Τέλος οι "εξωγήινοι", τέλος και ο Βενγκέρ

Το Champions League μας ταξίδεψε στον κόσμο του κανονικού ποδοσφαίρου αλλά ταυτόχρονα έστειλε και ξεκάθαρο μήνυμα : έφτασε η ώρα να κουνήσουμε μαντήλι στους ποδοσφαιρικούς... εξωγήινους και στην εποχή Αρσέν Βενγκέρ στην Άρσεναλ. Γράφει ο Βαγγέλης Σταματόπουλος.

Τέλος οι "εξωγήινοι", τέλος και ο Βενγκέρ

"Ωραίες" οι συζητήσεις για διαιτησία, για αμφισβητούμενα πέναλτι, για οριακά οφσάιντ, για διαιτητές-καμικάζι και βοηθούς-καρμανιόλες αλλά που και που χρειάζεται ένα διάλειμμα δεν συμφωνείτε; Αυτό μας το προσέφερε το Champions League που ξαναμπήκε στη ζωή μας μετά από 2 μήνες απουσίας με τη φάση των "16", με τα νοκ-άουτ παιχνίδια πλέον, και η αλήθεια είναι πως ήταν αρκετά αναζωογονητικά για την ψυχή μας και ωφέλιμα για τα μάτια μας.

Και τι δεν είδαμε σε αυτό το διήμερο. Την Παρί Σεν Ζερμέν να πετυχαίνει την πιο βαρβάτη νίκη της ευρωπαϊκής ιστορίας της πετυχαίνοντας τέσσερα γκολ (και λίγα ήταν) στην Μπαρτσελόνα των 4 Champions League από το 2006 και μετά, τον Άνχελ Ντι Μαρία και τον Έντινσον Καβάνι να βγαίνουν από τη σκιά του Ζλάταν Ιμπραχίμοβιτς και να δείχνουν πως μπορούν να σηκώσουν μία ομάδα στις πλάτες τους και να γίνουν ηγέτες, αλλά και τις Μπάγερν και Ρεάλ Μαδρίτης να υπενθυμίζουν σε όλους πως όταν παίζεις στις έδρες τους θα πρέπει και την ισοπαλία (αν την πάρεις) να την πανηγυρίζεις σαν νίκη.

Η μεν Ρεάλ Μαδρίτης έφτασε τις 34 νίκες στα 40 τελευταία εντός έδρας παιχνίδια της στο "Santiago Bernabeu" (έχει ακόμα 4 ισοπαλίες και μόλις 2 ήττες) ενώ η Μπάγερν κατέχει πλέον το απόλυτο ρεκόρ στην ιστορία του Champions League με 16 συνεχόμενες εντός έδρας νίκες. Μην ρωτήσετε ποια ομάδα απέδρασε τελευταία φορά από την "Allianz Arena" με ψηλά το κεφάλι, ούτε οι Βαυαροί θα θυμούνται τόσος καιρός που έχει περάσει...

Προσωπικά, έχοντας παρακολουθήσει τις αναμετρήσεις του Champions League μέσω του Live Chat του Contra.gr και της συνομιλίας που έχουμε με το αναγνωστικό μας κοινό, αυτό που βγάζω ως βασικό συμπέρασμα είναι πως η εποχή των ποδοσφαιρικών σούπερ-ηρώων, εκείνων που είναι ικανοί στην καλή τους βραδιά να τα βάλουν με μία ολόκληρη ομάδα και να την συνθλίψουν έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Και αναφέρομαι στους δύο σύγχρονους μύθους της ασπρόμαυρης στρογγυλής Θεάς, τους ανθρώπους που κερδίζουν τα βραβεία της Χρυσής Μπάλας από το 2008 και μετά, τους δύο κορυφαίους σκόρερ (με τεράστια απόσταση από τους υπόλοιπους) στην ιστορία του Champions League, τον Κριστιάνο Ρονάλντο των 95 τερμάτων και τον Λιονέλ Μέσι των 93.

ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΓΙΑ ΡΟΝΑΛΝΤΟ - ΜΕΣΙ

Ε, αυτά που ξέραμε μέχρι πριν από λίγο καιρό δεν ισχύουν πλέον. Τα χρόνια περνούν και τα πρώτα σημάδια κόπωσης έρχονται, το ότι είναι άνθρωποι και όχι ποδοσφαιρικές μηχανές είναι κάτι που εκείνοι το γνωρίζουν προ πολλού, τώρα είναι καιρός να το αντιληφθούν και οι ελάχιστα μυημένοι στο άθλημα. Το τελευταίο παιχνίδι του καθενός είναι προς επίρρωση της παραπάνω διαπίστωσης.

