Φεύγει σαν τζέντλεμαν ο Μίτσελ, το ρίσκο με Περέιρα

O Mίτσελ αποτελεί παρελθόν από τον Ολυμπιακό. Θυμάμαι και γελάω τα ρεπορτάζ του Σεπτεμβρίου που μιλούσαν για ανανέωση του συμβολαίου του Μίτσελ μέχρι το καλοκαίρι του 2016. Από τότε δεν έχουν περάσει ούτε 4 μήνες. Για το ποδόσφαιρο όμως το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα είναι πολύ μεγάλο. Αποδεικνύεται πως τουλάχιστον στην Ελλάδα, η για να είμαι ακριβής σε βαλκανικές, μεσογειακές χώρες και στην λατινική Αμερική είναι αστείο να γίνονται μακροχρόνια σχέδια πάνω στο ποδόσφαιρο. Η δύσκολη καθημερινότητα και οι συνέπειες που έχει ανατρέπει κάθε πλάνο.

Έφυγε σαν κύριος

Για τον προπονητή Μίτσελ μπορεί ο καθένας να έχει οποιαδήποτε άποψη θέλει. Το σίγουρο όμως είναι πως πρόκειται για έναν τζέντλεμαν που φεύγει επιτυχημένος. Για έναν άνδρα που η εξωτερική του εμφάνιση, ο αέρας του , η ποδοσφαιρική του κλάση δεν του επέτρεπαν να ασχοληθεί με μικρότητες. Κατάφερε να βρεθεί στο βρώμικο περιβάλλον του Ελληνικού ποδοσφαίρου και να μην λερωθεί. Παρότι με τον τρόπο που λειτουργεί το Ελληνικό ποδόσφαιρο καλλιεργείται εύκολα στον αντίπαλο οπαδό το μίσος, ο Μίτσελ με τον τρόπο που διαχειριζόταν διάφορες καταστάσεις δεν άφηνε περιθώρια για τέτοιου είδους συναισθήματα προς το πρόσωπο του.

Θα ήταν αφελής όποιος πίστευε πως ο Μίτσελ θα αποχωρίσει και θα βγάλει εσωτερικά προβλήματα και φυσιολογικές αντιπαραθέσεις προς τα έξω. Ο ίδιος άλλωστε αντιλαμβάνεται καλά πως δεν γίνεται στον χώρο του ποδοσφαίρου να υπάρχουν μεταξύ ισχυρών προσωπικοτήτων για μεγάλο χρονικό διάστημα ταυτόσημες απόψεις.

Είναι δεδομένο πως το μεγαλύτερο ποσοστό των μεταγραφών του καλοκαιριού δεν βγήκε. Το επίπεδο του ρόστερ δεν είναι αυτό που ήθελε ο Μίτσελ, αλλά και στην διοίκηση του Ολυμπιακού δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως το ρόστερ δεν είναι αρκετό για να κερδίσει εύκολα τον Πανιώνιο, τα Γιάννενα και τον Πλατανιά. Σε αυτό το κομμάτι μπορεί να έχουν και ένα δίκιο. Η αλήθεια όμως είναι πως με το ρόστερ που είχε δοθεί στον Μίτσελ ήταν πολύ εύκολο να έρθουν διασυρμοί στην Ευρώπη. Ο Ισπανός τεχνικός είχε τον ρεαλισμό να χρησιμοποιήσει συντηρητικά σχήματα και με το αστέρι που τον συντροφεύει να βγάλει τον όμιλο του Τσάμπιονς Λιγκ με αξιοπρέπεια έχοντας πετύχει να κερδίσει την Γιουβέντους και την Ατλέτικο Μαδρίτης.

Αντιδράσεις υπάρχουν πολλές για την απόφαση που πήρε η διοίκηση του Ολυμπιακού. Στα γκάλοπ που έγιναν πριν και μετά την απομάκρυνση του Μίτσελ φάνηκε το πόσο δημοφιλής είναι ο Ισπανός τεχνικός στους οπαδούς του Ολυμπιακού. Επαναλαμβάνω η μεγάλη του επιτυχία είναι πως έφυγε έχοντας κερδίσει την συμπάθεια και στους φίλους των αντιπάλων ομάδων.

Σταμάτησε να στηρίζει το πλάνο

Προσωπικά την διοίκηση του Ολυμπιακού την δικαιολογώ. Ο Μίτσελ από ένα σημείο και μετά τράβηξε το σχοινί στα άκρα. Χάλασε τις σχέσεις του με τους Ντουρμάζ, Αφελάι, Κασάμι, φρόντιζε με κάθε ευκαιρία να δείχνει πως δεν πιστεύει στους Ντοσεβί, Μπενίτες. Καθαρά ποδοσφαιρικά αδίκησε μόνο τον Κασάμι, αλλά ο ίδιος είχε αποδείξει στο παρελθόν πως ξέρει να διαχειρίζεται προσωπικότητες και θα μπορούσε να κερδίσει χρόνο μέχρι την περίοδο του Ιανουαρίου.

