Ο θεατής, ο γκαφατζής και ο αόρατος

Ο Τσάρλυ γράφει για τον θεατή Κώστα Μήτρογλου, το απαράδεκτο αμυντικό δίδυμο Αλμπέρτο Μποτία και Ερίκ Αμπιντάλ και απονέμει τα εύσημα στον Μίτσελ, ο οποίος, παρά τα λάθη του καλοκαιριού, έκανε την υπέρβαση οδηγώντας τον Ολυμπιακό μέχρι εδώ.

ΤΣΑΡΛΥ

27 ΝΟΕ 2014

Είμαστε υποχρεωμένοι να ξεκινήσουμε με την παραδοχή πως δεν μπορεί να γίνει ανάλυση για το συγκεκριμένο παιχνίδι. Ο Ολυμπιακός -πρακτικά- δεν έπαιξε στον αγώνα. Όπως έβαλε και σαν κεντρικό τίτλο το Contra.gr μετά το τέλος του παιχνιδιού "ήταν εκτός τόπου και χρόνου".

Το 52% των επιθέσεων από δεξιά

Στην εκπομπή της Τρίτης έλεγα πως η Ατλέτικο Μαδρίτης, στο χρονικό διάστημα που προσπαθούσε να ανοίξει την άμυνα της Μάλαγα, έβγαζε πολλές συνεργασίες τριών παικτών από τα άκρα. Ήταν δεδομένο πως ο Ολυμπιακός θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσει αυτήν τη λειτουργία της Ατλέτικο.

Στην πρώτη φάση του αγώνα είδαμε τον Χουανφραν να ανεβαίνει ψηλά, να συγκλίνουν οι Ραούλ Γκαρθία, Αρντά Τουράν και την άμυνα του Ολυμπιακού να μην μπορεί να αναχαιτίσει. Όταν στο αρχικό σχέδιό σου δεν βρίσκεις την παραμικρή αντίδραση, δεν χρειάζεται και να το πειράξεις. Ο Ντιέγκο Σιμεόνε έφερε και τον Γκάμπι από τα δεξιά και έβγαζε χωρίς αντίσταση επιθέσεις συνεργασιών, μόνιμα από την συγκεκριμένη πλευρά. Δεν συμμετείχε ο Ολυμπιακός και η Ατλέτικο συνέχισε τον κύριο όγκο των επιθέσεων με την ίδια προσέγγιση. Λειτουργία που θα μπορούσε να είχε προβλεφθεί, αν είχε γίνει η ανάγνωση του παιχνιδιού με την Μάλαγα.

Μετά από το παιχνίδι με τη Γιουβέντους, τόνιζα πως είναι σπουδαίο που με αυτό το ρόστερ καταφέρνει να μην διασύρεται στο Champions League.

Ο γκαφατζής Μποτία και ο αόρατος Αμπιντάλ

Με βάση το ρόστερ που δημιουργήθηκε το καλοκαίρι, τις δυνατότητες που υπάρχουν, αλλά και αυτά που βγάζει ο Ολυμπιακός στον αγωνιστικό χώρο, το παράλογο είναι που καταφέρνει ακόμα να βρίσκεται στο παιχνίδι της πρόκρισης. Το φυσιολογικό συνέβη χθες βράδυ στο "Βιθέντε Καλδερόν". Η λογική έλεγε πως κάποια στιγμή θα πλήρωνε το γεγονός ότι παρουσιάζει στο πιο υψηλό επίπεδο ένα σύνολο με τρομακτικές ελλείψεις.

Τα δύο στόπερ δεν εμπνέουν εμπιστοσύνη σε κανέναν και προκαλούν φανερή έλλειψη αυτοπεποίθησης στον Ρομπέρτο. Ακόμα και στο παιχνίδι με τη Γιουβέντους στο "Καραϊσκάκης", όταν ο Ρομπέρτο κατέβασε τα ρολά, στο ξεκίνημα του αγώνα ήταν εμφανώς νευρικός και στη διάρκεια βρήκε αυτοπεποίθηση.

