορ. Αναμφισβήτητα παίρνει 9 και αξίζει να πάρει ψήφους για MVP, καθώς ήταν ο σταρ της βραδιάς. Αυτός που τον έβλεπες και έλεγες πως είναι ο πρωταγωνιστής.

Μιχάλης Μπακάκης

Ο Μανωλάς λειτούργησε σαν κυνικός προπονητής. Έβγαλε τον παίκτη που είχε τις δύο ασίστ στο 58ο λεπτό για να βάλει τον Αραβίδη στην απέναντι πλευρά που ήθελε να φτιάξει ο Σίλβα και να έχει γρήγορα πόδια πάνω στον Μαζουάκου. Πάλεψε, έτρεξε κέρδισε μπάλες, κράτησε την μπάλα όποτε χρειάστηκε, κέρδισε χρόνο στο τέλος, μπορεί να χαρακτηριστεί σαν μία θετική παρουσία και σαν μία σωστή αλλαγή. Σε χώρο δικό του πάντως, βρήκε δύο καλά σουτ ο Μαζουάκου, με το δεύτερο να πηγαίνει στο δοκάρι, χώρος που με τον Αραβίδη, δεν υπήρχε. Αξίζει ένα 6, καθώς έδωσε τρεξίματα.

Οι Τζανετόπουλος, Πέκχαρτ, μπήκαν στο τέλος για να δώσουν ύψος και δεν γίνεται να κριθούν.

Οσον αφορά στον Μανωλά, θα μπορούσε να πει κανείς, πως ετοίμασε ένα τέλειο πλάνο, αλλά η αλήθεια είναι πως χρειάστηκε οι ποδοσφαιριστές του και κάποιοι παίκτες-κλειδιά να ανταποκριθούν σε αυτό στο 100%.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ

Μελισσανίδης: "Ζητήσαμε ένα χαμόγελο από τον Γκιρτζίκη μπροστά απ' την κούπα"

Τζεμπούρ: "Ρουφιάνος και γλείφτης δεν θα γίνω ποτέ"