Ο Ζοτς... Τζόρτζεβιτς και η παραμονή Διαμαντίδη

Έχω την αίσθηση πως ο Παναθηναϊκός στο ΣΕΦ κέρδισε πολλά περισσότερα από μία νίκη - πρόκριση επί του "αιωνίου" αντιπάλου του.

Έτσι κι αλλιώς, η πιθανή κατάκτηση ενός κυπέλλου δεν φθάνει για να κάνει μία χρονιά επιτυχημένη. Ο περσινός Παναθηναϊκός κατέκτησε το κύπελλο,κ αλλά ήταν ο χειρότερος από την ημέρα που έκλεισε ο Παύλος Γιαννακόπουλος τον Νίκο Γκάλη και δημιούργησε μία ομάδα που ήταν σε θέση να διεκδικεί τίτλους.

Η εικόνα στο ΣΕΦ επιβεβαιώνει την αίσθηση που υπήρχε όταν έγιναν οι μεταγραφές, πως ο εξάστερος επιστρέφει στο επίπεδο που ανήκει.

Το παγκόσμιο ρεκόρ του Διαμαντίδη και η ελπίδα ν' αλλάξει απόφαση

Δημιουργήθηκε το καλοκαίρι μία νέα ομάδα, η οποία μπορεί να επιτρέψει στον Διαμαντίδη με τα άσπρα μαλλιά πλέον να έχει το τέλος που του αξίζει. Έχω την αίσθηση και την ελπίδα πως σύντομα θα καταλάβει, πως δεν πρέπει να είναι ο φετινός ο τελευταίος του χρόνος.

Πιθανότατα να τον έφθειραν οι τρέλες του Ιβάνοβιτς, η ανικανότητα του περσινού συνόλου που είχε δημιουργηθεί να εκπληρώσει στόχους και η επίσης ανικανότητα των συμπαικτών του να αξιοποιήσουν τις ιδέες του. Να τον γέρασαν σωματικά αλλά και ψυχολογικά. Από το πρώτο παιχνίδι, όμως, αποδείχθηκε κάτι που πίστευα μετά από τους περσινούς τελικούς. Ο Διαμαντίδης, με τους κατάλληλους συμπαίκτες δίπλα του, είναι ακόμα σε θέση να αξιοποιήσει το απίστευτο μπασκετικό μυαλό του και να κάνει τη διαφορά. Όπως και έκανε με το "καλημέρα".

Στο ΣΕΦ έκανε κάτι που πρέπει να αποτελεί παγκόσμιο ρεκόρ. Εκτέλεσε με το μυαλό και με το δέος που προκαλεί στους αντίπαλους 16 βολές, χωρίς να δοκιμάσει να σουτάρει. Έκανε ένα τρίποντο, πήρε 16 βολές, κέρδισε 9 φάουλ χωρίς άλλη προσπάθεια εντός παιδιάς. Επίτευγμα για να γραφτεί στα βιβλία του μπάσκετ. Και είναι δεδομένο πως παίζοντας μετά από 3 χρόνια σε μία πραγματικά καλή ομάδα, με ποιοτικούς συμπαίκτες που μπορούν να τελειώσουν κρίσιμες φάσεις, χωρίς να είναι υποχρεωτικό να πάρει αυτός την τελευταία επίθεση, θα ευχαριστηθεί ξανά το μπάσκετ, θα νιώσει δυνατός και υπάρχει η ελπίδα να το ξανασκεφτεί και να παίξει έναν χρόνο ακόμα.

Ο Τζόρτζεβιτς εμπνέει και θυμίζει Ομπράντοβιτς

Στο ΣΕΦ είδαμε τον Παναθηναϊκό να έχει στον πάγκο του έναν ηγέτη, μία ήρεμη δύναμη. Δίχως να θέλω να μειώσω τον Αργύρη Πεδουλάκη, που σέβομαι γιατί έχει συγκεκριμένη φιλοσοφία, πιστεύω πως για πρώτη φορά μετά από την αποχώρηση του Ομπράντοβιτς, καθοδηγείται από μία προσωπικότητα που είναι στο ίδιο επίπεδο με το μέγεθος του συλλόγου. Για τον τρόπο που έμαθε να δουλεύει και να πετυχαίνει ο Παναθηναϊκός είναι πολύ σημαντικό το να υπάρχει ένας προπονητής που να εμπνέει.

Και ο Τζόρτζεβιτς εμπνέει. Βλέπεις το μάτι του να γυαλίζει στον πάγκο. Ο ίδιος είναι φανερό πως έχει μελετήσει πολύ Ομπράντοβιτς. Πώς ακούς τον Τσίπρα να μιλάει στις συγκεντρώσεις και αντιλαμβάνεσαι πως έχει μελετήσει πολύ Παπανδρέου, έτσι βλέποντας τον Τζόρτζεβιτς να περπατά στον πάγκο και να μιλάει στους αναπληρωματικούς, καταλαβαίνεις πως έχει επιρροές από Ομπράντοβιτς.

Με τον δικό του τρόπο, πιο πράος, πιο ήρεμος. Και το γεγονός αυτό είναι πολύ σημαντικό για τον κόσμο του Παναθηναϊκού.