Με την Ατλέτικο, και τα 4 γκολ που δέχεται ο Ολυμπιακός είναι παιδικά και εκθέτουν την ατομική ποιότητα των αμυντικών του. Το σίγουρο είναι πως το δίδυμο Αλμπέρτο Μποτία - Ερίκ Αμπιντάλ είναι απογοητευτικό. Σε αυτό που δεν μπορώ να δώσω με βεβαιότητα απάντηση είναι το αν είναι χειρότερο αυτό που συμβαίνει με τον Μποτία, δηλαδή που φέρει ευθύνη στο μεγαλύτερο ποσοστό των γκολ που δέχεται ο Ολυμπιακός, ή αυτό που γίνεται με τον Αμπιντάλ, δηλαδή που έχει την πολύ σπάνια ικανότητα για κεντρικό αμυντικό να καταφέρνει να μην υπάρχει σε καμία φάση που δημιουργεί ο αντίπαλος. Κάποτε έλεγαν "αόρατο τείχος" τον Ζιλμπέρτο Σίλβα, νομίζω για τον Αμπιντάλ ταιριάζει να μείνει μόνο το αόρατος.

"Φώναζε" πως έρχεται διασυρμός

Στα προηγούμενα παιχνίδια ο Ολυμπιακός είχε την τύχη να μην μένει πίσω στο σκορ στο 1ο ημίχρονο και να καταφέρνει να κρύβει τις αδυναμίες του, παίζοντας με τις γραμμές υπερβολικά χαμηλά.

"Φώναζε", όμως, η ομάδα πως δεν μπορεί να γίνει ανταγωνιστική με κανένα άλλο στιλ παιχνιδιού. Αποδείχτηκε με τη Μάλμε, που ήταν η μοναδική φορά που έπρεπε να κυνηγήσει το γκολ, και φάνηκε επίσης πως δεν μπορεί να ανεβάσει ψηλά τις γραμμές του.

Το γρήγορο γκολ του Γκαρθία εξέθεσε τις αδυναμίες του Ολυμπιακού. Όχι γιατί προσπάθησε να ανεβάσει γραμμές και δεν του βγήκε, αλλά επειδή έκανε φανερό ότι δεν μπορούσε να κρατήσει στοιχειωδώς την μπάλα στα πόδια και να διεκδικήσει το παραμικρό.

Το λάθος έγινε το καλοκαίρι

Το συζητάγαμε με τους φίλους της εκπομπής από το καλοκαίρι. Ο Ολυμπιακός, πλέον, έχει φτάσει τις διασυνδέσεις του με τους τοπ μάνατζερ σε υψηλό επίπεδο. Είναι τεράστια επιτυχία που καταφέρνει να πουλά 10 και 15 εκατομμύρια ευρώ ποδοσφαιριστές που δεν είναι ολοκληρωμένοι, όπως ο Ανδρέας Σάμαρης και ο Κώστας Μήτρογλου.

Θα έπρεπε, όμως, στην ίδια λογική, να κινηθεί και στις αγορές ποδοσφαιριστών. Δεν επιτρέπεται να είσαι σε θέση να πουλάς σε μεγάλες τιμές, με πρωτόγνωρη για τα ελληνικά δεδομένα ευκολία, και να μην κάνεις μία μεγάλη κίνηση σε μεσοεπιθετικές θέσεις.

Μην βιαστείτε να σχολιάσετε, δεν εννοώ να αποκτήσει κάποιον ποδοσφαιριστή σε μεγάλη ηλικία. Βέβαια, ανάλογα με τον χαρακτήρα και τις ιδιαιτερότητες του ποδοσφαιριστή, ακόμα και ένας έμπειρος κλασάτος παίκτης μπορεί να βοηθήσει.

