Μπουκόβσκι ποδοσφαίρου

Το να ξυπνάς στις 9 το πρωί για να δεις το ματς είναι ό,τι πλησιέστερο στο να ξυπνάς την ίδια ώρα να παίρνεις από το κομοδίνο το χθεσινό ουίσκι και να το πίνεις. Εχει στιλ, σε κάνει κάτι σαν Μπουκόβσκι του ποδοσφαίρου, αλλά παραείναι decadence για να το αντέξεις. Θυμάμαι κάτι τέτοια Μουντιάλ της δυστυχίας με ματς να ξεκινάνε στις 9 το πρωί όπως της Ιαπωνίας – Κορέας και ευχαριστώ τον Θεό και τον Μπλάτερ που έστειλαν εφέτος το Μουντιάλ στην Νότια Αφρική. Το να βλέπεις Μουντιάλ ή Ολυμπιακούς σε ώρες που μπορείς και αντέχεις να παρακολουθήσεις είναι ανακούφιση. Το θέμα της ασφάλειας επίσης δεν με ανησυχεί. Το θέμα της κλοπής των χρημάτων στο ξενοδοχείο των Ελλήνων διεθνών πήγε να αποσιωπηθεί, αλλά περισσότερη φασαρία έγινε λόγω της γελοίας τακτικής πως η κλοπή δείχνει ότι η Νότια Αφρική θα είναι κόλαση εγκληματικότητας στην διάρκεια του Μουντιάλ. Λεφτά από ξενοδοχεία κλέβονται σε όλες τις χώρες του κόσμου και ακόμα και η ληστεία των Ισπανών δημοσιογράφων που έγινε με την απειλή όπλου θα μπορούσε να συμβεί σε όποιο μέρος της γης.

Το μόνο που με ανησυχεί είναι το πόσο το κοινό καταλαβαίνει από ποδόσφαιρο. Παραδοσιακά το ράγκμπι ήταν το δημοφιλές άθλημα της Νοτίου Αφρικής. Είναι και ο λόγος που όταν διαλέχτηκε επίτευγμα που πάνω του θα στηνόταν το σενάριο της συμφιλίωσης μαύρων και λευκών στο Invictus ήταν το Rugby World Cup του 1995. Από εκεί και πέρα η Νότια Αφρική είχε κάποτε καλό στίβο, έχει πάντα καλή πυγμαχία, αλλά στο ποδόσφαιρο δεν είναι «to write home about» που θα λέγαμε και εμείς από την Northumbria. Ακόμα και η vuvuzela που όταν την κράτησα κατάλαβα ότι είτε βλέπεις το ματς, είτε την vuvuzela σου με την οποία σφυρίζουν σε όλη την διάρκεια του ματς, δείχνει ότι οι περισσότεροι θεατές που θα πηγαίνουν στο γήπεδο θα είναι για το χάβαλο. Και όταν η Νότια Αφρική αποκλειστεί υπάρχει ο κίνδυνος και οι θεατές να ξενερώσουν.

Όταν λοιπόν σκέφτεστε Νότια Αφρική + Αθλητισμός ποιοι σας έρχονται στο μυαλό; Στο ποδόσφαιρο είναι λογικό ο Μπράις Μουν και ο Νασίφ Μορίς λόγω Ελλάδας, άντε και ο Μπένι Μακάρθι λόγω της προηγούμενης εμφάνισης της ομάδας στο Μουντιάλ. Το ερώτημα όμως είναι στα άλλα σπορ. Δεν ξέρω με εσάς, αλλά σε εμένα η πρώτη που έρχεται στο μυαλό είναι η Ζολα Μπαντ που την δεκαετία του ’70 έτρεχε το 1500άρι ξυπόλυτη. Μετά μου έρχεται ο Φρανς Μπόθα, γνωστός και σαν White Bufallo που παίζει ακόμα και σήμερα στα υπερβαρέα. Αλλά οι αγαπημένοι μου αθλητές από την Νότια Αφρική ήταν ζευγάρι. Στα courts, στο Hall of Fame του τένις και δεν ξέρω και στο κρεβάτι, οι φοβεροί στο διπλό Χιούιτ και Μακμίλαν που πριν από 40 χρόνια ήταν αχτύπητοι σε μια εποχή που το διπλό ήταν ακόμα σοβαρό κομμάτι των τουρνουά.

Τώρα κάτι όσο πιο μακρινό γίνεται από το Μουντιάλ. Με τα χρόνια κατάλαβα ότι για να ευχαριστηθώ τα ματς τις υπόλοιπες ώρες πρέπει να κάνω κάτι όσο πιο άσχετο γίνεται με το ποδόσφαιρο και αν είναι δυνατόν χωρίς οθόνη. Παρ’ όλο λοιπόν που με τρώει να πάω να παίξω Guitar Heroes V στο PS3, θα το ρίξω στο διάβασμα, συγκεκριμένα θα διαβάσω το «The Confederate Spirit» του Mort Kunstler που έχει τις ωραιότερες εικόνες από τον Αμερικανικό Εμφύλιο που μπορεί να φανταστεί άνθρωπος.