Ο Κριστιάνο Ρονάλντο δεν πέτυχε γκολ σε μία βραδιά που η ομάδα του έστειλε τρεις φορές τη μπάλα στα αντίπαλα δίχτυα με τρεις διαφορετικούς σκόρερ (Μπενζεμά, Κρόος, Καζεμίρο) και έφτασε τα 523 αγωνιστικά λεπτά χωρίς να κουνήσει το αντίπαλο πλεκτό σε ματς Champions League, κάτι που δεν είχε ξανασυμβεί στο παρελθόν. Αυτό δεν σημαίνει φυσικά πως έπαψε να είναι η κολώνα της Ρεάλ, ο ηγέτης, εκείνος που τραβάει πάνω του τα περισσότερα φώτα και την προσοχή των αντιπάλων.

Απλά ξέρει και ο ίδιος πως δεν μπορεί να κάνει ό,τι έκανε πριν λίγα χρόνια και έχει γίνει περισσότερο ομαδικός, με την ενέργειά του στο 2-1 του Κρόος απέναντι στην Νάπολι (πλαγιοκόπηση από τα δεξιά και ασίστ πάρε-βάλε) να είναι σκηνή από... προσεχώς για το τι θα πρέπει να περιμένουμε από τον CR7. Να βλέπουμε δηλαδή τον γήινο πλέον, 32χρονο εδώ και λίγες ημέρες, Ρονάλντο, να παίζει περισσότερο και για τους άλλους ώστε να φαίνεται περισσότερο και ο ίδιος. Άλλωστε οι 5 ασίστ που έχει βγάλει στο φετινό Champions League (αριθμός ρεκόρ για τον Πορτογάλο σε μία σεζόν) είναι νούμερο ενδειτικό της αγωνιστικής μετάλλαξής του.

Όσον αφορά στο αντίπαλο δέος, τον Λιονέλ Μέσι, το βράδυ της Τρίτης βρέθηκε σε κατάσταση ομηρίας και αιχμαλωσίας από την οποία μόνο αν ήταν Χουντίνι θα μπορούσε να ξεφύγει. Οι Ραμπιό και Βεράτι κατάπιαν τον Αργεντινό που "τράκαρε" πάνω στο χώρο ευθύνης τους και όχι μόνο δεν τον άφησαν να είναι καθοριστικός για την Μπαρτσελόνα, όχι μόνο δεν του επέτρεψαν να βοηθήσει τους συμπαίκτες του αλλά τον έκαναν ζημιογόνο για την ομάδα του. Ο "Pulga" έχασε 18 φορές τη μπάλα ενώ στατιστικό που θα μείνει στην ιστορία και θα έχουμε να το αφηγούμαστε στα παιδιά μας στο μέλλον είναι πως ολοκληρώθηκε ματς και ο Αργεντινός σούπερ σταρ δεν μπόρεσε να έχει ούτε μία επαφή με τη μπάλα στην αντίπαλη περιοχή.

Τέλος οι "εξωγήινοι", τέλος και ο Βενγκέρ

Πραγματικό ναρκοπέδιο! Φυσικά και τα εύσημα για την εξουδετέρωσή του πηγαίνουν στο λαμπρό αμυντικό πλάνο του Ουνάι Έμερι (με σούπερ επιθετική άμυνα και πρέσινγκ μέχρι τη... μικρή περιοχή του Τερ Στέγκεν), ωστόσο καταλαβαίνουμε πως και ο Μέσι δεν έχει πλέον τη δυνατότητα να παίρνει παιχνίδια με το "έτσι θέλω". Έχει ανάγκη και από συμπαίκτες και όταν και εκείνοι είναι σε άσχημη βραδιά (για να μην μιλήσουμε για την αποχώρηση του Τσάβι που δύσκολα θα ξαναβγεί τέτοιος παίκτης από τη Μασία) τότε και αυτός έχει πρόβλημα...

ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΑΛΛΑΓΗ

Πέρα όμως από το δίπολο Μέσι-Κριστιάνο, θεωρώ πως ζούμε τους τελευταίους μήνες και το τέλος της εποχής Αρσέν Βενγκέρ στην Άρσεναλ. Είναι πολλοί οι οπαδοί του Ολυμπιακού που έχοντας ζήσει τα πρώτα χρόνια της προεδρίας του Σωκράτη Κόκκαλη στην ομάδα θυμούνται ακόμη εκείνο το ταξίδι του Αλσατού στην Ελλάδα όπου παρακολούθησε μάλιστα και ένα ματς στο παλιό στάδιο "Καραϊσκάκης" από τα επίσημα κόντρα στον Ιωνικό (είχε σκοράρει και ο συγχωρεμένος Ρασίντ Γιεκινί) και αναρωτιούνται "τι θα γινόταν αν ο Βενγκέρ είχε συμφωνήσει τότε με τον Κόκκαλη;"

Η γνώμη μου είναι πως ο Βενγκέρ, ένας από τους μεγαλύτερους προπονητές-μάνατζερ-καθηγητές του ποδοσφαίρου έπραξε σωστά αφού λίγο αργότερα (Οκτώβριος 1996) βρήκε δουλειά στην Άρσεναλ και μετέτρεψε μία ομάδα που είχε γίνει αντικείμενο χλεύης από τους αντιπάλους για το βαρετό ποδόσφαιρο που έπαιζε ("boring football" η μόνιμη επωδός των αντιπάλων) σε μία καλοκουρδισμένη ποδοσφαιρική μηχανή, παραγωγής παικτών και θεάματος υψηλού επιπέδου. Με αυτήν την ομάδα έζησε τεράστιες επιτυχίες εντός των συνόρων κατακτώντας πρωταθλήματα (αήττητη το 2003-04 με 26 νίκες και 12 ισοπαλίες!) και Κύπελλα και έπαιξε και τελικό Champions League (2006) και Κυπέλλου UEFA όμως εδώ και μία δεκαετία περίπου δείχνει να έχει πάρει την κατιούσα και το βάρος της φανέλας να έχει ελαφρύνει επικίνδυνα.

Τέλος οι "εξωγήινοι", τέλος και ο Βενγκέρ

Το ματς κόντρα στην Μπάγερν το βράδυ της Τετάρτης ήταν εφιαλτικό για τους οπαδούς της. Είδαν την ομάδα τους να βγάζει το ημίχρονο με σκορ 1-1 και να το έχει ισορροπήσει και στο δεύτερο να συμπεριφέρεται σαν μικρομεσαία ομάδα της Ευρώπης που αποκάλυψε όλα τα κόμπλεξ κατωτερότητάς της. Και φυσικά όταν το κάνεις αυτό απέναντι στους Βαυαρούς όχι μόνο σε τιμωρούν αλλά σε εξευτελίζουν. Το 5-1 "πονάει" τους φίλους της, πιο πολύ όμως πονάει το γεγονός πως ο διαφαινόμενος αποκλεισμός είναι ο 7ος συνεχόμενος στη φάση των "16" του Champions League, ο τέταρτος την τελευταία πενταετία από την Μπάγερν και ένας ακόμα όπου ο Βενγκέρ δείχνει ανήμπορος να αλλάξει τη μοίρα του.

Ομάδα συμβιβασμένη με την αποτυχία στην Ευρώπη με το που πλησιάζει η άνοιξη και η οποία έχει ως ταβάνι τη 2η θέση στην Premier League παρά το γεγονός πως το ρόστερ της είναι αρκετά δυνατό ενώ έχει και οικονομική δυνατότητα για ακόμα μεγαλύτερες επενδύσεις. Πλέον όλοι δείχνουν με το δάχτυλο τον Αλσατό (οπαδοί, Τύπος, παλαίμαχοι), εκείνος όμως αρνείται πεισματικά να αλλάξει νοοτροπία και δεν ακούει κανέναν. "Φαγώθηκε" να αφήσει στον πάγκο τον Τσεχ και να χρίσει βασικό τον αναπληρωματικό Οσπίνα σε ένα από τα ματς της σεζόν για τους Λονδρέζους και ο Κολομβιανός έδειξε πολύ "λίγος" για αυτό το επίπεδο όπως και πέρυσι όταν σκόραρε ακόμα και αυτογκόλ απέναντι στον Ολυμπιακό!

Και το ερώτημα πλέον είναι: αφού το τέλος εποχής πλησιάζει αναπόφευκτα, καλύτερα δεν είναι να φύγει με ψηλά το κεφάλι και με υπερηφάνεια παρά να βλέπει το όνομά του να στιγματίζεται και τη δημοφιλία τους στις τάξεις των οπαδών να καταβαραθρώνεται; Μόνο ο Βενγκέρ ξέρει, άλλωστε όπως γράφει και το σχετικό πανό: "In Arsene we trust" (;)

News 24/7

24MEDIA NETWORK