Τέτοιες κινήσεις, όμως, θα πρέπει να είναι η εξαίρεση. Ο Ολυμπιακός υποχρεούται να κάνει μεγάλες κινήσεις με παίκτες που έχουν φανεί, έχουν πραγματικά καλές χρονιές, είναι στο οικονομικό χρηματιστήριο ψηλά, αλλά χρειάζονται ένα ακόμα σκαλοπάτι για να φθάσουν στο τοπ επίπεδο.

Ο Ολυμπιακός δεν έκανε καμία τέτοια κίνηση το καλοκαίρι. Και τον βλέπουμε να ταλαιπωρείται στο Champions League με τον Μήτρογλου, που έχει πάρει την κάτω βόλτα, και να στηρίζεται υπερβολικά στον Ιμπραΐμ Αφελάι, σε έναν ποδοσφαιριστή που κανονικά θα έπρεπε να είναι απλά ένα στοίχημα.

Με την Ατλέτικο, ο Μήτρογλου ήταν θεατής για ακόμα μία φορά. Έπαιξε σε ολόκληρο το παιχνίδι και ήρθε σε 17 απλές επαφές με την μπάλα. Θα μου πείτε, δεν έφτανε η μπάλα σε αυτόν. Σε τέτοιου είδους αναμετρήσεις, ο επιθετικός πρέπει να παλεύει ο ίδιος για να μπει μέσα στο παιχνίδι, να κάνει δική του την μπάλα και να προσφέρει ανάσες μέσα από τις μάχες που θα κερδίζει. Ο Ολυμπιακός παίζει στο πιο υψηλό επίπεδο με στράικερ θεατή, με δεξί εξτρέμ τον Γιάννη Μανιάτη (το γράφω χωρίς σχόλιο) και δίνοντας μόνιμα και αναγκαστικά τον ρόλο του δημιουργικού ποδοσφαιριστή που καλείται να τρέξει την μπάλα στον Αφελάι, που δεν μπορεί να το κάνει.

Ανεπίτρεπτες ελλείψεις

Ελλείψεις ανεπίτρεπτες για ένα σύλλογο που ξεκινά κάθε σεζόν με πολλά έσοδα και έχει τη δυνατότητα να εξελίσσει αυτόματα την κάθε μεταγραφή σε οικονομικό κεφάλαιο.

Το εύκολο είναι να δοθούν ευθύνες στον Μίτσελ. Για εμένα ο Ισπανός προπονητής είναι άξιος συγχαρητηρίων. Ένας ήρωας που καταφέρνει με ένα ελλιπές σε κομβικές θέσεις ρόστερ, μέχρι την τελευταία αγωνιστική να είναι μέσα στο παιχνίδι της πρόκρισης. Θεωρώ πως το καλοκαίρι είχαν δημιουργηθεί οι συνθήκες για να υποστεί ο Ολυμπιακός σκληρούς διασυρμούς στην Ευρώπη, αλλά τους απέτρεψε ο Ισπανός τεχνικός, τόσο με τη ρέντα που έχει, όσο και με την ευφυΐα του να χρησιμοποιεί υπερβολικά συντηρητικά σχήματα.

Για το Champions League μένει ακόμα μία αγωνιστική. Για εμένα, από την αρχή τα παιχνίδια με τη Μάλμε τα είχα στο μυαλό μου ως τα πιο επικίνδυνα, έχουμε όμως ακόμα χρόνο μέχρι να ασχοληθούμε με τον τελευταίο αγώνα του ομίλου. Το παιχνίδι της επόμενη Τετάρτης με τον ΠΑΟΚ είναι πολύ κρίσιμο και από την εξέλιξή του θα εξαρτηθεί αν ο σύλλογος θα καταφέρει να διαχειριστεί με ηρεμία τη συνέχεια της χρονιάς ή θα έρθει γρήγορα ένα κύμα εξελίξεων.