Δεν το έκανε. Δεν το έκανε γιατί έβλεπε πως υπήρχε πίεση για να βάλει ποδοσφαιριστές που ήρθαν το καλοκαίρι, πίεση ακόμα και για παίκτες που ο Μίτσελ τους είχε βασικούς αλλά η διοίκηση ήθελε να γεμίσουν συμμετοχές και με στατιστικά νούμερα που θα βοηθήσουν στην μεταπώληση τους.

Ο Μίτσελ είχε φθαρεί στα μάτια του ιδιοκτήτη της ΠΑΕ μετά το 0-3 από τον Παναθηναϊκό στο Καραϊσκάκης. Τον κράτησε όμως το καλοκαίρι γιατί ήταν διαθέσιμος να ακολουθήσει χωρίς γκρίνια, στηρίζοντας την σε πολλές περιπτώσεις, την πολιτική του πουλάω-αγοράζω της διοίκησης. Από την στιγμή που αυτό σταμάτησε να συμβαίνει και ο Μίτσελ ερχόταν σε κόντρα με αγαπημένους παίκτες των μεγάλων μάνατζερ, το τέλος ήταν δεδομένο. Ειδικά από την στιγμή που το ρόστερ χρειαζόταν ενίσχυση και έπρεπε οι Καρεμπέ με τον Ισά να κάνουν καινούριες επιλογές.

Έπρεπε να διαλέξει

Το έγραψα και στο προχθεσινό κείμενο, όπου προεξοφλούσα το διαζύγιο με τον Μίτσελ πριν αυτό ανακοινωθεί. Δεν είναι τυχαίο που παρότι ο Μίτσελ 20/12 μετά το τέλος του παιχνιδιού με την Καλλονή είχε προεξοφλήσει την απόκτηση δύο στόπερ μέχρι το τέλος της επόμενης βδομάδας, οι μεταγραφές δεν έγιναν.

Δεν γινόταν να συνεχίσει να διαχειρίζεται τις επιλογές των Καρεμπέ-Ισά αυτός που έβγαλε άχρηστες τις μεταγραφές του καλοκαιριού. Ο μοναδικός τρόπος για να παραμείνει ο Μίτσελ ήταν να αλλάξει φιλοσοφία ο σύλλογος και να αποχωρίσουν ο Ισά με τον Καρεμπέ.

Ο Μαρινάκης όμως γνωρίζει καλά πως από τις διασυνδέσεις του Καρεμπέ κατάφερε να πάρει 14 εκατομμύρια ευρώ για τον Μητρογλού, 13 για τον Μανωλά, 10 για τον Σάμαρη, ενώ τα χρήματα που του έχει τάξει για τον Μαζουάκου είναι πολλά.

Είναι εύκολο να βρεις προπονητή να παίζει καλύτερη μπάλα η ομάδα με τον Πλατανιά, τεχνικό διευθυντή να πουλάει 10 εκατομμύρια ευρώ τον Σάμαρη είναι σχεδόν αδύνατον.

Για να είμαστε βέβαια δίκαιοι οι Καρεμπέ-Ισά μπορεί να είναι απίστευτα επιτυχημένοι στα χρήματα που έχουν φέρει στα ταμεία του συλλόγου, στις μεταγραφές όμως έχουν αποτύχει. Αν εξετάσουμε το έργο τους με βάση το ποιους παίκτες έχουν φέρει, έχουν κάνει ζημιά στον σύλλογο, όμως η αλήθεια είναι πως με τις γνωριμίες τους έχουν φέρει έσοδα και αποτελούν εγγύση πως θα υπάρξει άμεσα νέα εισροή χρημάτων. Ο Μίτσελ, έφυγε αγαπητός, σαν κύριος και απόλυτα επιτυχημένος. Θα μείνει στην ιστορία σαν ο άνθρωπός που κέρδισε, Γιουβέντους, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μπενφίκα, Ατλέτικο Μαδρίτης.

Εμπειρία μόνο στο θερμοκήπιο της Πόρτο

Διάδοχος ο Βίτορ Περέιρα. Έχω πει και γράψει πολλές φορές πως ο προπονητής είναι σαν το λαχείο. Ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου κληρώσει. Μπορεί να πάρει τον Όσιμ από την Εθνική Γιουγκοσλαβίας και να στα διαλύσει όλα και να φέρεις τον Ρότσα απολυμένο από τον Ηλυσιακό και να σε πάει στους 4 της Ευρώπης. Ο Βίτορ Περέιρα, αποτελεί σίγουρα μία επιλογή με ρίσκο για τον Ολυμπιακό.

