Σωτήρης Νίνης, η μεγάλη επιστροφή

Η επιστροφή έγινε, η λογική πρυτάνεψε έστω και αργά. Ο Σωτήρης Νίνης έχει μία τελευταία ευκαιρία να σώσει την καριέρα του και ο Παναθηναϊκός να βρει σε μία εποχή που δεν μπορεί να διαθέσει πολλά χρήματα για έναν πραγματικά καλό δημιουργό.

Ο Νίνης δεν είχε την εξέλιξη που περιμέναμε και τα τελευταία χρόνια είναι αμφιλεγόμενο πρόσωπο. Ό,τι και να πιστεύει ο καθένας, είναι δεδομένο πως υπήρξε ένα από τα μεγαλύτερα αυθεντικά ταλέντα της τελευταίας δεκαετίας -για εμένα το μεγαλύτερο- από άποψη τεχνικής κατάρτιση και επαφής με την μπάλα.

Όταν ένα ταλαντούχο παιδί δεν εξελίσσεται είναι δεδομένο πως έχει κάνει και το ίδιο λάθη.

Στην περίπτωση του, συνέπεσαν πολλά. Αυτό που ήταν τα τελευταία χρόνια φανερό, βλέποντάς τον να αγωνίζεται, είναι πως έχει χάσει το αρχικό πέταγμά του. Ο Νίνης επί Μουνιόθ μας συστήθηκε σαν δεξί εξτρέμ. Στο ντεμπούτο του με το Αιγάλεω ήταν η πρώτη φορά που αποθεώθηκε μετά από μία ντρίπλα πετάγματος, ανοίγοντας την μπάλα και περνώντας από την αντίθετη πλευρά τον αντίπαλο του.

Μετατράπηκε σε παλιομοδίτικο δημιουργό

Στην πορεία, ο Νίνης άλλαξε. Για πολλούς, η χρονιά που έφερε την αντίστροφη μέτρηση ήταν αυτή του Πεσέιρο. Προσπάθησαν να του κάνουν ενδυνάμωση στο κορμί λες και θα τον ρίξουν για μάι τάι και έχασε σε ταχύτητα.

Τα επόμενα χρόνια άρχισε να γίνεται βασικός, αλλά επιβίωνε με την τεχνική κατάρτισή του. Στις δύο τελευταίες σεζόν στον Παναθηναϊκό είχε μετατραπεί σε έναν παλιομοδίτικο δημιουργό. Εκείνη την εποχή είχα γράψει και ένα κείμενο στο σάιτ που τότε εργαζόμουν με τίτλο "μη γίνεις Ασάνονιτς" Παρότι στο κείμενο εξηγούσα πως ο σωματότυπός του δεν είναι για να εξελιχθεί σε παλιού τύπου βαρύ 10άρι (Τσιάρτας, Φρατζέσκος, Ασάνοβιτς), άλλα φέρνει περισσότερο κάτι ανάμεσα σε Σαραβάκο, Μπορέλι, ένας αγαπητός συνάδελφος, λειτουργώντας σαν τρολ, έστησε ραδιοφωνική εκπομπή στεκούμενος μόνο στον τίτλο. Θεώρησε προφανώς πως ο σκοπός μου ήταν, μειώνοντας τον Αλιόσα, να περάσω αντί Βαρδινογιάννικά μηνύματα. Όμορφες εποχές.

Δυστυχώς, όσο πέρναγε ο καιρός, ο Νίνης φαινόταν σαν να εξελίσσει μόνο τα χτυπήματα του, έχανε σε ενέργεια και γινόταν όλο και πιο αργός.

Λάθος ότι τον πήγαν χαμηλά στον άξονα

Μεγάλο κακό στην καριέρα του έπαιξε και η απόφαση του Φερέιρα να τον κατεβάσει πιο χαμηλά. Θυμάμαι σε μία ομιλία του, του είχε φέρει σαν παράδειγμα τον Πίρλο. Μα το προσόν του Νίνη ήταν η δυνατότητα να δημιουργήσει ψηλά, να κάνει το κάτι το διαφορετικό, όχι να δώσει μάχη στον άξονα. Ο Νίνης χρειαζόταν να δουλέψει με έναν άνθρωπό που θα τον καταλάβει, θα του βρει ξανά τη θέση του και θα τον ελευθερώσει. Δεν είναι τυχαίο πως τα καλά διαστήματά του ήταν με τον Μουνιόθ, που τον ανέδειξε και τον πίστευε σαν δεξί εξτρεμ και με τον Σισέ που από την αρχή πίστεψε πως ο μικρός μπορεί να τον αξιοποιήσει με την καλή τεχνική κατάρτισή του και τον είχε σαν προστατευόμενο του.