Όταν χωρίζεις από μία μεγάλη σου καψούρα, στην επόμενη έχεις ανάγκη να βρεις κοινά σημεία με την πρώην σου. Για τους οπαδούς του Παναθηναϊκού, η σχέση τους με τον Ομπράντοβιτς ήταν κάτι πολύ ανώτερο από έναν μεγάλο έρωτα. Ποτέ δεν θα αγαπηθεί κανείς τόσο πολύ, αλλά για να μπορέσει να πάρει έναν σημαντικό χώρο, ο επόμενος πρέπει κάπου να θυμίζει Ζοτς. Ο Τζόρτζεβιτς θυμίζει.

Μοίρασε ρόλους, δημιουργεί ομάδα

Μπορεί να είναι νωρίς, αλλά ο Τζόρτζεβιτς, δείχνει πως είναι έτοιμος να καλύψει ένα μεγάλο κενό. Αυτό του ισχυρού άνδρα, που θα ξανακάνει τον Παναθηναϊκό οικογένεια και να λειτουργεί σε υγιείς βάσεις.

Ήταν δεδομένο πως στο πρώτο παιχνίδι στο ΣΕΦ δεν θα δούμε καλό μπάσκετ. Ο Παναθηναϊκός, όμως, άρεσε γιατί ήταν ομάδα, σε αντίθεση με τον Ολυμπιακό, που ακόμα μοιάζει εγκλωβισμένος και εξαρτημένος από το επιθετικό ταλέντο του Σπανούλη. Μέσα σε λίγες προπονήσεις, ο Τζόρτζεβιτς έδωσε ρόλους.

Στο να λειτουργήσει από την πρώτη στιγμή σαν ομάδα ο Παναθηναϊκός έχει παίξει ρόλο πως η διοίκηση έδωσε τα κλειδιά ξανά σε έναν άνθρωπό. Ο Τζόρτζεβιτς έκανε τις επιλογές και πήρε τους αθλητές που θα του επιτρέψουν, να παίξει το μπάσκετ που θέλει.

Αποτελεί τεράστια υπόθεση, που τον Ολυμπιακό δεν τον κέρδισε επειδή έκανε όργια κάποια από τις μεγάλες μεταγραφές, αλλά επειδή έπαιξε εκπληκτική άμυνα στα πικ εν ρολ ο Κούζμιτς και διέλυσε τον υπ' αριθμόν 1 τρόπο επίθεσης του Ολυμπιακού.

Επίσης, ο Καλάθης κούρασε τον Σπανούλη και έκανε γρήγορο τον Παναθηναϊκό, ο Φελντέιν έτρεξε όποτε χρειάστηκε και τελείωσε επιθέσεις και έβαλε σημαντικά σουτ, ο Γιάνκοβιτς πήρε φωτιά και άνοιξε με 7 δικούς του πόντους τη διαφορά στο ξεκίνημα της 4ης περιόδου. Την τελευταία λέξη, όμως, την είπε ο Παβλοβιτς που τα έσπαγε, αλλά δεν κώλωσε, ούτε αυτός ούτε ο προπονητής του. Έφθασε να έχει 0/8 εντός παιδιάς, αλλά συνέχισε να παίρνει αποφάσεις και στο κρίσιμο κομμάτι του παιχνιδιού είχε 3/3 και άνοιξε τη διαφορά.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε γιατί κυριάρχησε στα ριμπάουντ, επειδή ο Διαμαντίδης έβαζε εύκολους πόντους με βολές, επειδή όποτε έβγαινε βοήθεια σε κοντό, ο Φώτσης δεν του επέτρεπε ούτε να δει το καλάθι.

Έγιναν πολλά πράγματα μαζί που αποτελούν παρακαταθήκη για το μέλλον.

Ο Τζόρτζεβιτς επίσης έδειξε πως με τις επιλογές του έχει δημιουργήσει μία ομάδα που μπορεί να κάνει πολλά πράγματα ταυτόχρονα και να ανταποκριθεί στα "θέλω" του κάθε παιχνιδιού. Η μεγάλη μεταγραφή στους ψηλούς ήταν ο Ραντούλιτσα. Επειδή, όμως, η επιλογή στο αμυντικό κομμάτι ήταν να βγαίνει επιθετικά ο ψηλός στο κεντρικό πικ εν ρολ και σε αυτήν την άμυνα οι Κούζμιτς - Φώτσης είναι καλύτεροι, ο Ραντούλιτσα έπαιξε μόνο 11:54.

Έβαλε βενζίνη για να δημιουργήσει κάτι μεγάλο

Αν σκεφτούμε πως ο περσινός Παναθηναϊκός που δεν είχε δυνατότητες πήρε βενζίνη από τη νίκη στο κύπελλο επί του Ολυμπιακού που τον συνόδευσε για τους επόμενους δύο μήνες, μπορεί να γίνει αντιληπτό πόσο μπορεί να βοηθήσει η νίκη στο ΣΕΦ αυτήν τη νέα προσπάθεια.

Επιτυχία που κάνει τον κόσμο άμεσα να είναι ζεστός με την ομάδα και δίνει την αίσθηση σε όσους βρίσκονται μέσα στον Παναθηναϊκό, σε όσους αγαπάνε τον σύλλογο ή απλά παρακολουθούν το άθλημα πως δημιουργείται ξανά κάτι μεγάλο.

Η αρθρογραφία του ντέρμπι

Δημήτρης Καρύδας: Ο λιγότερο... ανέτοιμος

Τάσος Μαγουλάς: Ο παίζων... νικά

Σωτήρης Γεωργίου: Ο φρέσκος Διαμαντίδης, το μήνυμα και η επόμενη μέρα