Σε υψηλό επίπεδο έχει δουλέψει μόνο δύο χρονιές στην Πόρτο. Ανέλαβε μία εύκολη δουλειά καθώς ήταν βοηθός του Βίλας Μπόας την σεζόν 2010-11 όταν η Πόρτο είχε σαρώσει τα πάντα. Μόλις πήγε στην Τσέλσι ο Μπόας του έδωσαν την ομάδα. Η Πόρτο λειτουργεί με αυτόματο. Είναι μία ποδοσφαιρική σχολή που όποιος προπονητής πάει οφείλει να υπηρετήσει το 4-3-3 με συγκεκριμένες αρχές. Όλοι είναι συνεχιστές ενός πλάνου.

Πήρε δύο πρωταθλήματα, απέτυχε στην Ευρώπη

Ο Περέιρα ανέλαβε την ομάδα που είχε πάρει το Europa League και το πρωτάθλημα αήττητη το 2010/11 και απέτυχε να την κρατήσει σε τόσο υψηλά στάνταρ. Σήμερα όλοι τα γράφουν όμορφα. Η αλήθεια όμως είναι πως όταν ο ίδιος ήταν βοηθός του Βίλας Μπόας το 2010-11 η Πόρτο πήρε το πρωτάθλημα με 21 βαθμούς διαφορά, έχοντας 27 νίκες και 3 ισοπαλίες. Την πρώτη του χρονιά ο Περέιρα το πήρε με 6 βαθμούς διαφορά, έχοντας ρεκόρ 23-6-1 και την επόμενη το έχασε η Μπενφίκα μέσα από τα χέρια της.

Σίγουρα από όποια αφετηρία και να έχεις αναλάβει έχοντας πάρει και τα δύο πρωταθλήματα που διεκδίκησες είσαι επιτυχημένος. Ο Περέιρα εκεί που απέτυχε ήταν στην Ευρώπη. Η Πόρτο στα χέρια του απέτυχε να κρατηθεί στο μέγεθος που την θέλει ο Ντα Κόστα. Την πρώτη του χρονιά, βγήκε 3ος σε όμιλο με Σαχτάρ, Ζενίτ, Αποέλ. Η αποτυχία μεγάλη καθώς ο ΑΠΟΕΛ παίρνοντας του 1-1 στην Πορτογαλία και κερδίζοντας τον με 2-1 στην Κύπρο τον πέταξε εκτός Champions League. Στους 32 του Europa διασύρθηκε από την Σίτι. Την δεύτερη σαιζόν 2012-13 είχε βατή κλήρωση στους ομίλους με Παρί, Ντιναμό Κιέβου και Ντιναμό Ζάγκρεμπ, όμως δεν εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία που του δόθηκε να πάει στους 8 του Τσάμπιονς Λιγκ. Αποκλείστηκε στην παράταση από την Μάλαγα.

Η διετία Περέιρα στην Πόρτο σφραγίστηκε από δύο πρωταθλήματα αλλά και από την αίσθηση που υπήρχε πως αυτό το διάστημα η Μπενφίκα είχε κλείσει αρκετά την ψαλίδα, κάτι που επιβεβαιώθηκε την επόμενη χρονιά. Στην Ευρώπη η διετία Περέιρα θεωρήθηκε αποτυχημένη.

Θα τον κρίνουμε τον άνθρωπό στην πράξη. Θα δούμε τις σκέψεις του, την δουλειά του. Απλά πρόκειται για έναν προπονητή που έχει δουλέψει σαν πρώτος μόνο δύο χρόνια σε υψηλό επίπεδο και αυτό έγινε στον πάγκο μίας ομάδας που πάει με τον αυτόματο και δεν αλλοιώνεται η φιλοσοφία της όποιος και να είναι ο προπονητής της. Την ανέλαβε ενώ βρισκόταν στο ταβάνι της. Απέτυχε να διατηρήσει την Πόρτο στο επίπεδο του 2010-11 τα δύο χρόνια που δούλεψε σαν πρώτος.

Περισσότερα από το Contra.gr

Παντελής Βλαχόπουλος: Το μεγάλο λάθος του Βαγγέλη Μαρινάκη - τα έβαλε με τον κόσμο

Θέμης Καίσαρης: "Τελειωμένος" απ' το καλοκαίρι του 2013 ο Μίτσελ

Σταύρος Γεωργακόπουλος: Τι θέλει να αλλάξει ο Βίτορ Περέιρα

Το προφίλ του Περέιρα: Ο Κάτανετς, το βρώμικο πρωτάθλημα και η ψύχωση του Ολυμπιακού