Η επιλογή να πάει στην Πάρμα αποδείχτηκε τροχοπέδη στην καριέρα του. Ο Ντοναντόνι νόμιζε πως πήρε έτοιμο παίκτη. Ο Νίνης δεν ήταν έτοιμος, είχε χάσει τον δρόμο του, απλά στο αργό ποδόσφαιρο μας επιβίωνε επειδή ήξερε μπάλα. Ο Ντοναντόνι εφάρμοζε το 3-5-2 και τον υπολόγιζε για την τριάδα του κέντρου. Δεν θα μπορούσε ούτε ο καλός Νίνης να αντέξει σε αυτούς τους χώρους στο σκληρό ιταλικό πρωτάθλημα. Στο 3-5-2 μόνο πίσω από τον στράικερ, σε έναν σύνθετο ρόλο εξτρέμ και δημιουργού, θα μπορούσε να πιάσει. Όμως στο υψηλό επίπεδο, όσοι έχουν σωματότυπο σαν του Νίνη, για να παίξουν σε επιθετικές θέσεις πρέπει να τρέχουν την μπάλα. Ο Νίνης το είχε βγάλει από το ποδόσφαιρο του. Για παράδειγμα, στην Πάρμα τον ρόλο του δεύτερου επιθετικού τον είχε ο Μπιαμπιανί που ξέρει λιγότερο μπάλα από τον Νίνη, αλλά είναι σπρίντερ.

Είχε ανάγκη από ατομικό πρόγραμμα επιτάχυνσης

Οι λανθασμένες, άτυχες επιλογές συνεχίστηκαν. Στην επιστροφή του, πήγε σε μία ομάδα που δεν δούλευε. Ο ΠΑΟΚ του Στέφενς έμοιαζε νεκροταφείο, για όλους τους ποδοσφαιριστές. Κανένας δεν βελτιώθηκε, κανείς δεν βρήκε ρόλο, ούτε αξιολογήθηκε σωστά.

Μέχρι να πάθει μία θλάση στους Ζωσιμάδες ήταν αξιοπρεπής. Όχι αυτός που έπρεπε, αλλά συγκριτικά με τον δεύτερο γύρο, όπου τις λίγες φορές που αγωνίστηκε (μία από αυτές και στην Λεωφόρο), ήταν για λύπηση. Είχαν κουραστεί εκείνη την εποχή οι ακροατές μου να με ακούνε να λέω πως ο Νίνης χρειάζεται πρόγραμμα Μαρκαριάν. Ο μεγάλος Σέρχιο, όταν ανέλαβε τον Παναθηναϊκό την πρώτη χρονιά, βρήκε σε άθλια ατομική κατάσταση τον Κωνσταντίνου.

Άμεσα τον απάλλαξε από την έκθεση των παιχνιδιών και του έκανε ατομικό πρόγραμμα περίπου 40 ημερών. Ο Κωνσταντίνου επέστρεψε μεταμορφωμένος στην νίκη του Παναθηναϊκού στην Πράγα και αμέσως βρήκε δίχτυα. Κάτι παρόμοιο χρειαζόταν και ο Νίνης. Να βρεθεί κάποιος να τον απαλλάξει από το άγχος των παιχνιδιών, να τον δουλέψει ατομικά για να βελτιώσει το αρχικό πέταγμά του. Μπορεί να μην κάνει ξανά ντρίπλα φεύγοντας από την απέναντι πλευρά από εκεί που θα ανοίξει την μπάλα, αν βελτιώσει, όμως, κατά 20% το πέταγμα, θα είναι ξανά έτοιμος να κάνει την διαφορά, τουλάχιστον στο δικό μας ποδόσφαιρο.

Γιατί άργησε η επιστροφή του

Το καλοκαίρι φαινόταν πως είναι ιδανικό να σμίξουν ξανά οι δρόμοι Νίνη και Παναθηναϊκού. Ο σύλλογος ήθελε έναν δημιουργικό μέσο για να κουμπώσει στον ρόμβο που του βγήκε την περασμένη σεζόν και ο παίκτης μία ομάδα που δουλεύει καλά σε ατομικό επίπεδο τους ποδοσφαιριστές, όπως και έκανε πέρυσι ο Παναθηναϊκός. Η επιστροφή δεν ήρθε το καλοκαίρι, με ευθύνη και των δύο πλευρών, μεγαλύτερη του Παναθηναϊκού.

Είναι δεδομένο πως το καλοκαίρι κάπου είχε χαλάσει το μυαλό του Αναστασίου και του Νταμπίζα. Υπήρξε μία έπαρση. Ο Αναστασίου σαν επιχείρημα στο κόψιμο το Νίνη είχε πως την σεζόν που πέρασε τον χρησιμοποίησε σαν αρνητικό παράδειγμα αρκετές φορές σε ομιλίες του προς τους νέους ποδοσφαιριστές. Η μεταγραφή του θα μπορούσε να γίνει έγκαιρα το καλοκαίρι, αλλά κάπου οι Νταμπίζας, Αναστασίου πίστεψαν ότι είναι εύκολο να παίρνουν παίκτες και να τους βγαίνουν. Αλαζονική σκέψη, που τους κράτησε μακριά από μία σίγουρη λύση.

Η ευθύνη του Νίνη έχει να κάνει με τις τελευταίες μέρες των μεταγραφών του καλοκαιριού. Ο Φύσσας είχε μπει στον Παναθηναϊκό, μεταγραφή δημιουργού δεν είχε γίνει και πίεσε για την επιστροφή του. Όταν ο Αναστασίου είπε το "ναι", ο Νίνης είχε πεισθεί πως θα βρει σύλλογο στο εξωτερικό.

Ο Νίνης ταπεινώθηκε και δούλεψε σκληρά

Στην πορεία μπορεί να αποδειχτεί πως όλα έγιναν για καλό. Είναι βλέπετε πολύ σκληρό για έναν αθλητή που όταν ξεκίνησε την καριέρα του φαινόταν να μην έχει ταβάνι, να φτάνει στο σημείο στα 24 του να έχει προτάσεις μόνο από Β' Εθνική Ολλανδίας και από ομάδα που κινδυνεύει να πέσει στην Ουγγαρία.

Ο Νίνης το διάστημα που βρέθηκε χωρίς ομάδα έκανε αυτό που έπρεπε. Έχει δουλέψει ατομικά σε πολύ υψηλό επίπεδο. Καθημερινή σκληρή δουλειά με τον Γιάννη Κώτση, τον εργοφυσιολόγο της Εθνικής ομάδας. Γυμναστής, μου έχει μεταφέρει πως ποτέ δεν έχει δει κάποιον άλλον ποδοσφαιριστή να δουλεύει τόσο επίμονα όσο αυτήν την εποχή ο Νίνης.

Με το πρώτο κοντρόλ θα φανεί διαφορά

Το αν τον χρειάζεται ο Παναθηναϊκός είναι αστείο να το συζητήσουμε. Στην θέση του έχει τον Ατζαγκούν και τον Ντίνα. Λίγο να έχει δουλέψει σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα θα είναι σε θέση να προσφέρει, σημασία έχει να μην αρκεστεί στο να γίνει καλύτερος από τον Ντίνα και τον Ατζαγκούν. Με το πρώτο κοντρόλ θα φανεί η διαφορά από τους χαφ που έχει σήμερα ο Παναθηναϊκός. Πρέπει να καταλάβει πως με την ποιότητα που έχει με την μπάλα, με τα χτυπήματα του, ο στόχος του πρέπει να είναι να έχει γεμάτες σε γκολ και ασίστ χρονιές. Ποτέ δεν ήμουν σίγουρος για το που μπορεί να φτάσει έξω. Στην Ελλάδα όμως είναι σε θέση να αφήσει πραγματικό στίγμα. Και τώρα δεν υπάρχει γυρισμός. Η βρίσκει τον εαυτό του ή τελειώνει.

Διαβάστε ακόμη:

Επίσημα στον Παναθηναϊκό ο Νίνης

"Ναι" στον Νίνη, "όχι" στο στοίχημα